Γιόβαν Ντίβιακ

(1937 – 2021)

Mορφή του διεθνιστικού αντιφασισμού στην εποχή των αγριανθρωπικών εθνικισμών!

Το Σαράγεβο αποχαιρετά τον ήρωα του με το Bella Ciao...

Jovan Divjak - Ο υπερασπιστής του Σαράγεβο

Γεννήθηκα στο Βελιγράδι και μετακόμισα στη Βοσνία με την οικογένειά μου, όταν γεννήθηκε η μικρή μου αδερφή. Μετά από το δημοτικό, πήγα στη στρατιωτική ακαδημία επειδή η μητέρα μου δεν μπορούσε να πληρώνει για τη μόρφωσή μου. Εγκαταστάθηκα στο Σαράγεβο το 1966, και επί 18 χρόνια μετείχα στο σύστημα στρατιωτικής εκπαίδευσης. Λίγο πριν τον πόλεμο, έγινα Διοικητής της Άμυνας του Σαράγεβο με το βαθμό του στρατηγού.

Νεοφιλελευθερισμός:
Αύξηση της μισθολογικής απόκλισης και φορολογικά δώρα στο Κεφάλαιο

Το ΑΒ του Κεφαλαίου στον 21ο αιώνα του Τομά Πικετί*

Τρίτο μέρος

του Eric Toussaint

Η εξέλιξη χαμηλών και υψηλών μισθών από τη δεκαετία του 1960 και δώθε

Δεν έχουμε εδώ χώρο για να συνοψίσουμε την εξέλιξη των εισοδηματικών ανισοτήτων στη διάρκεια των δυο τελευταίων αιώνων. Θα περιοριστούμε λοιπόν να υπογραμμίσουμε την εξέλιξη στη Γαλλία από το 1968. Η γενική απεργία του Μάη του 1968 στη Γαλλία και οι συμφωνίες της Γκρενέλ που ακολούθησαν οδήγησαν σε πολύ μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού για 15 χρόνια : « Το αποτέλεσμα ήταν ότι η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού αυξήθηκε συνολικά περίπου κατά 130 % μεταξύ 1968 και 1983, ενώ στην ίδια χρονική περίοδο ο μέσος μισθός δεν αυξήθηκε παρά κατά 50 %, εξ ου και μια πολύ μεγάλη συμπίεση των μισθολογικών ανισοτήτων. Η ρήξη με την προηγούμενη περίοδο είναι μαζική και πλήρης: η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού είχε αυξηθεί μόλις κατά 25% μεταξύ 1950 και 1968”.

Η εξέλιξη των περιουσιακών ανισοτήτων

κατά τους δύο τελευταίους αιώνες

Το ΑΒ του Κεφαλαίου στον 21ο αιώνα του Τομά Πικετί

Δεύτερο μέρος

του Eric Toussaint

Την παραμονή της Επανάστασης του 1789 στη Γαλλία, το τμήμα της εθνικής περιουσίας που κατείχε το πλουσιότερο δεκατημόριο πλησίαζε το 90% και το τμήμα που κατείχε το πλουσιότερο 1% έφτανε το 60% (1). Μετά από την Επανάσταση, το τμήμα του πλουσιότερου εκατοστημορίου μειώθηκε κάπως μετά από την αναδιανομή των γαιών της αριστοκρατίας και του κλήρου προς όφελος της αστική τάξης (οι 9% και λίγο πέρα από αυτούς).

Η συγκέντρωση του πλούτου

προς όφελος του 1%

Το ΑΒ του Κεφαλαίου στον 21ο αιώνα του Τομά Πικετί

Πρώτο μέρος

του Eric Toussaint

Το βιβλίο “Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα” (1) είναι απαραίτητο σε όλες και όλους εκείνους που θέλουν να μάθουν περισσότερα για την άνιση αναδιανομή του πλούτου στους κόλπους της κοινωνίας. Διαβάζοντας αυτό το τεράστιο έργο (950 σελίδες, στις οποίες προστίθεται μεγάλη ποσότητα στατιστικών δεδομένων και πινάκων προσβάσιμων μέσω του διαδικτύου (2), μας έρχεται στο νου ένα πρώτο συμπέρασμα: το κίνημα Occupy Wall Street και άλλα που το ακολούθησαν είχαν απόλυτα δίκιο να στοχοποιήσουν το πιο πλούσιο 1%.

Ισπανία : Όταν οι δαίμονες του παρελθόντος επιστρέφουν ακάθεκτοι στο προσκήνιο !…

του Γιώργου Μητραλιά

Αν πιστεύαμε τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και το σύνολο των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων, με εξαίρεση την πανδημία, στην Ισπανία δεν συμβαίνει τίποτα το άξιο λόγου. Περίπου ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνει το διαμετρικά αντίθετο καθώς αυτή η μεγάλη δυτικοευρωπαϊκή χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της αβύσσου, απειλώντας να συμπαρασύρει και ολάκερη την Ευρώπη. Και για του λόγου το αληθές, ιδού μερικά εύγλωττα γεγονότα από την επικαιρότητα των τελευταίων βδομάδων.

Πίσω από Brexit, Τραμπ και Μπολσονάρο,

το αυταρχικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο!

Του Γιώργου Μητραλιά

Πρωτοτυπώντας έναντι των αναρίθμητων συναδέλφων τους που, εδώ και τέσσερα χρόνια, ανατέμνουν το Brexit με πολιτικούς, κοινωνιολογικούς ή ψυχολογικούς όρους, δυο νεαροί Γάλλοι κοινωνιολόγοι, η Μαρλέν Μπανκέ (Marlène Benquet) και ο Τεό Μπουρζερόν (Théo Bourgeron) είχαν μιαν απλή αλλά φαεινή ιδέα: Να ψάξουν να βρουν ποια υλικά συμφέροντα χρηματοδότησαν την καμπάνια για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τα ευρήματά τους είναι ιστορικής σημασίας. Όμως, προσοχή: Όχι μόνο επειδή ρίχνουν άπλετο φως στο Brexit ανατρέποντας όλα όσα ακούγαμε και διαβάζαμε για αυτό στα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά κυρίως, επειδή μας εισάγουν σε μια νέα ιστορική πραγματικότητα που ήδη ταλαιπωρεί αφάνταστα ολάκερη την ανθρωπότητα! Μια πραγματικότητα που έχει για εμβληματικές προσωπικότητες τον Τραμπ, τον Τζόνσον ή τον Μπολσονάρο, και για πολιτική της την συστηματική καταστολή κάθε φωνής που αμφισβητεί το “δικαίωμα” όλων αυτών να λεηλατούν και να καταστρέφουν ατιμώρητα τον πλανήτη και τους κατοίκους του...(1)

Από το μοναχικό «Και εγώ» στο συλλογικό «Και Εμείς»

Me Too: Ένα κίνημα (και) για τις εργαζόμενες!

της Σόνιας Μητραλιά

Πάνω από δυο χρόνια έχουν περάσει από την γέννηση του κινήματος MeToo που φανέρωσε την τρομακτική έκταση της σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας και της σεξουαλικής βίας λόγω φύλου σε όλο τον κόσμο! Κάθε άλλο από εφήμερο, το κίνημα αυτό δεν παύει κάθε τόσο να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις! Ολοζώντανο, όχι μόνο διαρκεί και απλώνεται σε όλες τις ηπείρους, αλλά και εξελίσσεται από εικονικό φαινόμενο στο διαδίκτυο σε ένα πραγματικό πρωτόγνωρο κοινωνικό κίνημα του 21ου αιώνα. Και κυρίως, γίνεται σημαία των εργαζόμενων γυναικών προκαλώντας μάλιστα ιστορικές και νικηφόρες κινητοποιήσεις ενάντια σε δυο γιγάντιες πολυεθνικές του πιο αδίστακτου κεφαλαίου…

Προεδρία Τραμπ : Τέσσερα χρόνια που συγκλόνισαν τον κόσμο και άφησαν παγερά αδιάφορη την ευρωπαϊκή αριστερά !

