Η Ευρώπη Βράζει
του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Η επιβράδυνση της οικονομίας στην Αργεντινή είναι ήδη ορατή σε πολλούς τομείς. Ο ρυθμός ανάπτυξης παρουσιάζει μια απότομη πτώση και κατά τους επόμενους μήνες θα φανεί αν η ύφεση οδηγήσει σε στασιμότητα. Υπάρχει αναδίπλωση στη βιομηχανία και τον τομέα των κατασκευών,η οποία οξύνει τη περιορισμένη δημιουργία θέσεων απασχόλησης των τελευταίων ετών ενώ παράλληλα δημιουργεί τις προυποθέσεις για την κατάργηση θέσεων εργασίας.
”Σε περιπτώσεις όξυνσης της κρίσης όπως η σημερινή, η αυταρχική εκτροπή αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις του πολιτικού συστήματος. Η Ευρωπαϊκή εμπειρία διδάσκει ότι ακόμη και σε πολύ ηπιότερες συνθήκες η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας υποσκάπτει τις κοινωνικές ισορροπίες και συνεπάγεται όχι μόνο την έκπτωση των κοινωνικών, αλλά και την υποχώρηση των ατομικών και των πολιτικών δικαιωμάτων.”
Καθώς η κρίση οξύνεται και βυθίζει στην αθλιότητα την κοινωνία γίνεται όλο και περισσότερο έντονη η ανάγκη να κατανοηθεί το φαινόμενο σε βάθος, να μελετηθούν οι επιπτώσεις του και να προταθούν λύσεις για την αντιμετώπισή του. Οι στιγμές είναι κρίσιμες, γιατί όλοι αισθάνονται ότι ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο με τις εξελίξεις, σφοδρού ίσως χαρακτήρα, να βρίσκονται μπροστά μας. Μέσα στην πολυφωνία των απόψεων που αναπόφευκτα διατυπώνονται δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει πως κάθε σοβαρή εκτίμηση για την κρίση δεν μπορεί να στηρίζεται σε κάποιες υποτιθέμενες «μαντικές» ικανότητες αλλά στη μελέτη του παρελθόντος, στην καλλιέργεια δηλαδή της ιστορικής γνώσης και συνείδησης.
Γιατί οι πολιτικές ελίτ εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας που είναι
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μια σημαντικής ιστορικής καμπής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευρωπαίοι ηγέτες, ιδίως εκείνοι της Επιτροπής, του Συμβουλίου ECOFIN και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επωφελούνται από την τρέχουσα κρίση για να επιβάλουν μια νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων ενάντια στο ιδανικό μιας δημοκρατικής, κοινωνικής και οικολογικής Ευρώπης.
Της Beatrice Turpin
Ο καπιταλισμός δεν πεθαίνει με την κρίση, αλλά με τη συνειδητή δράση
Η οικονομική κρίση το μέλλον της ΕΕ και της ευρωζώνης, η θέση των λαών μέσα στο χάος που προκαλεί και διαχειρίζεται προς όφελός του ο καπιταλισμός είναι τα θέματα - ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει αυτή η συζήτηση με τον Ερίκ Τουσέν.
Στην Ευρώπη ζούμε μια από τις πολλές κυκλικές κρίσεις του καπιταλισμού, ή κάτι βαθύτερο και πιο σοβαρό;
Και τα δύο. Μια κυκλική κρίση, ναι, τη μεγαλύτερη από τη δεκαετία του ’30 του περασμένου αιώνα. Αλλά την ίδια στιγμή η συσσώρευση των αντιθέσεων προκαλεί συστημική κρίση με διαστάσεις που διασυνδέονται σε όλο τον κόσμο. Γνωρίζουμε ότι για τους πολίτες που ζουν στον Βορρά, οι διαστάσεις που σχετίζονται με τις τράπεζες είναι οι πιο ορατές, αλλά για τους ανθρώπους που ζουν στον Νότο του πλανήτη είναι μια κρίση επισιτιστική, κλιματολογική, κ.λπ. Αν και φαίνεται ότι είναι διαφορετικά θέματα, η πραγματικότητα είναι ότι η κρίση των τροφίμων έχει απολύτως σχέση με την τραπεζική και τη χρηματοπιστωτική. Το ερώτημα είναι γιατί η κρίση που ξέσπασε από τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία στα ακίνητα, κυρίως στις ΗΠΑ, στη συνέχεια μετατοπίστηκε προς τα λεγόμενα «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης σε κόκκους», που είναι το σιτάρι, το καλαμπόκι, το ρύζι και άλλα δημητριακά. Αυτό προκάλεσε αύξηση στις βασικές τιμές των τροφίμων και επηρεάζει άμεσα τον Τρίτο Κόσμο.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
