Θα σώσει ο Ντράγκι την Eυρωπαϊκή οικονομία;
του Μωυσή Λίτση
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι εξέπληξε την προηγούμενη εβδομάδα με την απόφασή του να μειώσει κι’ άλλο τα επιτόκια, σε νέα ιστορικά χαμηλά επίπεδα, σχεδόν στο μηδέν(0,05%) από 0,15%. Μείωσε επίσης και τα επιτόκια καταθέσεων, από το -0,10% στο -0,20% σε μια προσπάθεια να αποθαρρύνει τις τράπεζες να «παρκάρουν» κεφάλαια στην ΕΚΤ. Στόχος το πάμφθηνο χρήμα να βοηθήσει την ανάπτυξη της οικονομίας της Ευρωζώνης που βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο χρόνιας στασιμότητας και αποπληθωρισμού: μείωσης δηλαδή του πληθωρισμού σε επίπεδα τα οποία δεν συμφέρει τις επιχειρήσεις να επενδύσουν αφού δεν μπορούν να προσδοκούν σε αύξηση τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών που παρέχουν.
Τη στιγμή που η Τρόικα και η Ελλάδα ολοκληρώνουν τις διαπραγματεύσεις τους στο Παρίσι, η CADTM απαιτεί οριστική ακύρωση του απεχθούς χρέους προς την Τρόικα
Ανακοίνωση τύπου της CADTM (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου)
H Τρόικα, που αποτελείται από εκπροσώπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πραγματοποίησε για πρώτη φορά τις διαπραγματεύσεις της με την ελληνική κυβέρνηση, από τις 2 έως τις 4 Σεπτεμβρίου, εκτός της χώρας. Ως τόπο φιλοξενίας επέλεξε το Παρίσι, και πιο συγκεκριμένα την έδρα του εξόχως φιλελεύθερου Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), στο Château de la Muette.
Πέρα από κάθε προσδοκία η διεθνής ανταπόκριση στο κάλεσμα των 595 αδάμαστων Ελληνίδων καθαριστριών
του Γιώργου Μητραλιά
Αν και το κάλεσμα για μια διεθνή μέρα αλληλεγγύης στις 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών έγινε μέσα στο κατακαλόκαιρο, η ανταπόκριση που συναντάει είναι τόσο θετική που επαληθεύει την αρχική αισιόδοξη υπόθεση εργασίας: Αυτός ο παραδειγματικός αγώνας μιας χούφτας Ελληνίδων εργατριών ξεπερνάει τα όρια της χώρας μας και είναι εμβληματικός των καλύτερων λαϊκών αντιστάσεων στη σκληρή εποχή των Μνημονίων στην Ευρώπη, αλλά και πέρα από αυτήν!...
Είναι ακριβώς όπως το είπε στο -μεστό από αισθήματα και διδάγματα- μήνυμα υποστήριξης και αλληλεγγύης που τους έστειλε ο δημιουργός του «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» Κεν Λόουτς: "Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι μεγάλες εταιρίες, που υποστηρίζονται από τους πολιτικούς, είναι τρομεροί εχθροί. Όμως, κι εσείς είστε τρομερές!". Και επειδή εκτός από ηρωικές είναι και «τρομερές», γι'αυτό φαίνεται πως συνεπαίρνουν και εμπνέουν όσους επιμένουν να μην το βάζουν κάτω σε χώρες τόσο διαφορετικές όπως η Αγγλία και η Ισπανία, η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Και επιπλέον, πράγμα ακόμα πιο σπάνιο, δείχνουν να ενώνουν και να κινητοποιούν σε κοινές εκδηλώσεις αλληλεγγύης συνδικαλιστές αλλά και ακτιβιστές που δεν διακρίνονται πάντα για τις εγκάρδιες σχέσεις τους, όπως οι κομμουνιστές και οι ελευθεριακοί, οι αναρχοσυνδικαλιστές και οι αριστεροί σοσιαλιστές!
