Δημοσιεύθηκε στο Δρόμο της Αριστεράς, 15/10/2011
Η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη του Λονδίνου ενάντια στη Λιτότητα:
Μια επιτυχία που θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη…
του Γιώργου Μητραλιά
Η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη του Λονδίνου ενάντια στη Λιτότητα επιβεβαίωσε αυτό που αρχίζει να γίνεται ευρύτερα αισθητό: μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες ρωμαϊκών θριάμβων του θατσερικού νεοφιλελευθερισμού, το εργατικό και ριζοσπαστικό κίνημα ξανασηκώνει κεφάλι, ανασυντάσσει τις δυνάμεις του και εισβάλει στο προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της Βρετανίας! Τρανή απόδειξη τα γεγονότα που σημάδεψαν το πρώτο σαββατοκύριακο αυτού του Οκτώβρη : 15.000 διαδηλωτές στη Γλασκώβη με πρωτοβουλία των Σκωτσέζικων συνδικάτων, 35.000 στο Μάντσεστερ έξω από το συνέδριο των Συντηρητικών, και στη καρδιά του Λονδίνου, ασφυκτικά γεμάτη η μεγάλη αίθουσα συνεδρίων Camden Center που φιλοξένησε τους πάνω από 700 συνέδρους της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης ενάντια στη Λιτότητα που οργάνωσε ο νέος ριζοσπαστικός σχηματισμός Coalition of Resistance (Συνασπισμός Αντίστασης - www.coalitionofresistance.org.uk).


Στις 15 Οκτωβρίου, ενωμένοι και ενωμένες μέσα στη διαφορετικότητά μας για μια παγκόσμια αλλαγή, απαιτούμε παγκόσμια δημοκρατία: μια παγκόσμια κυβέρνηση του λαού και για το λαό. Εμπνευσμένοι από τις αδελφές και τους αδελφούς μας της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Συρίας, του Μπαχρέϊν, της Παλαιστίνης-Ισραήλ, της Ισπανίας, της Χιλής και της Ελλάδας, απαιτούμε επίσης αλλαγή καθεστώτος: μια αλλαγή παγκόσμιου καθεστώτος. Σύμφωνα με τα λόγια της Ινδής αγωνίστριας Vandana Shiva, απαιτούμε την αντικατάσταση του G8 από εκείνο όλης της ανθρωπότητας: το G7.000.000.
Είναι η πρώτη φορά, μετά από το Φλεβάρη 2003, που ένα κάλεσμα για διεθνή δράση σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία έχει τόσο μεγάλη απήχηση. Στην Ισπανία, από όπου ξεκίνησε η δράση, σχεδόν 500.000 διαδηλωτές γέμισαν τους δρόμους περίπου 80 πόλεων, από τους οποίους οι 200.000 ή και παραπάνω διαδήλωσαν στη Μαδρίτη(2). Δράσεις έγιναν σε πέντε ηπείρους. Πάνω από 80 χώρες και σχεδόν χίλιες πόλεις είδαν να διαδηλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και ενήλικες που διαμαρτύρονται ενάντια στη διαχείριση της διεθνούς οικονομικής κρίσης από κυβερνήσεις που σπεύδουν να βοηθήσουν ιδιωτικά ιδρύματα ευθυνόμενα για τη καταστροφή και που επωφελούνται από αυτή για να ενισχύσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές: μαζικές απολύσεις στις δημόσιες υπηρεσίες, άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, πλήγματα στους μηχανισμούς συλλογικής αλληλεγγύης (δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα, δικαιώματα στα επιδόματα ανεργίας, συλλογικές συμβάσεις μεταξύ μισθωτών και εργοδοσίας,…). Παντού η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους αποτελεί το πρόσχημα που χρησιμοποιείται για να ενισχυθεί η λιτότητα. Παντού οι διαδηλωτές καταγγέλλουν τις τράπεζες.


Ήταν τιμή μου που καλέστηκα να μιλήσω στην κατάληψη της Wall Street το βράδυ της Πέμπτης. Επειδή η μικροφωνική (χωρίς καμία ντροπή) απαγορεύεται, και ότι λέω θα πρέπει να επαναλαμβάνεται από εκατοντάδες ανθρώπους έτσι ώστε να μπορούν και οι υπόλοιποι να ακούσουν (γνωστό και ως το «ανθρώπινο μικρόφωνο»), αυτά που στην πραγματικότητα λέω στην Liberty Plaza έπρεπε να είναι πολύ σύντομα. Έχοντας αυτό στο μυαλό, αυτή είναι η ολοκληρωμένη εκδοχή της ομιλίας.
