Προς την σύγκρουση μέχρι θανάτου
Τραμπ - Μαμντάνι!
του Γιώργου Μητραλιά
Νέος, έξυπνος, ταλαντούχος, γεμάτος ενέργεια, όμορφος, χαρισματικός, πολύ καλός ρήτορας, εργατικός, εξαιρετικός επικοινωνιολόγος και ούτω καθεξής. Τα μέσα ενημέρωσης των χωρών μας δεν κάνουν λάθος όταν αποδίδουν στον Ζοράν Μαμντάνι όλες αυτές τις αρετές. Ο Ζοράν είναι όλα αυτά. Ωστόσο, κάνουν μεγάλο λάθος όταν αποδίδουν τις εκλογικές του νίκες αποκλειστικά σε αυτές τις αρετές του: πρώτα στις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος τον περασμένο Ιούνιο και στη συνέχεια στις εκλογές για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης πριν από λίγες ημέρες, στις 4 Νοεμβρίου. Επειδή, όπως και ο ίδιος ο Μαμντάνι δεν σταματά να επαναλαμβάνει, αυτές οι διαδοχικές εκλογικές νίκες οφείλονται σε ένα πρωτότυπο και μαζικό κίνημα: δηλαδή στους 50.000 εθελοντές της προεκλογικής του εκστρατείας για τις προκριματικές εκλογές (1) και στους... 104.000 εθελοντές της τελικής του εκστρατείας, που τον είδαν να νικά τον Cuomo, αρχικά Δημοκρατικό, στη συνέχεια Ανεξάρτητο και τελικά υποψήφιο τόσο του Δημοκρατικού όσο και του Ρεπουμπλικανικού κατεστημένου, υποστηριζόμενο από την αφρόκρεμα των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων!
Με άλλα λόγια, τα καλά μας μέσα ενημέρωσης ξεχνούν να αναφέρουν το βασικό, αυτό που είναι πιθανώς η πιο σημαντική αρετή του Μαμντάνι: την ικανότητά του να εμπνέει, να κινητοποιεί, να πολιτικοποιεί και να οργανώνει γύρω από ένα κινηματικό πρόγραμμα, δεκάδες χιλιάδες νέους σε ένα κίνημα που δεν έχει όμοιο του όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ίσως και σε ολόκληρο τον κόσμο! Δεκάδες χιλιάδες νέοι όλων των εθνοτήτων, κατ’ εικόνα και ομοίωση του πολυπολιτισμικού melting pot του πληθυσμού της Νέας Υόρκης, Αφροαμερικανοί, Εβραίοι, Κινέζοι, Ιάπωνες, Άραβες, Ινδοί και Ευρωπαίοι, που εργάστηκαν ασταμάτητα, σαρώνοντας την μεγαλούπολη για πολλούς μήνες και επισκεπτόμενοι, για παράδειγμα, περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια σπίτια των συμπολιτών τους! Δεκάδες χιλιάδες νέοι εθελοντές που δεν έπεσαν από τον ουρανό, καθώς πολλοί από αυτούς ήταν ήδη οργανωμένοι σε εργατικά συνδικάτα, κοινοτικές συλλογικότητες και, φυσικά, στους Δημοκράτες Σοσιαλιστές της Αμερικής (DSA), τους οποίους ο Ζοράν δήλωνε επίμονα ότι εκπροσωπεί στη διάρκεια όλης της προεκλογικής του εκστρατείας.
Ωστόσο, πρέπει να διαπιστώσουμε ότι και ο ίδιος ο Μαμντάνι δεν έπεσε από τον ουρανό, όπως υπαινίσσονται τα ΜΜΕ των χωρών μας, καθώς και – δυστυχώς – πολλές φωνές και λοιπές «ευαισθησίες» της αριστεράς, «ξεχνώντας» να αναπαράγουν αυτό που ο Μαμντάνι επαναλαμβάνει συνεχώς: ότι οφείλει πολλά στον Μπέρνι Σάντερς και στο τεράστιο νεολαιίστικο κίνημα που ενέπνευσε στη διάρκεια των δύο προεδρικών εκστρατειών του. Ένα κίνημα που, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τον πολιτικοποίησε πριν τον ριζοσπαστικοποιήσει και τον διαμορφώσει, όπως εξάλλου και χιλιάδες άλλους νέους Αμερικανούς πολλοί από τους οποίους βρίσκονται τώρα στον πυρήνα των 700 ακτιβιστών που ηγούνται του κινήματος των 104.000 εθελοντών του Μαμντάνι! Είναι άλλωστε με τον ακούραστο Bernie Sanders που ο Mamdani διεξήγαγε συχνά την εκστρατεία του πριν την ολοκληρώσει θριαμβευτικά με τη μεγάλη συγκέντρωσή του στο Queens. Το να αγνοούμε τη σημασία και τη συμβολή του Bernie Sanders στις νίκες του Mamdani μας κάνει να μην κατανοούμε τι συμβαίνει σήμερα στην αμερικανική κοινωνία και αριστερά...
Αλλά προσοχή: ο Ζοράν δεν είναι ένας απλός κλώνος του Μπέρνι, είναι σε μεγάλο βαθμό το πνευματικό τέκνο του, που όμως πηγαίνει πολύ πιο μακριά από τον παλιό του δάσκαλο. Για παράδειγμα, στο ζήτημα που είναι πιθανώς το πιο κρίσιμο των καιρών μας, εκείνο που σχετίζεται με την απεξάρτηση από το Δημοκρατικό Κόμμα. Παρά τις συχνά σκληρές κριτικές που του έχει απευθύνει και τίς αποστάσεις που πάντα κρατούσε από αυτό το κόμμα, ο Μπέρνι Σάντερς δεν έκανε ποτέ το αποφασιστικό βήμα για να κόψει τους δεσμούς του με αυτό και να πάρει θέση υπέρ της δημιουργίας ενός τρίτου κόμματος, του κόμματος των Αμερικανών εργαζομένων. Αντίθετα, ο Μαμντάνι έχει ήδη κάνει εκστρατεία ως μέλος της DSA (και «δεν σκοπεύει να ζητήσει συγγνώμη γι' αυτό») και δείχνει διατεθειμένος να εξετάσει σοβαρά αυτή την προοπτική, ειδικά τώρα που δημιουργεί συνθήκες και συσχετισμούς δυνάμεων που ευνοούν τη δημιουργία αυτού του τρίτου κόμματος των εργαζομένων.
Δεν είναι τυχαίο ότι, όπως και ο Μπέρνι Σάντερς, ο Μαμντάνι απευθύνεται κατά απόλυτη προτεραιότητα στους εργαζόμενους και την εργατική τάξη, και ότι ο πυρήνας του προγράμματός του ανταποκρίνεται σε μερικές από τις πιο συμβολικές ανάγκες τους: γρήγορες και δωρεάν μεταφορές, πάγωμα των ενοικίων, ελάχιστος μισθός 30 δολαρίων την ώρα, δωρεάν και καθολική δημοτική υπηρεσία φροντίδας μικρών παιδιών, δημοτικά παντοπωλεία με χαμηλές τιμές, χωρίς να ξεχνάμε την πρόθεσή του να χρηματοδοτήσει όλα αυτά φορολογώντας τους υπερπλούσιους και τις επιχειρήσεις. Φυσικά, υπήρξαν εκείνοι, τόσο στην αριστερά όσο και στη... δεξιά, κάνουν το δύσκολο, θεωρώντας τα βασικά μέτρα του προγράμματος του Μαμντάνι υπερβολικά ρεφορμιστικά ή σοσιαλδημοκρατικά. Όπως υπήρξαν και άλλοι που επέκριναν το γεγονός ότι ο Μαμντάνι δεν ανέφερε τίποτα για την... επανάσταση. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν μέτρα που είναι «μεταρρυθμιστικά» ή «επαναστατικά» από μόνα τους και το πρόγραμμα του Μαμντάνι είναι τόσο «μεταρρυθμιστικό» όσο αυτό του Λένιν και των Μπολσεβίκων που πήραν την εξουσία το μακρινό 1917, υποσχόμενοι ψωμί, ειρήνη και γη σε αυτούς που την εργάζονται (мир, земля и хлеб)…
Η τρίτη και πιθανώς πιο σημαντική «παράλειψη» των ΜΜΕ και των διαφόρων «αναλυτών» της δεξιάς και της αριστεράς, αφορά την πραγματικότητα, την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα την περίοδο που ο Μαμντάνι καλείται να ασκήσει εξουσία ως δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με το πρόγραμμά του και κυρίως, με την εισβολή του στο προσκήνιο της αμερικανικής πολιτικής σκηνής ως ηγέτης ενός μαζικού και ριζοσπαστικού κινήματος χωρίς προηγούμενο, κάνει τον Μαμντάνι να ενσαρκώνει, στα μάτια των συμπατριωτών του, όχι μόνο την λαϊκή αντίσταση στον τραμπισμό, αλλά και την ελπίδα για μια πιο δημοκρατική, αλληλέγγυα και δίκαιη κοινωνία, μια κοινωνία των από κάτω. Αποτέλεσμα είναι ότι ο Μαμντάνι γίνεται για τον Τραμπ ο κύριος εχθρός του, αυτός που αμφισβητεί άμεσα την παντοδυναμία του, κάτι που κανείς άλλος δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να κάνει μέχρι τώρα! Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Τραμπ δεν κάνει καθόλου λάθος όταν βλέπει στον Μαμντάνι τη μεγαλύτερη απειλή τόσο για τις δικτατορικές του φιλοδοξίες όσο και για την εξουσία των δισεκατομμυριούχων φίλων του.
Έτσι, στην ημερήσια διάταξη των επόμενων ημερών και εβδομάδων δεν μπορεί να κυριαρχεί η ικανότητα του Μαμντάνι να διαχειριστεί τη Νέα Υόρκη και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, όπως ισχυρίζονται τα ΜΜΕ και οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, που δείχνουν να αγνοούν την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και την ακραία βία που χρησιμοποιεί ο Τραμπ ενάντια στους αντιπάλους του. Και δεν μπορούν να κυριαρχούν επειδή απλούστατα ο Μαμντάνι δεν θα έχει στη διάθεση του τον απαραίτητο χρόνο για να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις του. Και αυτό επειδή θα κληθεί να αντιμετωπίσει κατά απόλυτη προτεραιότητα, το πρόβλημα της (πολιτικής) επιβίωσης του. Έτσι, το ζήτημα που κυριαρχεί σήμερα στην ατζέντα όλης της αμερικανικής αριστεράς, και πριν από όλα του ίδιου του Μαμντάνι, είναι η ικανότητά του να αντιμετωπίσει με επιτυχία την επίθεση που ήδη ετοιμάζει ο Τραμπ, για να συντρίψει και να εξαφανίσει το συντομότερο δυνατόν αυτόν που, δίκαια, συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή για τον ίδιο και τους φιλελεύθερους και φασίστες συνεργάτες του. Γιατί θα ήταν αυταπάτη να πιστέψουμε ότι κάποιος όπως ο Τραμπ, που εφάρμοσε με απίστευτη συνέπεια σε όλη του τη ζωή το ρητό «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», θα μπορούσε τώρα να γίνει πιο συμβιβαστικός και να επιλέξει κάτι άλλο από τη σκληρή και μετωπική επίθεση εναντίον του Μαμντάνι και του λαϊκού κινήματός του!
Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος για τον οποίο η σύγκρουση μεταξύ Τραμπ και Μαμντάνι διαφαίνεται ήδη στον ορίζοντα, και έχει καταστεί αναπότρεπτη. Και δεδομένου ότι θα λάβει χώρα στην καρδιά του καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού κτήνους, είναι ευνόητο ότι η εξέλιξή της θα συγκλονίσει τους πάντες και η έκβαση της θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει το παρόν και το μέλλον ολάκερης της ανθρωπότητας. Ένας λόγος παραπάνω για να μην αρκεστούμε να παρακολουθούμε απλώς τα γεγονότα. Γιατί είναι καιρός πια και οι από κάτω να κάνουν ό,τι κάνουν οι από πάνω που συνασπίζονται και συντονίζονται για να δημιουργήσουν τον εφιαλτικό κόσμο των ονείρων τους. Είναι λοιπόν στο χέρι όλων μας να συνασπισθούμε και να κινητοποιηθούμε στο πλευρό αυτής της άλλης Αμερικής που δεν παραιτείται της και αγωνίζεται ήδη με περίσσιο θάρρος ενάντια στην μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή που έχει αντιμετωπίσει ποτέ το ανθρώπινο είδος...
Σημείωση
1. Βλέπε Θυμηθείτε το όνομα Zohran Mamdani - Ένας νεαρός μουσουλμάνος σοσιαλιστής επικεφαλής ενός μαζικού κινήματος, κατατροπώνει το δημοκρατικό κατεστημένο στη Νέα Υόρκη! : https://www.contra-xreos.gr/