Ευρωπαϊκό Δίκτυο Εναλλακτικών Συνδικάτων και Συνδικάτων Βάσης
Αλληλεγγύη και υποστήριξη στις 595 καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών της Ελλάδας
Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Εναλλακτικών Συνδικάτων και Συνδικάτων Βάσης εκφράζει την υποστήριξη και την αλληλεγγύη του στις 595 καθαρίστριες του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών που απολύθηκαν στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 για να παραδοθεί η υπηρεσία σε ιδιώτες υπεργολάβους. Εδώ και 11 μήνες αγωνίζονται για να ξαναβρούν τις δουλειές τους και ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και στις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν, στη κυβέρνηση Σαμαρά και στη Τρόικα.
Εκτιμούμε ότι πρέπει να διεθνοποιήσουμε και να συντονίσουμε τους αγώνες καθώς και να δημιουργήσουμε δίκτυα υποστήριξης και αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, όλων των χωρών προκειμένου να κάνουμε μέτωπο ενάντια στις πολιτικές που μειώνουν τους μισθούς, περικόπτουν τις υπηρεσίες, τιμωρούν τη φτώχεια και ποινικοποιούν τους αγώνες. Πολιτικές που εφαρμόζονται τοπικά στο πλαίσιο μιας συνολικής πολιτικής που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στο κέρδος των ελαχίστων.
1914-2014
Η αφόρητη επικαιρότητα του πρώτου παγκόσμιου μακελειού
του Γιώργου Μητραλιά
Γιατί μια σελίδα της "Εποχής" για τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο; Το ερώτημα δεν μπαίνει σωστά. Γιατί μόνο μια σελίδα για το Πρώτο Παγκόσμιο Μακελειό και μόνο στην Εποχή;*
Υπερβολές, θα πει ο αναγνώστης. Όλα αυτά είναι πια περασμένα-ξεχασμένα, σκέτη παρελθοντολογία στην εποχή της Ενωμένης Ευρώπης. Εξάλλου, τώρα θα ήταν αδιανόητος ένας τέτοιος πόλεμος χαρακωμάτων, ακόμα κι αν μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με το χτεσινό (ευρωπαϊκότατο) βοσνιακό σφαγείο.
Μακάρι να'ταν έτσι. Αλλά δυστυχώς δεν είναι. Έστω και για μόνον ένα λόγο: είμαστε όλοι μας -ακόμα κι αν δεν το ξέρουμε- γνήσια τέκνα εκείνης της τετράχρονης πρώτης μεγάλης φρίκης που στοίχειωσε τον αιώνα. Και επειδή είμαστε απόγονοι εκείνων των 10.000.000 νεκρών εφήβων που δεν πρόλαβαν ποτέ να ενηλικιωθούν και των 20.000.000 ακρωτηριασμένων που επέζησαν, γι'αυτό και δεν θα καταφέρουμε ποτέ "να βγούμε από την προϊστορία της ανθρωπότητας" αν δεν λυθούν πρώτα οι ανοιχτοί λογαριασμοί με τους φονιάδες, που πρώτο μας κληροδότησε εκείνο το πρωτόγνωρο μακελειό του 1914-1918.
1914-2014
Τσίμερβαλντ - Εκείνοι που τόλμησαν ενάντια στη μεγάλη ανθρωποσφαγή!
Την ώρα που παντού στην Ευρώπη –αλλά όχι και στην Ελλάδα- τα εκατό χρόνια από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκόσμιου Μακελειού προσφέρουν μια καλή αφορμή για να (ξανα)θυμηθούν οι «από κάτω» τους γιγάντιους ανοιχτούς λογαριασμούς που διατηρούν πάντα με τους «από πάνω»τουλάχιστον από την εποχή της σταύρωσης του Σπάρτακου, το contra-xreos.gr θέλει να συμβάλει σ’αυτή τη διδακτική αναπόληση καθώς τη θεωρεί ζωτικής σημασίας για το σήμερα και το αύριο της ανθρωπότητας. Μπορεί λοιπόν να συνέβη πριν από ένα αιώνα, αλλά εκείνη η αδιανόητη ανθρωποσφαγή είχε για θύματά της νέους οι περισσότεροι από τους οποίους δεν πρόλαβαν ποτέ να γίνουν είκοσι χρονών… Και να σκεφτεί κανείς ότι την ώρα που οι πατριώτες όλων των χωρών αλληλοσφάζονταν, τη τιμή του σοσιαλισμού, του εργατικού κινήματος και της ίδιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας την έσωσαν τότε όχι παραπάνω από τρεις ντουζίνες αγωνιστές που αποφάσισαν να πάνε ενάντια στο ρεύμα και στα κόμματά τους. Εκείνοι ακριβώς που συναντήθηκαν το Σεπτέμβρη του 1915 στο ελβετικό χωριουδάκι του Τσίμερβαλντ…
Γ.Μ.
