Feminist Asylum: Καμπάνια για την αναγνώριση ασύλου σε προσφύγισσες

Feminist Asylum: Καμπάνια για την αποτελεσματική αναγνώριση των ειδικών λόγων χορήγησης ασύλου σε γυναίκες, κορίτσια και άτομα ΛΟΑΤΚΙΑ+ που υφίστανται σεξουαλική και έμφυλη βία.

Με την ευκαιρία της 8ης Μαρτίου 2022, διεθνούς ημέρας αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, πανω απο 100 προσωπικότητες του πολιτικού, καλλιτεχνικού και αθλητικού κόσμου καθώς και των κινημάτων -μεταξύ των οποίων η Σίλβια Φεντερίτσι (Ιταλία), η Σοφία Μπεκατώρου (Ελλάδα), ο Ερίκ Τουσέν (Βέλγιο), η Αριάν Ασκαρίντ και ο Ρομπέρ Γκεντιγκιάν (Γαλλία), η Μαντλέν Μαβάμπα και ο Αντάμ Μπρούμπεργκ (Γερμανία), η Πινάρ Σελέκ (Τουρκία), ο Χοσέ Μαρία Γκονσάλες/Κίτσι (Ισπανία), η Άντα Σόουσα (Πορτογαλία), ο Ζμπίγκνιεφ Κοβαλέφσκι (Πολωνία), η Τζόαν Κόλλινς (Ιρλανδία), η Ρίνα Νίσιμ και ο Ζαν Ζιγκλέρ (Ελβετία)- απευθύνουν κάλεσμα υποστήριξης στο ευρωπαϊκο φεμινιστικό ψήφισμα (petition) για την αποτελεσματική αναγνώριση των λόγων χορήγησης ασύλου συγκεκριμένα σε γυναίκες, κορίτσια και άτομα ΛΟΑΤΚΙΑ+.

Μήνυμα Ρώσων σοσιαλιστών

και κομμουνιστών ενάντια στον πόλεμο

Από το Συνασπισμό Σοσιαλιστών ενάντια στον πόλεμο^*

Ο πόλεμος δεν είναι η Ρωσία. Ο πόλεμος είναι ο Πούτιν και η κυβέρνηση του. Να γιατί εμείς, Ρώσοι σοσιαλιστές και κομμουνιστές, είμαστε ενάντια σε αυτό τον εγκληματικό πόλεμο.

Η ρωσική κυβέρνηση πρόδωσε τις υποσχέσεις της για ειρήνη και σταθερότητα, οδηγώντας τη χώρα στον πόλεμο και στην οικονομική καταστροφή.

Όπως κάθε πόλεμος στην ιστορία, έτσι και αυτός ο πόλεμος μας διχάζει σε δύο πόλους: υπέρ και κατά. Η προπαγάνδα του Κρεμλίνου προσπαθεί να μας πείσει ότι το έθνος είναι ενωμένο πίσω από την κυβέρνηση -και ότι είναι οι θλιβεροί αποστάτες, οι φιλο-δυτικοί φιλελεύθεροι και οι μισθοφόροι του εχθρού που ζητούν ειρήνη. Αυτό είναι ένα αστήρικτο ψέμα. Αυτή τη φορά, οι γέροντες του Κρεμλίνου είναι στη μειοψηφία. Οι περισσότεροι Ρώσοι δεν θέλουν έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, ακόμα και οι περισσότεροι ανάμεσα σε εκείνους που εμπιστεύονται ακόμα τη ρωσική κυβέρνηση. Κλείνουν τα μάτια τους όσο καλύτερα μπορούν, για να μην βλέπουν πώς αποσυντίθεται μπροστά τους ο κόσμος που περιγράφουν οι προπαγανδιστές της Ρωσίας. Πολλοί ελπίζουν πάντα ότι αυτός δεν είναι πόλεμος, και ακόμα λιγότερο ένα επιθετικός πόλεμος, αλλά μια “ειδική επιχείρηση” που στοχεύει να “απελευθερώσει” τον ουκρανικό λαό. Οι φοβερές εικόνες των άγριων βομβαρδισμών και κανονιοβολισμών πόλεων θα καταστρέψει σύντομα αυτά τα παραμύθια. Και τότε ακόμα και οι πιο πιστοί ψηφοφόροι του Βλαντίμιρ Πούτιν θα πουν: δεν σου δώσαμε τη συγκατάθεση μας για αυτό τον άδικο πόλεμο!

