Eric Toussaint : « Η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα αποσταθεροποίησε την ελληνική οικονομία προκειμένου να υποχρεώσει την Ελλάδα να δεχτεί τους όρους των Δανειστών»
Συνέντευξη στην Rosa Moussaoui, για την εφημερίδα "l’Humanite"
Αληθεύει πως τις τελευταίες εβδομάδες συντελέστηκε οικονομικό πραξικόπημα στην Αθήνα, όπως το ισχυρίζονται πολλοί παρατηρητές, στην Ελλάδα και το Εξωτερικό;
Eric Toussaint : Και ναι και όχι. Το καθοριστικό, εδώ, ήσαν πολιτικές αποφάσεις που πάρθηκαν από πολιτικές εξουσίες οι οποίες είναι συνένοχες των χρηματιστηριακών συμφερόντων. Δεν είναι πραξικόπημα απ’ευθείας κατευθηνόμενο από τον οικονομικό τομέα. Κατευθύνεται από συγκεκριμένα Ιδρύματα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους επικεφαλείς κρατών και τις κυβερνήσεις χωρών που ανήκουν στην ευρωζώνη. Η Γερμανία δεν είναι η μόνη εμπλεκόμενη χώρα.
Είναι σαφές ότι ο ισπανός Mariano Rajoy ή ο πορτογάλλος Pedro Passos Coelho, αλλά και οι κυβερνήσεις της Φινλανδίας και της Λιθουανίας, αφιερωμένες ψυχή τε και σώματι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στόχευαν στο να αποδείξουν στους λαούς τους πως το πρόγραμμα που ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε στους έλληνες και στους ευρωπαϊκούς λαούς δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Έχουμε λοιπόν εδώ να κάνουμε με αποφάσεις που είναι κατ’αρχήν πολιτικές. Είναι σαφές πως τόσο οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες, όσο και οι πολυεθνικές, θέλανε επίσης να αποδείξουν πως είναι αδύνατη η έξοδος από την ύφεση. Θα πρέπει όμως να υπενθυμίσουμε πως οι κύριοι δανειστές της Ελλάδας είναι σήμερα δημόσιοι δανειστές. Οι τράπεζες δεν είναι πλέον στην πρώτη γραμμή, στην πρώτη γραμμή βρίσκονταν μέχρι το 2012, πριν ξεφορτωθούν τους τίτλους που είχαν στην ιδιοκτησία τους. Η αναδιάρθρωση του Χρέους το 2012 τους επέτρεψε να μην υποστούν ζημίες. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και τα Κράτη μέλη της ευρωζώνης θέλουν, παρόλη την αποτυχία των οικονομικών πολιτικών που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, η Χώρα να παραμείνει οπωσδήποτε στην τροχιά του Νεοφιλελευθερισμού. Επίσης και το ΔΝΤ, το οποίο έχει και το ίδιο πολιτική υπόσταση.
O Αλέξης Τσίπρας ήλπιζε, σε αντάλλαγμα στην συνθηκολόγηση του στις υφεσιακές πολιτικές, να υπάρξουν δεσμεύσεις όσον αφορά τη μείωση του Χρέους. Οι Δανειστές από την πλευρά τους, παραχωρούν μόνο τη πιθανότητα έναρξης συζήτησης το 2015 για την πιθανή απομείωση του Χρέους από το 2022 και μετά. Γιατί αυτή η άκαμπτη στάση, τη στιγμή που το ίδιο το ΔΝΤ θεωρεί πλέον το χρέος μη βιώσιμο;
Eric Toussaint : Kατά τη γνώμη μου, θα μπορούσε να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους πριν το 2022. Οι Δανειστές λένε «όχι πριν το 2022» διότι γνωρίζουν πως το σημερινό σχέδιο δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει και πως η πληρωμή του χρέους θα είναι δυσβάστακτη. Αναδιάρθρωση του χρέους θα γίνει. Επιβάλλοντας όμως ως προϋπόθεση αναδιάρθρωσης νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις . Το χρέος είναι ένα είδος εκβιασμού, ένα εργαλείο εξουσίας. Στην ελληνική περίπτωση δεν μετράει πρωτήστως η κερδοφορία για τους δανειστές, παρότι κερδοφορία θα υπάρξει. Το βασικό κίνητρο είναι να αποδείξουν στους δικούς τους λαούς και στους λαούς των υπόλοιπων χωρών της περιφέρειας, πως δεν υπάρχει περίπτωση απόκλισης από το (νεοφιλελεύθερο)μοντέλο. Για τον Hollande, το να μπορεί να δηλώνει «κοιτάχτε, ακόμα κι ο Τσίπρας, η ίδια η άκρα αριστερά, δεν μπόρεσε να βγεί από το καλούπι», λειτουργεί εκ των υστέρων ως προς τη γαλλική κοινή γνώμη, ως δικαίωση της προσωπικής του παραίτησης, το 2012, από την υπόσχεσή του να επαναδιαπραγματευτεί την ευρωπαική συνθήκη δημοσιονομικής σταθερότητος.
