The Ukrainian Left and Maidan

Interview with Ukrainian socialist Denis Pilas.

Around 150 people gathered in Kiev recently to attend a conference organised by Ukrainian organisations including the Left Opposition, with support from the Rosa Luxemburg Foundation.

The conference, entitled ‘The Left and Maidan’, discussed perspectives for the left in Ukraine. There were visitors from Russia, France, Germany, Poland and Belarus, including left members of the German Bundestag and the Russian Duma.[1]

Ben Neal spoke to Denis Pilas, one of the organisers of the event.

Τοιχογραφία του "street artist" Pascal Boyart (PBOY) σε μαντρότοιχο του 19ου διαμερίσματος του Παρισιού. Ο διάσημος πίνακας "Η Ελευθερία που οδηγεί το λαό" του Ντελακρουά "επικαιροποιείται" εδώ με την Ελευθερία να περιστοιχίζεται από Κίτρινα Γιλέκα με αντιασφυξιογόνες μάσκες και λοστάρια στη θέση των πιστολιών.

Κίτρινα Γιλέκα:

Η εξέγερση που έρχεται από μακριά και υπόσχεται να πάει ακόμα μακρύτερα!

Του Γιώργου Μητραλιά

Παρά τις 6.000 προσαγωγές, τις 4.000 συλλήψεις και τους 1.600 τραυματίες του. Παρά τη μαζική χρήση εναντίον του δεκάδων χιλιάδων δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών, και την εξαγγελία νέων δρακόντιων κατασταλτικών και αντιδημοκρατικών μέτρων. Παρά την πρωτοφανή εκστρατεία τρομοκράτησης και δυσφήμισής του από τα τηλεοπτικά κανάλια και τα περισσότερα ΜΜΕ, και παρά την έντονη ψυχική και σωματική κούραση μετά από δυο μήνες σκληρών αγώνων και μπλόκων σε πάνω από 2.500 κυκλικούς κόμβους και άλλα σημεία της χώρας. Παρόλα αυτά και πολλά άλλα, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων όχι μόνο συνεχίζει και απλώνει βαθειές ρίζες αλλά και ριζοσπαστικοποιεί το λόγο, τα αιτήματά και τις μορφές δράσης του, έχοντας πάντα την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των Γάλλων πολιτών! (1)

Ενώ γονατίζουν τον Μακρόν
Τα Κίτρινα Γιλέκα φέρνουν τα πάνω κάτω στη Γαλλία
και στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη!

Του Γιώργου Μητραλιά

Πέντε βδομάδες κινητοποίησης των Κίτρινων Γιλέκων αποδείχτηκαν αρκετές για να κλονιστεί ανεπανόρθωτα το καθεστώς Μακρόν και κυρίως, για να μπει σε (σωτήρια) κρίση το συνδικαλιστικό και πολιτικό τοπίο μιας Γαλλίας που μοιάζει πια με κοινωνικό ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί! Και όπως συνέβαινε πάντα εδώ και αιώνες (!) σε αυτές τις περιπτώσεις, η παρούσα γαλλική κοινωνική εξέγερση εμπνέει και εκτός γαλλικών συνόρων και δείχνει να θέλει να βρει μιμητές αλλού στην Ευρώπη ή ακόμα και πέρα από αυτήν…

Ο Μακρόν αντιμέτωπος

με τα Κίτρινα Γιλέκα που εφορμούν

στη νεοφιλελεύθερη Βαστίλη!

Του Γιώργου Μητραλιά

Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2018, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων, που τα γαλλικά ΜΜΕ αρέσκονται να χαρακτηρίζουν “ωραιότερη λεωφόρο του κόσμου”, γεμίζει από τα οδοφράγματα χιλιάδων “Κίτρινων Γιλέκων” που διαδηλώνουν με κύριο σύνθημα το “Μακρόν παραιτήσου”. Ισχυρές δυνάμεις των γαλλικών ΜΑΤ (CRS) που φράζουν το δρόμο προς το παρακείμενο προεδρικό Μέγαρο, προσπαθούν να διαλύσουν τους διαδηλωτές με μπαράζ χημικών και με σφαίρες από καουτσούκ. Οι συγκρούσεις κρατάνε τουλάχιστον 8 ώρες. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη γαλλική ιστορία, τα άδυτα των αδύτων της γαλλικής μεγαλοαστικής τάξης και του κράτους της, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων που ενώνει την Αψίδα του Θριάμβου με την Πλατεία Ομονοίας, βλέπει να εισβάλει σε αυτήν και να χτυπιέται με τις δυνάμεις καταστολής η πλέμπα των απόκληρων “από κάτω” που προσπαθούν να φτάσουν στο Προεδρικό Μέγαρο!…

Ενώ η ιστορία επιταχύνει

ΗΠΑ: Τέλος εποχής με την αριστερά των κινημάτων να μπαίνει τώρα
σφήνα στο δικομματισμό!

Του Γιώργου Μητραλιά

Ποιος έχασε και ποιος κέρδισε στις αμερικανικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου 2018; Ο Τραμπ; Οι Δημοκρατικοί; Ή μήπως κάποιοι άλλοι που αποσιωπούνται επιμελώς από τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ; Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι δύσκολες και είναι να απορείς γιατί η χιονοστιβάδα των σχετικών ειδήσεων και αναλύσεων όχι μόνο τις αγνοοεί εντελώς αλλά και μπερδεύει αντί να φωτίζει την κοινή γνώμη…

Κατ’αρχήν, ο Τραμπ είναι ασφαλώς ο χαμένος των εκλογών και αυτό όχι μόνο επειδή η Βουλή των Αντιπροσώπων άλλαξε χέρια και πέρασε υπό τον έλεγχο των αντιπάλων του. Στην πραγματικότητα, ακόμα και οι “νίκες” του στη Γερουσία για τις οποίες τόσο κόμπαζε στην περιπετειώδη μετεκλογική του συνέντευξη τύπου, είναι χωρίς κανένα αντίκρυσμα. Γιατί; Μα, επειδή σε αυτές ακριβώς τις εκλογές για τη Γερουσία, οι Δημοκρατικοί υπερίσχυσαν κατά κράτος των Ρεπουμπλικανών κερδίζοντας πάνω από 12 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από αυτούς! Δεν αμφιβάλλουμε ότι σε αυτό το σημείο, ο αναγνώστης θα απορήσει: Πώς γίνεται να χάνουν οι κερδισμένοι και να κερδίζουν οι χαμένοι; Η απάντηση είναι εξωφρενικά απλή: Αυτό είναι όχι μόνο δυνατό αλλά και... “νόμιμο” επειδή ανεξάρτητα από τον πληθυσμό της, κάθε Πολιτεία εκλέγει 2 γερουσιαστές. Έτσι, π.χ. το Γουαϊόμινγκ στέλνει στη Γερουσία τον ίδιο αριθμό γερουσιαστών με την Καλιφόρνια παρόλο που έχει ένα πληθυσμό...60 φορές μικρότερο από αυτήν! Μετά από αυτή την “υπενθύμιση”, δεν εκπλήσσει, φυσικά, το γεγονός ότι οι περιλάλητες “νίκες” του Τραμπ σημειώθηκαν σε δυο μικρές και παραδοσιακά συντηρητικές αγροτικές Πολιτείες…

1918-2018:

Η αφόρητη επικαιρότητα του Πρώτου Παγκόσμιου Μακελειού!

Αναδημοσιεύουμε την περυσινή αναδημοσίευση των προηγούμενων αναδημοσιεύσεων του κειμένου για το Πρώτο Παγκόσμιο Μακελειό, προσθέτοντας μόνο ότι, αλίμονο, η φετινή 100η επέτειος του τερματισμού του βρίσκει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη  αντιμέτωπους με την χειρότερη κρίση τους και -για πρώτη φορά- τόσο κοντά στο τελικό τους ολοκαύτωμα! Και δυστυχώς, ενώ η αντίστροφη μέτρηση έχει κιόλας αρχίσει...εκείνοι που θα έπρεπε να είναι τώρα στα οδοφράγματα, σφυρίζουν αδιάφορα...

του Γιώργου Μητραλιά

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο «Η αφόρητη επικαιρότητα του πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» για –τουλάχιστον- τρεις λόγους:

 1. Επειδή ο τεράστιος ανοικτός λογαριασμός με τους «εξέχοντες» μακελάρηδες και η ηθική υποχρέωση απέναντι στους δεκάδες  εκατομμύρια πληβείους/θύματά τους δεν μπορούν να εξαντληθούν σε μια ρουτινιέρικη επετειακή υπενθύμιση του είδους «1914-2014, πριν από ένα αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος», όπως συνέβη πριν από δυο-τρία χρόνια. Για αυτό το λόγο, όχι μόνο τώρα το 2017, αλλά και του χρόνου το 2018, και τον επόμενο το 2019,  και τον μεθεπόμενο… μέχρι να υπάρξει η τελική μεγάλη Κάθαρση της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να θυμίζουμε το μεγάλο έγκλημα των «από πάνω» και τη μεγάλη σφαγή των «από κάτω», που μας έμπασε οριστικά στη σύγχρονη εποχή του αγριανθρωπισμού και συνάμα όλων των υπαρξιακών διλημμάτων της ανθρωπότητας. 

 2. Επειδή ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήταν –δυστυχώς- τόσο «αφόρητη η επικαιρότητα του Πρώτου Παγκοσμίου μακελειού», την ώρα που πληθαίνουν τα λουτρά αίματος των αμέτρητων –πια- «τοπικών»  πολέμων που μας περικυκλώνουν, που  η ακροδεξιά, ο νεοφασισμός και ο πιο άγριος ρατσισμός σαρώνουν  και πάλι την Ευρώπη, και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού ένας σύγχρονος ακροδεξιός Καλιγούλας με το όνομα Donald Trump ετοιμάζεται να κυβερνήσει την αμερικανική υπερδύναμη.

 3. Επειδή μόνον η συνειδητοποίηση και εμβάθυνση  αυτής της «αφόρητης επικαιρότητας του Πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» από μέρους των «από κάτω» -και των ηγεσιών τους- μπορεί να  προσανατολίσει ρεαλιστικά και αποτελεσματικά τις πολιτικές και άλλες επιλογές τους, και να ορίσει τα άμεσα καθήκοντά τους σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Θαύμα! Τα σίδερα της φυλακής είναι και για
τους λεβέντες του... ΔΝΤ!

Η είδηση ήταν εξαιρετικά σημαντική -και μάλιστα ειδικά για την χώρα μας- αλλά τα ελληνικά ΜΜΕ προτίμησαν είτε να την αγνοήσουν είτε να την περάσουν στο ντούκου: Ο πρώην ισχυρός άνδρας της ισπανικής δεξιάς και πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ροντρίγο Ράτο μπήκε στη φυλακή όπου και θα παραμείνει για τα επόμενα 4,5 χρόνια! Τολμούμε να υποθέσουμε ότι εκεί ο μεγαλόσχημος κατάδικος Ράτο θα έχει όλη την άνεση να αναπολεί πως άρχισαν τα δεινά του και να καταριέται την ώρα που η μοίρα τον έφερε απέναντι στο νεαρό βουλευτή της CUP David Fernandez. Επειδή λοιπόν αυτή η συνάντηση του αντικαπιταλιστή καταλανού βουλευτή με τον μεγαλοτραπεζίτη όχι μόνο έγραψε ιστορία αλλά είχε -πράγμα σπάνιο- και ευτυχή κατάληξη, αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα του κειμένου που της είχαμε αφιερώσει τον Απρίλη του 2015 με τον ελαφρώς προφητικό -όπως αποδείχτηκε- τίτλο “Όταν “η κόλαση” του πρώην Νο 1 του ΔΝΤ Ροντρίγο Ράτο “είναι η δική μας ελπίδα”.*

Γ.Μ.

Όταν «η κόλασή» του πρώην Νο 1 του ΔΝΤ Ροντρίγο Ράτο «είναι η δική μας ελπίδα»!

του Γιώργου Μητραλιά

Η είδηση –δίκαια- εντυπωσιάζει: «Ο ισπανός πολιτικός Ροντρίγκο Ράτο, πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, συνελήφθη για απάτη και ξέπλυμα χρήματος, μεταδίδουν ισπανικά μέσα ενημέρωσης.».  Η είδηση είναι όμως λειψή: ο κ. Ράτο δεν ήταν μόνο «πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ» (2004-2007), αλλά και πρώην «τσάρος» της ισπανικής οικονομίας (υπουργός Οικονομικών) στη κυβέρνηση Αθνάρ της οποίας ήταν και αντιπρόεδρος (1996-2004), καθώς και πρώην πρόεδρος της πολύπαθης και άκρως διεφθαρμένης τράπεζας Bankia (2010-2012). Κυρίως όμως, ο κ. Ράτο διετέλεσε επίσημος «δελφίνος» του Αθνάρ στην αρχηγία του –πάντα- κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος (ΡΡ) και παραλίγο πρωθυπουργός της Ισπανίας στη θέση του… Ραχόι.