Συνέπειες της υπερθέρμανσης:
για τη Διακυβερνητική Επιτροπή είναι ταχύτερες και χειρότερες από ό,τι είχε προβλεφθεί

του Daniel Tanuro

Η έκθεση για τις συνέπειες και τη προσαρμογή στη κλιματική αλλαγή της Ομάδας Εργασίας ΙΙ της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τη Κλιματική Αλλαγή (ΔΕΚΑ), υψώνει έντονη κραυγή συναγερμού: η καταστροφή είναι πιο σοβαρή από αυτή που είχαν προβάλει τα μοντέλα, οι συνέπειες της εκδηλώνονται ταχύτερα και όλοι οι κίνδυνοι αυξάνονται. Οι φτωχοί, οι ιθαγενείς λαοί, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι απειλούνται όλο και πιο πολύ, ειδικά στις χώρες του παγκόσμιου Νότου. Οι πολιτικές που ακολουθούνται για να περιορίσουν τις ζημιές είναι ακατάλληλες, είναι αντίθετες στη βιωσιμότητα και αυξάνουν τις κοινωνικές ανισότητες. Οι συγγραφείς τάσσονται υπέρ μιας περιεκτικής προσέγγισης για να μετασχηματιστεί η κοινωνία σε όλα τα επίπεδα.

ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΤΗΣ ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑΣ

Κανένα έθνος στον κόσμο δεν επιθυμεί τον πόλεμο. Οι λαοί της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας δεν είναι εξαίρεση. Λίγοι λαοί στον κόσμο έχουν υποστεί στην ιστορία τους τόσο φοβερές απώλειες, θυσιάζοντας τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων πολιτών τους, όπως οι τρεις λαοί μας, λαοί που είναι τόσο κοντά ο ένας στον άλλον. Και το γεγονός ότι η ρωσική κυβέρνηση ξεκίνησε σήμερα έναν πόλεμο κατά της Ουκρανίας δεν μπορεί ούτε να κατανοηθεί, ούτε να δικαιολογηθεί ούτε να συγχωρεθεί. Το γεγονός ότι ο επιτιθέμενος χρησιμοποίησε το έδαφος της Λευκορωσίας για να εισβάλει στην Ουκρανία, με τη συναίνεση των Λευκορωσικών αρχών, δεν μπορεί ούτε να δικαιολογηθεί ούτε να συγχωρεθεί.

Σημείωμα για τη ριζοσπαστική αντιιμπεριαλιστική θέση σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία

του Ζιλμπέρ Ασκάρ

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η δεύτερη καθοριστική στιγμή του Νέου Ψυχρού Πολέμου στον οποίο έχει βυθιστεί ο κόσμος από την αλλαγή του αιώνα ως αποτέλεσμα της απόφασης των ΗΠΑ να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ. Η πρώτη καθοριστική στιγμή ήταν η εισβολή στο Ιράκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ το 2003. Κατέληξε σε πλήρη αποτυχία στην επίτευξη των ιμπεριαλιστικών στόχων των ΗΠΑ. Το τίμημα που πλήρωσε το Ιράκ - και εξακολουθεί να πληρώνει μαζί με τις γειτονικές χώρες - ήταν τεράστιο, αλλά η τάση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού να εισβάλλει σε άλλες χώρες έχει περικοπεί σημαντικά, όπως επιβεβαιώνεται από την πρόσφατη απόσυρση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.

Ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας της Εργασίας της Ρωσίας (KTR)

Η Συνομοσπονδία της Εργασίας της Ρωσίας, ως τμήμα του διεθνούς συνδικαλιστικού κινήματος, εκτιμώντας τις άμεσες ευθύνες της απέναντι στους εργαζόμενους της Ρωσίας, της Ουκρανίας και ολάκερου του κόσμου, και αναγνωρίζοντας το ρόλο της στην προώθηση και στην εξασφάλιση της ειρήνης μεταξύ των λαών, είναι εξαιρετικά αναστατωμένη από τα γεγονότα που διαδραματίζονται τώρα.

