Ένας παγκόσμιος φεμινιστικός αγώνας:
Για την υπεράσπιση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των Ουκρανίδων στην Ουκρανία, την Πολωνία, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση...
Από τις 24 Φεβρουαρίου, οι Ουκρανίδες αντιμετωπίζουν αυξανόμενη έμφυλη βία ως συνέπεια της ρωσικής εισβολής:
- Τα ρωσικά στρατεύματα χρησιμοποιούν μαζικά τον βιασμό γυναικών και παιδιών ως όπλο πολέμου.
- Η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών και των παιδιών έχει αυξηθεί σημαντικά.
- Οι γυναίκες που έχουν εκτοπιστεί εντός και εκτός Ουκρανίας και αναζητούν ασφαλές καταφύγιο αντιμετωπίζουν οξύ κίνδυνο έμφυλης και σεξουαλικής βίας. Ο βιασμός και οι επακόλουθες εξαναγκαστικές εγκυμοσύνες παρουσιάζονται σε όλες αυτές τις μορφές έμφυλης βίας.Παρόλο που στην Ουκρανία η έκτρωση παρέχεται νόμιμα κατόπιν αιτήματος έως και τη 12η εβδομάδα εγκυμοσύνης, οι συνθήκες του πολέμου έχουν περιορίσει την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων και των υπηρεσιών αναπαραγωγικής υγείας. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό στα κατεχόμενα εδάφη, λόγω των μετατοπίσεων των υγειονομικών, της έλλειψης φαρμάκων, των στοχευμένων επιθέσεων σε κέντρα υγείας κ.λπ. Η κατάσταση αυτή έχει υπονομεύσει σοβαρά την πρόσβαση σε ασφαλή αναπαραγωγική φροντίδα, συμπεριλαμβανομένου του οικογενειακού προγραμματισμού, της αντισύλληψης, των αμβλώσεων και της περίθαλψης μητέρας και νεογνού.
Το δικαίωμα στην αντίσταση:
ένα φεμινιστικό μανιφέστο
Εμείς, φεμινίστριες από την Ουκρανία, καλούμε τις φεμινίστριες απ’ όλο τον κόσμο να σταθούν αλληλέγγυες με το αντιστασιακό κίνημα του ουκρανικού λαού ενάντια στον ληστρικό, ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εξαπέλυσε η Ρωσική Ομοσπονδία. Τα αφηγήματα πολέμου απεικονίζουν συχνά τις γυναίκες* σαν θύματα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι γυναίκες* παίζουν επίσης κεντρικό ρόλο στα αντιστασιακά κινήματα, τόσο στο μέτωπο των μαχών όσο και στο εσωτερικό μέτωπο: από την Αλγερία ώς το Βιετνάμ, από τη Συρία ώς την Παλαιστίνη, από το Κουρδιστάν ώς την Ουκρανία.
Τι κάνει πουτινιστές και πουτινίζοντες να συνεχίζουν τις πιο άθλιες παραδόσεις της διεθνούς αριστεράς ;
του Γιώργου Μητραλιά
Ένα πρώτο συμπέρασμα από την ανάγνωση των κειμένων του Τρότσκι « Νά μάθουμε να σκεφτόμαστε » και « Για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο » που αναδημοσιεύσαμε τις τελευταίες μέρες (1) είναι ότι εξηγούν πειστικά και με το νι και με το σίγμα την θέση που πρέπει να έχουν οι ριζοσπάστες αριστεροί... στον υπό εξέλιξη σημερινό πόλεμο του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία ! Για παράδειγμα, θα αρκούσε να αντικαταστήσουμε στο κείμενο του Τρότσκι με τον πολύ εύγλωττο τίτλο “Να μάθουμε να σκεφτόμαστε”, τις λέξεις Αλγερία με Ουκρανία, Γαλλία με Ρωσία, και Ιταλία με Ηνωμένες Πολιτείες, για να αποκτήσουν οι σημερινοί αριστεροί έναν εξαιρετικά χρήσιμο μπούσουλα για το πρακτέον στο ζήτημα του πολέμου που έχει κηρύξει ο Πούτιν στον ουκρανικό λαό. Και για του λόγου το αληθές, ιδού ένα κρίσιμο απόσπασμα του κειμένου στο οποίο αναφερόμαστε:
Περισσότερο και από το κείμενο του για τον “σινοϊαπωνικό πόλεμο”, που αναδημοσιεύσαμε πριν από μερικές μέρες (https://www.contra-xreos.gr/
Γ. Μητραλιάς
Τρότσκι: Να μάθουμε να σκεφτόμαστε
Μια φιλική υπόδειξη σε κάποιους υπεραριστερούς
Ορισμένοι επαγγελματίες υπεραριστεροί λογοκόποι προσπαθούν με κάθε κόστος να «διορθώσουν» τις θέσεις της Γραμματείας της Τέταρτης Διεθνούς για τον πόλεμο, σύμφωνα με τις δικές τους αποστεωμένες προκαταλήψεις. Επιτίθενται ιδιαίτερα στο τμήμα των θέσεων το οποίο αναφέρει ότι σε όλες τις ιμπεριαλιστικές χώρες το επαναστατικό κόμμα, ενώ παραμένει σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με την ίδια του την κυβέρνηση σε καιρό πολέμου, πρέπει, παρ’ όλα αυτά, να διαμορφώσει την πολιτική πρακτική του σε κάθε χώρα από την εσωτερική κατάσταση και τις διεθνείς ομαδοποιήσεις, κάνοντας κάθετη διάκριση ανάμεσα σ’ ένα εργατικό κράτος κι ένα αστικό κράτος, ανάμεσα σε μια αποικιακή χώρα και μια ιμπεριαλιστική χώρα.
Το κείμενο του Τρότσκι "για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο" είναι σίγουρα παντός καιρού καθώς το πέρασμα του χρόνου δεν του αφαιρεί αλλά μάλλον του προσθέτει αρετές. Όμως, υπάρχει ένας πρόσθετος λόγος που μας κάνει σήμερα να το αναδημοσιεύουμε: το κάνουμε επειδή απαντάει με τον πιο διαυγή και εμπεριστατωμένο τρόπο στις απορίες και κυρίως, στις ανοησίες που εκστομίζει ένα μεγάλο μέρος της -εξαιρετικά συγχυσμένης και παραπαίουσας - διεθνούς αριστεράς για τον πόλεμο του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία. Είναι περίπου σαν να έχει γραφτεί για να της απαντήσει. 'Η μάλλον, για να την αποστομώσει...
Τρότσκι: Για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο
Επιστολή του Λ.Τρότσκι στον Ντιέγκο Ριβέρα, 23/9/1937
Αγαπητέ σύντροφε Ντιέγκο Ριβέρα:
Τις τελευταίες ημέρες διάβασα μερικές από τις διαφωτιστικές δηλώσεις των Ελερικών και των Αϊφελικών1 (ναι, υπάρχει μια τέτοια τάση!) για τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία και για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο. Ο Λένιν αποκάλεσε τις ιδέες αυτών των ανθρώπων «παιδικές ασθένειες». Ένα άρρωστο παιδί προκαλεί συμπάθεια. Αλλά από τότε έχουν περάσει είκοσι χρόνια. Τα παιδιά έχουν βγάλει γένια και έχουν κάνει μάλιστα και φαλάκρα. Αλλά δεν έχουν σταματήσει τις παιδικές τους ανοησίες. Αντιθέτως, έχουν δεκαπλασιάσει όλα τα ελαττώματά τους και όλες τις ανοησίες τους και έχουν προσθέσει σε αυτά και ατιμίες. Μας ακολουθούν βήμα προς βήμα. Δανείζονται κάποια από τα στοιχεία της ανάλυσής μας. Διαστρεβλώνουν αυτά τα στοιχεία χωρίς όριο και τα αντιπαραθέτουν στα υπόλοιπα. Μας διορθώνουν. Όταν σχεδιάζουμε μια ανθρώπινη φιγούρα, προσθέτουν μια δυσμορφία. Όταν πρόκειται για γυναίκα, τη στολίζουν με ένα βαρύ μουστάκι. Όταν ζωγραφίζουμε έναν κόκορα, βάζουν ένα αυγό από κάτω του. Και όλη αυτή τη φάρσα την αποκαλούν Μαρξισμό και Λενινισμό.
