Poor People’s Campaign

Η “Εκστρατεία των Φτωχών Ανθρώπων” ξεκίνησε και φέρνει τα πάνω κάτω στην Αμερική!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τα αμερικανικά ΜΜΕ δεν λένε περίπου λέξη, τα ευρωπαϊκά την αγνοούν πλήρως αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι η Εκστρατεία των Φτωχών Ανθρώπων δεν βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με δράσεις που υπόσχονται να φέρουν τα πάνω κάτω στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής! Και αυτές οι δράσεις που άρχισαν στις 13 Μαίου, θα κρατήσουν 40 ολάκερες μέρες, σε τουλάχιστον 41 αμερικανικές Πολιτείες, καλύπτοντας όλο το φάσμα των καταπιεσμένων και των αγώνων τους που διαμορφώνουν ένα συνολικό διεκδικητικό πρόγραμμα εντελώς γειωμένο στη σημερινή βορειοαμερικανική πραγματικότητα και συνάμα αρκούντως ριζοσπαστικό για να ανοίγει το δρόμο που οδηγεί στην ανατροπή του ίδιου του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συστήματος της χώρας!

Εμείς, οι επίγονοι του Φράνκο και
το καταλανικό εργαστήρι του ευρωπαϊκού ακραίου αυταρχισμού

του Γιώργου Μητραλιά

Την ώρα που ο αιμοσταγής Νετανιάχου τελετουργεί στη σφαγή των Παλαιστινίων και ο πυρομανής ρατσιστής Τραμπ κάνει όχι βήματα αλλά άλματα προς την κατεύθυνση μιας γενικής πολεμικής (πυρηνικής;) σύρραξης, τι νόημα έχει άραγε ο περί Καταλονίας λόγος μας; Εύλογο το ερώτημα αλλά και εύλογη η απάντηση: Έχει και παραέχει καθώς οι καταλανικές εξελίξεις συμπληρώνουν τις μεσανατολικές διαγράφοντας από κοινού το εφιαλτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κρίνεται και θα σφραγιστεί το μέλλον όλων μας…

Στα πενηντάχρονα του Μάη του ‘68, ο νους μας πάει ξανά και ξανά στον Ντανιέλ Μπενσαΐντ επειδή ίσως κανείς άλλος δεν προετοίμασε, δεν εξήγησε, δεν ταυτίστηκε και δεν προσωποποίησε τον επαναστατημένο Μάη περισσότερο και καλύτερα από τον Ντανιέλ του Κινήματος 22 του Μάρτη, της 4ης Διεθνούς και της LCR. Ο λόγος λοιπόν στον στενό φίλο και συνεργάτη του στις πολύτιμες χειραφετητικές τους εξερευνήσεις, στον φίλο Σταύρο Τομπάζο, όπως αυτός τον νεκρολόγησε από τις σελίδες του Ένεκεν πριν από οκτώ -κιόλας- χρόνια…

Γ.Μ.

Daniel Bensaïd και το πνεύμα της αντίστασης

του Σταύρου Τομπάζου (3/3/2010)

Ο Γάλλος, φιλόσοφος Daniel Bensaïd άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Ιανουαρίου 2010 μετά από μακροχρόνια ασθένεια. Ο Daniel Bensaïd υπήρξε πανεπιστημιακός μου δάσκαλος καθ’ όλη τη δεκαετία του 1980 στο όγδοο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Το 1981 τρέξαμε μαζί και με κάποιους άλλους (συνολικά πρέπει να είμαστε καμιά τριανταριά) ένα ημι-μαραθώνιο στους δρόμους του Παρισιού κατά του πραξικοπήματος του Jaruzelski στην Πολωνία. Από τότε αναπτύξαμε στενούς δεσμούς συνεργασίας και προσωπικής φιλίας. Μοιραστήκαμε (και με πολλούς άλλους φίλους βέβαια) μια ηθική δέσμευση και μια πνευματική και πολιτική περιπέτεια μέχρι και τον θάνατό του.

​Χρόνια πολλά Καρλ Μαρξ!​

200 ετών λοιπόν σήμερα 5 Μαίου 2018 ο μεγάλος Καρλ αλλά δεν δείχνει διόλου τα χρόνια του. Είναι μάλιστα πολλοί, ακόμα και μερικοί ορκισμένοι εχθροί του, που δηλώνουν ότι ποτέ άλλοτε ο Μαρξ δεν ήταν τόσο νέος, μοντέρνος και επίκαιρος όσο σήμερα! Σα να μην το αγγίζει ο χρόνος... ώστε να διαψεύδονται αενάως όλοι εκείνοι που δεν έχουν βαρεθεί να εξαγγέλλουν περιοδικά (εδώ και πάνω από ένα αιώνα!) το τέλος του...

Την ώρα λοιπόν που στην προσφιλή του Γαλλία των οδοφραγμάτων, των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων, τα πενηντάχρονα του Μάη του 1968 πάνε να τιμηθούν δεόντως από έναν πολλά υποσχόμενο φιλόδοξο Μάη του 2018, σίγουρα αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον και νόημα η (ανα)δημοσίευση μιας μάλλον άγνωστης συνέντευξης που έδωσε ο Μαρξ σε αμερικανική εφημερίδα με θέμα την (Πρώτη) Διεθνή και κυρίως, την Παρισινή Κομμούνα που μόλις ένα μήνα πριν είχε σφαγιαστεί μέσα σε ένα πρωτοφανές λουτρό αίματος. Διαβάστε την λοιπόν, και ίσως καταλάβετε, μεταξύ άλλων, και κάτι ακόμα: Γιατί ο γερο Καρλ παραμένει αμόλυντος και αχώνευτος από όλους εκείνους που τον μετέτρεψαν σε συντηρητική καρικατούρα των ανατρεπτικών ιδεών του για να κρύψουν τα αντεπαναστατικά εγκλήματα και τις μακάβριες πομπές τους...

Γ.Μ.

Συνέντευξη με τον Καρλ Μαρξ, ηγέτη της Διεθνούς

του Ρ. Λάντορ

Λονδίνο 3 Ιουλίου

Μου ζητήσατε να ανακαλύψω κάτι για τη Διεθνή Ένωση και προσπάθησα να το κάνω. Το εγχείρημα είναι δύσκολο τώρα. Το Λονδίνο είναι αναμφισβήτητα το αρχηγείο της Ένωσης, αλλά ο αγγλικός λαός έχει αποκτήσει ένα σκιάχτρο και οσφραίνεται τη Διεθνή παντού, ακριβώς όπως ο Βασιλιάς Τζέιμς μύριζε το μπαρούτι μετά τη φημισμένη συνωμοσία. Η εγρήγορση της Ένωσης έχει φυσικά αυξηθεί μαζί με την καχυποψία του κοινού· και αν εκείνοι που την καθοδηγούν έχουν κάποιο μυστικό να φυλάξουν, ανήκουν στην κατηγορία ανθρώπων που κρατούν ένα μυστικό καλά.

Μισό αιώνα μετά το Μάη του ‘68

Η Γαλλία συγκλονίζεται και πάλι από μεγάλους εργατικούς και φοιτητικούς αγώνες!

Του Γιώργου Μητραλιά

Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ μας μιλάνε για τη Γαλλία μόνον όταν πρόκειται να εκθειάσουν τον πρόεδρό της και τους πυραύλους -ή τις φρεγάτες- του δεν σημαίνει και ότι δεν συμβαίνει στη χώρα του το παραμικρό άξιο λόγου. Συμβαίνει μάλιστα το διαμετρικά αντίθετο. Εδώ και βδομάδες, αυτή η μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα σαρώνεται από ένα συνεχώς ογκούμενο απεργιακό κύμα που συνδυαζόμενο με την εμφάνιση ενός όλο και πιο διευρυνόμενου ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος, δείχνει να τερματίζει 15 χρόνια αδυναμίας της γαλλικής κοινωνίας να αντισταθεί στο νεοφιλελευθερισμό.

Ο «αντιιμπεριαλισμός» των ηλιθίων

της Λέιλα Αλ-Σάμι*

Για άλλη μια φορά, το δυτικό «αντιπολεμικό» κίνημα ξύπνησε για να κινητοποιηθεί γύρω απ’ όσα γίνονται στη Συρία. Είναι η τρίτη φορά από το 2011. Η πρώτη ήταν όταν ο Ομπάμα σκόπευε να πλήξει τη στρατιωτική ικανότητα του συριακού καθεστώτος (αλλά δεν το έκανε) μετά από χημικές επιθέσεις κατά της Γούτα το 2013, πράγμα που θεωρήθηκε «κόκκινη γραμμή». Η δεύτερη φορά ήταν όταν ο Ντόναλντ Tραμπ διέταξε επίθεση, η οποία έπληξε μια κενή στρατιωτική βάση, ως απάντηση στις χημικές επιθέσεις στο Χαν Σειχούν το 2017. Και σήμερα, καθώς οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία αναλαμβάνουν περιορισμένη στρατιωτική δράση (στοχευμένα πλήγματα σε στρατιωτικούς πόρους του καθεστώτος και εγκαταστάσεις χημικών όπλων) μετά από επίθεση χημικών όπλων στη Ντούμα, όπου σκοτώθηκαν τουλάχιστον 34 άτομα, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά που είχαν καταφύγει σε υπόγεια για να γλιτώσουν από βομβαρδισμούς.

Ενώ στην Ευρώπη επιστρέφουν οι δαίμονες του μεσοπολέμου

Να μην έχει ο Πουτσντεμόντ την τύχη του Κουμπάνις!

του Γιώργου Μητραλιά

Οι καιροί έχουν γυρίσματα και να λοιπόν που η αδάμαστη Καταλωνία και ο ατρόμητος λαός της ξαναβρίσκονται, μετά από 80 ολάκερα χρόνια (!), στο επίκεντρο μιας διαρκώς επαναλαμβανόμενης ευρωπαϊκής τραγωδίας! Όπως λοιπόν τότε έτσι και τώρα οι πρωταγωνιστές του δράματος, που απειλεί να τινάξει -και πάλι- στον αέρα την Γηραιά μας ήπειρο, είναι ακριβώς οι ίδιοι: Από τη μια, οι κυνηγημένοι αν και δημοκρατικά εκλεγμένοι πρόεδροι της (εξεγερμένης) Δημοκρατίας της Καταλωνίας που ζητούν άσυλο στις ευρωπαϊκές “δημοκρατίες”, και από την άλλη η Γερμανία που τους φυλακίζει για να τους παραδώσει στους αδίστακτους δημίους τους της Μαδρίτης που υπερασπίζονται, με κάθε μέσο, την “ενότητα” του Κράτους των Βουρβόνων και των επιγόνων του Φράνκο!...

8 Μάρτη 2018- Οι γυναίκες γράφουν ιστορία!

Πάνω από 6 εκατομμύρια έκαναν απεργία στην Ισπανία!

600.000 στους δρόμους της Βαρκελώνης, εκατομμύρια σε όλη την Ισπανία! Ενάντια στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό!

Μπιλμπάο: Το παλιό αντιδικτατορικό τραγούδι "Στην απεργία" (A la Huelga) γίνεται τώρα ύμνος του φεμινιστικού κινήματος

Μια ιταλική τραγωδία από τα παλιά

Η πογκρομική Λέγκα του Σαλβίνι

θριαμβεύτρια των ιταλικών εκλογών!

Του Γιώργου Μητραλιά

Μέρες του 1922; Όχι ακόμα αλλά η Ιταλία είναι πια σε καλό δρόμο για να “γιορτάσει” σε τέσσερα χρόνια την εκατοστή επέτειο της ανόδου του Μουσολίνι και του φασιστικού του κινήματος στην εξουσία με ένα καθεστώς που θα του μοιάζει -σχεδόν- σαν δυο σταγόνες νερό!

Γιατί αυτή η “ανορθόδοξη” εισαγωγή στο σχολιασμό των ιταλικών εκλογών ενώ οι πάντες δεν μιλούν παρά για επικράτηση των “λαϊκιστών”, θρίαμβο των “ευρωσκεπτικιστών”, ήττα της “κεντροαριστεράς”, και φυσικά, για “ακυβερνησία” της Ιταλίας και επαπειλούμενο μετεκλογικό “χάος” της; Μα, επειδή προτιμάμε να κοιτάξουμε λίγο παραπέρα από τη μύτη μας, για να δούμε όχι τα επιφαινόμενα αλλά την ουσία των πραγμάτων την ώρα που στην Ιταλία επωάζονται εξελίξεις που θα σημαδέψουν και τη δική μας ζωή εδώ στην Ελλάδα!