Επέζησε από το Ολοκαύτωμα, συνελήφθη στο Μιζούρι στα 90 της
H Hedy Epstein, ενενηντάχρονη επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, συνελήφθη τη Δευτέρα κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας μπροστά στο γραφείο του κυβερνήτη του Μιζούρι (βλέπε παρακάτω το συναρπαστικό βιογραφικό της -στα αγγλικά- από τη Wikipedia)
Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα kmov.com, η Epstein, η οποία είχε βοηθήσει τις συμμαχικές δυνάμεις στη δίκη της Νυρεμβέργης, συνελήφθη μαζί με 8 ακόμη άτομα στο Μιζούρι, το απόγευμα της Δευτέρας, σε διαμαρτυρία κατά της επιστράτευσης της Εθνοφρουράς από τον κυβερνήτη της Πολιτείας. Η 90χρονη, πολιτική ακτιβίστρια και υποστηρίκτρια του κινήματος «Free Gaza» δήλωσε ότι διαδηλώνει από τότε που ήταν έφηβη αλλά «δεν περίμενε ότι θα χρειαζόταν να το κάνει στα 90».Η φωτογραφία από τη σύλληψη της Hedy Epstein με τη χαρακτηριστική μπλούζα «stay human» («μείνε άνθρωπος»):
Το οδοιπορικό του ΔΝΤ στην Ουκρανία (1-5)
Σε αυτή τη σειρά των άρθρων , αναλύεται η πολυτάραχη ιστορία του ΔΝΤ στην Ουκρανία, από το ξέσπασμα της κρίσης του 2007-2008 μέχρι τον τελευταίο προγραμματισμό του χρέους που αποδέχτηκε η μη εκλεγμένη κυβέρνηση μετά την εξέγερση, στα τέλη του 2013 - αρχές του 2014.
Από την αρχή της κρίσης, το Νοέμβριο του 2008, η Oυκρανία είναι μία από τις πρώτες χώρες στην Ευρώπη που έπεσε στην παγίδα του ΔΝΤ λίγο μετά την Ισλανδία, τη Γεωργία και την Ουγγαρία. Πολύ μετά την προσχώρησή της στο ΔΝΤ, τον Σεπτέμβριο του 1992, ξαναμπαίνει σε μια διαδικασία παραβίασης της εθνικής κυριαρχίας , επιβολής αυταρχικών πολιτικών και νεο-αποικιακής υποταγής. Αστρονομικά ποσά παραχωρούνται προκειμένου να διασφαλιστούν τα παλιά χρέη και να δημιουργηθούν καινούργια. Και πάνω από όλα, για να μην αλλάξει τίποτα σε μια πολιτική που απέτυχε για περισσότερα από τριάντα χρόνια, εφαρμόζεται η πολυφορεμένη «συναίνεση της Ουάσιγκτον» σε αντάλλαγμα ενός τεράστιου χρέους ,πάνω στις πλάτες ενός φτωχού λαού, με το πρόσχημα της «διάσωσής» του.
ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: Η Σύνθεση Σοσιαλισμού και Οικολογίας
Michael Lowy
Η εκθετική αύξηση της μόλυνσης τόσο του αέρα στις μεγάλες πόλεις, όσο και του πόσιμου νερού και του περιβάλλοντος γενικότερα, η υπερβολική θέρμανση του πλανήτη, το ξεκίνημα της τήξης των πολικών πάγων, ο πολλαπλασιασμός των «φυσικών» καταστροφών, η σταδιακή φθορά του στρώματος του όζοντος στην ατμόσφαιρα, η αποψίλωση, με ολοένα και πιο γοργούς ρυθμούς, των τροπικών δασών και η γοργή ελάττωση της βιο-ποικιλότητας με την εξαφάνιση χιλιάδων ειδών. Η εξάντληση των εδαφών, η ερημοποίηση, η συνεχής συγκέντρωση αποβλήτων (ειδικά πυρηνικών) που δεν είναι πια εύκολο να τα διαχειριστούμε, ο πολλαπλασιασμός των πυρηνικών ατυχημάτων και η απειλή ενός καινούργιου Tchernobyl. Η μόλυνση της τροφής, οι γενετικοί χειρισμοί, οι «τρελές αγελάδες», το κρέας με ορμόνες.
