Η αλήθεια που κρύβουν: Δεν έχασε η Μέυ,
θριάμβευσε ο Κόρμπιν και ο ταξικός ριζοσπαστισμός του!

 Του Γιώργου Μητραλιά

 Με το συμπάθειο, που λένε, αλλά αυτά που ακούω, βλέπω και διαβάζω για το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών με αφήνουν με το στόμα ανοικτό. Συγκεκριμένα, δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατό η Τερίσα Μέυ να έχασε, να συνετρίβη και να “έκανε την πιο λανθασμένη καμπάνια των τελευταίων δεκαετιών” όταν το 42,4% που πέτυχε το κόμμα της είναι αισθητά μεγαλύτερο από τα ποσοστά που είχε πετύχει το ίδιο Συντηρητικό κόμμα στις αμέσως προηγούμενες -και κερδισμένες- εκλογές του 2015 (36.9%) και του 2012 (36,1%); Πώς είναι στ’αλήθεια δυνατό όταν, με μια και μοναδική εξαίρεση, αυτό το 42,4% είναι το μεγαλύτερο που πέτυχε το Συντηρητικό κόμμα σε όλες τις εκλογές από το 1970 μέχρι σήμερα; (1) Τι συμβαίνει λοιπόν και το σύνολο των βρετανικών ΜΜΕ, με επικεφαλής τα τηλεοπτικά κανάλια του BBC και του Sky News, αλλά και ο διεθνής γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος καθώς και τα ελληνικά παπαγαλάκια του, προσπερνούν και ξεχνούν την παραπάνω “λεπτομέρεια” ρίχνοντας όλο το φταίξιμο για το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών στη “δύστυχη” Κα Μέυ; (2)

Ο εφιαλτικός κ. Τραμπ, το κατεστημένο και ο μύθος των λευκών εργαζόμενων που τάχα τον στηρίζουν!

Του Γιώργου Μητραλιά

Πριν από ένα μήνα, ο Νοάμ Τσόμσκι είχε κάνει αίσθηση δηλώνοντας ότι το σημερινό Ρεπουμπλικανικό κόμμα με επικεφαλής τον Ντόναλντ Τραμπ “είναι η πιο επικίνδυνη οργάνωση στην παγκόσμια ιστορία” εξαιτίας της εγκληματικής στάσης του σε αυτό που είναι η μητέρα όλων των προβλημάτων της ανθρωπότητας, στο ζήτημα της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής! Συμφωνούμε 1000% με την εκτίμηση του Τσόμσκι καθώς μάλιστα ο Τραμπ έσπευσε να του δώσει πανηγυρικά δίκιο αποφασίζοντας να βγάλει τις ΗΠΑ από τη συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα. Να λοιπόν γιατί αυτή ακριβώς τη στιγμή που παίζεται η τύχη του ίδιου του πλανήτη μας, αποκτά σίγουρα πρόσθετη σημασία το ερώτημα “τι είναι και που το πάει ο Τραμπ;”...

Ενώ η Ευρώπη κρατάει την ανάσα της

Και τώρα, η Καταλονία την ώρα της αλήθειας της!

Του Γιώργου Μητραλιά

Μπορεί τα ΜΜΕ και οι καγκελαρίες της Ευρώπης να αποσιωπούν και να αγνοούν πεισματικά τη διαδικασία ανεξαρτοποίησης της Καταλονίας αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι το καταλανικό ζήτημα δεν πρόκειται να τις ταλανίσει αγρίως στο αμέσως προσεχές μέλλον. Πότε; Μα, το πολύ σε 4 μόλις μήνες αν όχι και ακόμα πιο πριν! Δηλαδή, τον επόμενο Σεπτέμβρη όταν είναι προγραμματισμένο (από την κυβέρνηση της Καταλωνίας) να διεξαχθεί το -ιστορικής σημασίας και κρισιμότητας- δημοψήφισμα για τη δημιουργία της ανεξάρτητης Καταλανικής Δημοκρατίας…

Γαλλία: Μακρόν, Λεπέν και κατεστημένο επωφελούνται από τις τάσεις αυτοκτονίας της γαλλικής αριστεράς!

Του Γιώργου Μητραλιά

Ενώ ολοκληρώθηκαν οι προεδρικές εκλογές με τη νίκη του Εμ. Μακρόν και μας χωρίζει λιγότερο από ένας μήνας από τις -τουλάχιστον εξίσου κρίσιμες- βουλευτικές, καλό θα ήταν να αποφεύγαμε τις εύκολες ή ακόμα και εξωπραγματικές εκτιμήσεις που οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα και σε ακόμα πιο λαθεμένα διδάγματα. Και πριν από όλα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών ανέδειξε, δυστυχώς, ένα πρωτοφανώς δεξιό γαλλικό πολιτικό τοπίο και μια χωρίς προηγούμενο συντηρητική και δεξιά γαλλική κοινωνία, αποτέλεσμα 35 ετών νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας και ηττών του εργατικού και αριστερού κινήματος. Συγκεκριμένα, προσθέτοντας τα ποσοστά του Μελανσόν (19,58%), του Αμόν (6,36%) και των δυο υποψηφίων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Πουτού και Αρτώ (1,09%+0,64%), φτάνουμε σε ένα άθροισμα που μόλις και μετά βίας αγγίζει το 28%. Πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν τα δυο τρίτα των Γάλλων τάσσονται σήμερα ξεκάθαρα υπέρ δεξιών και ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών!

15 ώρες μετά την εκλογή του Μακρόν, πρώτη διαδήλωση αντίστασης στις αντικοινωνικές πολιτικές του (Βίντεο)

Δευτέρα 8 Μαίου 2017, την επομένη της εκλογής του στην προεδρία της Γαλλίας, και ο Εμμανουέλ Μακρόν παίρνει κιόλας την πρώτη γεύση της αντίστασης που θα συναντήσουν οι νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές του. Χιλιάδες Παριζιάνοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Front Social (Κοινωνικού Μετώπου, της ενωτικής συλλογικότητας που συσπειρώνει την συνδικαλιστική, κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστική αριστερά, και κατέβηκαν στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας. Δείτε λοιπόν το βίντεο (που δανειζόμαστε από την καλή ιστοσελίδα πληροφόρησης και γνώμης Mediapart) από αυτή την πρώτη σημαδιακή διαδήλωση μια και τα γαλλικά, τα διεθνή και φυσικά και τα ελληνικά ΜΜΕ επιβάλλουν ήδη πλήρη λογοκρισία και συσκότηση και δεν δείχνουν τίποτα...

5.000 χρόνια χρέους ως όπλο αποστέρησης περιουσίας

Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο του παράνομου ιδιωτικού χρέους στο Νότο του πλανήτη

Μέρος 3ο

του Eric Toussaint

Στην Ασία, την Αφρική όπως και στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, το «σύστημα χρέος» γίνεται πιο σκληρό, όπως και στις πιο βιομηχανοποιημένες χώρες.

Πολλές θεμελιώδεις αλλαγές συνέβησαν κατά την διάρκεια των τελευταίων 40 ετών, κυρίως από τότε που ξέσπασε η κρίση του χρέους στον Τρίτο κόσμο, στις αρχές της δεκαετίας του 80.

Οι πολιτικές λιτότητας για την δομική προσαρμογή ευνοούν την προσφυγή στο ιδιωτικό χρέος

Οι πολιτικές των διαρθρωτικών προσαρμογών γενικεύθηκαν με πρόσχημα την κρίση του δημοσίου χρέους. Η κρίση αυτή προκλήθηκε από την συνδυασμένη επίδραση της πτώσης των προϊόντων που εξήγαγε ο Τρίτος κόσμος στην παγκόσμια αγορά, από το 1981-1982 και της αύξησης των επιτοκίων που επέβαλε η Federal Reserve από το 1979-1980 . Η εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και διαρθρωτικών προσαρμογών κυριάρχησε στο τέλος του 20^ου αιώνα στις περισσότερες χώρες, ειδικότερα δε στις λεγόμενες «αναπτυσσόμενες» χώρες και αυτές του πρώην Ανατολικού μπλοκ.

Προσοχή, κίνδυνος θάνατος:

Όχι, το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν δεν είναι “ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα”!

Του Γιώργου Μητραλιά

Το δημοσιευμένο στις 11 του περασμένου Μάρτη άρθρο μας για τις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές είχε τον εύγλωττο και συνάμα πολύ επίκαιρο τίτλο “Από την παρούσα αποσύνθεση του παλιού στην αυριανή ιστορική θεσμική και πολιτική κρίση”. (1) Αν ήταν να σχολιάζαμε τώρα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου αυτών των προεδρικών εκλογών αλλά και τις βαθύτερες εξελίξεις που αυτά πυροδοτούν, δεν θα αλλάζαμε ούτε τον τίτλο, ούτε μια λέξη από το περιεχόμενο εκείνου του άρθρου. Κατά συνέπεια, τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα είχαμε να προσθέσουμε κάτι το ουσιαστικό…

Αν όμως νοιώθουμε σήμερα την επιτακτική ανάγκη να επανέλθουμε στις γαλλικές εκλογές αυτό οφείλεται όχι μόνο στο γεγονός ότι μεσολάβησε μια “απρόβλεπτη” σημαντική εξέλιξη αλλά και ότι αυτή η εξέλιξη έχει άμεσες συνέπειες τεράστιας σημασίας σε όλη την Ευρώπη και ίσως ακόμα περισσότερο... στη δική μας χώρα. Αναφερόμαστε -προφανώς- στα προβλήματα που δημιούργησε η στάση του Ζαν Λυκ Μελανσόν -αλλά και των δυο “μικρότερων” υποψηφίων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς- στο ζήτημα της ψήφου των αριστερών στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, με δεδομένη την παρουσία σε αυτόν της Μαρίν Λε Πεν του ρατσιστικού, ακροδεξιού και άκρως επικίνδυνου Εθνικού Μετώπου.

Κύριε Μελανσόν, η ευπρέπεια επιτάσει να βγάλετε αυτό το κόκκινο τρίγωνο από το σακάκι σας

του Didier Daeninckx*

Όταν αλλάζει σακάκι, ο κύριος Μελανσόν δεν ξεχνάει ποτέ να καρφιτσώσει στο πέτο του μια μικρή τριγωνική κόκκινη καρφίτσα που μερικοί νομίζουν πως είναι ένα είδος λεγεώνας της τιμής.

Πρόκειται στη πραγματικότητα για μιαν υπενθύμιση σχετική με το σημάδεμα που υφίσταντο οι εκτοπισμένοι στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης: μαύρο τρίγωνο για τους τσιγγάνους, ροζ για τους ομοφυλόφιλους, μπλε για τους απάτριδες, μωβ για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, κίτρινο για τους εβραίους και κόκκινο για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Εξακολουθούσε να το φοράει και το βράδυ της 23ης Απριλίου όταν, έχοντας τοποθετηθεί στη τέταρτη θέση από τους ψηφοφόρους, αρνήθηκε να πει ότι θα ψήφιζε ενάντια στην Μαρίν Λε Πεν.

5.000 χρόνια χρέους ως όπλο αποστέρησης περιουσίας
Να σπάσουμε τις αλυσίδες των αθέμιτων ιδιωτικών χρεών

Μέρος 2ο 

Eric Toussaint

Το ιδιωτικό χρέος στην καπιταλιστική εποχή

Στην Ευρώπη, από τον 16^ο ως τον 18^ο αιώνα, το ιδιωτικό χρέος των λαϊκών τάξεων και η καταστολή της μη αποπληρωμής των χρεών συνέβαλαν στην σύσταση μιας μάζας προλετάριων: ποινή φυλάκισης, ακρωτηριασμοί, δημιουργία τόπων καταναγκαστικής εργασίας αποτέλεσαν μέσα που εξανάγκασαν τους φτωχοποιημένους πληθυσμούς να αποδεχτούν την εργασία στα εργοστάσια.  Αυτό αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα των πηγών πρώιμης συσσώρευσης που επέτρεψαν στον καπιταλισμό να επιβληθεί ως κυρίαρχος τρόπος παραγωγής, πρώτα στην Ευρώπη και, στην συνέχεια, στον υπόλοιπο κόσμο[1].

Ένα σημαντικό τμήμα της μάζας των προλετάριων που συγκεντρώνονταν στις πόλεις όπου άρχιζαν να αναπτύσσονται εργοστάσια αποτελούνταν από υπερχρεωμένους αγροτικούς πληθυσμούς των οποίων οι πιστωτές είχαν αποσπάσει τη γη.

Η μη αποπληρωμή των χρεών αντιμετωπίστηκε με βίαιη καταστολή έως τα μέσα του 19^ου αιώνα στις χώρες που υπήρξαν στην καρδιά της ανάπτυξης του καπιταλιστικού βιομηχανικού συστήματος: Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική.

Κωστής Αχνιώτης (1952-2017)

Η απώλεια είναι πολύ μεγάλη: Ο Κωστής Αχνιώτης έφυγε από τη ζωή και η Κύπρος έχασε τον διεθνιστή ηγέτη αγωνιστή που έκανε υπόθεση της ζωής του την επανένωση του νησιού ενάντια στους αγριανθρωπικούς εθνικισμούς και την καπιταλιστική βαρβαρότητα! Συμμετέχοντας στο πένθος για την απώλεια του όλο και πιο σπάνιου είδους ανθρώπου που ήταν ο παλιός φίλος και καλός σύντροφος Κωστής, το contra-xreos αφιερώνει τις παρακάτω αράδες...

Κωστή, ο αγώνας συνεχίζεται...

Γ. Μητραλιάς

5.000 χρόνια χρέους ως όπλο αποστέρησης περιουσίας

Να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο του αθέμιτου ιδιωτικού χρέους

Μέρος 1ο

του Eric Toussaint

Από την αρχή της Ιστορίας, εδώ και 5000 χρόνια, το ιδιωτικό χρέος υπήρξε εργαλείο υποδούλωσης, λεηλασίας, κυριαρχίας, αποστέρησης περιουσίας των λαϊκών τάξεων (μέσα στις οποίες, οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των θυμάτων), των εργατικών τάξεων: μικροί καλλιεργητές, τεχνίτες, ψαράδες, έως τους σύγχρονους μισθωτούς και τα μέλη των οικογενειών τους (οι φοιτητές που συνάπτουν χρέη για να συνεχίσουν τις σπουδές τους). Η διαδικασία είναι απλή: ο δανειστής απαιτεί από τον δανειζόμενο να βάλει ως ενέχυρο αυτό που κατέχει. Πρόκειται, για παράδειγμα, για την γη που κατέχει και καλλιεργεί ο χωρικός, ή για τα εργαλεία δουλειάς, αν πρόκειται για τεχνίτη. Η αποπληρωμή του δανείου γίνεται σε είδος ή σε χρήμα. Καθώς το  επιτόκιο  είναι υψηλό, για να αποπληρώσει το δάνειο, ο δανειζόμενος αναγκάζεται να μεταβιβάσει στον δανειστή ένα μεγάλο τμήμα του προϊόντος της εργασίας του και φτωχαίνει. Αν βρεθεί σε αδυναμία πληρωμής, ο δανειστής του αφαιρεί το περιουσιακό στοιχείο που έβαλε ως ενέχυρο. Σε ορισμένες κοινωνίες, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ελευθερίας του οφειλέτη και/ή μελών της οικογένειάς του. Είναι η δουλεία λόγω  χρέους. Στις ΗΠΑ και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, η μη εξυπηρέτηση δανείου μπορούσε να τιμωρηθεί εκ του νόμου με σωματικούς ακρωτηριασμούς, έως την αρχή του 19ου αιώνα. Έως σήμερα, η μη αποπληρωμή χρεών τιμωρείται με ποινές φυλάκισης, είτε στην Ευρώπη είτε αλλού.

Η νέα γενιά Αμερικανοεβραίων σε δράση

ενάντια σε Τραμπ και Νετανιάχου

(συναρπαστικό βίντεο)

του Γιώργου Μητραλιά

Το βίντεο που ακολουθεί είναι όντως εντυπωσιακό και γράφει σίγουρα ιστορία: Πάνω από 1.000 νεαροί διαδηλωτές καταλαμβάνουν “εξ εφόδου” το κτίριο της AIPAC, δηλαδή της “Αμερικανο-ισραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Υποθέσεων”, καταγγέλλοντας το ρόλο της στην άνευ όρων υποστήριξη του Ισραήλ και του ισραηλινού εποικισμού των (κατεχόμενων) παλαιστινιακών εδαφών από μέρους των κυβερνήσεων των ΗΠΑ! Και όλα αυτά την πρώτη ημέρα του ετήσιου συνεδρίου της AIPAC, στο οποίο παρίσταται η αφρόκρεμα του αμερικανικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου με επικεφαλής τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, και την ώρα που το χαιρετίζουν εκ μέρους των Ρεπουμπλικανών ο πρόεδρος της αμερικανικής Γερουσίας Πωλ Ράϊαν, και εκ μέρους των Δημοκρατικών η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής τους ομάδας Νάνσι Πελόζι…

Και μόνη της αυτή η -χωρίς προηγούμενο- διαδήλωση/κατάληψη της έδρας του πανίσχυρου φιλοϊσραηλινού αμερικανικού λόμπι θα ήταν αρκετή για να αποτελέσει αμερικανικό και διεθνές γεγονός πρώτου μεγέθους. Όμως, είναι η καταγωγή των διαδηλωτών/καταληψιών που προκαλεί αίσθηση και γράφει ιστορία: Είναι όλοι τους νεαροί Εβραίοι και νεαρές Εβραίες του κινήματος If Not Now (Αν Όχι Τώρα) και το κύριο σύνθημά τους τα λέει όλα: “ Οι Εβραίοι δεν θα είναι ελεύθεροι μέχρι να είναι ελεύθεροι και οι Παλαιστίνιοι – Κάτω η AIPAC, Κάτω η Κατοχή (των παλαιστινιακών εδαφών)”!

Το ελληνικό χρέος -

Μια ευρωπαϊκή τραγωδία

(με ελληνικούς υπότιτλους)

Το βίντεο κινούμενων σχεδίων "Το ελληνικό χρέος, μια ευρωπαϊκή τραγωδία", είναι προϊόν σκληρής εκλαϊκευτικής εργασίας της μικρής ομάδας της CADTM και των Productions du Pavé.

Αυτό το βίντεο επιδιώκει να συνοψίσει, με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο, τη διαδικασία καταχρέωσης της Ελλάδας που την οδήγησε στην κρίση του δημόσιου χρέους της από το 2010 και μετά. Επιτρέπει επίσης να καταγγελθεί, με πλήθος επιχειρημάτων, η μαζική παραπληροφόρηση σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Γαλλία: Από την παρούσα αποσύνθεση του παλιού στην αυριανή ιστορική θεσμική και πολιτική κρίση!

Του Γιώργου Μητραλιά

Είναι αναμφίβολα σημείο των καιρών ότι το βορειο-αμερικανικό παράδειγμα κρίσης, κατάρρευσης ή και αποσύνθεσης του παραδοσιακού πολιτικού τοπίου βρίσκει τώρα μιμητές και στην Ευρώπη μας. Τρανή απόδειξη το μεταπολεμικό γαλλικό πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια και μετράει όχι πια χρόνια ή ακόμα και μήνες αλλά μάλλον εβδομάδες καθώς μας χωρίζουν πια μόνο 40 μέρες από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα σημάνει και το επίσημο τέλος του! Αν μη τι άλλο, ζούμε τώρα μέρες ιστορικής σημασίας και υπαρξιακής αβεβαιότητας…

Ας δούμε όμως τα ίδια τα τόσο εύγλωτα γεγονότα. Εκτός και αν υπάρξουν κάποιες εντελώς απρόβλεπτες εξελίξεις, τα δυο κόμματα που -με διάφορα ονόματα- μονοπωλούν το πολιτικό προσκήνιο και εναλλάσσονται στην γαλλική εξουσία από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου δεν πρόκειται να εκπροσωπηθούν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Και μόνο το γεγονός ότι το Σοσιαλιστικό κόμμα (PS) του απερχόμενου προέδρου Φρανσουά Ολλάντ και η παραδοσιακή δεξιά των Ρεπουμπλικανών (LR) του προκατόχου του Νικολά Σαρκοζί θα βρεθούν στο περιθώριο ενός πολιτικού συστήματος (της “Πέμπτης Δημοκρατίας” του στρατηγού Ντε Γκωλ) κομμένου και ραμμένου στα μέτρα τους, δίνει το μέγεθος της ιστορικής κρίσης που ήδη έχει αρχίσει και αναμένεται να επιδεινωθεί συγκλονίζοντας το -εδώ και δυό αιώνες- γαλλικό παραδοσιακό πολιτικό βαρόμετρο της Ευρώπης, και κατ’επέκταση ολάκερη τη Γηραιά μας ήπειρο!…

Η Γυναίκα στα Χρόνια της Κρίσης

Το βίντεο «Η Γυναίκα στα Χρόνια της Κρίσης» βασίζεται στην ηλεκτρονική και πραγματική Έκθεση Φωτογραφίας που εγκαινιάστηκε στο 1ο Φεστιβάλ Αλληλεγγύης για το «Το Σπίτι των Γυναικών» στις 28 Γενάρη 2016 στο «Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός».

Ας ταξιδέψει το βίντεο αυτό! Για να γίνει η ευαίσθητη ματιά των δημιουργών φωτογραφιών που συμμετείχαν στην έκθεση, κυρίως από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Αργεντινή και την Κολομβία η δική μας ματιά... και για να αναδείξει τις δύσκολες ζωές των γυναικών στα χρόνια της κρίσης για τις οποίες κάνεις δεν μιλά!

Ο Τραμπ στο Λευκό Οίκο:
Όταν ανοίγουν οι ασκοί του
πιο εφιαλτικού Αιόλου!..

Του Γιώργου Μητραλιά

Μετά από τέσσερις βδομάδες στο Λευκό Οίκο, ένας πρώτος απολογισμός της προεδρίας Τραμπ είναι όχι μόνο εφικτός αλλά και εξαιρετικά χρήσιμος καθότι μεστός πολύτιμων διδαγμάτων. Καταρχήν, αντίθετα από ό,τι έσπευδαν να προβλέψουν οι ευσεβείς πόθοι των διεθνών ΜΜΕ και των καγκελαριών που τον ήθελαν να “προσαρμόζεται στη πραγματικότητα” και να γίνεται «συνεννοήσιμος», ο Τραμπ κάνει ό,τι λέει, δηλαδή ό,τι υποσχέθηκε να κάνει (χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι πετυχαίνει ό,τι κάνει). Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ…

Αυτή η πρώτη διαπίστωση έχει ήδη τις εξής τέσσερις σημαντικότατες συνέπειες: Πριν απ’όλα, ο Τραμπ αποδεικνύεται -στην πράξη πια- ακόμα πιο εφιαλτικά επικίνδυνος από όσο τον είχαν εμφανίσει τα προεκλογικά του “επιτεύγματα”. Το γεγονός μάλιστα ότι προχωράει μεθοδικά και βάσει σχεδίου, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του μέντορά του και φημολογούμενου “ουσιαστικού προέδρου των ΗΠΑ” Στίβεν Μπάννον, τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο καθώς αρχίζουν να φωτίζονται πτυχές των στόχων του που παρέμεναν μέχρι χτες σκοτεινές και μυστηριώδεις. Συγκεκριμένα, οι συμπτώσεις είναι πια τόσο πολλές ώστε να μας κάνουν να μην έχουμε πια την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τραμπ προχωράει ακολουθώντας σχεδόν κατά γράμμα το παράδειγμα των πρώτων διδαξάντων... Μουσολίνι και -κυρίως- Χίτλερ. Ωστόσο προσοχή: Όπως το γράφαμε ήδη σε προηγούμενο κείμενό μας (1), δεν αρκεί να το θέλεις για να είσαι φασίστας, ειδικά μάλιστα όταν δεν πρόκειται για ένα άτομο αλλά για ένα υπό δημιουργία καθεστώς. Ενόσω ο Τραμπ και οι φίλοι του θα συνεχίσουν να στερούνται εκείνου του οργανωμένου μαζικού κινήματος που θα τους δώσει την υλική δυνατότητα να υλοποιήσουν την διακηρυγμένη υπόσχεσή τους να συντρίψουν τους αντιπάλους τους (εθνικές, φυλετικές και άλλες μειονότητες, και πριν απ’όλα το εργατικό κίνημα και τις οργανώσεις του), θα παραμένουν ένα ημιτελές κακέκτυπο των φασιστικών κινημάτων και καθεστώτων του προηγούμενου αιώνα...

Οι προκλήσεις για την αριστερά στην ευρωζώνη

Συλλογικό κείμενο υπογραμμένο από 70 στελέχη και αγωνιστές της αριστεράς από 15 ευρωπαϊκές χώρες

Ιδού ένα κείμενο υπογραμμένο από πάνω από 70 άτομα σε πολλές χώρες της Ευρώπης (βλέπε τον πλήρη κατάλογο στο τέλος του άρθρου). Αυτό το συλλογικό κείμενο αναλύει ξεκάθαρα τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προτείνει μια σειρά ριζοσπαστικών αλλά και αναγκαίων προτάσεων για όποιον δηλώνει ότι παλεύει ενάντια στη λιτότητα υπέρ μιας Ευρώπης των λαών και υπέρ της οικολογικής μετάβασης.

Αυτό που κάνει αυτό το κείμενο να είναι σημαντικό είναι, πέρα από το περιεχόμενό του, ότι υπογράφεται από προσωπικότητες και αγωνιστές και αγωνίστριες από περισσότερες από 15 ευρωπαϊκές χώρες, που προέρχονται από διαφορετικούς ορίζοντες: από το Podemos και την Izquierda Unida (Ενωμένη Αριστερά) της Ισπανίας μέχρι το πορτογαλικό Bloco της Αριστεράς, το Parti de Gauche (Κόμμα της Αριστεράς), το NPA και το Ensemble! της Γαλλίας, τη Λαϊκή Ενότητα  και την Ανταρσύα στην Ελλάδα, από τη ριζοσπαστική αριστερά της Δανίας  μέχρι εκείνη της Κύπρου καθώς και εκείνες χωρών όπως η Βοσνία-Ερζεγοβίνη ή η Ουγγαρία. Υπογράφεται από ευρωβουλευτές και ευρωβουλεύτριες διαφόρων χωρών και διαφόρων κομμάτων, από τον υπεύθυνο οικονομικών της Μαδρίτης, την πρώην πρόεδρο του ελληνικού Κοινοβουλίου, και πολλά μέλη της Επιτροπής Αλήθειας για το ελληνικό χρέος…

Για να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του
Δέκα προτάσεις για να μην επαναληφθεί η συνθηκολόγηση όπως έγινε στην Ελλάδα

του Ερίκ Τουσέν

Προκειμένου να αποφύγουμε την επανάληψη της συνθηκολόγησης, όπως τη γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2015, καταθέτω δέκα προτάσεις με σκοπό την ανάληψη της εξουσίας από το λαό.

 Η πρώτη πρόταση αφορά στην ανάγκη για μια αριστερή κυβέρνηση, για ανυπακοή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με σαφέστατη προαναγγελία. Το κόμμα, ή ο συνασπισμός κομμάτων, που επιχειρούν να κυβερνήσουν, και βέβαια, αναφέρομαι π.χ. στην Ισπανία, θα πρέπει εξαρχής να αρνηθούν να υπακούσουν στις απαιτήσεις για λιτότητα, και να δεσμευτούν ότι θα αρνηθούν τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού. Θα πρέπει να δηλώσουν: «Δεν θα σεβαστούμε τον κανόνα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού που επιτάσσουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες» καθώς θέλουμε ν’ αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για να καταπολεμήσουμε τα αντικοινωνικά μέτρα και τη λιτότητα, και για να προβούμε στην οικολογική μετάβαση. Συνεπώς, το πρώτο πράμα είναι η σαφής και αποφασισμένη δέσμευση για ανυπακοή. Κατ’ εμέ, μετά την ελληνική συνθηκολόγηση, είναι ουσιώδους σημασίας να εγκαταλείψουμε τη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να απαιτήσουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση. Η συνέχιση αυτής της ψευδαίσθησης θα μας οδηγούσε στην καταστροφή. Οφείλουμε να αρνηθούμε την υπακοή.

Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις της ιστορίας σηματοδοτούν μια νέα εποχή και ...

το ξύπνημα του αμερικανού γίγαντα!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αν και αρκετοί δεν το αντιλήφθηκαν, ή έκαναν πως δεν το αντιλήφθηκαν, αυτό που συνέβη στις 21 Ιανουαρίου 2017 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι στη κυριολεξία κοσμοϊστορικό: Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία των ΗΠΑ αλλά και στην ιστορία της ανθρωπότητας! Τουλάχιστον 4 και ίσως 5 και παραπάνω εκατομμύρια διαδηλωτές και διαδηλώτριες! Ένα γεγονός που σίγουρα γράφει Ιστορία και εγκαινιάζει μια νέα εποχή ταξικών αγώνων μετά από μια μακρά καταθλιπτική περίοδο υποχωρήσεων και ηττών…(1)

Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις
της ιστορίας!

Between 3.6 million to 4.5 million people marched today. In the United States alone. That makes today the largest protest in American history.