Τι σόι πόλεμος είναι αυτός όταν απαγορεύεται στην Ουκρανία “να ταπεινωθεί” ο Πούτιν;
του Γιώργου Μητραλιά
Τουλάχιστον « περίεργος » σε βαθμό που να μην έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο ο πόλεμος του κ. Πούτιν στην Ουκρανία. Γιατί; Για ένα σωρό λόγους, ο πρώτος από τους οποίους είναι ότι, για τον κ. Πούτιν που τον σκαρφίστηκε και τον εξαπέλυσε, αυτός δεν είναι καν πόλεμος αλλά μια απλή... « ειδική στρατιωτική επιχείρηση », και αλίμονο στο Ρώσο πολίτη που θα το αμφισβητήσει. Στ’αλήθεια, πότε στην παγκόσμια ιστορία, ξανάγινε να μπαίνει κάποιος φυλακή για κάμποσα χρόνια μόνον και μόνο επειδή αποκαλεί “πόλεμο” τον πόλεμο και επιμένει να αρνείται ότι ... ο γάιδαρος δεν είναι αεριωθούμενο για να πετάει;
Κατόπιν, αυτός ο πόλεμος είναι “περίεργος” -και- επειδή οι περισσότεροι από εκείνους που δηλώνουν αλληλέγγυοι με τον αγώνα του ουκρανικού λαού, τάσσονται ταυτόχρονα ενάντια στην αποστολή όπλων που θα επέτρεπαν σε αυτό το λαό να αμυνθεί στοιχειωδώς αποτελεσματικά. Με άλλα λόγια, του είναι αλληλέγγυοι υπό τον όρο να μην μπορεί να αμυνθεί, και να αρκεστεί στο ρόλο του... ηρωικού πτώματος! Δηλαδή, σφάξε με Αγά μου να αγιάσω. Στην κυριολεξία...
Ο Πούτιν στην Ουκρανία,
ο πόλεμος εν ονόματι του φύλου
των Lénaïg Bredoux και Mathieu Magnaudeix
Από την αρχή της σύγκρουσης, ο Ρώσος πρόεδρος έχει καταγγείλει πολλές φορές τις "υποτιθέμενες έμφυλες ελευθερίες" που είναι της μόδας στη Δύση και που η Ευρώπη θα ήθελε να προωθήσει στην Ουκρανία. Αυτή η ρητορική βρίσκεται στη καρδιά της πολιτικής του δράσης και του αυταρχικού του οράματος για τον κόσμο.
Μέσα στον κατακλυσμό της προπαγάνδας του Κρεμλίνου, η εμμονή του Βλαντιμίρ Πούτιν με τις "υποτιθέμενες έμφυλες ελευθερίες" έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη. Ωστόσο, ο Ρώσος πρόεδρος την έχει καταστήσει ένα από τα επιχειρήματα που δικαιολογούν, στα μάτια του, την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του, ακόμα και την εισβολή στην Ουκρανία.
Τα ταξικά συνδικάτα όλου του κόσμου ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν και στο πλευρό των φυλακισμένων Λευκορώσων συνδικαλιστών!
Ο πόλεμος του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία, αλλά και η άγρια καταστολή κάθε αντιπολεμικής φωνής και ειδικά όταν ανήκει σε συνδικαλιστές, τόσο στη Ρωσία όσο και στη Λευκορωσία, προκαλεί κινητοποιήσεις έμπρακτης αλληλεγγύης του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν, σε όλο το κόσμο. Στη συνέχεια, παραθέτουμε δειγματοληπτικά δύο κείμενα τέτοιας ταξικής αλληλεγγύης στον ηγέτη των συνδικάτων της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Γιάροσουκ, που έχει συλληφθεί, μαζί με δεκάδες άλλους συνδικαλιστές, μερικοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν πια το ενδεχόμενο να εκτελεστούν καθώς ο δικτάτορας της χώρας Λουκασένκο, θέσπισε με κατεπείγον διάταγμα του, τη θανατική ποινή για τους σιδηροδρομικούς που αντιτάσσονται στον πόλεμο της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία.(1)
Το πρώτο από αυτά τα κείμενα είναι της γαλλικής CGT, της ιστορικής αριστερής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών που παλιότερα επρόσκειτο στο γαλλικό ΚΚ. Το δεύτερο είναι της επίσης αριστερής διεθνούς συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας IndustriALL Global Union , που έχει 50 εκατομμύρια μέλη σε 140 χώρες. Και οι δυο τους δεν περιορίζονται σε ανακοινώσεις αλληλεγγύης, αλλά πυκνώνουν τις αποστολές υλικής βοήθειας στους Ουκρανούς συνδικαλιστές που πολεμάνε -και πολλοί από αυτούς σκοτώνονται- με τα όπλα στα χέρια, ενώ παράλληλα οργανώνουν σε πολλές χώρες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ταξικής αλληλεγγύης με τους φυλακισμένους Λευκορώσους και Ρώσους ανεξάρτητους συνδικαλιστές. Ακριβώς όπως το κάνουν εξάλλου με σπάνια αγωνιστικότητα και ταξικό πνεύμα και τα συνδικάτα-μέλη του Διεθνούς Συνδικαλιστικού Δικτύου Αλληλεγγύης και Πάλης (International Labour Network of Solidarity and Struggles) που συσπειρώνει πολλές δεκάδες ριζοσπαστικά και αναρχοσυνδικαλιστικά εργατικά συνδικάτα βάσης και ταξικής πάλης σε όλο το κόσμο.
Η κατάκτηση της νοτιοανατολικής Ουκρανίας από τον Πούτιν:
Ζοφερά ερωτήματα σχετικά με τις "διαπραγματεύσεις", στιγμές «αποκάλυψης» και τα αληθινά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα
του Michael Karadjis
Καθώς η Ουκρανία συνεχίζει να αντιστέκεται στη φρικτή ρωσική επιθετικότητα και την προσπάθεια κατάκτησης και προσάρτησης του νότιου και ανατολικού τμήματος της χώρας, η ποσότητα των όπλων που προμηθεύουν στην Ουκρανία οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές χώρες αυξάνεται σταθερά. Όντας η χώρα και ο λαός που υποφέρουν από αυτή τη γυμνή ιμπεριαλιστική επίθεση, οι Ουκρανοί έχουν κάθε δικαίωμα να λάβουν όπλα από όποιον θέλει να τα στείλει, ανεξάρτητα από τους στόχους αυτών των χωρών που το κάνουν ή την εξαιρετική υποκρισία αυτών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ωστόσο, μεγάλο μέρος των αριστερών σχολιαστών βλέπει ολοένα και περισσότερο αυτή την παροχή όπλων ως απόδειξη ότι ο πόλεμος μετατρέπεται σε έναν πόλεμο «διά αντιπροσώπων» (proxy), στον οποίο η Ουκρανία, αντί να μάχεται για την ίδια της την ύπαρξη, ουσιαστικά χρησιμοποιείται για «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» [ii] για έναν υποτιθέμενο ιμπεριαλιστικό στόχο των ΗΠΑ να διεξάγουν "πόλεμο κατά της Ρωσίας", ίσως ακόμη και με στόχο τη «Βαλκανοποίηση» της Ρωσίας.
Απόφαση της Τέταρτης Διεθνούς
Πόλεμος στην Ουκρανία:
Αλληλεγγύη στην ουκρανική αντίσταση,
ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς
1. Εξέλιξη του πολέμου
-
Σήμερα είναι τρεις μήνες που τα στρατεύματα του Πούτιν εισέβαλαν στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει μεγάλα τμήματα του εδάφους της, ιδιαίτερα στα ανατολικά και στο νότο της χώρας, ενώ υπέστη σοβαρή ήττα στην περιοχή του Κιέβου.
-
Οι Ουκρανοί αντέταξαν μια εκπληκτική και μαζική αντίσταση, που συνδύασε ένοπλη και μή ένοπλη πάλη, στρατό, ομάδες τοπικής άμυνας, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και νέες μορφές αυτοοργάνωσης. Έλαβαν όπλα, ανθρωπιστική βοήθεια και πληροφόρηση από τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι πρώτες επιτυχίες της αντίστασης αυτής ριζοσπαστικοποίησαν τις ουκρανικές ελπίδες για μια ήττα της ρώσικης επίθεσης. Οι πολίτες των κατεχόμενων περιοχών συνεχίζουν να διαδηλώνουν κατά της κατοχής και παρατηρούνται και αντάρτικες ενέργειες σε ορισμένες περιοχές.
ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ: ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΕΡ
Σε απάντηση στις επανειλημμένες δολιοφθορές ρωσικών στρατιωτικών σιδηροδρομικών μεταφορών, η Λευκορωσία αποφάσισε την Τετάρτη να καταστήσει τις "απόπειρες τρομοκρατικών ενεργειών" τιμωρητέες με θάνατο. Η Μαρίνα Λέντσεφσκαγια, μέλος της Μόνιμης Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας της Λευκορωσίας, θεωρεί "απολύτως δικαιολογημένη" τη χρήση της θανατικής ποινής κατά οποιασδήποτε απόπειρας τρομοκρατικής επίθεσης”.
Στις 27 Απριλίου, οι βουλευτές της Βουλής των Αντιπροσώπων της Εθνοσυνέλευσης υιοθέτησαν νομοσχέδιο για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα με σκοπό την εισαγωγή της θανατικής ποινής. Το έγγραφο πρέπει τώρα να εγκριθεί από το Συμβούλιο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια να υπογραφεί από τον Αλεξάντερ Λουκασένκο. Οι τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα θα τεθούν στη συνέχεια σε ισχύ δέκα ημέρες μετά την επίσημη δημοσίευση των τροποποιήσεων. Τουλάχιστον 26 πολιτικοί κρατούμενοι υπόκεινται στα άρθρα για την τρομοκρατία (άρθρο 289: "Πράξη τρομοκρατίας"). Τριάντα έξι άτομα κατηγορούνται για "τρομοκρατικές δραστηριότητες". Ο Ruslan Slutsky, κάτοικος του Novopolotsk, καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια φυλάκισης για τη διασπορά "σκαντζόχοιρων" κατά μήκος της διαδρομής του φιλοκυβερνητικού συλλαλητηρίου (καθώς και για την απόπειρα να καταστούν ακατάλληλες οι σιδηροδρομικές γραμμές).Πρόσφατα, τρεις "αντάρτες των σιδηροδρόμων", ο Vladimir Avramtsev, ο Dmitry Klimov και ο Evgeny Minkevich, μεταφέρθηκαν στις φυλακές Mogilev.
Το αντιπολεμικό "Πίσω, Ρωσία!" από το ρωσικό συγκρότημα «Ногу Свело!»
(και το αγκιτατόρικο κλιπ του που θα ζήλευε ο Μαγιακόφσκι)
«Назад, Россия!»
Ole' ole' ole' ole' ole'
Οι μητέρες των στρατιωτών περιμένουν στο σπίτι.
Ole-ole-ole-ole-ole-ole-ole
Πίσω, Ρωσία! Πίσω!
Оле-оле-оле-оле
Ждут дома мамы солдат.
Оле-оле-оле-оле
Назад, Россия! Назад!
Το ίδιο άρθρο και στα ρωσικά: https://teletype.in/@
Και στα αγγλικά: https://www.counterpunch.org/
Και στα ιταλικά: https://mps-ti.ch/2022/05/ menzogne-frodi-e-sacrilegi- perche-putin-trasforma-in- russi-tutti-i-morti-sovietici- della-seconda-guerra-mondiale/
Ψέμα, απάτη και ιεροσυλία*
Γιατί ο Πούτιν βαφτίζει ”Ρώσους” τους νεκρούς της ΕΣΣΔ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;
Του Γιώργου Μητραλιά
Η 9η Μαΐου ήλθε και παρήλθε, και όπως συμβαίνει μόνιμα εδώ και δύο δεκαετίες, εχθροί και φίλοι του κ. Πούτιν επανέλαβαν εν χορώ ότι στις 9 Μαΐου κάθε χρόνου η Ρωσία θυμάται και τιμά τα 20 ή 25 ή περισσότερα εκατομμύρια των νεκρών της στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, και ακόμα περισσότερο φέτος εξαιτίας του πολέμου του κ. Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία, αυτά τα εκατομμύρια των Ρώσων νεκρών τιμήθηκαν ακόμα πιο έντονα για να τονιστεί -προφανώς- η απουσία Ουκρανών από το μαρτυρολόγιο.
Ουκρανοί πρώην σοβιετικοί πολιτικοί κρατούμενοι ενάντια στον εθνικιστικό φανατισμό
Εκκληση προς το Δημοτικό Συμβούλιο και τον Δήμαρχο του Ιβανο-Φρανκίβσκ
Σήμερα, εμείς, πρώην σοβιετικοί πολιτικοί κρατούμενοι, είμαστε περήφανοι για τον τόπο μας. Έχοντας διανύσει έναν οδυνηρό δρόμο απελευθέρωσης από την κληρονομιά του ολοκληρωτισμού, η Ουκρανία δίνει στον πολιτισμένο κόσμο παραδείγματα θάρρους και ικανότητας προάσπισης της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ο κόσμος μάς θαυμάζει, θαυμάζει την Ουκρανία.