Η Συνομοσπονδία της Εργασίας της Ρωσίας είναι πεπεισμένη ότι όλες οι διαφωνίες και όλες οι αντιφάσεις, όσο βαθιές και παλιές κι αν είναι, πρέπει να λύνονται με διαπραγματεύσεις, στη βάση της καλής θέλησης και της προσήλωσης στην αρχή της παγκόσμιας ειρήνης. Αυτή η θεώρηση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της παγκόσμιας και αντιμιλιταριστικής προοπτικής του εργατικού κινήματος εδώ και πάνω από ένα αιώνα, και συγκεκριμενοποιήθηκε με τη δημιουργία διεθνών θεσμών και μηχανισμών επιφορτισμένων να εξασφαλίζουν την ειρήνη.

ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Η Ουκρανία αντιστέκεται στην επίθεση της Ομοσπονδίας της Ρωσίας (FR) από το 2014.

Σε συνέχεια αυτή της επίθεσης, η ουκρανική Κριμαία προσαρτήθηκε, τμήματα των περιοχών του Λουγκάνσκ και του Ντανιέτσκ, στην Ουκρανία, είναι υπό κατοχή. Στη διάρκεια των τελευταίων οκτώ ετών της επίθεσης της FR, η Ουκρανία έχασε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, πάνω από 1,5 εκατομμύρια συμπατριώτες μας εξαναγκάστηκαν να γίνουν εκτοπισμένα άτομα στο εσωτερικό της χώρας.

Την ίδια ώρα, ο πόλεμος και η απειλή εισβολής μεγάλης κλίμακας υποσκάπτουν την ουκρανική οικονομία. Αυτό μεταφράζεται σε απώλειες βιομηχανικών εγκαταστάσεων και υποδομών στις περιοχές υπό κατοχή, στη διακοπή των επενδύσεων. Όλα αυτά έχουν επιπτώσεις στα εισοδήματα και στις θέσεις εργασίας των εργαζομένων που παλεύουν για την ειρήνη και τη δημοκρατική ανάπτυξη της χώρας τους.

Όχι στην εισβολή της Ουκρανίας από τον Πούτιν!

Υποστήριξη της ουκρανικής αντίστασης!

Αλληλεγγύη με τη ρώσικη αντίσταση στον πόλεμο!

Ανακοίνωση του Εκτελεστικού Γραφείου της 4ης Διεθνούς

1. Ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου 2022, ο ρωσικός στρατός άρχισε να εισβάλει στην Ουκρανία, βομβαρδίζοντας το εσωτερικό της χώρας και διασχίζοντας τα βόρεια, ανατολικά και νότια σύνορά της, κατευθυνόμενος προς την πρωτεύουσα, Κίεβο. Η επίθεση αυτή έχει ήδη προκαλέσει πολλούς θανάτους, αμάχων και στρατιωτικών. Ο ουκρανικός στρατός και ο πληθυσμός αμύνονται, πολλές πόλεις αντιστέκονται στον εισβολέα. Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί πήραν το δρόμο της προσφυγιάς, αλλά η αντίσταση συνεχίζεται. Ο ουκρανικός λαός αντιστέκεται, με όπλα και χωρίς όπλα..

Απόφαση της αντιπολεμικής στρογγυλής τράπεζας των δυνάμεων της αριστεράς

Μόσχα, 24.02.2022

Εμείς, μέλη του Κομμουνιστικού κόμματος της Ομοσπονδίας της Ρωσίας, του Επαναστατικού κόμματος των Εργαζομένων, της Αριστερής Σοσιαλιστικής Δράσης, του Ρωσικού Σοσιαλιστικού Κινήματος, πολίτες της Ρωσίας που υποστηρίζουμε τις αριστερές και δημοκρατικές προοπτικές, δηλώνουμε τα εξής σε σχέση με την έναρξη των εχθροπραξιών στην επικράτεια της Ουκρανίας :