Σε χιλιάδες αυξήθηκαν οι διαδηλωτές που κατέβηκαν σε διαμαρτυρία για την διαχείριση της κρίσης, στο οικονομικό κέντρο της Νέας Υόρκης, ενώ παράλληλα αντίστοιχες πορείες εκδηλώνονται σε άλλες πόλεις της Αμερικής. Η συμμετοχή των ισχυρότερων εργατικών συνδικάτων της χώρας αυξάνει τόσο το μέγεθος όσο και την ένταση των κινητοποιήσεων και φοιτητές αρκετών πανεπιστημίων εγκαταλείπουν τις αίθουσες πανεπιστημίων σε ένδειξη συμπαράστασης στους διαδηλωτές σε όλη τη χώρα.
Την ευθύνη για την... αυγοβολή κατά του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Μαν. Όθωνα, πριν από λίγες μέρες, στο Ρέθυμνο, αναλαμβάνει η ιστορικός κ. Μαρίνα Δημητριάδου, με κείμενο που απέστειλε στο
Μια σημαντική στιγμή στην πάλη των λαών ενάντια στην πληρωμή του δημόσιου χρέους ήταν η Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα το πόρισμα της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που συστάθηκε στην Ιρλανδία. Η επιτροπή αποτελούταν από τρεις ανεξάρτητους καθηγητές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που διδάσκουν στο πανεπιστήμιο του Λίμερικ. Το έργο τους δε, υποστηρίχθηκε από το βρετανικό συνδικάτο UNITE, που αποτελεί την μεγαλύτερη συνδικαλιστική ένωση της Μεγάλης Βρετανίας, και τις οργανώσεις Afri (Action from Ireland) και επίσης Debt and Development Coalition.
Προσωρινό ανάχωμα στην επέκταση της οικονομικής κρίσης δημιούργησαν οι μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου με τη συντονισμένη παρέμβασή τους την Πέμπτη. Αντιγράφοντας μια μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2008, στο απόγειο της τρέχουσας κρίσης, οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Ιαπωνίας, της Ελβετίας και μαζί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κάλυψαν με δολάρια τη ρευστότητα που ζητούσαν οι τράπεζες, αποτρέποντας την πιστωτική ασφυξία που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στην αναστολή των τραπεζικών δραστηριοτήτων, λόγω έλλειψης ρευστού. Το χέρι βοήθειας των κεντρικών τραπεζών στράφηκε πρώτα και κύρια προς τις γαλλικές τράπεζες που έχουν εξελιχθεί στο τελευταίο θύμα της κρίσης στην ευρωζώνη.
Η φωτιά που άναψαν οι Έλληνες εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη και θα καθορίσει ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης. Τις εξελίξεις αυτές τις παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη Λατινική Αμερική. Πολύ λίγα νέα αναμένονται με τόσες ελπίδες όσο μια νίκη των λαϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Οι Τράπεζες ενέχονται στην κρίση του δημόσιου χρέους 
Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι οι τρεις πρώτες χώρες της Ευρωζώνης που τέθηκαν υπό τη κηδεμονία των πιστωτών τους συνάπτοντας σχέδια «βοήθειας» με τη «Τρόικα» που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Όμως αυτές οι συμφωνίες, που γεννάνε νέα χρέη και που επιβάλλουν στους λαούς μέτρα λιτότητας χωρίς προηγούμενο, μπορούν να αμφισβητηθούν στη βάση του διεθνούς δικαίου. Πράγματι, αυτές οι συμφωνίες είναι «απεχθείς» και άρα άνομες. Όπως το τονίζει η θεωρία του απεχθούς χρέους, «τα χρέη των Κρατών πρέπει να έχουν συναφθεί και τα απορρέοντα κεφάλαια να έχουν χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες και τα συμφέροντα του Κράτους» (1). Όμως, τα δάνεια της Τρόικα χορηγούνται υπό τον όρο της λήψης μέτρων λιτότητας που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και που δεν θα επιτρέψουν σε αυτά τα Κράτη να βγουν από τη κρίση.