Σωτήριο κάλεσμα του Μπέρνι Σάντερς:
Επειγόντως “ένα παγκόσμιο δημοκρατικό κίνημα ενάντια στον αυταρχισμό”¹

Του Γιώργου Μητραλιά

Το κάλεσμα του Μπέρνι Σάντερς στις 9 Οκτωβρίου για τη δημιουργία “ενός παγκόσμιου δημοκρατικού κινήματος ενάντια στον αυταρχισμό” βάζει τον καθένα και την καθεμιά από εμάς μπροστά στις ευθύνες του/της: Είμαστε ναι ή όχι διατεθειμένοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να παλέψουμε ενάντια στην αυταρχική, ρατσιστική και ακροδεξιά πανούκλα πριν είναι πολύ αργά;

Φυσικά, ο Μπέρνι Σάντερς δεν διανοήθηκε να απευθύνει ένα απλό κάλεσμα που περιορίζεται σε μισόλογα ή ομιχλώδεις γενικολογίες χωρίς ξεκάθαρους και συγκεκριμένους στόχους. Αντίθετα, το κάλεσμά του βασίζεται σε μια λεπτομερή και αναλυτική περιγραφή πρώτα, της θανατερής απειλής που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και ο πλανήτης και κατόπιν, του παγκόσμιου κινήματος που θα πρέπει να επωμιστεί τη σωτήρια αποστολη να χτυπηθεί με αυτή την απειλή σε μια μάχη μέχρις εσχάτων. Να λοιπόν γιατί αφού υπογράμμισε ”την ελάχιστη προσοχή” που δίνεται σήμερα σε μιαν “ανησυχητική τάση που παρατηρείται στις διεθνείς υποθέσεις”, αρχίζει διαπιστώνοντας ότι γινόμαστε τώρα μάρτυρες στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο “μιας διαπάλης με τεράστιες επιπτώσεις” ανάμεσα σε “δυο αντίθετα οράματα. Από τη μια, βλέπουμε μια αναπτυσσόμενη παγκόσμια κίνηση προς τον αυταρχισμό, την ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία. Από την άλλη, βλέπουμε μια κίνηση προς την ενίσχυση της δημοκρατίας, την ισότητα και την οικονομική, κοινωνική, φυλετική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη”.

Από την εθνική ανάσταση στην κοινωνική επανάσταση;

Καταλονία: Ραγδαία η αριστερή  ριζοσπαστικοποίηση του
ανεξαρτησιακού κινήματος!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αργά ή γρήγορα ήταν γραφτό να συμβεί, και... όντως συνέβη: Στην πρώτη επέτειο του ιστορικού και νικηφόρου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας και τη δημιουργία της ανεξάρτητης Καταλανικής Δημοκρατίας, το στρατόπεδο των ανεξαρτησιακών δυνάμεων -που πλειοψηφούν στο καταλανικό κοινοβούλιο- διασπάστηκε. Και διασπάστηκε μάλλον ανεπανόρθωτα καθώς οι “από πάνω”, δηλαδή η καταλανική κυβέρνηση, δεν δίστασαν να διατάξουν την αστυνομία τους (τους Mossos) να χτυπήσουν, και μάλιστα άγρια, τους χιλιάδες αριστερούς ριζοσπάστες των “από κάτω” που διαδήλωναν με μοναδικό αίτημα την άμεση υλοποίηση του αποτελέσματος του περυσινού δημοψηφίσματος. Δηλαδή, την οριστική και αμετάκλητη απόσχιση από το Ισπανικό (μοναρχικό) Κράτος της νεαρής Καταλανικής Δημοκρατίας (Republica Catalana)!…

ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ, Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ*

του Γιώργου Μητραλιά

Γνήσιο τέκνο της εποχής μας και του καπιταλιστικού «μοντερνισμού» της, το Άουσβιτς και η βιομηχανική-γραφειοκρατική του μηχανή μαζικής εξόντωσης ανθρώπινων όντων μας εγκαλεί σ’αυτό το μεταίχμιο δύο αιώνων τουλάχιστον για τρεις βασικούς λόγους: α) επειδή δεν παραπέμπει σε μια δήθεν επιστροφή σε κάποιες αρχέγονες βαρβαρότητες, β) επειδή συνιστά βαθιά τομή στον πολιτισμό και στον τρόπο θεώρησης της ιδέας της προόδου, και γ) επειδή τα διδάγματά του είναι τώρα  -και εφεξής- περισσότερο χρήσιμα και επίκαιρα από ό,τι πριν από 55 χρόνια.