Μπροστά στην βιαιότητα της επίθεσης των δανειστών υπήρχε άλλη επιλογή για τον Τσίπρα; Η έξοδος από το ευρώ ήταν η μόνη εναλλακτική του;
Eric Toussaint : Όχι δεν το πιστεύω. Δεν υπήρχε υποχρεωτική επιλογή μεταξύ του Grexit και της παραμονής στην ευρωζώνη σε συνδυασμό με ένα νέο υφεσιακό σχέδιο και συνεχίζοντας την πληρωμή του χρέους. Υπάρχουν εδώ διαπιστωμένες παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Έπρεπε να παγώσουν οι καταβολές για το χρέος. Να επιταχτεί η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος της οποίας ο πρόεδρος - τον οποίο εγκατέστησε ο Αντώνης Σαμαράς - δρά ενάντια στα συμφέροντα της χώρας. Να κυκλοφορήσει ηλεκτρονικό συμπληρωματικό νόμισμα το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει να αντιμετωπιστεί η οργανωμένη διακοπή της ρευστότητας, παραμένοντας πάντα στην ευρωζώνη. Έπρεπε επίσης, 1. να δρομολογηθεί η πτώχευση των τραπεζών, μεταφέροντάς τις στον δημόσιο τομέα και προστατεύοντας όλες τις καταθέσεις μέχρι ποσού 100.000 ευρώ. Να δωθεί επιδότηση στους μικρούς μετόχους και να γίνει η εξυγείανση του τραπεζικού τομέα χρησιμοποιώντας τα κεφάλαια των μεγάλων επενδυτών. 2. Έπρεπε να γίνει μείωση του ΦΠΑ σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης. Να μειωθεί η φορολογία για τα χαμηλά εισοδήματα και τις μικρές ιδιοκτησίες. Να αυξηθεί δραστικά ο φόρος εισοδήματος και οι φόροι πάνω στην ιδιοκτησία για το 10% του πληθυσμού το οποίο κατέχει τον μεγαλύτερο πλούτο, στοχεύοντας ειδικότερα το 1% των πλουσιοτέρων. 3. Έπρεπε να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να στηριχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες.
Δεδομένης της αποδοχής της μαύρης συμφωνίας της 13ης Ιουλίου από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, η προοπτική μιας Εθελούσιας εξόδου από το ευρώ είναι μια πρόταση που θα πρέπει να έρθει στο προσκήνιο με σαφήνεια. Αυτή τη στιγμή, όλο και περισσότεροι έλληνες, αλλά και πολίτες άλλων χωρών της Ευρώπης συνειδητοποιούν πως δεν υπάρχει βιώσιμη λύση για τους λαούς όσο παραμένουν εντός ευρωζώνης. Σε περίπτωση εθελούσιας εξόδου από το ευρώ, τα παραπάνω προτεινόμενα μέτρα παραμένουν απολύτως εφαρμόσιμα και θα πρέπει να συμπληρωθούν από μια νομισματική μεταρρύθμιση που να στοχεύει στην αναδιανομή του πλούτου (βλέπε για περισσότερα στοιχεία http://cadtm.org/Grece-des-propositions ).
Η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα διοχετεύει μεγάλη ποσότητα κεφαλαίων στις χρηματιστηριακές αγορές, ντοπάροντας στην ουσία τον μηχανισμό της σπέκουλας. Πιστεύετε πως είναι εφικτή η δημιουργία νομίσματος που να είναι στην υπηρεσία της πραγματικής οικονομίας, των κοινωνικών αναγκών και της ίδιας της ανάπτυξης του ανθρώπου;
Eric Toussaint : Και βέβαια είναι ! Ο Mario Draghi δεν δρα « ανεξάρτητα». Είναι μεσάζων μεταξύ των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών και των ευρωπαικών κρατών. Η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα σκόπιμα αποσταθεροποίησε την ελληνική οικονομία, προκειμένου να υποχρεώσει την Ελλάδα να δεχτεί τους όρους της, και τους όρους των υπολοίπων δανειστών.
Αυτό το κείμενο συμπληρώθηκε για τον ιστότοπο www.cadtm.org από τον Eric Toussaint μετά την αποδοχή της μαύρης συμφωνίας της 13ης Ιουλίου 2015 από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Βλέπε σύνδεσμο: