Επειδή η ανεξάρτητη Καταλονία είναι μαχαιριά στη καρδιά της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης τους!
του Γιώργου Μητραλιά
Να λοιπόν που φτάσαμε αισίως στο προβλέψιμο και αναπόφευκτο: Η κυβέρνηση της Μαδρίτης καταργεί την αυτονομία της Καταλονίας, πράγμα που σημαίνει ότι την επαναφέρει στο καθεστώς που ίσχυε επί της δικτατορίας του φίλου, συμμάχου και συμπολεμιστή του Αδόλφου Χίτλερ, του πραξικοπηματία στρατηγού Φράνκο! Έτσι, η Καταλονία δεν θα έχει πια ούτε δημοκρατικά εκλεγμένη δική της κυβέρνηση, ούτε δικά της όργανα διακυβέρνησης, αλλά θα διαχειρίζονται τις υποθέσεις της -και τη ζωή των πολιτών της- τα μακρινά υπουργεία της Μαδρίτης και οι διάφοροι καταλανοί “εκπρόσωποι” τους σε ρόλο σύγχρονων... γκαουλάιτερ…
Γνωρίζουμε προκαταβολικά τον αντίλογο καθώς μας βομβαρδίζουν με αυτόν εδώ και εβδομάδες, τα καλά μας ΜΜΕ και οι ποικίλοι “αναλυτές” τους: Μα, θα πουν, όλα αυτά που κάνει η κυβέρνηση της Μαδρίτης είναι απολύτως “συνταγματικά” και “νόμιμα”. Συμφωνούμε απόλυτα. Είναι τόσο νόμιμα και τόσο συνταγματικά όσο ήταν και η άνοδος του Χίτλερ και του Μουσολίνι στην εξουσία! Ή ακόμα η πρόσφατη εγκατάσταση του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Ή επίσης ο πολύ πιο γνωστός σε εμάς, “νόμιμος” ζουρλομανδύας των Μνημονίων που “νόμιμα” φόρεσαν στη χώρα μας. Αλίμονο, η νομιμότητα είναι κάτι πολύ σχετικό ειδικά όταν αυτή αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες των υπερμάχων της, που εξάλλου -πρώτοι αυτοί- δεν έχουν κανένα συνειδησιακό πρόβλημα να την παραβιάσουν άνετα και ωραία όταν τους συμφέρει.
Πολιτικοί κρατούμενοι στη “δημοκρατική” Ισπανία του σωτηρίου έτους 2017; Βεβαίως, και υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ισπανία του Ραχόι και των λοιπών επιγόνων του δικτάτορα Φράνκο. Και όχι όποιοι κι όποιοι πολιτικοί κρατούμενοι. Τρανή απόδειξη “Οι δυο Γιώργηδες” (Jordi Sanchez και Jordi Cuixart) πρόεδροι των δυο μεγάλων καταλανικών οργανώσεων Omnium και Εθνική Καταλανική Συνέλευση (ANC) που από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας 16 Οκτωβρίου 2017 είναι προφυλακισμένοι σε φυλακές της Μαδρίτης με τη βαρύτατη κατηγορία της “στάσης” και προβλεπόμενη ποινή τουλάχιστον 15 χρόνια κάθειρξης! Γιατί άραγε τέτοιο μένος των ισπανικών αρχών εναντίον τους; Μα, επειδή κατέβασαν στους δρόμους (σε εντελώς ειρηνικές διαδηλώσεις) τα δεκάδες χιλιάδες μέλη των πολιτιστικών οργανώσεών τους και έτσι τάχα παρεμπόδισαν το θεάρεστο έργο των πραιτωριανών του Ραχόι την ώρα που άνοιγαν το ένα μετά το άλλο τα κεφάλια των άτυχων Καταλανών που τολμούσαν το ύψιστο έγκλημα: Να θέλουν να ψηφίσουν! 
Ο Μάριο Ντράγκι, μόλις αναγνώρισε πως οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης συσσώρευσαν κέρδη ύψους 7,8 δις ευρώ χάρη στους ελληνικούς τίτλους που η ΕΚΤ αγόρασε κατά τα έτη 2010-2012 στα πλαίσια του προγράμματος 
Αντικείμενο αυτού του κειμένου δεν είναι η ουσία και οι τελευταίες εξελίξεις του καταλανικού ζητήματος (με αυτές θα ασχοληθούμε σε μερικές μέρες), αλλά η αντάξια ενός Γκέμπελς -υπό εξέλιξη- διεθνής καμπάνια απίστευτων τερατολογιών και ψεμμάτων που έχει για στόχο τον καταλανικό λαό και την αυτοδιάθεσή του. Και ιδού ευθύς αμέσως ένα μικρό δείγμα αυτής της καμπάνιας που αντλούμε από την πιο καυτή επικαιρότητα των λίγων περασμένων ημερών...
Πενήντα χρόνια χωρίς τον Τσέ και ο ίδιος σίγουρα θα χαιρόταν αφάνταστα που αυτή η δική του επέτειος συμπίπτει με μια λαϊκή εξέγερση σαν κι αυτή του καταλάνικου λαού. Θα άφηνε τα επετειακά και τα μεγάλα λόγια για να δώσει προτεραιότητα στην ουσία, στο τι και πώς θα πρέπει να το κάνουμε για να φτιάξουμε μια, δυο, τρεις, πολλές Καταλονίες...
Από την επιτυχία της κουβανικής επανάστασης, το 1959, μέχρι το 1967, η σκέψη του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα εξελίχτηκε. Αν και οι κεντρικοί άξονες της πολιτικής του θεωρίας και πρακτικής παρέμειναν η χειραφέτηση της Λατινικής Αμερικής και ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε παγκόσμιο επίπεδο, από το 1963 και μετά τον απασχολούσε η άσκηση κριτικής στο αδιέξοδο όπου οδηγούσαν τα συστήματα της Ανατολικής Ευρώπης.
Μετά από τα κατακλυσμικά γεγονότα των τελευταίων ημερών και την -επιτέλους- σχεδόν ανεκτή κάλυψή τους από τα ΜΜΕ, κανείς δεν μπορεί πια να πει ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει και τι διακυβεύεται στην Καταλονία και στο Ισπανικό Κράτος. Και πριν απ’όλα, αυτό που απέδειξαν περίτρανα αυτά τα γεγονότα είναι ότι απέναντι στον καταλανικό λαό δεν βρίσκεται μόνον η κυβέρνηση Ραχόι αλλά το ίδιο το Ισπανικό Κράτος που, με όλα τα όργανα και όλους τους θεσμούς του και πρώτο και καλύτερο τον βασιλιά που είναι ο θεσμικός ηγέτης του, χρησιμοποιεί κάθε μέσο, ακόμα και την πιο ωμή βία όταν πρόκειται να αρνηθεί ακόμα και τα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες του καταλανικού έθνους και των πολιτών του !
Όποιος έχει μάτια είδε, και όποιος έχει αυτιά άκουσε. Η φετινή καταλανική Diada έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Κατέβασε στους δρόμους της Βαρκελώνης ένα εκατομμύριο Καταλανούς, και αποστόμωσε, όλους εκείνους, μέσα στο Ισπανικό Κράτος αλλά και στη “δημοκρατική” Ευρώπη μας, που αρνούνται σε ένα ολάκερο έθνος και σε ένα μεγάλο λαό σαν τον καταλάνικο το στοιχειώδες δημοκρατικό και ανθρώπινο δικαίωμά του να αποφασίσει, αυτός και μόνον αυτός, για το μέλλον του! 
Ατέλειωτα ψέμματα, ακατάσχετη μπουρδολογία και -κυρίως-χοντροκομμένη προπαγάνδα που όμως δεν λέει το όνομά της, ιδού με τι βομβαρδιστήκαμε από τα ντόπια και ξένα ΜΜΕ στις μέρες που ακολούθησαν τη τρομοκρατική σφαγή στις Ράμπλας της Βαρκελώνης. Όλα αυτά δεν ήταν όμως τίποτα μπροστά σε ό,τι συνέβη το περασμένο Σάββατο, όταν τα καλά μας ΜΜΕ, με πρώτα και καλύτερα τα διεθνή και ντόπια τηλεοπτικά κανάλια, έδωσαν πραγματικό ρεσιτάλ “καλύπτοντας” τη μεγάλη διαδήλωση στην πρωτεύουσα της Καταλονίας…
Νάμαστε λοιπόν σε απόσταση αναπνοής από το μέχρι χτες αδιανόητο, την απομάκρυνση -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- του 45ου προέδρου των ΗΠΑ από την ηγεσία της χώρας του, μόλις 7 μήνες μετά από την εγκατάστασή του στο Λευκό Οίκο! Η διαπίστωση δεν είναι διόλου αυθαίρετη και έχει στέρεες βάσεις. Στηρίζεται στο γεγονός ότι το περίφημο υπερ-προνομιούχο 1% της κοινωνίας που ο κ. Τραμπ βάλθηκε να κάνει ακόμα πιο πλούσιο και ανεξέλεγκτο με τις εξωφρενικές φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις του, τον εγκαταλείπει τώρα μαζικά, αποσύροντας θεαματικά την υποστήριξή του και χωρίς να υπάρχει περίπτωση να μεταβάλει προσεχώς τη στάση του!
Η Καταλονία ψηφίζει σε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της την 1η Οκτωβρίου και οι ηγέτες της ανακοινώνουν ότι στην περίπτωση που κερδίσει το “Ναι”, η ανακήρυξη της “Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Καταλονίας” θα γίνει μέσα στις 48 ώρες που θα ακολουθήσουν το δημοψήφισμα! Είδατε ή ακούσατε πουθενά αυτή την είδηση; Στα ελληνικά και στα ξένα “μεγάλα” ΜΜΕ; Μήπως-έστω- ακούσατε κάποιο κόμμα ή ηγέτη κόμματος στην Ελλάδα ή κάπου αλλού στην Ευρώπη να αντιδρά σε αυτή την είδηση; Μάταιος κόπος. Μην ψάχνετε. Με μια ή δυο εξαιρέσεις, το μπλάκ άουτ είναι απόλυτο και αυτή η είδηση είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Έπεσε θύμα μιας πρωτοφανούς καλά συντονισμένης διεθνούς λογοκρισίας στην οποία υπάκουσαν χιλιάδες ΜΜΕ σε όλη τη “δημοκρατική” μας Ευρώπη που, κατά τα άλλα, ορκίζεται στο όνομα της “διαφάνειας” και της “ανεξαρτησίας του τύπου”…
Κείμενο που παρουσιάστηκε στο 5ο θερινό Πανεπιστήμιο της CADTM Ευρώπης κατά την ολομέλεια έναρξης, στις 30 Ιουνίου 2017 στο Wépion (Namur) του Βελγίου.
Όταν ο 
Η σφαγή, την Άνοιξη του 1994, τουλάχιστον 800.000 ανθρώπων στη Ρουάντα μέσα σε λίγες εβδομάδες, δεν ήταν ένα συνηθισμένο έγκλημα και για αυτό δίκαια έμεινε στην ιστορία σαν “η μεγαλύτερη γενοκτονία της μεταπολεμικής εποχής”! Και προφανώς, η αναζήτηση των υπευθύνων για αυτό το τεράστιο “έγκλημα κατά της ανθρωπότητας” δεν σταματάει ποτέ ειδικά μάλιστα όταν αυτοί οι υπεύθυνοι εντοπίζονται (και) στην κορυφή μιας χώρας σαν τη Γαλλία, και μάλιστα στην ίδια την προεδρία της Δημοκρατίας της, στον τότε πρόεδρό της Φρανσουά Μιτεράν!
Η αφορμή για αυτό το σημείωμα δεν είναι διόλου αμελητέα. Είναι οι παρούσες μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής Ελλάδας στο μπάσκετ. Όμως προσοχή: Όχι εκείνης της πασίγνωστης και χιλιοδιαφημισμένης εθνικής ανδρών αλλά της άλλης, της άγνωστης και παραμελημένης, της εθνικής ΓΥΝΑΙΚΩΝ. Επιτυχίες που αν και “ιστορικές”, περνούν περίπου απαρατήρητες από τα ΜΜΕ αυτής της χώρας …