The Ukrainian Left and Maidan
Interview with Ukrainian socialist Denis Pilas.
Around 150 people gathered in Kiev recently to attend a conference organised by Ukrainian organisations including the Left Opposition, with support from the Rosa Luxemburg Foundation.
The conference, entitled ‘The Left and Maidan’, discussed perspectives for the left in Ukraine. There were visitors from Russia, France, Germany, Poland and Belarus, including left members of the German Bundestag and the Russian Duma.[1]
Ben Neal spoke to Denis Pilas, one of the organisers of the event.
του Γιώργου Μητραλιά
Αν πιστεύαμε τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και το σύνολο των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων, με εξαίρεση την πανδημία, στην Ισπανία δεν συμβαίνει τίποτα το άξιο λόγου. Περίπου ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνει το διαμετρικά αντίθετο καθώς αυτή η μεγάλη δυτικοευρωπαϊκή χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της αβύσσου, απειλώντας να συμπαρασύρει και ολάκερη την Ευρώπη. Και για του λόγου το αληθές, ιδού μερικά εύγλωττα γεγονότα από την επικαιρότητα των τελευταίων βδομάδων.
Του Γιώργου Μητραλιά
Πρωτοτυπώντας έναντι των αναρίθμητων συναδέλφων τους που, εδώ και τέσσερα χρόνια, ανατέμνουν το Brexit με πολιτικούς, κοινωνιολογικούς ή ψυχολογικούς όρους, δυο νεαροί Γάλλοι κοινωνιολόγοι, η Μαρλέν Μπανκέ (Marlène Benquet) και ο Τεό Μπουρζερόν (Théo Bourgeron) είχαν μιαν απλή αλλά φαεινή ιδέα: Να ψάξουν να βρουν ποια υλικά συμφέροντα χρηματοδότησαν την καμπάνια για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τα ευρήματά τους είναι ιστορικής σημασίας. Όμως, προσοχή: Όχι μόνο επειδή ρίχνουν άπλετο φως στο Brexit ανατρέποντας όλα όσα ακούγαμε και διαβάζαμε για αυτό στα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά κυρίως, επειδή μας εισάγουν σε μια νέα ιστορική πραγματικότητα που ήδη ταλαιπωρεί αφάνταστα ολάκερη την ανθρωπότητα! Μια πραγματικότητα που έχει για εμβληματικές προσωπικότητες τον Τραμπ, τον Τζόνσον ή τον Μπολσονάρο, και για πολιτική της την συστηματική καταστολή κάθε φωνής που αμφισβητεί το “δικαίωμα” όλων αυτών να λεηλατούν και να καταστρέφουν ατιμώρητα τον πλανήτη και τους κατοίκους του...(1)
“Όμως, δυστυχώς στην Ελλάδα οι ίδιες/ίδιοι που έχουν υποστεί κακοποίηση και σεξουαλική βία σπάνια μιλούν, σιωπούν δημόσια! Αλλά ως πότε;”.Η απάντηση στο ερώτημα που διατυπώναμε το Γενάρη του 2019 στο άρθρο μας με τον εύγλωττο τίτλο “ Από το μοναχικό «Και εγώ» στο συλλογικό «Και Εμείς» Me Too: Ένα κίνημα (και) για τις εργαζόμενες!” άργησε δύο χρόνια αλλά ήλθε. Και πήρε τη μορφή μιας χιονοστιβάδας θαρραλέων καταγγελιών που γράφουν σήμερα ιστορία καθώς αρχίζουν -επιτέλους- να ανοίγουν ρωγμές στην άθλια πραγματικότητα της σεξουαλικης παρενοχλησης και βιας και στη χώρα μας. Όμως, προσοχή: Μόνο ρωγμές καθώς αυτή η άθλια πραγματικότητα εξακολουθεί να παραμένει καλά προστατευμένη και απρόσιτη στους χώρους δουλειάς με τις φροντίδες όλων εκείνων που αντλούν τη δύναμη, τις εξουσίες και τα (όποια) προνόμιά τους από την ισχύουσα πατριαρχία… Επειδή όμως, όσο καλά κι αν είναι τα νομικά επιχειρήματα, τη λύση μπορούν να επιβάλλουμε μόνον εμεις οι ίδιες με το κίνημά μας, για αυτό και επείγει τώρα να μπει το Mee Too στους χώρους δουλειάς και να γίνει κοινή συνείδηση ότι αυτό το παγκόσμιο κίνημα δημιουργήθηκε για να είναι “και για τις εργαζόμενες”. Αν αναδημοσιεύουμε λοιπόν στη συνέχεια το άρθρο μας, το κάνουμε πιστεύοντας ότι τώρα είναι ακόμα πιο επίκαιρο και σίγουρα πιο χρήσιμο από ό,τι πριν από δύο χρόνια... Σ.Μ. |
Πάνω από δυο χρόνια έχουν περάσει από την γέννηση του κινήματος MeToo που φανέρωσε την τρομακτική έκταση της σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας και της σεξουαλικής βίας λόγω φύλου σε όλο τον κόσμο! Κάθε άλλο από εφήμερο, το κίνημα αυτό δεν παύει κάθε τόσο να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις! Ολοζώντανο, όχι μόνο διαρκεί και απλώνεται σε όλες τις ηπείρους, αλλά και εξελίσσεται από εικονικό φαινόμενο στο διαδίκτυο σε ένα πραγματικό πρωτόγνωρο κοινωνικό κίνημα του 21ου αιώνα. Και κυρίως, γίνεται σημαία των εργαζόμενων γυναικών προκαλώντας μάλιστα ιστορικές και νικηφόρες κινητοποιήσεις ενάντια σε δυο γιγάντιες πολυεθνικές του πιο αδίστακτου κεφαλαίου…
Του Γιώργου Μητραλιά
Καθώς η πρώτη πράξη του παρόντος αμερικανικού δράματος έχει ολοκληρωθεί με την ορκωμοσία του Τζο Μπάϊντεν, είμαστε πια σε θέση να σκύψουμε πάνω από τις αντιδράσεις ή την έλλειψη αντιδράσεων που προκάλεσε η ταραχώδης προεδρία Τραμπ έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και φυσικά, να αναρωτηθούμε γιατί τα ΜΜΕ και οι διεθνείς ελίτ της διανόησης αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των δυνάμεων της ευρωπαϊκής αριστεράς επέδειξαν πλήρη αδυναμία να κατανοήσουν τα τεκταινόμενα τόσο στη κορυφή όσο και στη βάση της αμερικανικής κοινωνίας στη διάρκεια των τεσσάρων ετών της προεδρίας του Τραμπ.
Της Σόνιας Μητραλιά
Τι επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταθέτοντας νόμο για να επιβάλει την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών όταν χωρίζουν οι γονείς; Μήπως επιδιώκει, πρώτη αυτή στα τελευταία σαράντα χρόνια, να αναθεωρήσει αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία του Οικογενειακού Δικαίου του 1983, τη γονική μέριμνα αντί της πατρικής εξουσίας; Και κυρίως, μήπως άρχισε το μεγάλο ξήλωμα βασικών δικαιωμάτων των γυναικών που κατακτήθηκαν με αγώνες από τα φεμινιστικά κινήματα τις τελευταίες δεκαετίες;...
Με άλλα λόγια, μήπως με αυτή την ολέθρια πρωτοβουλία της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να συνταχθεί με τις πιο αντιδραστικές, σκοταδιστικές νεοφίλελεύθερες δυνάμεις σε όλο τον πλανήτη; Μήπως θέλει να ευθυγραμμιστεί με τις μισογυνικές πολιτικές που ασκούν ηγέτες όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν, ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία και ο Ερντογκάν στην Τουρκία, ο Μόντι στην Ινδία και ο Ορμπαν στην Ουγγαρία, οι θρησκόληπτοι σκοταδιστές του PIS στην Πολωνία, ο Σαλβίνι στην Ιταλία και οι φρανκιστές του Vox στην Ισπανία, ο Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες; Δηλαδή, με όλους αυτούς που έχουν εξαπολύσει επίθεση στα στοιχειώδη δικαιώματά των γυναικών αλλά και της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+;
1η Ιανουαρίου του έτους 2021.
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ:
ΑΔΕΛΦ@Σ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦ@Σ:
Όλους αυτούς τους μήνες έχουμε χτίσει ανάμεσά μας μια επικοινωνία με ποικίλους τρόπους. Είμαστε γυναίκες, λεσβίες, gays, αμφισεξουαλικ@, διεμφυλικ@, τραβεστί, τρανσέξουαλ, ίντερσεξ, queer και άλλ@, άντρες, ομάδες, συλλογικότητες, σωματεία, οργανώσεις, κοινωνικά κινήματα, αυτόχθονες λαοί, οργανώσεις γειτονιών, κοινότητες και ένα εκτενές και λοιπά που μας δίνει ταυτότητα.
Του Γιώργου Μητραλιά
Αν πιστέψουμε τα καλά μας διεθνή ΜΜΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέφουν στην « ομαλότητα » και, φυσικά, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι κιόλας παρελθόν. Με λίγα λόγια, είναι μια απλή παρένθεση ή μάλλον ένα ατύχημα καταδικασμένο να ξεχαστεί και να μην αφήσει ίχνη στην ιστορία της « πιο μεγάλης δημοκρατίας του κόσμου ». Κατά συνέπεια, είναι εντελώς λογικό για τα καλά μας ΜΜΕ να πάψουν να ενδιαφέρονται για αυτό το πρόσωπο που εξάλλου, « ζει τις τελευταίες μέρες του στο Λευκό Οίκο » και οι ενέργειες του οποίου δεν παρουσιάζουν πλέον κανένα ενδιαφέρον και άρα...αποσιωπούνται επιμελώς.
Τίποτα πιο παραπλανητικό και αναληθές από αυτή την σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα της παρούσας μεταβίβασης εξουσίας στις ΗΠΑ μια και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα αυτής της χώρας. Πράγματι, πώς τολμούν τα διεθνή ΜΜΕ να κάνουν λόγο για “επιστροφή στην ομαλότητα” των ΗΠΑ όταν γνωρίζουμε ότι ο Τραμπ πρόσθεσε 11 εκατομμύρια πρόσθετες ψήφους (!) στο εκλογικό του αποτέλεσμα του 2016;
4 Νοεμβρίου 2020
του Eric Toussaint
Μερικές λέξεις κλειδιά για να παρουσιάσουμε την Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών (CADTM) και τη στρατηγική της:
Ριζοσπαστικότητα
Σύγκλιση
Ενότητα
Πολυφωνικότητα
Διεθνισμός – Αντιρατσισμός
Εγκαρσιότητα: για την Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών, το χρέος είναι ένα εγκάρσιο θέμα, όπως είναι και ο φεμινισμός και ο οικοσοσιαλισμός
Συνέχεια - επιμονή
Κινητοποίηση
Μερικές διευκρινήσεις για να εξηγήσουμε αυτές τις λέξεις κλειδιά (1)
Ριζοσπαστικότητα: η Επιτροπή για την Kατάργηση του Άνομου Χρέους (CADTM) επεξεργάζεται και προτείνει αναλύσεις που πάνε στη ρίζα των προβλημάτων, και ειδικότερα των μηχανισμών που γεννούν τα άνομα χρέη. Στη συνέχεια, η CADTM προτείνει λύσεις που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Η CADTM έχει επεξεργαστεί μια σειρά λύσεων ειδικά για στον τερματισμό των άνομων χρεών. Η CADTM εκτιμά ότι απαιτείται μια αντι-καπιταλιστική, αντι-πατριαρχική, και κοινωνική επανάσταση με οικολογική, φεμινιστική και σοσιαλιστική προοπτική.
Του Γιώργου Μητραλιά
Ενώ οι πραξικοπηματικές προετοιμασίες του Τραμπ προχωρούν κανονικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχίζουν να παίρνουν την πρώτη γεύση μιας δυαδικής εξουσίας τόσο πρωτόγνωρης όσο και υποσχόμενης μεγάλες ανατροπές. Πράγματι, ενισχυμένος από την υποστήριξη των 72 εκατομμυρίων Αμερικανών που τον ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, ο Τραμπ που διατηρεί πάντα υπό τον πλήρη έλεγχό του το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, δείχνει ξεκάθαρα ότι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα νομικίστικα επιχειρήματα των Δημοκρατικών αντιπάλων του, και προτιμά να οργανώνει τη δικιά του κρατική « νομιμότητα » που θεμελιώνεται όχι σε δημοκρατικούς ευσεβείς πόθους αλλά σε πολύ πιο τραχιά και υλικά « επιχειρήματα ». Με λίγα λόγια, ενώ οι αντίπαλοί του αγορεύουν περί της « δύναμης της αμερικανικής δημοκρατίας », ο Τραμπ ολοκληρώνει τώρα τις δικτατορικές του ετοιμασίες που άρχισε το 2016 και συνέχισε σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του…
του Γιώργου Μητραλιά*
Ώρα με την ώρα, η ιστορία επιταχύνεται όσο ποτέ άλλοτε στις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ τα κάθε λογής σοβαρά γεγονότα που διαδραματίζονται τόσο στην κορυφή του Κράτους όσο και στη βάση της κοινωνίας της παγκόσμιας υπερδύναμης, επιβεβαιώνουν τις χειρότερες προβλέψεις. Από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία : ο Τραμπ και οι δικοί του επέλεξαν οριστικά την πολιτική του χειρότερου και οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν να βυθίζονται σε μια γενικευμένη αδελφοκτόνα σύρραξη με αβέβαιη τελικά έκβαση.
Του Γιώργου Μητραλιά*
Δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε ότι ο υπερθετικός βαθμός χαρακτηρίζει σήμερα τα πάντα σε αυτές τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής της μεγαλύτερης οικονομικής, και κοινωνικής, και πολιτικής και υγειονομικής κρίσης της ιστορίας τους! Και εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, το άσκημο είναι ότι δεν απομένει για να συμπληρωθεί αυτή η εικόνα τέλους του κόσμου παρά ένας... εμφύλιος πόλεμος που θα αποφασίσει για την τύχη όχι μόνο των φασιστοειδών και δικτατορικών φιλοδοξιών του σύγχρονου Καλιγούλα που είναι ο πρόεδρος Τραμπ, αλλά επίσης και κυρίως για τις τύχες του αμερικανικού Κατεστημένου που τον γέννησε, τον άνδρωσε και τον έκανε να διαφεντέψει ολάκερο τον κόσμο.
του Γιώργου Μητραλιά *
Ο Τραμπ επίδοξος δικτάτορας; Εμφύλιος στις ΗΠΑ;Τώρα δεν το λέμε πια μόνο εμείς εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια, χωρίς περίπου κανείς να μας πιστεύει, αλλά το λέει ακόμα και ο...Τζό Μπάϊντεν που φτάνει να προειδοποιεί δημόσια ότι ο Τραμπ δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο “οικειοθελώς”. Και το λένε ακόμα πειστικότερα χιλιάδες Αμερικανοί πολίτες που, σκεπτόμενοι πρακτικότερα, οργανώνονται και προετοιμάζουν από τώρα “μαζικές κινητοποιήσεις” για να κάνουν τον Τραμπ να σεβαστεί με το ζόρι το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου! (1)
Του Γιώργου Μητραλιά
Η διαπίστωση είναι ομόφωνη: Το τεράστιο αντιρατσιστικό κύμα που σαρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δυό βδομάδες είναι πρωτοφανές στην ιστορία της χώρας. Όπως λέει ο Μπέρνι Σάντερς, που έχει μακρά πείρα καθώς βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων από την αρχή της δεκαετίας του 1960, « είναι απίστευτο, είναι χωρίς προηγούμενο στην αμερικάνικη ιστορία » ! Και πράγματι, οι μαζικές διαδηλώσεις γίνονται πια σε εκατοντάδες αν όχι και σε χιλιάδες πόλεις στο σύνολο (50 στις 50!) των ομόσπονδων Πολιτειών ! Και επιπλέον, μαζικές διαδηλώσεις γίνονται σχεδόν παντού και σε όλο το κόσμο, όχι μόνο από αλληλεγγύη αλλά και επειδή ο ρατσισμός, η αστυνομική κτηνωδία και ο αυταρχισμός των κυβερνώντων αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της παγκόσμιας καθημερινότητας που έχει γεννήσει αυτός ο διεστραμμένος και βαθύτατα απάνθρωπος καπιταλισμός…