"Παρηγοριά στον άρρωστο» η επαναδιαπραγμάτευση
Στο σημείο που είχε μείνει η δημόσια συζήτηση κι η οικονομική ζωή πριν την προκήρυξη των εκλογών επέστρεψε ξανά την εβδομάδα που μας πέρασε: Ένα εθνικών διαστάσεων κυνήγι του χαμένου θησαυρού, που στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τις κοινωνικές δαπάνες που θα περικοπούν με έπαθλο την επόμενη δόση. Το χρονικό ορόσημο έχει πλέον τεθεί για τις 24 Ιουλίου όταν θα επισκεφθεί την Αθήνα η Τρόικα για να συντάξει την έκθεση σχετικά με την πρόοδο στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, από την οποία θα εξαρτηθεί η εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Η φαιά πανούκλα σηκώνει κεφάλι σε αυτή την Ελλάδα σε καταληκτική κρίση. Υπάρχει κανείς να τη σταματήσει;
Του Γιώργου Μητραλιά*
Αθήνα, 28 Ιουνίου 2012
Δυστυχώς, η επόμενη των εκλογών της 17ης Ιουνίου βρίσκει την ελληνική αριστερά τόσο αμήχανη απέναντι στη νεοναζιστική απειλή όσο ήταν και πριν από την 6η Μαΐου. Η απόδειξη; Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής παρουσιάζεται σαν μια εξαίρεση, σαν ένα απλό «μελανό σημείο» μιας εξαιρετικά λαμπρής γενικής κατάστασης. Έτσι, σχεδόν όλες οι συνιστώσες της ελληνικής αριστεράς (συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ) περιγράφουν τη κατάσταση σαν ένα απλό άθροισμα καλών και κακών αποτελεσμάτων, κάνοντας πως αγνοούν ότι τόσο τα «καλά» όσο και τα «κακά» σημεία (δηλαδή η εμφάνιση και η κεραυνοβόλα ανάπτυξη των νεοναζιστών) ανήκουν στην ίδια γενική κατάσταση, ότι είναι αλληλένδετα και έχουν τον ίδιο κοινό παρονομαστή, την ιστορική κρίση της ελληνικής κοινωνίας, που τα καθορίζει όλα!
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Την ίδια στιγμή που ελληνική κυβέρνηση παρακαλάει για λίγο…έλεος τους Ευρωπαίους, επιχειρώντας να αμβλύνει το μνημόνιο, κάνοντας πράξη την προεκλογική υπόσχεση περί επαναδιαπραγμάτευσης, η Ευρώπη βυθίζεται όλο και πιο βαθειά στην κρίση. Η τιμωρία της Ελλάδας, η λοιδορία των «τεμπέληδων» Ελλήνων, η καταστροφή μιας ολόκληρης χώρας και κοινωνίας, που οι εγχώριοι απολογητές των μνημονίων ήθελαν να αποτελεί «εξαίρεση» στην καταιγίδα που σαρώνει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από το 2008, δεν κατάφερε να αποτρέψει την εξάπλωση της κρίσης.
Το σκηνικό της κρίσης ξετυλίγεται μπρος στα μάτια μας με τρόπο που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την ένταση και τη σφοδρότητά του. Το εφιαλτικό ενδεχόμενο να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση η ναζιστική ομάδα της «Χρυσής Αυγής», μία θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά και ιδιορρυθμία της ντόπιας πολιτικής πραγματικότητας, αποτελεί σοβαρή προειδοποίηση για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το αστικό πολιτικό σύστημα. Την ώρα που ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος οδηγείται στη φυλακή κατηγορούμενος για σκάνδαλα και χρηματισμό, επιβεβαιώνεται ο «θανατηφόρος» εναγκαλισμός της σοσιαλδημοκρατίας με το νεοφιλελευθερισμό ενώ η πολιτική κοινοτοπία ότι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, επιβεβαιώνεται δυστυχώς προφητικά. Εάν στις επερχόμενες εκλογές επιβεβαιωθεί ο ναζιστικός πειρασμός των κατεστραμμένων από την κρίση μικροαστών τότε το αυγό του φιδιού θα έχει σκάσει φέρνοντας στο πολιτικό προσκήνιο μια νέα εκδοχή του αποτρόπαιου.