Η αριστερά και οι “μακεδονομαχίες” της
ή πώς ανοίγει ο δρόμος στη
φασιστική απειλή!…

του Γιώργου Μητραλιά

“Δυσάρεστη έκπληξη” λοιπόν που ο (και “μακεδονομάχος”) Μίκης Θεοδωράκης συγχρωτίζεται πια ανοικτά με τους απολογητές του ρατσισμού, του αντισημιτισμού, του αντικομμουνισμού και της πιο εφιαλτικής “εθνικής καθαρότητας”; Δυσάρεστη, σίγουρα. Έκπληξη όμως όχι. Και αν το πρόβλημα ήταν μόνον ο Μίκης, μικρό το κακό. Όμως, επειδή ακριβώς δεν είναι μόνον αυτός αλλά και πάρα πολλοί άλλοι, το πρόβλημα είναι τεράστιο και ο κίνδυνος άμεσος. Ώρα λοιπόν να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους…

Η μαρτυρία του Γιάνη Βαρουφάκη: συντριπτική κατά του ίδιου του εαυτού του

Έκτο μέρος

Βαρουφάκης και Τσίπρας προς την ολέθρια συμφωνία με το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015

του Eric Toussaint

Προειδοποίηση: Η σειρά άρθρων που αφιερώνω στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, Ανίκητοι Ηττημένοι, αποτελεί έναν οδηγό για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες της αριστεράς που δεν θέλουν να αρκεστούν στην κυρίαρχη αφήγηση που δίνουν τα μεγάλα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις της τρόικας. Αναγνώστες και αναγνώστριες που δεν ικανοποιούνται επίσης από την εκδοχή που προτείνει ο πρώην υπουργός οικονομικών[1]. Σε αντίστιξη με την διήγηση του Βαρουφάκη, αναφέρω γεγονότα τα οποία αποσιωπά και εκφράζω μια γνώμη διαφορετική από την δική του περί του τί έπρεπε να πράξει και τί έπραξε. Η διήγησή μου δεν υποκαθιστά την δική του, διαβάζεται παράλληλα.

ΒΟΣΝΙΑ, ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

(7 Μαίου 1993)

του Γιώργου Μητραλιά

Διαβάζουμε και ακούμε ότι “τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν” κι ότι αυξάνει ο κίνδυνος πολεμικής σύρραξης στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και εγώ ρωτάω και απορώ: Μα, μήπως δεν γίνεται εκεί πόλεμος εδώ και δυό χρόνια;

Προφανώς όχι. Όλοι εμείς οι ειρηνόφιλοι δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους παρά μόνον όταν είναι να καταγγείλουμε τα άθλια πολεμικά σχέδια του ιμπεριαλισμού. Όχι λοιπόν στη νατοϊκή επέμβαση που αναπόφευκτα θα αιματοκυλίσει τα Βαλκάνια. Όμως, τι γίνεται σύντροφοι με τον άλλο, τον υπαρκτό πόλεμο; Με εκείνον που ΉΔΗ μεταβάλει σε κρανίου τόπο την Κροατία και τη Βοσνία; Μήπως η σιωπή μας μπορεί να εκληφθεί ως απόπειρα να χωρίσουμε τους πολέμους σε “καλούς” και “κακούς”, σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, σε αξιοπρόσεκτους και σε άνευ σημασίας;

Διαβάζουμε και ακούμε ότι “αυξάνουν συνεχώς οι πιέσεις στους Σέρβους”. Όμως οι μόνες πιέσεις που γνωρίζουμε είναι εκείνες που ασκούνται με κάθε τρομοκρατικό μέσο πάνω στα εκατομμύρια θύματα του αποτρόπαιου “εθνικού ξεκαθαρίσματος”. Που κατά σύμπτωση δεν είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους Σέρβοι, αλλά Μουσουλμάνποι και Κροάτες.

Η μαρτυρία του Γιάνη Βαρουφάκη: συντριπτική κατά του ίδιου του εαυτού του

Πέμπτο μέρος

Εξ αρχής, Βαρουφάκης και Τσίπρας εφαρμόζουν έναν προσανατολισμό προορισμένο να αποτύχει

του Eric Toussaint

Προειδοποίηση: Η σειρά άρθρων που αφιερώνω στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, Ανίκητοι Ηττημένοι, αποτελεί έναν οδηγό για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες της αριστεράς που δεν θέλουν να αρκεστούν στην κυρίαρχη αφήγηση που δίνουν τα μεγάλα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις της τρόικας. Αναγνώστε και αναγνώστριες που δεν ικανοποιούνται επίσης από την εκδοχή που προτείνει ο πρώην υπουργός οικονομικών¹. Σε αντίστιξη με την διήγηση του Βαρουφάκη, αναφέρω γεγονότα τα οποία αποσιωπά και εκφράζω μια γνώμη διαφορετική από την δική του περί του τί έπρεπε να πράξει και τί έπραξε. Η διήγησή μου δεν υποκαθιστά την δική του, διαβάζεται παράλληλα.