Κάλεσμα για αντιπολεμικό αγώνα από τις Ρωσίδες φεμινίστριες

Στις 24 Φεβρουαρίου, γύρω στις 5:30 π.μ. ώρα Μόσχας, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε μια «ειδική επιχείρηση» στο έδαφος της Ουκρανίας με σκοπό την «απαναζιστικοποίηση» και την «αποστρατιωτικοποίηση» αυτού του κυρίαρχου κράτους. Αυτή η επιχείρηση προετοιμαζόταν εδώ και καιρό. Για αρκετούς μήνες, τα ρωσικά στρατεύματα προωθούνταν στα σύνορα με την Ουκρανία. Την ίδια ώρα, η ηγεσία της χώρας μας αρνιόταν την παραμικρή πιθανότητα μιας στρατιωτικής επίθεσης. Τώρα βλέπουμε ότι αυτό ήταν ψέμα.

Η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στο γείτονα της. Δεν επέτρεψε στην Ουκρανία το δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια για την τύχη της ούτε την ελπίδα να έχει μια ειρηνική ζωή. Δηλώνουμε —και όχι για πρώτη φορά— ότι ο πόλεμος διεξάγεται τα τελευταία οκτώ χρόνια με πρωτοβουλία της ρωσικής κυβέρνησης. Ο πόλεμος στο Ντονμπάς είναι συνέπεια της παράνομης προσάρτησης της Κριμαίας. Πιστεύουμε ότι η Ρωσία και ο πρόεδρός της δεν νοιάζονται και δεν νοιάστηκαν ποτέ για τη τύχη των ανθρώπων στο Λουχάνσκ και στο Ντόνετσκ, και η αναγνώριση των δημοκρατιών οκτώ χρόνια αργότερα ήταν απλώς μια πρόφαση για την εισβολή στην Ουκρανία υπό το πρόσχημα της απελευθέρωσης.

Нет войне! Όχι πόλεμος ! Нет войне!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Με λίγα λοιπόν λόγια επί της ουσίας, καθήκον κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη αίσθηση του δικαίου, -και πόσο μάλλον κάθε αριστερού και μάλιστα επαναστάτη- είναι να αγανακτεί και να εξεγείρεται όταν βλέπει τους δυνατούς να καταπιέζουν και να ποδοπατούν τους αδύναμους και ανυπεράσπιστους. Πράγμα που μεταφράζεται σήμερα στην ολόψυχη και πλήρη αλληλεγγύη -χωρίς ναι μεν αλλά- στον ουκρανικό λαό που βομβαρδίζεται, αιμορραγεί και αντιστέκεται τραγικά μόνος. Και επίσης στην ολόψυχη αλληλεγγύη στους γενναίους Ρώσους πολίτες που διαδηλώνουν ενάντια στο πόλεμο του Πούτιν, κάνοντας ακριβώς ότι έκαναν στον όχι πια και τόσο μακρινό Αύγουστο του 1914, η Ρόζα, ο Λίμπκνεχτ και ένας κάποιος Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν! Όπως τότε έτσι και τώρα, είναι αυτοί οι λίγοι γενναίοι που σώζουν την τιμή όχι μόνο των πατρίδων τους αλλά και ολάκερης της οικουμένης…

Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα – RSD*

Ενάντια στο ρώσικο ιμπεριαλισμό,
κάτω τα χέρια από την Ουκρανία !

Ο Πούτιν μόλις τελείωσε το διάγγελμά του στους Ρώσους. Ο άνθρωπος που αποκαλείται πρόεδρος άρχισε το λόγο του με ένα αντικομμουνιστικό εγκώμιο, δηλώνοντας ότι ο Βλαντίμιρ ‘Ιλιτς Λένιν ήταν ο δημιουργός της Ουκρανίας και ότι η ύπαρξη της με τη σημερινή της μορφή είναι αποτέλεσμα της εθνικής πολιτικής των μπολσεβίκων. Κατηγορώντας τους μπολσεβίκους ότι « εξέθρεψαν τους εθνικισμούς », ο Πούτιν καλύπτει τη χειρότερη και την πιο αποτρόπαια από τις μορφές του εθνικισμού, τον μεγαλορώσικο σωβινισμό. Συνεχίζοντας, ο Πούτιν απείλησε να δείξει στους Ουκρανούς τι σημαίνει η « απο-κομμουνιστικοποίηση ». Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες της ομιλίας του, δεν θα μπορούσαμε να εκλάβουμε αυτά τα λόγια παρά ως απειλή άμεσης επέμβασης στην Ουκρανία. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι, ενώ ασκούσε κριτική στις λενινιστικές εθνικές πολιτικές, ο Πούτιν πετροβολούσε και τη σχεδιασμένη οικονομία, τις εθνικοποιήσεις και έπλεκε το εγκώμιο του σταλινισμού.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!

