Hits: 6207
Αργεντινή: Αντιφάσεις της νεοαναπτυξιοκρατίας
του Κλάουντιο Κατς [1]
Η επιβράδυνση της οικονομίας στην Αργεντινή είναι ήδη ορατή σε πολλούς τομείς. Ο ρυθμός ανάπτυξης παρουσιάζει μια απότομη πτώση και κατά τους επόμενους μήνες θα φανεί αν η ύφεση οδηγήσει σε στασιμότητα. Υπάρχει αναδίπλωση στη βιομηχανία και τον τομέα των κατασκευών,η οποία οξύνει τη περιορισμένη δημιουργία θέσεων απασχόλησης των τελευταίων ετών ενώ παράλληλα δημιουργεί τις προυποθέσεις για την κατάργηση θέσεων εργασίας.
Η πρόσφατη αυστηρή προειδοποίηση του οίκου αξιολόγησης Moody’s για υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των χωρών με την υψηλότερη αξιολόγηση ΑΑΑ, δηλαδή της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ολλανδίας, του 45% των χωρών που είναι οι βασικοί χρηματοδότες του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, αποτελεί ένα δραματικό «SOS»: Η κρίση χρέους αγγίζει πλέον τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης και της ΕΕ.
”Σε περιπτώσεις όξυνσης της κρίσης όπως η σημερινή, η αυταρχική εκτροπή αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις του πολιτικού συστήματος. Η Ευρωπαϊκή εμπειρία διδάσκει ότι ακόμη και σε πολύ ηπιότερες συνθήκες η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας υποσκάπτει τις κοινωνικές ισορροπίες και συνεπάγεται όχι μόνο την έκπτωση των κοινωνικών, αλλά και την υποχώρηση των ατομικών και των πολιτικών δικαιωμάτων.”
Καθώς η κρίση οξύνεται και βυθίζει στην αθλιότητα την κοινωνία γίνεται όλο και περισσότερο έντονη η ανάγκη να κατανοηθεί το φαινόμενο σε βάθος, να μελετηθούν οι επιπτώσεις του και να προταθούν λύσεις για την αντιμετώπισή του. Οι στιγμές είναι κρίσιμες, γιατί όλοι αισθάνονται ότι ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο με τις εξελίξεις, σφοδρού ίσως χαρακτήρα, να βρίσκονται μπροστά μας. Μέσα στην πολυφωνία των απόψεων που αναπόφευκτα διατυπώνονται δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει πως κάθε σοβαρή εκτίμηση για την κρίση δεν μπορεί να στηρίζεται σε κάποιες υποτιθέμενες «μαντικές» ικανότητες αλλά στη μελέτη του παρελθόντος, στην καλλιέργεια δηλαδή της ιστορικής γνώσης και συνείδησης. 
1. Ένα αίνιγμα
Ποιος φανταζόταν όταν έβλεπε τα εξεγερμένα πλήθη να γκρεμίζουν σε μία νύχτα ακλόνητα καθεστώτα σαν αυτά του Μπεν Αλί στην Τυνησία και του Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, ότι θα έφερναν μία παγκόσμια «άνοιξη» εφάμιλλη του Μάη του ’68;
Νέα τροπή παίρνει το κίνημα των “αγανακτισμένων” στο Ισραήλ μετά την αυτοπυρπόληση 50χρονου άνδρα σε διαδήλωση στο Τελ Αβίβ, με αφορμή την επέτειο ενός έτους από το ξέσπασμα του κινήματος των Ισραηλινών αγανακτισμένων και αίτημα την κοινωνική δικαιοσύνη.
Στο σημείο που είχε μείνει η δημόσια συζήτηση κι η οικονομική ζωή πριν την προκήρυξη των εκλογών επέστρεψε ξανά την εβδομάδα που μας πέρασε: Ένα εθνικών διαστάσεων κυνήγι του χαμένου θησαυρού, που στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τις κοινωνικές δαπάνες που θα περικοπούν με έπαθλο την επόμενη δόση. Το χρονικό ορόσημο έχει πλέον τεθεί για τις 24 Ιουλίου όταν θα επισκεφθεί την Αθήνα η Τρόικα για να συντάξει την έκθεση σχετικά με την πρόοδο στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, από την οποία θα εξαρτηθεί η εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Λιτότητα, λιτότητα, λιτότητα… Μονότονη επωδός που επαναλαμβάνουν ως γιατρειά για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις της Ευρώπης. Μόνο τελευταία άρχισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να ψελλίζουν και τη λέξη ανάπτυξη. Πρωταγωνιστής της στροφής, ο νέος σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ο οποίος φαίνεται να επιχειρεί ένα νέο μείγμα πολιτικής που δεν εμπεριέχει μονόπλευρη λιτότητα… 
Ένα ακόμη τραπεζικό σκάνδαλο συγκλονίζει τις τελευταίες ημέρες τη Βρετανία με διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες από το εσωτερικό της χώρας. Ο λόγος για το σκάνδαλο με την τράπεζα Barclays που φέρεται να χειραγωγούσε τη διαμόρφωση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά του Λονδίνου(Libor).
Την ίδια στιγμή που ελληνική κυβέρνηση παρακαλάει για λίγο…έλεος τους Ευρωπαίους, επιχειρώντας να αμβλύνει το μνημόνιο, κάνοντας πράξη την προεκλογική υπόσχεση περί επαναδιαπραγμάτευσης, η Ευρώπη βυθίζεται όλο και πιο βαθειά στην κρίση. Η τιμωρία της Ελλάδας, η λοιδορία των «τεμπέληδων» Ελλήνων, η καταστροφή μιας ολόκληρης χώρας και κοινωνίας, που οι εγχώριοι απολογητές των μνημονίων ήθελαν να αποτελεί «εξαίρεση» στην καταιγίδα που σαρώνει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από το 2008, δεν κατάφερε να αποτρέψει την εξάπλωση της κρίσης. 
Το σκηνικό της κρίσης ξετυλίγεται μπρος στα μάτια μας με τρόπο που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την ένταση και τη σφοδρότητά του. Το εφιαλτικό ενδεχόμενο να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση η ναζιστική ομάδα της «Χρυσής Αυγής», μία θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά και ιδιορρυθμία της ντόπιας πολιτικής πραγματικότητας, αποτελεί σοβαρή προειδοποίηση για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το αστικό πολιτικό σύστημα. Την ώρα που ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος οδηγείται στη φυλακή κατηγορούμενος για σκάνδαλα και χρηματισμό, επιβεβαιώνεται ο «θανατηφόρος» εναγκαλισμός της σοσιαλδημοκρατίας με το νεοφιλελευθερισμό ενώ η πολιτική κοινοτοπία ότι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, επιβεβαιώνεται δυστυχώς προφητικά. Εάν στις επερχόμενες εκλογές επιβεβαιωθεί ο ναζιστικός πειρασμός των κατεστραμμένων από την κρίση μικροαστών τότε το αυγό του φιδιού θα έχει σκάσει φέρνοντας στο πολιτικό προσκήνιο μια νέα εκδοχή του αποτρόπαιου.