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Έκτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Στη γενική συνέλευση, ο Λόυντ Τζωρτζ έδωσε μια απάντηση που έλεγε πολλά: 

«Η Ρωσία μπορεί να λάβει άφθονη βοήθεια, αλλά αν θέλει να την λάβει, δεν πρέπει να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο και να μοιάζει κατά κάποιον τρόπο να το κάνει επίτηδες και να προκαλεί και να προσβάλλει τα αισθήματα, ονομάστε τα προκαταλήψεις, τα αισθήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων (…)

Σαν σήμερα πριν από ακριβώς 100 χρόνια (3 Φεβρουαρίου 1918) το νεαρό επαναστατικό Σοβιετικό Κράτος αποκήρυσσε -και δεν πλήρωνε ποτέ- τα χρέη της τσαρικής και αστικής Ρωσίας!

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Πέμπτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Το κείμενο αυτό που αποτελούσε πραγματική πρόκληση από πλευράς των δυτικών δυνάμεων οδήγησε την σοβιετική αντιπροσωπεία να έλθει τις αμέσως επόμενες ώρες σε επαφή με την γερμανική αντιπροσωπεία την οποία Παρίσι και Λονδίνο κρατούσαν λίγο σε απόσταση. Οι πρωτεύουσες αυτές ήλπιζαν να πείσουν του σοβιετικούς Ρώσους να δεχτούν τους παραπάνω όρους ή, τουλάχιστον, ένα μέρος τους, ώστε, στη συνέχεια, να διαπραγματευτούν υπό ευνοϊκές συνθήκες με τους Γερμανούς. Το ρωσικό ζήτημα είχε σαφώς προτεραιότητα.

Η μαρτυρία του Γιάνη Βαρουφάκη:
συντριπτική κατά του ίδιου του εαυτού του

Τέταρτο μέρος

Ο Βαρουφάκης συγκέντρωσε γύρω του οπαδούς της κυρίαρχης τάξης,
ως συμβούλους

Του Éric Toussaint

Αν δεν διαβάσατε ακόμη το Ανίκητοι Ηττημένοι του Γιάνη Βαρουφάκη, παραγγείλτε το στον βιβλιοπώλη σας. Διαβάζεται σαν πολιτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, έχει σασπένς, ανατροπές, προδοσίες … Το τεράστιο ενδιαφέρον του βιβλίου αυτού έγκειται στο ότι ο συγγραφέας δίνει την δική του εκδοχή των γεγονότων που επηρέασαν και επηρεάζουν ακόμη την διεθνή κατάσταση, ειδικά στην Ευρώπη αλλά και πέραν αυτής διότι η απογοήτευση που προκάλεσε η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς έχει σημαδέψει βαθιά τα πνεύματα.

Όταν τα φασιστικά παθήματα δεν γίνονται μαθήματα στην ελληνική αριστερά!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αφετηρία και συνάμα κίνητρο για την σύντομη εξιστόρηση της “υπόθεσης Ράντεκ-Σλάγκετερ” που ακολουθεί είναι η κρισιμότητα της κατάστασης που έχει δημιουργήσει η στάση ηγετικών στελεχών σημαντικού τμήματος της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς απέναντι στο ακροδεξιό συλλαλητήριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Ιανουαρίου 2018. Προσοχή λοιπόν επειδή οι σημερινές ελληνικές ομοιότητες, συμπτώσεις και αναλογίες με το πιο τραγικό ευρωπαϊκό μεσοπολεμικό παρελθόν είναι παραπάνω από εμφανείς…