Οικοσοσιαλιστικό Μανιφέστο
Των Joel Kovel και Michael Loewy*
Η αρχή του 21ου αιώνα είναι καταστροφική: οικολογικός κίνδυνος χωρίς προηγούμενο, χαοτική παγκόσμια τάξη πραγμάτων σημαδεμένη από το τρόμο και τους πολέμους χαμηλής έντασης που απλώνονται σαν γάγγραινα πάνω στο πλανήτη -στη κεντρική Αφρική, στη Μέση Ανατολή, κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού στη Νότια Αμερική- και αντανακλώνται σε όλα τα έθνη.
Κατά την άποψή μας, οι οικολογικές κρίσεις και οι κρίσεις της κοινωνικής κατάρρευσης συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται σαν ξεχωριστές εκδηλώσεις των ίδιων δομικών δυνάμεων. Οι πρώτες έλκουν, γενικά, την καταγωγή τους από την έρπουσα εκβιομηχάνιση που καταστρέφει την ικανότητα της γης να αποσβένει και να συγκρατεί την οικολογική αποσταθεροποίηση. Οι δεύτερες προέρχονται από τη μορφή του ιμπεριαλισμού τη γνωστή με το όνομα της παγκοσμιοποίησης, που ρημάζει τις κοινωνίες που βρίσκει στο δρόμο του. Επιπλέον, αυτές οι υπόγειες δυνάμεις αποτελούν ουσιαστικά διαφορετικές πτυχές της ίδιας κεντρικής δυναμικής που κινεί το όλον: την επέκταση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.
Porrajmos, δηλαδή Αφανισμός 2 Αυγούστου, Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Τσιγγάνων
Ζητώ να μου δώσετε την κλίμακα με τα ονόματα
όλων όσων θανατώθηκαν στο όνομα
της προόδου, της ηθικής, της θρησκείας, της καθαρότητας,
της ομοιομορφίας.
Και τότε εγώ θα πέσω από την κορυφή της κλίμακας
με το κεφάλι προς τα κάτω
Β. Μπελίνσκι
της Ελένης Κατασαββίδου
Βερολίνο 1933. Η Νύχτα των Κρυστάλλων. Το ναζιστικό καθεστώς προωθεί μια κοινωνική συνοχή στηριγμένη στο ναρκισσισμό του «εθνικού εμείς», καθιστώντας την κοινωνία πρόθυμη να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τη φυλετική της καθαρότητα. Τα πρόσωπα (και άρα οι πολίτες) κρύβονταν συχνά πίσω από την απρόσωπη άρεια συλλογική ψυχή, επενδύοντας στα γυμνασμένα σώματα των μαχητών και στην αδρή «καθαρότητα» του δημόσιου χώρου βασικές κοινωνικές και ψυχολογικές προσδοκίες τους, αλλά και τις εξατομικευμένες ευθύνες τους. Στο καθεστώς αυτό συνοδεύουν λίγο λίγο τους Εβραίους στη φρικιαστική πορεία του «αποδιοπομπαίου τράγου» οι αριστεροί, αρκετοί φιλελεύθεροι, οι ομοφυλόφιλοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι Αθίγγανοι. Μια κοινωνία καθαρών που στο όνομα της καθαρότητας βρωμίζει πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, πετώντας «ακάθαρτους»(!) ανθρώπους στα στρατόπεδα όπως τα άπλυτα ρούχα σε μια βιαστική επίσκεψη στο πίσω μέρος της ντουλάπας.