«Μόνο το αντιπολεμικό κίνημα των Ρώσων μπορεί να σώσει τη ζωή σ' αυτό τον πλανήτη», τονίζει ο Ντμίτρι Μουράτοφ στο μήνυμά του

Η ρωσική εφημερίδα Novaya Gazeta, o διευθυντής της οποίας, Ντμίτρι Μουράτοφ, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, κυκλοφόρησε σήμερα και στα ουκρανικά ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τον ουκρανικό λαό, ενώ ο διευθυντής της απηύθυνε το δικό του μήνυμα:

«Όλοι μας σήμερα από νωρίς συγκεντρωθήκαμε στα γραφεία μας. Είμαστε θλιμμένοι.

Κ. Μητσοτάκης όπως Ελ. Βενιζέλος: Η μακρά παράδοση ελληνικών “δώρων” στο Γάλλο προστάτη!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αν και όλα δείχνουν ότι η αποστολή Ελλήνων αλεξιπτωτιστών στο Μαλί θα μείνει μάλλον στα χαρτιά, καθότι ακόμα και οι Γάλλοι (νεο)αποικιοκράτες δεν νοιώθουν πια καθόλου καλά σε αυτή την πρώην αποικία τους, απομένει βέβαια η πρόθεση του Μητσοτάκη να εμπλέκει τη χώρα μας σε μακρινές στρατιωτικές περιπέτειες για τα ωραία μάτια των δυτικών προστατών του. Εξάλλου, πολύ πρόσφατες είναι οι έγκυρες πληροφορίες περί επικείμενης αποστολής μονάδας του ελληνικού στρατού στην ακόμα πιο μακρινή Υεμένη(1) για να συνδράμουν τον διαβόητο ισχυρό άνδρα της Σαουδικής Αραβίας, εκείνο τον αποτρόπαιο χασάπη που μακέλεψε (!) ζωντανό (!) τον αντιφρονούντα δημοσιογράφο μέσα στο προξενείο του στη Κωνσταντινούπολη…

Άνιση ανάπτυξη ή δίκαιη αποανάπτυξη:
Στη Διακυβερνητική Επιτροπή
άνοιξε η συζήτηση

του Daniel Tanuro

Πριν από είκοσι χρόνια, οι οπαδοί της είχαν συλλάβει την «αποανάπτυξη» ως μια «λέξη οβίδα», με θολή ιδεολογική φόρτιση: ο Serge Latouche και οι οπαδοί του έλεγαν ότι ήθελαν «να αλλάξουν οι άνθρωποι τον τρόπο που σκέφτονται», για «να βγουν από την οικονομία και από την ανάπτυξη»…Σήμερα, η συζήτηση έχει ξαναφουντώσει, αλλά στη βάση πολύ πιο αυστηρών παραδοχών.

Πράγματι, απέναντι στην κλιματική καταστροφή, είναι πολλοί πλέον οι ειδικοί που έχουν πάψει να πιστεύουν ότι είναι δυνατό να συμβιβαστεί η μείωση των εκπομπών CO₂ με την αύξηση του ΑΕΠ. Σύμφωνα με αυτούς, το κλίμα δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί αν δεν μειωθεί η παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας τόσο δραστικά ώστε να οδηγήσει αναπόφευκτα σε μείωση στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Η θέση αυτή έχει προφανώς επιπτώσεις και με όρους επιλογής της κοινωνίας που θέλουμε -όλοι αυτοί οι ειδικοί υπογραμμίζουν κυρίως την ανάγκη κοινωνικά δίκαιης αποανάπτυξης - αλλά η θεμελίωσή τους είναι επιστημονική, όχι ιδεολογική.

Γκουίντο Πιτσέλλι:

Ο άνθρωπος που

νικούσε τους φασίστες!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τουλάχιστον στο μεσοπόλεμο, στην αναμέτρηση αριστερών και φασιστών, πάντα επικράτησαν οι φασίστες. Και δυστυχώς, συνήθως αμαχητί. Όμως, υπήρξε μια και μοναδική φωτεινή εξαίρεση. Εκείνη του Γκουίντο Πιτσέλλι. Του εντελώς ξεχασμένου Ιταλού επαναστάτη που, πρώτος αυτός και πολλά χρόνια πριν από κάθε άλλο, κατάλαβε τι θέλει, τι είναι και πώς πολεμιέται ο φασισμός. Του Γκουίντο Πιτσέλλι που κατατρόπωνε τους φασίστες όταν και όπου τους έβρισκε στο δρόμο του. Είτε στην Πάρμα των οδοφραγμάτων, το 1922. Είτε στην Ισπανία του εμφυλίου, το 1937. Ποιος ήταν λοιπόν και τι έκανε ο άνθρωπος που νικούσε τους φασίστες;…

Εικόνα πρώτη: Αρχές Αυγούστου 1922 στην Πάρμα, τη μόνη μεγάλη ιταλική πόλη που επιμένει να αντιστέκεται στους τραμπούκους του Μουσολίνι, που οδεύει προς την εξουσία. Η γενική απεργία που κηρύσσεται μετά από την αιματηρή επίθεση των φασιστών στη Ραβένα, τερματίζεται άδοξα από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες πριν καν αυτή αρχίσει. Όμως, οι εργαζόμενοι και ο λαός της Πάρμα δεν υπακούουν και απεργούν. Ο Μουσολίνι αναθέτει στο δεξί του χέρι, τον Ίταλο Μπάλμπο, την αποστολή να συντρίψει τους ανυπότακτους της Πάρμα. Τουλάχιστον 10.000-15.000 ένοπλοι φασίστες από όλη τη βόρεια και κεντρική Ιταλία συρρέουν στις εισόδους της πόλης έτοιμοι για την τελική έφοδο και το λουτρό αίματος που υπόσχονται στους υπερασπιστές της.

13 θέσεις για την επικείμενη (οικολογική) καταστροφή και τα μέσα για να αποφευχθεί

του Michael Löwy

1. Η οικολογική κρίση είναι ήδη, και θα γίνει ακόμα περισσότερο στους ερχόμενους μήνες και χρόνια, το πιο σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα του 21ου αιώνα. Το μέλλον του πλανήτη και, άρα, και της ανθρωπότητας θα κριθεί κατά τις ερχόμενες δεκαετίες. Οι υπολογισμοί ορισμένων επιστημόνων που περιγράφουν σενάρια για το 2100 δεν είναι πολύ χρήσιμοι, για δύο λόγους:

• α) έναν επιστημονικό λόγο: με όλες τις αναδράσεις που είναι αδύνατον να συνυπολογιστούν, είναι αρκετά αυθαίρετες οι προβολές σε έναν αιώνα.
• β) έναν πολιτικό λόγο: στο τέλος του αιώνα, εμείς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, θα έχουμε φύγει, άρα ποιός ο λόγος;

2. Η οικολογική κρίση περιλαμβάνει πολλές πλευρές, με επικίνδυνες επιπτώσεις, αλλά το κλιματικό ζήτημα είναι αναμφίβολα η πιο δραματική απειλή. Όπως το εξηγεί η Διακυβερνητική Επιτροπή για την κλιματική αλλαγή εάν η μέση θερμοκρασία ανέβει περισσότερο από 1,5° Κελσίου σε σχέση με την προ-βιομηχανική εποχή, μια ανεπίστρεπτη διαδικασία κλιματικής αλλαγής κινδυνεύει να ξεκινήσει. Με ποιές επιπτώσεις; Ορισμένα παραδείγματα:

Οικοσοσιαλισμός: Μια εισαγωγή στη σκέψη του Μικαέλ Λεβί

του Νίκου Κορφιάτη

Η σοσιαλιστική και οικολογική ουτοπία αποτελεί μόνο
δυνατότητα και όχι  το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των
αντιφάσεων του καπιταλισμού ή των «σιδερένιων νόμων της Ιστορίας».
                         Μικαέλ Λεβί

Ο Λεβί είναι Γαλλo-Βραζιλιάνος μαρξιστής κοινωνιολόγος και φιλόσοφος. Το 1969 ξεκινάει τη συνεργασία του με το Νίκο Πουλαντζά στο νεοσύστατο και τότε ριζοσπαστικό Πανεπιστήμιο Παρίσι VII (Πανεπιστήμιο της Βενσέν), η οποία θα διαρκέσει 7 χρόνια.¹ Από τότε μένει στη Γαλλία όπου και είναι επίτιμος διευθυντής Κοινωνικών Σπουδών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Γνώσης (CNRS) της Γαλλίας και διδάσκει για πολλά χρόνια κοινωνικές επιστήμες στην EHESS (Ecole des Hautes Etudes). Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ (WSF), είναι μέλος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) στη Γαλλία και είναι εδώ και δεκαετίες ενεργός στα κινήματα της Λατινικής Αριστεράς. Πολυγραφότατος, έχει γράψει διεισδυτικά δοκίμια για μια πλειάδα θεμάτων όπως ο μαρξισμός, ο σουρεαλισμός, η «θεολογία της απελευθέρωσης», τα κοινωνικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής, η εβραϊκή ιστορία και η ουτοπία και, τέλος, ο οικοσοσιαλισμός τον οποίο πραγματευόμαστε στο παρόν άρθρο. Με τα βιβλία, τα άρθρα και τις παρεμβάσεις του στη δημόσια σφαίρα, ο Λεβί έχει καταβάλει μια μακρόχρονη προσπάθεια να ανανεώσει τη μαρξιστική σκέψη και να αναλύσει τους συνδέσμους της με το μεσσιανικό και ουτοπικό πνεύμα. Αυτά εν είδει εισαγωγής (στην εισαγωγή μας).

Ο νόμος της εντροπίας και η κλιματική καταστροφή

Η συνεχής «ανάπτυξη» σκοντάφτει

στους νόμους της φυσικής!

του Γιώργου Κολέμπα

 Το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο δεν οδηγεί σε αδιέξοδα μόνο στα ενεργειακά, άλλα και σε άλλους τομείς της ζωής μας όπως λ.χ. την οικονομία, την παιδεία, στην υγεία, την πολεοδομία κ.λ.π. Αυτό το απέδειξε ήδη από το 1980 ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Jeremy Rifkin γράφοντας ένα αξιόλογο βιβλίο με τον τίτλο «Εντροπία –μια νέα θεώρηση του κόσμου»¹

Ο Rifkin στήριξε τα επιχειρήματά του όχι στην ιδεολογία ή την ηθική, αλλά στη φυσική και το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα (2ο Θ.Α.) και ειδικά στο μέγεθος της Φυσικής, την Εντροπία.

Η εφιαλτική προοπτική

Ένας χρόνος Μπάιντεν και η επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία μοιάζει
όλο και πιο πιθανή!

Του Γιώργου Μητραλιά

“Χάος”, “Εξέγερση”, “Επίθεση Όχλου”...ένα χρόνο αργότερα, τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ και οι απανταχού γης καγκελαρίες εξακολουθούν να περιγράφουν με αφθονία χαρακτηρισμών τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021, ξεχνώντας όμως συστηματικά ένα χαρακτηρισμό, εκείνον που είναι εξάλλου και ο μόνος σωστός: Πραξικόπημα. Καραμπινάτο πραξικόπημα ή μάλλον απόπειρα πραξικοπήματος. Γιατί όμως όλος αυτός ο καλός κόσμος επιμένει να “ξεχνάει” το προφανές όταν τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και ένας ολόκληρος Νόαμ Τσόμσκι δεν διστάζει να δηλώσει ότι η περσινή επίθεση στο Καπιτώλιο ...“είναι ο ορισμός του πραξικοπήματος”; (1)