Αφιερώσαμε τα νεανικά μας χρόνια στον αγώνα ενάντια στην κομμουνιστική αυτοκρατορία, αγώνα για τον οποίο τιμωρηθήκαμε σε φυλακές και στρατόπεδα. Ελάχιστοι πολίτες του ολοκληρωτικού κράτους τόλμησαν τότε να μας βοηθήσουν ή να μας στηρίξουν. Ο πιο δραστήριος υπερασπιστής μας ήταν ο Αντρέι Ντμίτροβιτς Σάχαρωφ. Παρά τις απειλές και τις διώξεις από τις αρχές, που τον μισούσαν, αγωνίστηκε ακούραστα για την απελευθέρωσή μας. Σήμερα, ανατρέχοντας σε ιστορικά έγγραφα, επιστολές, εκκλήσεις και συνεντεύξεις, βλέπουμε πώς ο σπουδαίος πολίτης Αντρέι Σάχαρωφ υπερασπίστηκε ασταμάτητα και δραστήρια τα δικαιώματα των Ουκρανών πολιτικών κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένου του Βασύλ Στους και πολλών άλλων. Σε εμάς, τους Ουκρανούς πολίτες με διαφορετικές εθνοτικές καταγωγές, αναφερόταν ακόμη πιο συχνά στις ομιλίες και στα γραπτά του κείμενα. Ο ξαφνικός θάνατος του Αντρέι Σάχαρωφ ήταν ένα τραγικό γεγονός για εμάς. Είμαστε σίγουροι ότι αν ζούσε ο Σάχαρωφ θα ήταν μαζί μας, με την Ουκρανία και όχι με τον εγκληματία Πούτιν.
Η πουτινίζουσα αριστερά, οι τερατολογίες της και το ουκρανικό εθνικό ζήτημα
του Γιώργου Μητραλιά
Εδώ και καιρό, όλους ή σχεδόν όλους τους τυραννάει η ίδια απορία: Γιατί οι πολίτες γυρνάνε την πλάτη τους στην αριστερά; Γιατί η αριστερά δείχνει τόσο αδύναμη και τόσο αναξιόπιστη, και μάλιστα σε μια εποχή που και ο καπιταλισμός αγκομαχάει; Μια αρχή απάντησης σε αυτά τα ερωτήματα τη δίνει η ίδια η αριστερά -ή τουλάχιστον ένα πολύ σημαντικό τμήμα της- με τη στάση που κρατάει στον πόλεμο του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία. Και ιδού ευθύς αμέσως για τι πρόκειται.
Για μια οικοσοσιαλιστική αποανάπτυξη
Michael Lowy, Bengi Akbulut, Sabrina Fernandes, Γιώργος Καλλής
Η αποανάπτυξη και ο οικοσοσιαλισμός είναι δύο από τα πιο σημαντικά κινήματα -και προτάσεις- στη ριζοσπαστική πλευρά του οικολογικού φάσματος. Σίγουρα, στην αποαναπτυξιακή κοινότητα δεν δηλώνουν όλοι σοσιαλιστές, και δεν είναι όλοι οι οικοσοσιαλιστές πεισμένοι ότι θέλουν την αποανάπτυξη. Όμως, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως αυξάνεται η τάση για αμοιβαίο σεβασμό και σύγκλιση. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να χαρτογραφήσουμε τα πολλά σημεία στα οποία συμφωνούμε μεταξύ μας, και ας απαριθμήσουμε τα κύρια επιχειρήματα υπέρ ενός αποαναπτυξιακού οικοσοσιαλισμού:
Το “ποτέ ξανά” σε 30 γλώσσες. Γιατί οι Ρωσίδες φεμινίστριες δεν μπορούν να σταματήσουν να διαμαρτύρονται
της Daria Serenko*
Μια μέρα μετά την έναρξη της «ειδικής επιχείρησης» εμφανίστηκε η Φεμινιστική Αντίσταση κατά του Πολέμου (ΦΑΠ) – ένα ημι-αντάρτικο κίνημα ακτιβιστριών που οργανώνει αντιπολεμικές δράσεις και προσπαθεί να σπάσει το κλοιό γύρω από την πληροφόρηση στη Ρωσία. Ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΦΑΠ, η Ντάρια Σερένκο, εξηγεί γιατί οι φεμινίστριες έγιναν η κύρια κινητήρια δύναμη της αντιπολεμικής αντίστασης στη Ρωσία.
Δεν υπάρχει ένας γενικός φεμινισμός, αλλά υπάρχουν διαφορετικοί φεμινισμοί και όλοι τους εκφράζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον αγώνα κατά της δουλείας, καθώς και τον αντι-ιμπεριαλισμό και τον αντι-μιλιταρισμό.
Για μιαν ακόμα φορά: Πρέπει οι σοσιαλιστές να υποστηρίξουν ή να αντιταχθούν στην αποστολή όπλων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία;
του Oakland Socialist
Σήμερα, η πλειονότητα των δυτικών σοσιαλιστών δηλώνει ότι είναι καθήκον μας να αντιταχθούμε στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία από τη “δική μας” κυβέρνηση. Συγκρίνουν τη σημερινή κατάσταση με εκείνη της αρχής του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου. Τότε, σχεδόν όλοι οι σοσιαλιστές είχαν υποστηρίξει τους “δικούς τους” καπιταλιστές στέλνοντας τους εργαζομένους τους στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο για το συμφέρον των “δικών τους” ιμπεριαλιστών. Κάνοντας αυτό, αυτοί οι σοσιαλιστές όχι μόνο πρόδωσαν το σοσιαλισμό, πρόδωσαν και την εργατική τάξη.
Μα, για ποιον «αμυντικό πόλεμο ενάντια στο ΝΑΤΟ» μας μιλάνε ;
Όταν ο Πούτιν καταρρίπτει τις «θεωρίες» των αριστερών θαυμαστών του !
του Γιώργου Μητραλιά
« Το μένος του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία δεν έχει να κάνει με την “ασφάλεια” της Ρωσίας και την -εντελώς υπαρκτή και συνάμα ασφυκτική- περικύκλωση της από το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές! Ό,τι κι αν συνέβαινε, αργά ή γρήγορα ο Πούτιν θα έστελνε το στρατό του στην Ουκρανία, ακριβώς όπως, στην αρχή της προεδρίας του, τον έστειλε στην Τσετσενία και ισοπέδωσε το Γκρόζνι, χωρίς να υπάρχει τότε η παραμικρή απειλή του ΝΑΤΟ ενάντια στην ασφάλεια της Ρωσίας ». Να τι γράφαμε μόλις τρεις μέρες μετά από την έναρξη του πολέμου του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία. (1) Σήμερα, πολλές βδομάδες και πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αργότερα, κάνοντας τον πολύ διδακτικό απολογισμό του τρόπου με τον οποίο ο Πούτιν διεξάγει αυτό τον πόλεμο, δεν μπορούμε παρά να εκπλαγούμε που μια κάποια αριστερά επιμένει να επικαλείται « τις απειλές του ΝΑΤΟ ενάντια στην ασφάλεια της Ρωσίας » για να « κατανοεί » αν όχι να δικαιολογεί την εισβολή της Ουκρανίας από το στρατιωτικό οδοστρωτήρα του Πούτιν...
Σαμποτάζ σιδηροδρόμων: Λευκορώσοι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους αναλαμβάνουν δράση
Την επομένη της ρωσικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας, η Εκτελεστική Επιτροπή του Κογκρέσου Δημοκρατικών Συνδικάτων της Λευκορωσίας δήλωσε: "Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε, αγαπητοί Ουκρανοί, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Λευκορώσων, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων, καταδικάζει τις απερίσκεπτες ενέργειες του σημερινού καθεστώτος της Λευκορωσίας που ανέχεται τη ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας. Απαιτούμε την άμεση παύση των εχθροπραξιών και την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία, καθώς και από τη Λευκορωσία". Μια διακήρυξη των συνδικάτων δεν πρέπει ποτέ να λαμβάνεται ελαφρά τη καρδία. Ειδικά σε περιόδους πολέμου. Η ρωσική στρατιωτική διοίκηση υλικοτεχνικής υποδομής και η διοίκηση των σιδηροδρόμων της Λευκορωσίας επρόκειτο να το μάθουν αυτό με τον δύσκολο τρόπο.