Βερολίνο 10 χρόνια μετά. Δεκαπέντε Νοεμβρίου του 1943: Ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ εκδίδει την πιο υποτιμημένη στην ιστορία του Ολοκαυτώματος διαταγή, με την οποία οι τσιγγάνοι εξομοιώνονταν με τους εβραίους, όσον αφορά το (μη) ανθρώπινο στάτους τους στην ναζιστική κοινωνία. Το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν κοντά ένα εκατομμύριο τσιγγάνοι να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και οι εβραίοι συμπολίτες τους, και να βρουν φρικτό θάνατο στα κρεματόρια των Ναζί. Το δικό τους Ολοκαύτωμα το ονομάζουν στη γλώσσα τους Ποράιμος (Porrajmos), δηλαδή Αφανισμό.
Η Aναπαραγωγή της εργατικής δύναμης στην παγκόσμια οικονομία, η μαρξιστική θεωρία και η ατελής φεμινιστική επανάσταση
της Silvia Federici
Η γυναικεία δουλειά και η γυναικεία εργασία είναι θαμμένες βαθιά στην καρδιά της καπιταλιστικής κοινωνικής και οικονομικής δομής.
(David Staples, No Place Like Home, 2006)
Είναι ξεκάθαρο ότι ο καπιταλισμός έχει οδηγήσει στην υπέρεκμετάλλευση των γυναικών. Αυτό δε θα προσέφερε και μεγάλη παρηγοριά εάν σήμαινε μόνο αυξημένη δυστυχία και καταπίεση, αλλά ευτυχώς έχει προκαλέσει και αντίσταση. Και ο καπιταλισμός έχει αντιληφθεί ότι εάν αγνοήσει πλήρως ή καταπνίξει αυτήν την αντίσταση αυτή μπορεί να γίνει όλο και πιο ριζοσπαστική, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθεί τελικά σε ένα κίνημα χειραφέτησης ή ακόμα και στον πυρήνα μιας νέας κοινωνικής τάξης πραγμάτων.
(Robert Biel, The New Imperialism, 2000)
Ο αναδυόμενος απελευθερωτικός παράγοντας στον Τρίτο Κόσμο είναι η μη αμειβόμενη δύναμη των γυναικών που δεν έχουν ακόμα αποκοπεί από την οικονομία της ζωής εξαιτίας της δουλειάς τους. Υπηρετούν τη ζωή και όχι την παραγωγή αγαθών. Είναι το κρυμμένο θεμέλιο της παγκόσμιας οικονομίας και η μισθολογική ισοτιμία της δουλειάς τους στην υπηρεσία της ζωής εκτιμάται στα 16 τρισεκατομμύρια δολάρια.
(John McMurtry, The Cancer State of Capitalism, 1999)
ΠΡΙΜΟ ΛΕΒΙ: Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Πολεμική στους Γερμανούς ιστορικούς
Η πολεμική που ξέσπασε στη Γερμανία, ανάμεσα σ΄ αυτούς που προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον ναζιστικό όλεθρο (Nolte, Hillgruber) και σε αυτούς που υποστηρίζουν τη μοναδικότητά του (Habermas και πολλοί άλλοι) δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους. Η θεωρία των πρώτων είναι γνωστή: η ανθρωπότητα γνώρισε σφαγές σε κάθε αιώνα, ιδιαίτερα στις αρχές του δικού μας και κυρίως εναντίον των "ταξικών εχθρών" στη Σοβιετική Ένωση, συνεπώς κοντά στα σύνορα της Γερμανίας. Εμείς οι Γερμανοί, στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το να προσαρμοστούμε σε μια πρακτική φρικτή αλλά καθιερωμένη: μια πρακτική "ασιατική" η οποία ερμηνεύεται σε σφαγές, μαζικές εκτοπίσεις, σκληρή απομόνωση σε εχθρικές περιοχές, βασανιστήρια, διάλυση των οικογενειών. Η δική μας μοναδική καινοτομία υπήρξε τεχνολογικής φύσεως: επινοήσαμε τους θαλάμους αερίων. Ας το πούμε εν συντομία: είναι ακριβώς αυτή η καινοτομία την οποία αρνείται η σχολή των "αναθεωρητών" οπαδών του Faurisson, επομένως οι δύο θεωρίες αλληλοσυμπληρώνονται σε μια ερμηνεία της ιστορίας η οποία δεν μπορεί παρά να είναι ανησυχητική.
Τα «όρνεα» που τριγυρίζουν απειλητικά πάνω από την Αργεντινή πετούν προς την Ισπανία
των Fátima Fafatale - Jérôme Duval
Τα «όρνεα», που προσπαθούν να σύρουν την Αργεντινή στο χείλος μιας νέας καταστροφής επεκτείνονται τώρα στην ισπανική αγορά. Η NML Capital που, μαζί με άλλους , έφερε την Αργεντινή στα πρόθυρα της στάσης πληρωμών, τρώει τώρα τα ψοφίμια της ισπανικής αγοράς. Η Elliott Management, του αμερικανού τοκογλύφου Paul Singer , κατέχει ήδη ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε επισφαλή δάνεια της ισπανικής τράπεζας Bankia και 300 εκατομμύρια ευρώ της Santander. Εκτιμάται ότι για τα δύο χαρτοφυλάκια έχει καταβάλει μόλις 50 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το Auraree.com.
Το Μάρτιο του 2013, ο ισπανικός οικονομικός τύπος ανέφερε ότι η Elliott απέκτησε ένα χαρτοφυλάκιο ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ από ληξιπρόθεσμα δάνεια καταναλωτικής πίστης της Santander Consumer Finance, με έκπτωση της τάξης του 96%. Η τιμή που καταβλήθηκε είναι αστεία: περίπου 12 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με την οικονομική εφημερίδα Cinco Días. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους , η Bankia, η τράπεζα που κρατικοποιήθηκε και ευνοήθηκε ιδιαίτερα από την ισπανική διάσωση των τραπεζών, η οποία οδήγησε σε σημαντική αύξηση του δημόσιου χρέους, ανέφερε ότι πούλησε τρία χαρτοφυλάκια ληξιπρόθεσμων δανείων συνολικού χρέους 1353,9 εκατομμυρίων ευρώ. Το σημαντικό αυτό γεγονός γνωστοποιήθηκε από την Εθνική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (CNMV), χωρίς να υπάρξει καμία ενημέρωση ούτε σε ποιόν πουλήθηκε ούτε σε ποιά τιμή. Παρά την προφανή έλλειψη διαφάνειας, ο οικονομικός τύπος ανέφερε και τα ονόματα των εμπλεκομένων και τα πιθανά ποσά, εκτιμώντας ότι «η έκπτωση μπορεί να αγγίξει το 95%».
Δυνάμεις του Κομμουνισμού
Ντανιέλ Μπενσαίντ
Σε ένα άρθρο του 1843 για «τις προόδους της κοινωνικής μεταρρύθμισης στην ηπειρωτική Ευρώπη», ο νεαρός Ένγκελς (μόλις είκοσι ετών) περιέγραφε τον κομμουνισμό ως «αναγκαία κατάληξη που συνάγεται αναγκαία από τις γενικές συνθήκες του σύγχρονου πολιτισμού». Εν ολίγοις, πρόκειται για έναν κομμουνισμό νοούμενο με όρους λογικής, καρπό της επανάστασης του 1830, όπου οι εργάτες «επέστρεψαν στις ζωντανές πηγές και στη μελέτη της μεγάλης επανάστασης και ιδιοποιήθηκαν με σφρίγος τον κομμουνισμό του Μπαμπέφ».
Για τον νεαρό Μαρξ, από την άλλη, αυτός ο κομμουνισμός ήταν απλώς μια «δογματική αφαίρεση», μια «πρωτότυπη εκδήλωση της αρχής του ανθρωπισμού». Το νεοεμφανιζόμενο προλεταριάτο είχε «πέσει στα χέρια των δογματικών της χειραφέτησης του», των «σοσιαλιστικών σεχτών» και των συγκεχυμένων πνευμάτων που «φαντασιοκοπούν ως ανθρωπιστές» για τη «χιλιοστή επέτειο της οικουμενικής αδελφοσύνης» ως «φαντασιακής κατάργησης των ταξικών σχέσεων». Πριν από το 1848, αυτός ο φαντασματικός κομμουνισμός, χωρίς ακριβές πρόγραμμα, στοιχειώνει την ατμόσφαιρα της εποχής με τις «ακατέργαστες» μορφές των εξισωτικών σεχτών ή των ικάριων ονειροπολήσεων.
Καθαρίστριες: μια χούφτα γυναίκες δείχνουν το δρόμο!