Βρισκόμαστε στην Άνοιξη του 1923 και το Ρουρ, η καρδιά της βιομηχανικής Γερμανίας, βρίσκεται υπό γαλλική στρατιωτική κατοχή ως πολεμική επανόρθωση αλλά και εκδίκηση της νικήτριας Γαλλίας επί της ηττημένης Γερμανίας στο Πρώτο Παγκόσμιο μακελειό. Όπως θα έπρεπε να αναμένεται, ο ταπεινωμένος, εξαθλιωμένος και άνεργος γερμανικός λαός αντιστέκεται στον ξένο κατακτητή που λεηλατεί τη χώρα του και καταστέλλει με τις ξιφολόγχες τις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, ένα κύμα συγκίνησης και αγανάκτησης σαρώνει τη Γερμανία όταν οι γαλλικές στρατιωτικές αρχές κατοχής δικάζουν, καταδικάζουν και εκτελούν τον βετεράνο του πολέμου, ηγετικό στέλεχος των ακροδεξιών Frei Korps και ναζιστή Άλμπερτ Λέο Σλάγκετερ (Albert Leo Schlageter) που έχουν συλλάβει την ώρα που έκανε ένα από τα πολλά σαμποτάζ του.

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Τέταρτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Τον Απρίλη-Μάη του 1922, επί πέντε εβδομάδες, συγκαλείται μια σημαντική συνδιάσκεψη υψηλότατου επιπέδου. Το Βρετανός πρωθυπουργός, Λόυντ Τζωρτζ, έπαιξε κεντρικό ρόλο σ’αυτήν. Ο Λουί Μπαρτού, υπουργός του Γάλλου προέδρου Ραιμόν Πουανκαρέ, επίσης.

Ο κεντρικός στόχος ήταν να πειστεί η σοβιετική Ρωσία |31| να αναγνωρίσει τα χρέη που είχε αποκηρύξει το 1918 αλλά και να εγκαταλείψει τα καλέσματά της υπέρ της παγκόσμιας επανάστασης.

Εκατό χρόνια από τη ρωσική επανάσταση και την αποκήρυξη των χρεών

Τρίτη από έξι συνέχειες

του Eric Toussaint

Με την ανατροπή του τσαρισμού, τον Φλεβάρη του 1917, και την άνοδο στην εξουσία των μπολσεβίκων με συμμάχους τους σοσιαλιστές επαναστάτες της αριστεράς του Οκτώβρη, πολλά έγγραφα που έως τότε ήταν απόρρητα τίθενται στην διάθεση του κοινού (βλ. παρακάτω). Αυτό επιτρέπει στον Μπορίς Σουβαρίν, Γαλλο-ρώσο κομμουνιστή ακτιβιστή, να διαβάσει τα αυτοκρατορικά αρχεία της Ρωσίας. Ανακαλύπτει μιαν ευρεία επιχείρηση διαφθοράς του γαλλικού Τύπου που ξεκίνησε πριν από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και είχε ως στόχο την προώθηση, μεταξύ των Γάλλων πολιτών, της επένδυσης στους τίτλους του τσαρικού χρέους. Η υπόθεση αυτή, όπου προσωπικότητες με επιρροή διαφθείρονται αλλά και εκβιάζουν, καταγγέλλεται από την εφημερίδα L’Humanité επί πολλούς μήνες, μεταξύ 1923 και 1924, μέσα από μια καθημερινή σειρά άρθρων με τίτλο «Η αποτρόπαιη σαπίλα του γαλλικού Τύπου».

Το Χρέος

Έρευνα για το χρέος της Ελλάδας

Μια ταινία του Μαξιμ Κουβαρά

Παραγωγή: ZINTV
σε συνεργασία με την CADTM
26 λεπτά - Στα Γαλλικά με ελληνικούς υπότιτλους

Σύνοψη:

25 Ιανουαρίου 2015: ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ κερδίζουν τις ελληνικές εθνικές εκλογές. Η νίκη αυτή γεμίζει ελπίδα εκατομμύρια Έλληνες που θέλουν να θέσουν τέλος στη λιτότητα που επιβάλλεται εδώ και χρόνια. Σε ένα άνευ προηγουμένου πλαίσιο μέχρι σήμερα στην Ευρώπη, δημιουργείται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μια Επιτροπή αποτελούμενη από εμπειρογνώμονες από την Ελλάδα και άλλες χώρες, με αποστολή να διερευνήσει το ελληνικό χρέος, να αποκαλύψει το παράνομο μέρος του και το παρασκήνιο της δημιουργίας του.

Trailer:  Το Χρέος - Έρευνα για το χρέος της Ελλάδας