Κάλεσμα της Παγκόσμιας Συνέλευσης των Κοινωνικών Κινημάτων: Γενική κινητοποίηση στις 20 Μαρτίου 2011 για να υποστηρίξουμε την επαναστατική διαδικασία στις αραβικές χώρες!
Μετά από τα συγκεκριμένα προχωρήματα και τις νίκες στη Λατινική Αμερική στα τελευταία χρόνια, σήμερα είναι στον αραβικό κόσμο που φυσάει άνεμος ελευθερίας και ελπίδας. Η τυνησιακή επανάσταση δεν ανάτρεψε μόνο έναν αιμοσταγή δικτάτορα, έδειξε και το δρόμο για έναν άλλο κόσμο απαλλαγμένο από καταπίεση και εκμετάλλευση. Ο ένας μετά τον άλλο, οι αραβικοί λαοί βάζουν τέλος στη λογική του φόβου και ξαναπαίρνουν στα χέρια τους τις τύχες τους εισβάλλοντας στη πολιτική σκηνή.
Ένα νέο κίνημα γεννιέται στην Ευρώπη.
«Ζητούμενο είναι όχι εάν η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει το χρέος, αλλά τι πρέπει να πληρώσει από το χρέος», δηλώνει στην «Ε» η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, που μετέχει στην πρωτοβουλία για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το Χρέος.
Από χτες 11 Φεβρουαρίου 2011, και στη πραγματικότητα από ακόμα πιο πριν, ακτιβιστές των «μεσαίων τάξεων» επιμένουν για να βάλουν οι Αιγύπτιοι τέλος στις κινητοποιήσεις τους και να επιστρέψουν στη δουλειά τους, και αυτό στο όνομα του πατριωτισμού. Το έκαναν τραγουδώντας τις πιο γελοίες παραλλαγές πάνω στο θέμα : «Ας αρχίσουμε να δημιουργούμε μια νέα Αίγυπτο», «Ας εργαστούμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά», κλπ.
Οι κυβερνήσεις της Αλγερίας και του Μαρόκου χρηματοδότησαν εν μέρει το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ (ΠΚΦ) Ντακάρ 2011. Ιδού μια πληροφορία που αποσιωπήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2011 στη συνάντηση του διεθνούς συμβουλίου του ΠΚΦ. Η φήμη είχε κυκλοφορήσει κατά το σεμινάριο των κοινωνικών κινημάτων που οργανώθηκε στο Ντακάρ στις 5,6 και 7 Νοεμβρίου 2010, και τώρα την επιβεβαιώνει η σενεγαλέζικη οργανωτική
Στη Τυνησία, μόλις ανατράπηκε μια ματωβαμένη δικτατορία.
Η διεξαγωγή του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011 στην αφρικανική γη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε τους μεγάλους της αφρικανικής ιστορίας, αυτούς τους πρώιμους αγωνιστές της άλλης παγκοσμιοποίησης, τον Πατρίς Λουμούμπα και τον Τόμας Σανκάρα.
Εμείς, συγκεντρωμένες και συγκεντρωμένοι στη Συνέλευση των κοινωνικών κινημάτων του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011 στο Ντακάρ, διατρανώνουμε τη κεφαλαιώδη συμβολή της Αφρικής και των λαών της στην οικοδόμηση του ανθρώπινου πολιτισμού. Μαζί, οι λαοί όλων των ηπείρων διεξάγουν αγώνες για να αντιταχθούν με τη μέγιστη ενεργητικότητα στη κυριαρχία του κεφαλαίου, που κρύβεται πίσω από υποσχέσεις οικονομικής προόδου και φαινομενικής πολιτικής σταθερότητας. Η αποαποικιοποίηση των καταπιεσμένων λαών παραμένει για μας, κοινωνικά κινήματα ολάκερου του κόσμου, μια μεγάλη πρόκληση που πρέπει να απαντηθεί.
Το πρόσφατο μακελειό στην πόλη Τουσόν της Αριζόνας, με τη δολοφονία έξι ατόμων και τους 20 σοβαρά τραυματίες, μεταξύ των οποίων η γερουσιαστής των Δημοκρατικών Γκαμπριέλ Γκίφορντς, δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό βίας. Ηταν άμεσο αποτέλεσμα της αυξανόμενης ακροδεξιάς ρητορικής στις ΗΠΑ.
Η TUC (Βρετανική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών) έλαβε την ακόλουθη ανακοίνωση τύπου από την ανεξάρτητη συνδικαλιστική οργάνωση CTUWS, η ιστοσελίδα της οποίας έχει μπλοκαριστεί από την αιγυπτιακή κυβέρνηση στο πλαίσιο της καταστολής της αντιπολίτευσης στην Αίγυπτο.
Μετά από το λαό της Τυνησίας, τώρα είναι πάνω από εκατό αιγύπτιοι πολίτες που πλήρωσαν με τη ζωή τους για να απαλλαγεί η χώρα τους από ένα δικτατορικό και διεφθαρμένο καθεστώς. Η επαναστατική διαδικασία που άρχισε στις 17 Δεκεμβρίου στο Σιντί Μπουζίντ στη Τυνησία, και που πέτυχε να διώξει τον Ζιν ελ Αμπιντίν Μπεν Αλί από την εξουσία ένα μήνα αργότερα, είναι η ίδια που βάζει φωτιά στην Αίγυπτο μετά από την ιστορική ημέρα της 28ης Ιανουαρίου. Αυτό το κίνημα, που παρόλη την άγρια καταστολή απλώνεται σε ολάκερη την Αίγυπτο, εκφράζεται από ένα και μόνο σύνθημα: «ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς». Τη τέταρτη μέρα της διαμαρτυρίας, η χώρα παίρνει φωτιά:
Συμπολίτες, σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς και ενώ ο Μουμπάρακ επιχειρεί να χτυπήσει την επανάσταση του αιγυπτιακού λαού, καλούμε επειγόντως όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις της Αιγύπτου να υποστηρίξουν τις διεκδικήσεις τους.
Τη δημιουργία κινήματος για τον έλεγχο κι έπειτα την «άρνηση του απεχθούς χρέους» συνυπογράφει η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα. Απαντώντας σε ερωτήσεις του tvxs.gr, τάσσεται απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου και χαρακτηρίζει την Κίνηση Δημαρά και Οικονόμου «στρατηγικό σύμμαχο για τη συγκρότηση μετώπου, με όποιες αποστάσεις πολιτικές μπορεί να έχουμε».
Για τον καθηγητή κ. Λαπαβίτσα, συγγραφέα του βιβλίου Η Ευρωζώνη – Ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών*, μείζον ζήτημα αποτελεί ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής από την ίδια τη χώρα, καθώς με αυτόν τον τρόπο «το κράτος θα μπορέσει να προστατεύσει τις συντάξεις και τους μισθούς του δημόσιου τομέα. Γενικότερα, θα τονώσει τις εξαγωγές και την παραγωγή, προστατεύοντας την απασχόληση. Θα επιτρέψει, τέλος, τη διαμόρφωση βιομηχανικής πολιτικής ώστε να βρει πιο δυναμικό ρόλο η Ελλάδα στην παγκόσμια οικονομία, προς όφελος των πολλών». Άλλωστε, ο ίδιος θεωρεί ότι «οι νομισματικές ενώσεις ανάμεσα σε χώρες που διαφέρουν συστηματικά στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους δεν κρατούν πολύ».
"Το ελληνικό δημόσιο χρέος έγινε πρώτη είδηση όταν η ηγεσία της χώρας αποδέχτηκε τα μέτρα λιτότητας που απαίτησαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός το οποίο προκάλεσε μεγάλους κοινωνικούς αγώνες σε όλη τη διάρκεια του 2010."