της Σόνιας Μητραλιά*
Μετά από 11 μήνες σκληρού και συνεχούς αγώνα, 595 καθαρίστριες του δημοσίου έχουν γίνει η ενσάρκωση, το σύμβολο, η ψυχή, η ίδια η ζωή της πιο σθεναρής αντίστασης στην πολιτική λιτότητας της Ελλάδας...
Οι γυναίκες αυτές έγιναν «πολιτικά υποκείμενα» και το leadership της υπάρχουσας αντίστασης στο σύνολό της, τολμώντας να αντιμετωπίσουν έναν εχθρό τόσο ισχυρό όσο η ελληνική κυβέρνηση, η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ
Ωστόσο, με 11 μήνες αγώνα, έχοντας εναντιωθεί στην κυβέρνηση και στην τρόικα και έχοντας γίνει ο κυριότερος εχθρός τους, έχοντας βραχυκυκλώσει την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας και έχοντας συνεχή παρουσία μέσω των ΜΜΕ στην πολιτική σκηνή, οι αγωνιζόμενες αυτές καθαρίστριες εξακολουθούν να μη θεωρούνται πολιτικά υποκείμενα από τους αντιπάλους της λιτότητας.
Κι όμως, από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκαν τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε η τρόικα, οι γυναίκες έχουν κατέβει στους δρόμους μαζικά και η αντίστασή τους δείχνει να έχει μια δική της δυναμική, ιδιαίτερη και πλούσια σε πολιτικά διδάγματα.
Από την Ισπανία το Μανιφέστο που θέλει να αλλάξει τον ρου της ιστορίας
του Γιώργου Μητραλιά
Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι το ιστορικών διαστάσεων μανιφέστο «Ύστατη Έκκληση» μας έρχεται από την Ισπανία. Ούτε και ότι το υπογράφουν όλοι –χωρίς εξαίρεση- οι ηγέτες της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων αυτής της χώρας, από τον Κάγιο Λάρα και τον Αλμπέρτο Γκαρθόν της Ενωμένης Αριστεράς και τον Πάμπλο Ιγκλέσιας και την Τερέσα Ροντρίγκεθ του Podemos μέχρι τον ΓΓ. του Κομμουνιστικού κόμματος Χοσέ Λουίς Θεντέγια και τον Χάϊμε Παστόρ της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Και από τις οικοφεμινίστριες Γιάγιο Ερέρο των Οικολόγων σε Δράση και Εστέρ Βίβας της Καταλάνικης «Συντακτικής Διαδικασίας» μέχρι τον Ενρίκ Ντουράν του κινήματος για την Αποανάπτυξη και τον Φλοράν Μαρσεγιεσί των Πράσινων Equo, τον θεωρητικό του οικοσοσιαλισμού και διάσημο ποιητή Χόρχε Ρίτσμαν, και όλες, χωρίς εξαίρεση, τις σημαντικές προοδευτικές προσωπικότητες της χώρας (συμπεριλαμβανόμενης της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων) στο χώρο της διανόησης των επιστημών, της λογοτεχνίας ή του θεάτρου, που τοποθετούνται στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας και φτάνουν μέχρι και τον αναρχοσυνδικαλισμό…
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ
https://
«ΥΣΤΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ»
Αυτή είναι παραπάνω από μια οικονομική και καθεστωτική κρίση: είναι μια κρίση πολιτισμού
Οι Ευρωπαίοι πολίτες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, πιστεύουν ότι η σημερινή καταναλωτική κοινωνία μπορεί «να βελτιωθεί» (και πρέπει να το κάνει) στο μέλλον. Ταυτόχρονα, σημαντικό μέρος των κατοίκων του πλανήτη ελπίζουν ότι θα προσεγγίσουν τα δικά μας επίπεδα υλικής ευημερίας. Ωστόσο, το επίπεδο παραγωγής και κατανάλωσης επιτεύχθηκε μέσα από τη κατασπατάληση των φυσικών και ενεργειακών πόρων, και τη διάρρηξη των οικολογικών ισορροπιών της Γης.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι κάτι νέο. Οι πιο διορατικοί ερευνητές και οι επιστήμονες εκπέμπουν στοιχειοθετημένα σήματα κινδύνου από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 του εικοστού αιώνα: αν συνεχιστούν οι παρούσες αναπτυξιακές τάσεις (στην οικονομία, στη δημογραφία, στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, στη παραγωγή ρύπων και στην αύξηση των ανισοτήτων) το πιο πιθανό αποτέλεσμα για τον εικοστό πρώτο αιώνα είναι η πολιτισμική κατάρρευση.
Με πυροδότη το Podemos
40 μέρες ισπανικής κοσμογονίας!
του Γιώργου Μητραλιά
Αν και μπήκαμε στο καλοκαίρι, η Ισπανία δεν λέει να επιστρέψει στους -τόσο προσφιλείς στους κυβερνήτες μας-… «κανονικούς ρυθμούς». Συμβαίνει μάλιστα το αντίθετο. Τον εκλογικό σεισμό της 25ης Μαΐου ακολούθησε, και συνεχίζει να ακολουθεί, καταιγισμός μετασεισμών, γεγονός που γεννάει μάλιστα την απορία μήπως και ο σεισμός των ευρωεκλογών δεν ήταν κι αυτός παρά ένας προσεισμός που αναγγέλλει κάτι πολύ μεγαλύτερο…
Ας δούμε λοιπόν τα συγκεκριμένα γεγονότα των τελευταίων 40 ημερών, αρχίζοντας βέβαια από τον καταλύτη τους, το «φαινόμενο» Podemos. Την πρωτόγνωρη δυναμική του Podemos που αποκάλυψε το απροσδόκητο 8% των ευρωεκλογών, ήλθαν να επιβεβαιώσουν όλες οι δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν. Πριν περάσουν δυο βδομάδες από τις ευρωεκλογές, η εκλογική επιρροή του Podemos διπλασιαζόταν φτάνοντας στο 15%, ενώ συνεχιζόταν και επιταχυνόταν η κατάρρευση του -μέχρι πρότινος ακλόνητου- νεοφιλελεύθερου δικομματισμού. Πέρα όμως από τις απώλειες του κυβερνώντος ΡΡ (Λαϊκού κόμματος) και του σοσιαλδημοκρατικού PSOE που αγγίζουν πια το 30% της εκλογικής τους επιρροής, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η εκτόξευση του Podemos γίνεται σε βάρος και της Ενωμένης Αριστεράς (IU), που δεν θα εξέλεγε σήμερα παρά μόνο 13 βουλευτές έναντι 58 του Podemos και μόλις 88 του PSOE, που κυριολεκτικά αιμορραγεί προς όφελος του κόμματος του Πάμπλο Ιγκλέσιας, που ήδη ελκύει το 1/3 των ψηφοφόρων του!
Το κινεζικό γουάν μπαίνει στις τράπεζες του Σίτι
Η διεθνοποίηση του κινεζικού νομίσματος και η όλο πιο στενή σχέση συνεργασίας Πεκίνου-Μόσχας στον τομέα της ενέργειας φιλοδοξούν να σπάσουν το μονοπώλιο του δολαρίου
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*
Σε ένα ακόμη βήμα προς τη διεθνοποίηση του κινεζικού νομίσματος, προχώρησαν πρόσφατα οι βρετανικές αρχές, επιτρέποντας για πρώτη φορά σε τράπεζα του λονδρέζικου Σίτι να συναλλάσσεται στο κινεζικό γουάν.
Η συμφωνία αυτή σε συνδυασμό με την πρόσφατη συμφωνία Ρωσίας-Κίνας για μεταφορά ρωσικού αερίου καθώς και η συμφωνία για πληρωμές στα μεταξύ τους εθνικά νομίσματα, δείχνει για μία ακόμη φορά την αυξανόμενη ισχύ των δύο αυτών χωρών ως ανερχόμενων οικονομικών υπερδυνάμεων.
Αν και είναι πρόωρο να μιλά κανείς για άμεση απειλή στην παντοκρατορία του δολαρίου, η στενότερη συνεργασία Μόσχας-Πεκίνου σε ζητήματα ενέργειας, ενισχύει τις προσπάθειες Ρωσίας και Κίνας για τη δημιουργία ενός νέο πολυμερούς διεθνούς νομισματικού συστήματος, το οποίο δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στο δολάριο.