Ελευθεροτυπία, Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Λουδοβίκος Στρος-Καν

του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Με το ενδιαφέρον επικεντρωμένο στις συνθήκες σύλληψης, κράτησης και προσαγωγής του Ντομινίκ Στρος-Καν, καθώς και στην επόμενη μέρα του ΔΝΤ, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες κάποιες άλλες λεπτομέρειες από την ιδιωτική ζωή τού μέχρι χθες ευρισκόμενου στην ηγεσία του μεγαλύτερου διεθνούς οικονομικού οργανισμού.

Μάθαμε λοιπόν ότι το ζεύγος Στρος-Καν ζει σε μονοκατοικία πέντε δωματίων με πέντε μπάνια, αξίας 4 εκατ. δολαρίων, στην Τζορτζτάουν των ΗΠΑ, και διαθέτει δύο διαμερίσματα στη Γαλλία 260 τ.μ και 380 τ.μ., μία μεζονέτα και ένα εξοχικό στο Μαρακές του Μαρόκου, το οποίο αγόρασαν για 500.000 ευρώ το 2000.

Ο ίδιος ο Στρος-Καν λαμβάνει από το ΔΝΤ 442.000 ευρώ το μήνα, αφορολόγητα (!) και άλλα 79.120 δολάρια ως έξοδα παραστάσεως (!). Λεφτά, ας μην το ξεχνάμε, τα οποία προέρχονται από τους Αμερικανούς φορολογούμενους. Σαν αυτούς του Ουισκόνσιν, που καλούνται να θυσιαστούν για τα δημοσιονομικά της Πολιτείας, μιας και η αμερικανική κυβέρνηση είναι ο βασικός χρηματοδότης του ΔΝΤ.

Κατάρρευση Κοινωνικού Συστήματος στην Αργεντινή λόγω ΔΝΤ

της Κατερίνας Στυψανέλλη

Το ΔΝΤ επέφερε μεγάλο πλήγμα στον τομέα υγείας της Αργεντινής. Η εκτόξευση της ανεργίας μέχρι το 23% του συνολικού πληθυσμού, αποσάρθρωσε το κυρίαρχο ασφαλιστικό σύστημα (αλλαγές στο σύστημα πληρωμών και στα νοσοκομεία και στους ασθενείς), αύξησε λόγω φτώχιας (>57%) την βρεφική και την περιγεννητική θνησιμότητα, διατάραξε τον κοινωνικό ιστό, αυξήθηκε η εγκληματικότητα, οι ψυχικές διαταραχές και η χρήση ουσιών.

Οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι δεν μπορούσαν να πλησιάσουν το σύστημα υγείας, ούτε το δημόσιο, ούτε το κυρίαρχο και ιδιαίτερο ασφαλιστικό σύστημα της Αργεντινής (Obras Sociales) το οποίο είχε δομηθεί με συμμετοχή των εργαζόμενων μέσω των συνδικάτων αλλά και των εργοδοτών.

το Μέτωπο

H κοινωνία, η ψυχολογική σύνθλιψη και η Αριστερά

του Δημήτρη Οικονομίδη* 

Θα αναφερθώ κυρίως σε δύο στοιχεία στα οποία η αριστερά οφείλει να λειτουργήσει έτσι ώστε να ανατρέψει τη συλλογική και ατομική ψυχολογική κατάσταση που βιώνουμε , την ενοχοποίηση και την ψυχολογική σύνθλιψη, και θα γίνει μια μικρή αναφορά στο φόβο.

Ενοχοποίηση: ο Δούρειος ίππος...

Η χυδαία και κυνική φράση του Θ. Πάγκαλου « Όλοι μαζί τα φάγαμε » συμπυκνώνει με τον πιο επιτυχημένο - από την πλευρά του συστήματος - και ακραίο τρόπο τη λογική της ενοχοποίησης.

Η ενοχοποίηση είναι ένα ζήτημα, που κατά τη γνώμη μου, δεν το έχουμε αγγίξει ούτε θαρραλέα, ούτε επαρκώς. Ζήτημα εξίσου δύσκολο με την αντιμετώπιση της καταστολής και της τρομοκράτησης.

24 Μαΐου 2011

Η εξέγερση των αγ@ν@κτισμένων

Σημειώσεις από τη Πλατεία Ταχρίρ της Βαρκελόνης

των Josep Maria Antentas και Esther Vivas

Δεν υπάρχει πια αμφιβολία. Ο άνεμος που ηλέκτρισε τον αραβικό κόσμο τους τελευταίους μήνες, το πνεύμα των επανειλημμένων διαδηλώσεων στην Ελλάδα, των φοιτητικών αγώνων στη Μεγάλη Βρετανία και στην Ιταλία, των κινητοποιήσεων ενάντια στον Σαρκοζί στη Γαλλία…έφτασε στο Ισπανικό Κράτος.

Εξάλλου, αυτές δεν είναι μέρες για «business as usual». Οι άνετες εμπορευματικές ρουτίνες της «αγοραίας δημοκρατίας» μας και οι εκλογικές και επικοινωνιακές ιεροτελεστίες της διαταράχτηκαν ξαφνικά από την απρόβλεπτη εισβολή στους δρόμους και στο δημόσιο χώρο της κινητοποίησης των πολιτών. Αυτή η εξέγερση των αγ@ν@κτισμένων ανησυχεί τις πολιτικές ελίτ, που νοιώθουν πάντα στενάχωρα όταν ο πληθυσμός παίρνει στα σοβαρά τη δημοκρατία…και αποφασίζει να την κάνει πράξη για λογαριασμό του.

19 Μαΐου 2011

ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΣΤΡΟΣ-ΚΑΝ: ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

των Eric Toussaint, Stephanie Jacquemont, Daniel Millet, Christine Vanden Daelen (CADTM)*

Εδώ και μερικές μέρες, όλα τα διεθνή ΜΜΕ μεταδίδουν πληροφορίες για μια ενδεχόμενη σεξουαλική επίθεση του Ντομινίκ Στρος Καν στη Νέα Υόρκη και η φωτογραφία του σιδηροδέσμιου γενικού διευθυντή του ΔΝΤ έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Χωρίς να αποφαινόμαστε για την ενδεχόμενη ενοχή του, θέλουμε πάντως να καταγγείλουμε ένα άλλο σκάνδαλο: εκείνο της ίδιας της δράσης του ΔΝΤ.

Σε αντίθεση με όσα διακηρύσσουν οι υπεύθυνοί του, το ΔΝΤ δεν είναι ένας θεσμός που βοηθάει τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση. Αντίθετα, είναι εκείνος που επιβάλλει δρακόντεια προγράμματα λιτότητας και που υπερασπίζεται ένα οικονομικό μοντέλο δομικά γενεσιουργό φτώχειας και ανισοτήτων. Είναι η ίδια η δράση του ΔΝΤ και εκείνοι που στηρίζουν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που φόρτωσαν το βάρος της κρίσης στους πληθυσμούς που είναι τα πρώτα της θύματα. Αν μιλάμε για κάποια διάσωση που έκανε το ΔΝΤ, πρόκειται για τη διάσωση των τραπεζών και όχι των λαών που θυσιάστηκαν. Βαθειά αντιδημοκρατικό, μια και οι πιο πλούσιες χώρες διαθέτουν πάνω από τις μισές ψήφους στο διοικητικό του συμβούλιο, το ΔΝΤ είναι ντε φάκτο ένα εργαλείο των μεγάλων δυνάμεων για να διαιωνίζεται το καπιταλιστικό σύστημα και να προστατεύονται τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών.

15 Μαΐου 2011

Δηλητηριώδεις βοήθειες στο ευρωπαϊκό μενού

του Ερίκ Τουσσαίν

(μετάφραση Δημ. Οικονομίδης)

Το Μάιο του 2010 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημιούργησε ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικής Στήριξης, προικοδοτούμενο με πολλές εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ. [1]. Αυτή η οικονομική βοήθεια προβλεπόταν ότι θα διαρκούσε 3 χρόνια, αλλά είναι ήδη βέβαιο ότι αυτό το χρονικό όριο θα ξεπεραστεί. Πρόκειται για οικονομική βοήθεια που εξαρτάται από το εάν, στις χώρες που θα δοθεί, θα υλοποιηθούν προγράμματα λιτότητας που υποτίθεται ότι θα αποκαταστήσουν την φερεγγυότητά τους. Το Ταμείο Στήριξης εντάσσεται σε ένα πιο ευρύ σχέδιο βοήθειας, που συμπεριλαμβάνει και χρηματοδότηση του ΔΝΤ ύψους πολλών εκατοντάδων δις ευρώ, και που υπόκειται στις ίδιες προϋποθέσεις, ακολουθώντας κατευθείαν τα σχέδια δομικής προσαρμογής του ΔΝΤ, σχέδια τα οποία επιβλήθηκαν από τη δεκαετία του 1980 στις αναπτυσσόμενες χώρες και στις οικονομίες που προήλθαν από το πρώην σοβιετικό μπλοκ. Περαιτέρω, η ΕΚΤ αποφάσισε να αγοράσει τίτλους χρέους που εκδόθηκαν από τις χώρες που είναι σε δυσκολία αλλά, και αυτό είναι θεμελιώδες, η απόκτηση αυτών των τίτλων γίνεται μέσω ιδιωτικών τραπεζών στη δευτερογενή αγορά του χρέους.

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Banana Republic

του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Ενα χρόνο μετά το Μνημόνιο η χώρα βουλιάζει σταθερά στο βάλτο, ενώ τα ψέματα, με τα οποία παραμύθιασαν την κοινή γνώμη κυβέρνηση, Ε.Ε. και ΔΝΤ, αποκαλύπτονται όλο και πιο πολύ κάθε μέρα. Πρώτο και κύριο ψέμα, ότι με το Μνημόνιο γλιτώσαμε την πτώχευση.

Μια χώρα που πουλά και μάλιστα εκβιαστικά τη γη της, το δημόσιο τομέα, που κλείνει νοσοκομεία και σχολεία, της οποίας η ανώτατη εκπαίδευση υπολειτουργεί, το χρήμα είναι δυσεύρετο, επιχειρήσεις και εργοστάσια κλείνουν, κατά κόρον έχει στην ουσία πτωχεύσει. Αλλωστε οι ίδιοι που βαυκαλίζονταν ότι από το 2012, άντε 2013, θα βγαίναμε ξανά στις αγορές για να δανειστούμε, ομολογούν ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο, ενώ ο διεθνής Τύπος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για χαμένη ελληνική δεκαετία, σαν αυτήν των χωρών της Λατινικής Αμερικής το '80.

(Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου) Ευρώπης

Από την Παρασκευή 1η μέχρι την Κυριακή 3 Ιουλίου κοντά στο Ναμύρ, Βέλγιο.