Αν λοιπόν η ιστορία χωρίζεται πια σε προ και μετά Άουσβιτς εποχές, αυτό οφείλεται τόσο στη «μοναδικότητα» των ναζιστικών θαλάμων αερίων, όσο και στο ότι τίποτα δεν είναι πια το ίδιο μετά από αυτούς. «Μοναδικό» και συνάμα «νεωτεριστικό» και «μοντέρνο» είναι το Άουσβιτς όχι τάχα επειδή δεν προϋπήρξαν άλλες εκδηλώσεις ανθρώπινης βαρβαρότητας με ακόμα περισσότερα θύματα (π.χ. η μαζική εξόντωση και γενοκτονία των ιθαγενών πληθυσμών του «Νέου Κόσμου» ή της Αφρικής από τους Ευρωπαίους κατακτητές και αποικιοκράτες). Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει το Άουσβιτς να μην μοιάζει με τίποτα άλλο, να μην είναι μια απλή –ίσως ακόμα πιο θανατηφόρα- επανάληψη παλιότερων βαρβαροτήτων και κατά συνέπεια, να μην εξηγείται από μια ενδεχόμενη δήθεν «μεταφυσική» ή «έμφυτη» τάση επιστροφής σε κάποια άλλη εποχή (π.χ. στον συκοφαντημένο Μεσαίωνα), είναι το γεγονός ότι θα ήταν αδύνατο και αδιανόητο έξω από τον θριαμβεύοντα καπιταλισμό και την αστική κοινωνία του!

Εκεί που κρίνεται και η δική μας τύχη...

ΗΠΑ και Καταλονία: Οάσεις μαζικής λαϊκής αντίστασης σε ένα κόσμο σε αποσύνθεση!

Του Γιώργου Μητραλιά

Ίσως δεν είναι διόλου τυχαίο ότι οι κάθε λογής νεοφιλελεύθεροι αλλά και οι αντίπαλοί τους ποικίλοι “πατριώτες” και λοιποί εθνικιστές γυρνάνε την πλάτη και δεν τρέφουν την παραμικρή συμπάθεια -όταν βέβαια δεν επιτίθενται βίαια- στα δυο μαζικότερα και ριζοσπαστικότερα λαϊκά κινήματα των καιρών μας: Στο ανεξαρτησιακό κίνημα του καταλανικού λαού και στα κινήματα που πολεμάνε τις πολιτικές του Τραμπ αλλά και το κατεστημένο των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής! Σύμπτωση απόψεων και πράξεων καθόλου τυχαία και μάλλον απολύτως λογική καθώς τόσο το καταλανικό, όσο και το βορειοαμερικανικό λαϊκό κίνημα όχι μόνο απορρίπτουν αλλά είναι η ζωντανή άρνηση του ψευτοδιλήμματος “νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση ή πατριωτική/εθνική αναδίπλωση”...

Η πολιτική της Τρόικας στην Ελλάδα:

Να κλέβεις τον Ελληνικό λαό και να δίνεις
τα χρήματα στις ιδιωτικές τράπεζες, στην ΕΚΤ, στο ΔΝΤ και στα Κράτη που κυριαρχούν στην ευρωζώνη

 του Éric Toussaint

Στις 20 Αυγούστου 2018, η ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, το ΔΝΤ και οι ευρωπαίοι ηγέτες γιόρτασαν το τέλος του 3^ου μνημονίου.

Με την ευκαιρία αυτή, το μήνυμα που ενσταλάζουν τα μεγάλα ΜΜΕ και οι κυβερνώντες[1] είναι: η Ελλάδα ανακτά την ελευθερία της, η οικονομία ανακάμπτει, η ανεργία πέφτει, η Ευρώπη δάνεισε 300 δις στην Ελλάδα και οι Έλληνες θα πρέπει να αρχίσουν να αποπληρώνουν αυτό το χρέος το 2022 ή το 2032…

Οι κύριες δηλώσεις είναι τελείως απατηλές διότι η Ελλάδα παραμένει υπό επιτροπεία των δανειστών γενικώς, οφείλει, βάσει των συμφωνιών που υπέγραψε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, υποχρεωτικά να έχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το οποίο την αναγκάσει να ακολουθεί βίαιες πολιτικές μείωσης των δημόσιων δαπανών στον κοινωνικό τομέα και σ’αυτόν των επενδύσεων. Σε αντίθεση με το κυρίαρχο μήνυμα που υπονοεί ή βεβαιώνει πως η Ελλάδα δεν θα αρχίσει να αποπληρώνει το χρέος παρά μόνο στο μέλλον, πρέπει να πούμε ξεκάθαρα πως η Ελλάδα αποπληρώνει διαρκώς σημαντικά ποσά στην ΕΚΤ, στο ΔΝΤ και στους ιδιώτες πιστωτές, γεγονός που την εμποδίζει να απαντήσει στις ανάγκες του πληθυσμού της.

Επειδή διακυβεύεται η ζωή μας!

"Αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου”

ή μέτρα τώρα ενάντια στην κλιματική καταστροφή;

του Γιώργου Μητραλιά

Εξαιτίας των κατακλυσμικών συνεπειών που δίχως άλλο αναμένεται να έχει η κλιματική καταστροφή, ο Ντόναλντ Τραμπ που όχι μόνο την αρνείται αλλά και κάνει τα πάντα για να την επιδεινώσει, είναι ήδη σε καλό δρόμο για να ξεπεράσει κάθε τερατώδες προηγούμενο και να ανακηρυχθεί μεγαλύτερος εγκληματίας της ανθρώπινης ιστορίας! Από την πλευρά τους, αν και δεν διαθέτουν -ευτυχώς- την καταστροφική μανία του αμερικανού προέδρου, οι Έλληνες πολιτικοί που διακρίνονται όμως και αυτοί για την κουτοπόνηρη ανεμελιά με την οποία αντιμετωπίζουν την κλιματική αλλαγή, είναι επίσης σε καλό δρόμο για να μείνουν στην ιστορία ως κύριοι υπεύθυνοι των όλο και περισσότερων τραγωδιών και λοιπών δεινών που αναπόφευκτα θα πλήξουν τη χώρα τους. Τρανή απόδειξη ο τρόπος με τον οποίο εξήγησαν, ερμήνευσαν, σχολίασαν και τελικά “αντιμετώπισαν” -τουλάχιστον τις πρώτες μέρες- τις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές και την πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι.

Άλλο ένα γνήσιο τέκνο του νεοφιλελευθερισμού
ενάντια στη δημοκρατία

Ο μονάρχης Μακρόν και ο παρακρατικός Ρασπούτιν του βυθίζουν τη Γαλλία σε βαθιά κρίση!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τα αποκαλυπτήρια του μακρονικού (παρα)κράτους είναι εντυπωσιακά και βυθίζουν ήδη το καθεστώς Μακρόν και συνάμα τη Γαλλία σε μια κρίση που ίσως δεν έχει προηγούμενο. Φυσικά, δεν είναι μόνον ότι ο “άνθρωπος για όλες τις δουλειές” του προέδρου και Νο 2 του προεδρικού του γραφείου αρεσκόταν να κακοποιεί αγρίως με τα ίδια τα χέρια του νεαρούς διαδηλωτές (που τυχαίνει να ήταν Έλληνες), ούτε ότι ντυνόταν μπάτσος και διηύθυνε τις επιχειρήσεις των γαλλικών ΜΑΤ. Είναι κυρίως και πριν απ’όλα ότι ο πανταχού παρών 26χρονος Αλεξάντρ Μπεναλλά έκανε όλες αυτές και πολλές άλλες καραμπινάτες παρανομίες ολκής με τις ευλογίες και την κάλυψη του Γάλλου προέδρου καθότι ετύγχανε -τουλάχιστον- ευνοούμενος, κολλητός και μυστικοσύμβουλός του υπεράνω νόμων, ιεραρχιών, θεσμών και λοιπών παραδόσεων της Γαλλικής Δημοκρατίας!(1)