Ο ανεξάρτητος λογιστικός έλεγχος του χρέους στο επίκεντρο των ελληνικών και διεθνών ταξικών αντιπαραθέσεων
της Σόνιας Μητραλιά*
Ο ανεξάρτητος λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους αποτέλεσε, ουσιαστικά από την αρχή της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, όχι μόνο ένα θέμα της πολιτικής συζήτησης αλλά κυρίως, ένα πρωταγωνιστή της πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας. Αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα οφείλεται σε δυο παράγοντες: καταρχήν, στο γεγονός ότι από το Δεκέμβρη του 2010, υπάρχει μια εκστρατεία για το λογιστικό έλεγχο του χρέους, η πρώτη καμπάνια αυτού του είδους όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε ολάκερο το Βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη. Κατόπιν, στο γεγονός ότι αυτή η καμπάνια είχε από την αρχή της σημαντική λαϊκή απήχηση, πράγμα που είχε σαν συνέπεια να μην μπορεί κανείς να προσπεράσει το ζήτημα του λογιστικού ελέγχου του χρέους.
Πάνω σε μία ωρολογιακή βόμβα που ονομάζεται χρέος κάθεται ολόκληρη η Ευρώπη. Δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος και μάλιστα το ελληνικό αυτό που απειλεί να τινάξει το ευρώ και το εγχείρημα της ευρωζώνης στον αέρα, αλλά τα τεράστια δημόσια και ιδιωτικά χρέη που έχουν συσσωρεύσει ακόμη και οι πλούσιες χώρες του βορρά, που κουνούν απειλητικά το δάκτυλο στους «απείθαρχους» του νότου.
Στην Ελλάδα κατεξοχήν, και σε μικρότερο βαθμό στις άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης, οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες, προσεγγίζουν τώρα ένα κρίσιμο κατώφλι έντασης. Το κατώφλι αυτό είναι ένα σημείο θραύσης ή μετασχηματισμού της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης, και θα το διαβούμε με τον σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς. Το ευρώ θα δοκιμαστεί τότε αδυσώπητα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές και θα κριθεί το μέλλον της Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης. Σε ένα τέτοιο σημείο θραύσης ανοίγονται δύο δυνατότητες. Η πρώτη δυνατότητα είναι η γερμανική αστική τάξη και οι σύμμαχοί της να κάνουν την μεγάλη πολιτική στροφή: να χρηματοδοτήσουν με μεγάλα ποσά το σύστημα, να δεχθούν την άνοδο του πληθωρισμού στον βορρά ώστε να βελτιωσθεί η ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού νότου, και να μετατρέψουν τελικά την ευρωζώνη σε “Βέλτιστη Οικονομική Περιοχή” με τα χαρακτηριστικά ομοσπονδιακού κράτους. Η δεύτερη δυνατότητα είναι η διάλυση της Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης. 
Οργή και αγανάκτηση προκάλεσε στην Γερμανία επενδυτικό προϊόν που είχε δημιουργήσει η Deutsche Bank στο οποίο οι επενδυτές πλούτιζαν όσο περισσότεροι από ένα δείγμα 500 ανωνύμων Αμερικανών, οι οποίοι προσφέρονταν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα εθελοντικά, πέθαιναν πριν την ώρα τους. Νωρίτερα δηλαδή από το προσδόκιμο ζωής. Στην αντίθετη περίπτωση, όταν τα μέρη του «δείγματος» εγκατέλειπαν τον μάταιο τούτο κόσμο αργότερα, τα κέρδη πήγαιναν στην «μάνα», την τράπεζα. Καθαρές δουλειές, χωρίς ψιλά γράμματα. Ωστόσο, η αποκάλυψη των λεπτομερειών του επενδυτικού χαρτοφυλακίου Kompass Life 3, όπως αποκαλούταν το πρόγραμμα, και οι αντιδράσεις που ακολούθησαν οδήγησαν στον πρόωρο τερματισμό του και την αποζημίωση των συμμετεχόντων με το 100% του κεφαλαίου τους. Η δε γερμανική τράπεζα παραδέχτηκε πως «το προϊόν δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συμβατό με τις αξίες μας, ιδίως όσες ισχύουν στον τομέα της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας». 
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
Στις 17 Φεβρουαρίου 2012, η ελληνική Επιτροπή ενάντια στο Χρέος απηύθυνε το παρακάτω κάλεσμα/πρόταση στις ευρωπαϊκές καμπάνιες για ανεξάρτητο λογιστικό έλεγχο του χρέους (ΕΛΕ) των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και της βόρειας Αφρικής, που πρόκειται να συναντηθούν στις 7 Απριλίου στις Βρυξέλλες. 
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι χώρες του τρίτου κόσμου βρέθηκαν αντιμέτωπες με την κρίση χρέους και τις επιπτώσεις της. Το ΔΝΤ και οι πιστωτές τους επέβαλαν προγράμματα δομικής αναπροσαρμογής που έθεταν τις οικονομίες αυτές υπό καθεστώς υποτέλειας, προκάλεσαν πλήθος κοινωνικών καταστροφών και άνοιξαν το δρόμο στην κερδοσκοπία των πολυεθνικών εταιριών που μπορούσαν πλέον να διεισδύσουν ανενόχλητες και να καρπωθούν το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας αγοράς εις βάρος των ντόπιων επιχειρήσεων. 
Η κατάληψη του νοσοκομείου μας στο Κιλκίς, από τους εργαζομένους του, ξεκίνησε τη Δευτέρα, 20 Φλεβάρη. Αυτή η κατάληψη δεν αφορά μονάχα εμάς, τους γιατρούς και τους εργαζομένους στο Νοσοκομείο του Κιλκίς. Ούτε γίνεται μόνο για το ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), το οποίο πράγματι καταρρέει.
Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ζητεί την σύμφωνη γνώμη της Ομοσπονδιακής Βουλής για το λεγόμενο δεύτερο "πακέτο διάσωσης" της Ελλάδας το οποίο περιλαμβάνει τη χορήγηση χρηματοδοτικής ενίσχυσης του EFSF (ΕΤΧΣ) προς την Ελλάδα με την μορφή δανείων ύψους έως και 189,4 δις ευρώ (130 δις ευρώ νέα βοήθεια, 24,4 δις ευρώ που δεν έχουν απορροφηθεί από το πρώτο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα καθώς και την εξασφάλιση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ύψους 35 δις ευρώ). Η Γερμανία αναλαμβάνει την ευθύνη για ποσό μέχρι και 38 δις ευρώ ως ασφάλεια έναντι του EFSF. Οι λόγοι που με οδήγησαν να καταψηφίσω τα μέτρα αυτά είναι οι εξής:
Το μέλλον μας παίζεται στο λίκνο της δημοκρατίας. Επειδή έτσι το θέλει η Τρόικα (ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή), ο χρηματιστικός καπιταλισμός θέλει να γονατίσει τον ελληνικό λαό. Κάνουν την Ελλάδα κοινωνικό και πολιτικό εργαστήρι για την αυριανή Ευρώπη. Η εξαθλίωση και η ταπείνωση των ελλήνων εργαζομένων προαναγγέλλουν την εξαθλίωση και την ταπείνωση ολάκερης της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης.