Hits: 6405
2013: Έτος λιτότητας και ανεργίας
Σφίγγει το ζωνάρι και στον ευρωπαϊκό βορρά - Στο γκρεμό της ύφεσης οι ΗΠΑ
Ύφεση, λιτότητα και μαζική ανεργία περιμένει το 2013 το μεγαλύτερο μέρος του αναπτυγμένου κόσμου. Η κρίση των υπερχρεωμένων χωρών του ευρωπαϊκού νότου, αρχίζει και απειλεί σοβαρά τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, με την Ιταλία για μία ακόμη φορά να αποτελεί κρίσιμο τεστ για την επιτυχή ή όχι διαχείριση της κρίσης. Η πρόσφατη παραίτηση του τεχνοκράτη πρωθυπουργού Μάριο Μόντι και οι πρόωρες εκλογές του Φεβρουαρίου, δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρουν να βγάλουν από την κάλπη πολιτική σταθερότητα.
Το Άουσβιτς-Μπίρκεναου κατέληξε να συμβολίζει τη θηριωδία των ναζί, και τον περασμένο μήνα έγιναν επιμνημόσυνες εκδηλώσεις σε διεθνές επίπεδο για την 60ή επέτειο της απελευθέρωσής του. Ωστόσο, οι ιστορικοί είναι ακόμα διχασμένοι σχετικά με το μήνυμα του Ολοκαυτώματος, στο πλαίσιο της εξέλιξης του δυτικού πολιτισμού.
Η πρόσφατη υποβάθμιση της υψηλής αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας ΑΑΑ της Γαλλίας από τον οίκο Moody’s ήταν σαφής προειδοποίηση: Ή ο Ολάντ θα ακολουθήσει τα χνάρια της Μέρκελ και θα εγκαταλείψει την στροφή «αριστερά» ή θα αρχίσει να πληρώνει το τίμημα του υψηλότερου κόστους δανεισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 
Η Ελλάδα ήταν από την πρώτη στιγμή το πειραματόζωο της Ευρώπης. Η οικονομική της σημασία ήταν τόσο μικρή για τα δεδομένα της ευρωζώνης, που το θέμα θα μπορούσε να είχε λυθεί σχεδόν ανώδυνα με γενναίο από την αρχή «κούρεμα» του χρέους, χωρίς τρομακτικές επιπτώσεις ούτε για την ελληνική κοινωνία, ούτε για το ίδιο το εγχείρημα του ευρώ που παραπαίει.
Παρόλο που ο φασισμός νικήθηκε, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι νεοφασιστικές δυνάμεις μπόρεσαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο να αναδιοργανωθούν και να δράσουν δημόσια. Αλλά με λίγες εξαιρέσεις η επιρροή τους ήταν μάλλον ισχνή - και δρούσαν κυρίως στο περιθώριο της κοινωνίας.
Εκτός από την κρίση χρέους, υπάρχει και ο προϋπολογισμός. Το ρήγμα στις σχέσεις Βερολίνου-Λονδίνου βαθαίνει, απειλώντας να αφήσει την ΕΕ χωρίς προϋπολογισμό σε μία ιδιαίτερη κρίσιμη καμπή για την ιστορία της «ένωσης».
Μια νέα χρονιά ύφεσης, η έκτη στη σειρά μετά το 2008 όταν μειώθηκε για πρώτη φορά το ΑΕΠ, θα είναι το 2013 αν εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση από κοινού με τους δανειστές συνολικού ύψους 13,5 δισ. ευρώ. Τα μέτρα που θα εφαρμοστούν την διετία 2013 – 2014, πλήττουν σχεδόν αποκλειστικά τα πιο φτωχά στρώματα κι αναμένεται να επιδεινώσουν ακόμη παραπέρα την θέση τους, από κάθε άποψη: μισθολογική, συνταξιοδοτική, κοινωνικών παροχών, κ.λπ. Όπως αναφέρεται στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής που δόθηκε στη δημοσιότητα μαζί με τον προϋπολογισμό του 2013 και περιλαμβάνει μέτρα λιτότητας αξίας 14,24 δισ. ευρώ μέχρι και για το 2016 (επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να παγιοποιήσει την σημερινή πολιτική λιτότητας) από αυτά το 71,9% αφορά μείωση κοινωνικών δαπανών και το υπόλοιπο 28,1% είναι μέτρα που στοχεύουν στην αύξηση των δημοσίων εσόδων. 
Κι’ όμως ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών επί Σαρκοζί Φρανσουά Μπαρουάν ετοιμαζόταν για έξοδο από το ευρώ ακόμη και της Γαλλίας(!). Αποσπάσματα που είδαν το φως της δημοσιότητας από το υπό έκδοση βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών(2010-2012) «Σημειώσεις από την Κρίση», κάνουν λόγο για προετοιμασία της Γαλλίας για έξοδο της Ελλάδας, της Ιταλίας ακόμη και της Γαλλίας από το κοινό νόμισμα. Ήταν η περίοδος του παπανδρεϊκού δημοψηφίσματος και του απόγειου των σεναρίων περί επικείμενης διάλυσης του ευρώ, τα οποία διέψευδαν μετά βδελυγμίας οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. 
Η συνεχιζόμενη κρίση χρέους ανέδειξε την λανθασμένη αρχιτεκτονική του ευρώ. Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα δημιουργήθηκε με πολιτικά κυρίως κριτήρια και λιγότερο οικονομικά. Επιχείρησε να «ενώσει» την Ευρώπη, βορρά με νότο, δύση με πρώην κομμουνιστική ανατολή, με όχημα ένα κοινό νόμισμα το οποίος υποτίθεται θα γεφύρωνε το χάσμα και θα μετρίαζε τους εθνικισμούς.
Χώρα πρότυπο για πολλούς η Γερμανία δεν χάνει ευκαιρία για ευκαιρία να κουνά το δάκτυλο στους «απείθαρχους» νότιους, που εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν πώς θα ζήσουν με μαζική ανεργία και αμοιβές…Βουλγαρίας.
Πόσο ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό; Μπορούν να συμβούν τα πάντα;
Είναι ηθική υποχρέωση να εναντιωθούμε στους ψεύτικους λόγους περί αλληλεγγύης που δήθεν δείχνουν οι κυβερνήτες των ισχυρότερων χώρων της Ευρωζώνης προς τον ελληνικό λαό και προς τις άλλες ευάλωτες χώρες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία ...). Τα λόγια τους, που αναμεταδίδονται συνεχώς από τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαψεύδονται από τα γεγονότα.
Η ανά τον κόσμο υστερία για την αγορά του νέου iPhone 5 της Apple, αντικατοπτρίζει ίσως με τον καλύτερο τρόπο τις αντιφάσεις του σύγχρονου κόσμου. Από τη μια τα πλήθη που ξενυχτούσαν έξω από τα καταστήματα της Apple θυμίζοντας φαν ροκ συναυλίας, που δεν μπορούσαν να περιμένουν καν λίγες μέρες πριν αποκτήσουν το αγαπημένο τους «γκάτζετ». Από την άλλη οι εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας εκείνες τις ημέρες από την Κίνα και τα βίαια επεισόδια σε εργοστάσιο της ταϊβανέζικης Foxconn, που κατασκευάζει εκεί το iPhone 5. Επεισόδια που είχαν να κάνουν με τις πολύ κακές συνθήκες εργασίας και την ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς για να καλυφθεί η αυξημένη ζήτηση. 
«Ενόψει της επίσκεψης της Καγκελαρίου της Γερμανίας στην Ελλάδα θεωρούμε χρέος μας να υπενθυμίσουμε τόσο σε εκείνη όσο και στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι:
Όλη η Ευρώπη βυθίζεται στην ύφεση. Όλη; Μία μικρή χώρα στον σκανδιναβικό βορρά πάει κόντρα στο ρεύμα. Ο λόγος για την Ισλανδία, τη μικρή χώρα ψαράδων που κατέκλεισε τα πρωτοσέλιδα με την κατάρρευση των τραπεζών της το 2008 αλλά πρωτίστως με την σθεναρή αντίσταση των πολιτών της που είπαν ένα ηχηρό «δεν πληρώνω» στους Βρετανούς και Ολλανδούς πιστωτές που ήθελαν ο ισλανδικός λαός να πληρώσει το δικό τους φαγοπότι…