Για ένα μαζικό ευρωπαϊκό κίνημα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό και ενεργής αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας*
του Γιώργου Μητραλιά
Αθήνα, 13 Μαρτίου 2012
Γιατί τα δεινά του ελληνικού λαού συγκινούν τόσο τη κοινή γνώμη στην Ευρώπη; Και γιατί, μέρα με τη μέρα, αυτή η όλο και πιο διάχυτη και βαθειά συγκίνηση μεταβάλλεται σε θέληση για δράση, για να κάνεις κάτι που να δείχνει την αλληλεγγύη σου στον ελληνικό πληθυσμό; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη: το ελληνικό δράμα συγκινεί ή και εξεγείρει τους ανθρώπους επειδή δεν γίνεται αντιληπτό σαν κάτι το εξωτερικό σε σχέση με τις έγνοιες τους, σαν μια ειδική περίπτωση, μια εξαίρεση του κανόνα. Με λίγα λόγια, επειδή αντιμετωπίζεται σαν αυτό που ήταν πάντα, από την αρχή του, μια περίπτωση/τεστ που εφευρέθηκε και επιβλήθηκε με το ζόρι από τους από πάνω για να πειραματιστούν και να μετρήσουν πάνω στα ελληνικά πειραματόζωα τις αντοχές και τις αντιστάσεις των θυμάτων των πολιτικών τους λίγο πριν τις γενικεύσουν σε ολάκερη την Ευρώπη!


Στις 17 Φεβρουαρίου 2012, η ελληνική Επιτροπή ενάντια στο Χρέος απηύθυνε το παρακάτω κάλεσμα/πρόταση στις ευρωπαϊκές καμπάνιες για ανεξάρτητο λογιστικό έλεγχο του χρέους (ΕΛΕ) των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και της βόρειας Αφρικής, που πρόκειται να συναντηθούν στις 7 Απριλίου στις Βρυξέλλες.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι χώρες του τρίτου κόσμου βρέθηκαν αντιμέτωπες με την κρίση χρέους και τις επιπτώσεις της. Το ΔΝΤ και οι πιστωτές τους επέβαλαν προγράμματα δομικής αναπροσαρμογής που έθεταν τις οικονομίες αυτές υπό καθεστώς υποτέλειας, προκάλεσαν πλήθος κοινωνικών καταστροφών και άνοιξαν το δρόμο στην κερδοσκοπία των πολυεθνικών εταιριών που μπορούσαν πλέον να διεισδύσουν ανενόχλητες και να καρπωθούν το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας αγοράς εις βάρος των ντόπιων επιχειρήσεων. 



Η κατάληψη του νοσοκομείου μας στο Κιλκίς, από τους εργαζομένους του, ξεκίνησε τη Δευτέρα, 20 Φλεβάρη. Αυτή η κατάληψη δεν αφορά μονάχα εμάς, τους γιατρούς και τους εργαζομένους στο Νοσοκομείο του Κιλκίς. Ούτε γίνεται μόνο για το ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), το οποίο πράγματι καταρρέει.
Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ζητεί την σύμφωνη γνώμη της Ομοσπονδιακής Βουλής για το λεγόμενο δεύτερο "πακέτο διάσωσης" της Ελλάδας το οποίο περιλαμβάνει τη χορήγηση χρηματοδοτικής ενίσχυσης του EFSF (ΕΤΧΣ) προς την Ελλάδα με την μορφή δανείων ύψους έως και 189,4 δις ευρώ (130 δις ευρώ νέα βοήθεια, 24,4 δις ευρώ που δεν έχουν απορροφηθεί από το πρώτο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα καθώς και την εξασφάλιση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ύψους 35 δις ευρώ). Η Γερμανία αναλαμβάνει την ευθύνη για ποσό μέχρι και 38 δις ευρώ ως ασφάλεια έναντι του EFSF. Οι λόγοι που με οδήγησαν να καταψηφίσω τα μέτρα αυτά είναι οι εξής:

Το μέλλον μας παίζεται στο λίκνο της δημοκρατίας. Επειδή έτσι το θέλει η Τρόικα (ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή), ο χρηματιστικός καπιταλισμός θέλει να γονατίσει τον ελληνικό λαό. Κάνουν την Ελλάδα κοινωνικό και πολιτικό εργαστήρι για την αυριανή Ευρώπη. Η εξαθλίωση και η ταπείνωση των ελλήνων εργαζομένων προαναγγέλλουν την εξαθλίωση και την ταπείνωση ολάκερης της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης. 
Κρίση Δημοκρατίας στην Ευρώπη
Οι αστικές τάξεις της Ευρώπης, αυτή η τάξη ανθρώπων για τους οποίους λέει ο Άνταμ Σμιθ ότι "έχουν συμφέρον να εξαπατούν, ακόμη και να καταπιέζουν τους πολίτες, και σε πολλές περιπτώσεις και τους εξαπάτησαν και τους καταπίεσαν", έχουν συγκροτήσει έναν μεγάλο σχηματισμό μάχης που ετοιμάζεται να κλείσει παλιούς λογαριασμούς, όχι μόνο με το εργατικό κίνημα, τα εργατικά σωματεία, τις πολιτικές οργανώσεις των εργαζομένων και την μαρξιστική θεωρία, αλλά και με το κοινωνικό κράτος και τον κεϊνσιανισμό. 