Του Γιώργου Μητραλιά

Καθώς η πρώτη πράξη του παρόντος αμερικανικού δράματος έχει ολοκληρωθεί με την ορκωμοσία του Τζο Μπάϊντεν, είμαστε πια σε θέση να σκύψουμε πάνω από τις αντιδράσεις ή την έλλειψη αντιδράσεων που προκάλεσε η ταραχώδης προεδρία Τραμπ έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και φυσικά, να αναρωτηθούμε γιατί τα ΜΜΕ και οι διεθνείς ελίτ της διανόησης αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των δυνάμεων της ευρωπαϊκής αριστεράς επέδειξαν πλήρη αδυναμία να κατανοήσουν τα τεκταινόμενα τόσο στη κορυφή όσο και στη βάση της αμερικανικής κοινωνίας στη διάρκεια των τεσσάρων ετών της προεδρίας του Τραμπ.

Με το νομοσχέδιο για την “υποχρεωτική συνεπιμέλεια”,

η κυβέρνηση Μητσοτάκη στη Διεθνή του μισογυνισμού!

Της Σόνιας Μητραλιά

Τι επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταθέτοντας νόμο για να επιβάλει την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών όταν χωρίζουν οι γονείς; Μήπως επιδιώκει, πρώτη αυτή στα τελευταία σαράντα χρόνια, να αναθεωρήσει αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία του Οικογενειακού Δικαίου του 1983, τη γονική μέριμνα αντί της πατρικής εξουσίας; Και κυρίως, μήπως άρχισε το μεγάλο ξήλωμα βασικών δικαιωμάτων των γυναικών που κατακτήθηκαν με αγώνες από τα φεμινιστικά κινήματα τις τελευταίες δεκαετίες;...

Με άλλα λόγια, μήπως με αυτή την ολέθρια πρωτοβουλία της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να συνταχθεί με τις πιο αντιδραστικές, σκοταδιστικές νεοφίλελεύθερες δυνάμεις σε όλο τον πλανήτη; Μήπως θέλει να ευθυγραμμιστεί με τις μισογυνικές πολιτικές που ασκούν ηγέτες όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν, ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία και ο Ερντογκάν στην Τουρκία, ο Μόντι στην Ινδία και ο Ορμπαν στην Ουγγαρία, οι θρησκόληπτοι σκοταδιστές του PIS στην Πολωνία, ο Σαλβίνι στην Ιταλία και οι φρανκιστές του Vox στην Ισπανία, ο Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες; Δηλαδή, με όλους αυτούς που έχουν εξαπολύσει επίθεση στα στοιχειώδη δικαιώματά των γυναικών αλλά και της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+;

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ:

ΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ… ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

1^η Ιανουαρίου του έτους 2021.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ:

ΑΔΕΛΦ@Σ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦ@Σ:

Όλους αυτούς τους μήνες έχουμε χτίσει ανάμεσά μας μια επικοινωνία με ποικίλους τρόπους. Είμαστε γυναίκες, λεσβίες, gays, αμφισεξουαλικ@, διεμφυλικ@, τραβεστί, τρανσέξουαλ, ίντερσεξ, queer και άλλ@, άντρες, ομάδες, συλλογικότητες, σωματεία, οργανώσεις, κοινωνικά κινήματα, αυτόχθονες λαοί, οργανώσεις γειτονιών, κοινότητες και ένα εκτενές και λοιπά που μας δίνει ταυτότητα.

Αν και χαμένος, ο τραμπισμός εμποδίζει
την παραμικρή επιστροφή των ΗΠΑ
στην  « ομαλότητά » τους !

Του Γιώργου Μητραλιά

Αν πιστέψουμε τα καλά μας διεθνή ΜΜΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέφουν στην « ομαλότητα » και, φυσικά, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι κιόλας παρελθόν. Με λίγα λόγια, είναι μια απλή παρένθεση ή μάλλον ένα ατύχημα καταδικασμένο να ξεχαστεί και να μην αφήσει ίχνη στην ιστορία της « πιο μεγάλης δημοκρατίας του κόσμου ». Κατά συνέπεια, είναι εντελώς λογικό για τα καλά μας ΜΜΕ να πάψουν να ενδιαφέρονται για αυτό το πρόσωπο που εξάλλου, « ζει τις τελευταίες μέρες του στο Λευκό Οίκο » και οι ενέργειες του οποίου δεν παρουσιάζουν πλέον κανένα ενδιαφέρον και άρα...αποσιωπούνται επιμελώς.

Τίποτα πιο παραπλανητικό και αναληθές από αυτή την σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα της παρούσας μεταβίβασης εξουσίας στις ΗΠΑ μια και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα αυτής της χώρας. Πράγματι, πώς τολμούν τα διεθνή ΜΜΕ να κάνουν λόγο για “επιστροφή στην ομαλότητα” των ΗΠΑ όταν γνωρίζουμε ότι ο Τραμπ πρόσθεσε 11 εκατομμύρια πρόσθετες ψήφους (!) στο εκλογικό του αποτέλεσμα του 2016;

Για τη στρατηγική της Επιτροπής για την
Κατάργηση των Άνομων Χρεών - CADTM

4 Νοεμβρίου 2020

του Eric Toussaint

Μερικές λέξεις κλειδιά για να παρουσιάσουμε την Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών (CADTM) και τη στρατηγική της:

• Ριζοσπαστικότητα

• Σύγκλιση

• Ενότητα

• Πολυφωνικότητα

• Διεθνισμός – Αντιρατσισμός

• Εγκαρσιότητα: για την Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών, το χρέος είναι ένα εγκάρσιο θέμα, όπως είναι και ο φεμινισμός και ο οικοσοσιαλισμός

• Συνέχεια - επιμονή

• Κινητοποίηση

Μερικές διευκρινήσεις για να εξηγήσουμε αυτές τις λέξεις κλειδιά (1)

Ριζοσπαστικότητα: η Επιτροπή για την Kατάργηση του Άνομου Χρέους (CADTM) επεξεργάζεται και προτείνει αναλύσεις που πάνε στη ρίζα των προβλημάτων, και ειδικότερα των μηχανισμών που γεννούν τα άνομα χρέη. Στη συνέχεια, η CADTM προτείνει λύσεις που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Η CADTM έχει επεξεργαστεί μια σειρά λύσεων ειδικά για στον τερματισμό των άνομων χρεών. Η CADTM εκτιμά ότι απαιτείται μια αντι-καπιταλιστική, αντι-πατριαρχική, και κοινωνική επανάσταση με οικολογική, φεμινιστική και σοσιαλιστική προοπτική.

Την ώρα που ο Τραμπ ετοιμάζει το πραξικόπημά του, το Δημοκρατικό Κατεστημένο θέλει να συγκατοικήσει με τους Ρεπουμπλικάνους
και επιτίθεται...στην Αριστερά !

Του Γιώργου Μητραλιά

Ενώ οι πραξικοπηματικές προετοιμασίες του Τραμπ προχωρούν κανονικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχίζουν να παίρνουν την πρώτη γεύση μιας δυαδικής εξουσίας τόσο πρωτόγνωρης όσο και υποσχόμενης μεγάλες ανατροπές. Πράγματι, ενισχυμένος από την υποστήριξη των 72 εκατομμυρίων Αμερικανών που τον ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, ο Τραμπ που διατηρεί πάντα υπό τον πλήρη έλεγχό του το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, δείχνει ξεκάθαρα ότι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα νομικίστικα επιχειρήματα των Δημοκρατικών αντιπάλων του, και προτιμά να οργανώνει τη δικιά του κρατική « νομιμότητα » που θεμελιώνεται όχι σε δημοκρατικούς ευσεβείς πόθους αλλά σε πολύ πιο τραχιά και υλικά « επιχειρήματα ». Με λίγα λόγια, ενώ οι αντίπαλοί του αγορεύουν περί της « δύναμης της αμερικανικής δημοκρατίας », ο Τραμπ ολοκληρώνει τώρα τις δικτατορικές του ετοιμασίες που άρχισε το 2016 και συνέχισε σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του…

ΗΠΑ : Η τελική σύγκρουση έχει ήδη αρχίσει και ολάκερος ο κόσμος κρατάει την ανάσα του !

του Γιώργου Μητραλιά*

Ώρα με την ώρα, η ιστορία επιταχύνεται όσο ποτέ άλλοτε στις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ τα κάθε λογής σοβαρά γεγονότα που διαδραματίζονται τόσο στην κορυφή του Κράτους όσο και στη βάση της κοινωνίας της παγκόσμιας υπερδύναμης, επιβεβαιώνουν τις χειρότερες προβλέψεις. Από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία : ο Τραμπ και οι δικοί του επέλεξαν οριστικά την πολιτική του χειρότερου και οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν να βυθίζονται σε μια γενικευμένη αδελφοκτόνα σύρραξη με αβέβαιη τελικά έκβαση.

Με τον Τραμπ να αρνείται να φύγει

Η απειλή του εμφυλίου πλανιέται τώρα πάνω από τις ΗΠΑ !

Του Γιώργου Μητραλιά*

Δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε ότι ο υπερθετικός βαθμός χαρακτηρίζει σήμερα τα πάντα σε αυτές τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής της μεγαλύτερης οικονομικής, και κοινωνικής, και πολιτικής και υγειονομικής κρίσης της ιστορίας τους! Και εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, το άσκημο είναι ότι δεν απομένει για να συμπληρωθεί αυτή η εικόνα τέλους του κόσμου παρά ένας... εμφύλιος πόλεμος που θα αποφασίσει για την τύχη όχι μόνο των φασιστοειδών και δικτατορικών φιλοδοξιών του σύγχρονου Καλιγούλα που είναι ο πρόεδρος Τραμπ, αλλά επίσης και κυρίως για τις τύχες του αμερικανικού Κατεστημένου που τον γέννησε, τον άνδρωσε και τον έκανε να διαφεντέψει ολάκερο τον κόσμο.

Με επίκεντρο τις ΗΠΑ

Είναι πια πλανητικό το νεολαιίστικο χειραφετητικό κίνημα που γεννιέται!…

του Γιώργου Μητραλιά *

Ο Τραμπ επίδοξος δικτάτορας; Εμφύλιος στις ΗΠΑ;Τώρα δεν το λέμε πια μόνο εμείς εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια, χωρίς περίπου κανείς να μας πιστεύει, αλλά το λέει ακόμα και ο...Τζό Μπάϊντεν που φτάνει να προειδοποιεί δημόσια ότι ο Τραμπ δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο “οικειοθελώς”. Και το λένε ακόμα πειστικότερα χιλιάδες Αμερικανοί πολίτες που, σκεπτόμενοι πρακτικότερα, οργανώνονται και προετοιμάζουν από τώρα “μαζικές κινητοποιήσεις” για να κάνουν τον Τραμπ να σεβαστεί με το ζόρι το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου! (1)

ΗΠΑ : « Now is the time ! »

Η τόσο αναμενόμενη ιστορική

σύγκρουση μόλις ξεκίνησε !

Του Γιώργου Μητραλιά

Η διαπίστωση είναι ομόφωνη: Το τεράστιο αντιρατσιστικό κύμα που σαρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δυό βδομάδες είναι πρωτοφανές στην ιστορία της χώρας. Όπως λέει ο Μπέρνι Σάντερς, που έχει μακρά πείρα καθώς βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων από την αρχή της δεκαετίας του 1960, « είναι απίστευτο, είναι χωρίς προηγούμενο στην αμερικάνικη ιστορία » ! Και πράγματι, οι μαζικές διαδηλώσεις γίνονται πια σε εκατοντάδες αν όχι και σε χιλιάδες πόλεις στο σύνολο (50 στις 50!) των ομόσπονδων Πολιτειών ! Και επιπλέον, μαζικές διαδηλώσεις γίνονται σχεδόν παντού και σε όλο το κόσμο, όχι μόνο από αλληλεγγύη αλλά και επειδή ο ρατσισμός, η αστυνομική κτηνωδία και ο αυταρχισμός των κυβερνώντων αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της παγκόσμιας καθημερινότητας που έχει γεννήσει αυτός ο διεστραμμένος και βαθύτατα απάνθρωπος καπιταλισμός…

Μέρα-25: Απέναντι στην πανδημία, τί;

των Eva Betavatzi, Olivier Bonfond και Éric Toussaint

Πρόγραμμα του DiEM25 απέναντι στην κρίση του Covid-19 στην Ευρώπη –
Μια κριτική του CADTM

Προτάσεις όπως:

• να ενισχυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι θεσμοί της, μεταξύ των οποίων και η ΕΚΤ¹, να αυξηθούν τα δημόσια χρέη όσο χρειάζεται για να σωθεί ο ιδιωτικός τομέας,
• να μην αμφισβητηθεί η νομιμότητα των δημοσίων χρεών,
• να δοθούν από 2.000 ευρώ στους τραπεζικούς λογαριασμούς κάθε ευρωπαίου πολίτη, πλούσιου ή απόλυτα φτωχού,
• να εκφραστεί δυσαρέσκεια που μειώνεται η ανταγωνιστικότητα της ΕΕ έναντι της Κίνας και των ΗΠΑ στις τεχνολογίες του μέλλοντος,

νά μερικές διαπιστώσεις και προτάσεις που μοιάζουν να προέρχονται από κάποιο νεοφιλελεύθερο κόμμα, θα πείτε.

Και όμως, όχι: είναι αυτά που υποστηρίζει το DiEM25² (το ευρωπαϊκό ΜΕΡΑ25).

Ωστόσο, το DiEM25 είναι ένα αριστερό ευρωπαϊκό κίνημα, που υποστηρίζει πολλούς αγώνες, όπως για παράδειγμα την απελευθέρωση του Julian Assange, και που κάνει συχνά προτάσεις που αξίζουν να συζητηθούν. Εάν, όμως, εφαρμοζόταν το τελευταίο του πρόγραμμα, « Τέσσερα Δεδομένα και Τρία Βήματα, για να προστατευθούν οι Ευρωπαίοι Πολίτες, να Αποτραπεί μια Μεγάλη Νέα Ύφεση και να Αποφευχθεί η Κατάρρευση της Ένωσης», τότε η κοινωνία μετά τον Covid-19 θα έμοιαζε πολύ με αυτήν που προηγήθηκε της σημερινής κρίσης.

Τα πολύ επικίνδυνα αντικινεζικά παιχνίδια των μαθητευόμενων μάγων που μας κυβερνούν…

του Γιώργου Μητραλιά

Αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι τόσο ότι ο Τραμπ δημιούργησε εκ του μηδενός μια Κίνα κατηγορούμενη πως « εξήγαγε » ή ακόμα και « κατασκεύασε » τον κοροναϊό. Προερχόμενοι από ένα μυθομανή και ρατσιστή κλόουν πασίγνωστο για την ικανότητά του να εφευρίσκει αποδιοπομπαίους τράγους και ο οποίος κατάφερε να ανέβει αποδίδοντας συστηματικά στους άλλους τις δικές του κουταμάρες και λοιπές εγκληματικές πράξεις, τέτοιοι ισχυρισμοί δεν εκπλήσσουν. Αντίθετα, αυτό που θα μπορούσε να εκπλήξει είναι ότι τα ΜΜΕ και οι περισσότερες καγκελαρίες στην Ευρώπη σπεύδουν να ακολουθήσουν τον Τραμπ στην εξαιρετικά επικίνδυνη αντικινεζική εκστρατεία του, « ξεχνώντας » την πλήρη αναξιοπιστία αυτού του άθλιου υποκειμένου...(1)

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ για το χρέος

του Eric Toussaint

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και το χρέος ως εργαλείο του ιμπεριαλισμού

[Α’ Μέρος¹]

Στο βιβλίο της «Η συσσώρευση του κεφαλαίου»², που δημοσιεύτηκε το 1913, η Ρόζα Λούξεμπουργκ³ αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο για το ζήτημα των διεθνών δανείων⁴, για να δείξει πώς οι μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις της εποχής χρησιμοποιούσαν τις πιστώσεις που χορηγούσαν οι τραπεζίτες τους στις χώρες της περιφέρειας, για να επιβάλλουν την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική τους κυριαρχία. Ιδιαίτερα επικεντρώθηκε στην ανάλυση της χρέωσης των νέων κρατών της Λατινικής Αμερικής, που ανεξαρτητοποιήθηκαν μετά από τους πολέμους ανεξαρτησίας της δεκαετίας του 1820, καθώς και του χρέους της Αιγύπτου και της Τουρκίας στον 19ο αιώνα, χωρίς να ξεχνάμε και την Κίνα.