Απόφαση της αντιπολεμικής στρογγυλής τράπεζας των δυνάμεων της αριστεράς

Μόσχα, 24.02.2022

Εμείς, μέλη του Κομμουνιστικού κόμματος της Ομοσπονδίας της Ρωσίας, του Επαναστατικού κόμματος των Εργαζομένων, της Αριστερής Σοσιαλιστικής Δράσης, του Ρωσικού Σοσιαλιστικού Κινήματος, πολίτες της Ρωσίας που υποστηρίζουμε τις αριστερές και δημοκρατικές προοπτικές, δηλώνουμε τα εξής σε σχέση με την έναρξη των εχθροπραξιών στην επικράτεια της Ουκρανίας :

Κάλεσμα για αντιπολεμικό αγώνα από τις Ρωσίδες φεμινίστριες

Στις 24 Φεβρουαρίου, γύρω στις 5:30 π.μ. ώρα Μόσχας, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε μια «ειδική επιχείρηση» στο έδαφος της Ουκρανίας με σκοπό την «απαναζιστικοποίηση» και την «αποστρατιωτικοποίηση» αυτού του κυρίαρχου κράτους. Αυτή η επιχείρηση προετοιμαζόταν εδώ και καιρό. Για αρκετούς μήνες, τα ρωσικά στρατεύματα προωθούνταν στα σύνορα με την Ουκρανία. Την ίδια ώρα, η ηγεσία της χώρας μας αρνιόταν την παραμικρή πιθανότητα μιας στρατιωτικής επίθεσης. Τώρα βλέπουμε ότι αυτό ήταν ψέμα.

Η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στο γείτονα της. Δεν επέτρεψε στην Ουκρανία το δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια για την τύχη της ούτε την ελπίδα να έχει μια ειρηνική ζωή. Δηλώνουμε —και όχι για πρώτη φορά— ότι ο πόλεμος διεξάγεται τα τελευταία οκτώ χρόνια με πρωτοβουλία της ρωσικής κυβέρνησης. Ο πόλεμος στο Ντονμπάς είναι συνέπεια της παράνομης προσάρτησης της Κριμαίας. Πιστεύουμε ότι η Ρωσία και ο πρόεδρός της δεν νοιάζονται και δεν νοιάστηκαν ποτέ για τη τύχη των ανθρώπων στο Λουχάνσκ και στο Ντόνετσκ, και η αναγνώριση των δημοκρατιών οκτώ χρόνια αργότερα ήταν απλώς μια πρόφαση για την εισβολή στην Ουκρανία υπό το πρόσχημα της απελευθέρωσης.

Нет войне! Όχι πόλεμος ! Нет войне!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Με λίγα λοιπόν λόγια επί της ουσίας, καθήκον κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη αίσθηση του δικαίου, -και πόσο μάλλον κάθε αριστερού και μάλιστα επαναστάτη- είναι να αγανακτεί και να εξεγείρεται όταν βλέπει τους δυνατούς να καταπιέζουν και να ποδοπατούν τους αδύναμους και ανυπεράσπιστους. Πράγμα που μεταφράζεται σήμερα στην ολόψυχη και πλήρη αλληλεγγύη -χωρίς ναι μεν αλλά- στον ουκρανικό λαό που βομβαρδίζεται, αιμορραγεί και αντιστέκεται τραγικά μόνος. Και επίσης στην ολόψυχη αλληλεγγύη στους γενναίους Ρώσους πολίτες που διαδηλώνουν ενάντια στο πόλεμο του Πούτιν, κάνοντας ακριβώς ότι έκαναν στον όχι πια και τόσο μακρινό Αύγουστο του 1914, η Ρόζα, ο Λίμπκνεχτ και ένας κάποιος Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν! Όπως τότε έτσι και τώρα, είναι αυτοί οι λίγοι γενναίοι που σώζουν την τιμή όχι μόνο των πατρίδων τους αλλά και ολάκερης της οικουμένης…

Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα – RSD*

Ενάντια στο ρώσικο ιμπεριαλισμό,
κάτω τα χέρια από την Ουκρανία !

Ο Πούτιν μόλις τελείωσε το διάγγελμά του στους Ρώσους. Ο άνθρωπος που αποκαλείται πρόεδρος άρχισε το λόγο του με ένα αντικομμουνιστικό εγκώμιο, δηλώνοντας ότι ο Βλαντίμιρ ‘Ιλιτς Λένιν ήταν ο δημιουργός της Ουκρανίας και ότι η ύπαρξη της με τη σημερινή της μορφή είναι αποτέλεσμα της εθνικής πολιτικής των μπολσεβίκων. Κατηγορώντας τους μπολσεβίκους ότι « εξέθρεψαν τους εθνικισμούς », ο Πούτιν καλύπτει τη χειρότερη και την πιο αποτρόπαια από τις μορφές του εθνικισμού, τον μεγαλορώσικο σωβινισμό. Συνεχίζοντας, ο Πούτιν απείλησε να δείξει στους Ουκρανούς τι σημαίνει η « απο-κομμουνιστικοποίηση ». Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες της ομιλίας του, δεν θα μπορούσαμε να εκλάβουμε αυτά τα λόγια παρά ως απειλή άμεσης επέμβασης στην Ουκρανία. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι, ενώ ασκούσε κριτική στις λενινιστικές εθνικές πολιτικές, ο Πούτιν πετροβολούσε και τη σχεδιασμένη οικονομία, τις εθνικοποιήσεις και έπλεκε το εγκώμιο του σταλινισμού.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!

«Μόνο το αντιπολεμικό κίνημα των Ρώσων μπορεί να σώσει τη ζωή σ' αυτό τον πλανήτη», τονίζει ο Ντμίτρι Μουράτοφ στο μήνυμά του

Η ρωσική εφημερίδα Novaya Gazeta, o διευθυντής της οποίας, Ντμίτρι Μουράτοφ, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, κυκλοφόρησε σήμερα και στα ουκρανικά ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τον ουκρανικό λαό, ενώ ο διευθυντής της απηύθυνε το δικό του μήνυμα:

«Όλοι μας σήμερα από νωρίς συγκεντρωθήκαμε στα γραφεία μας. Είμαστε θλιμμένοι.

Κ. Μητσοτάκης όπως Ελ. Βενιζέλος: Η μακρά παράδοση ελληνικών “δώρων” στο Γάλλο προστάτη!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αν και όλα δείχνουν ότι η αποστολή Ελλήνων αλεξιπτωτιστών στο Μαλί θα μείνει μάλλον στα χαρτιά, καθότι ακόμα και οι Γάλλοι (νεο)αποικιοκράτες δεν νοιώθουν πια καθόλου καλά σε αυτή την πρώην αποικία τους, απομένει βέβαια η πρόθεση του Μητσοτάκη να εμπλέκει τη χώρα μας σε μακρινές στρατιωτικές περιπέτειες για τα ωραία μάτια των δυτικών προστατών του. Εξάλλου, πολύ πρόσφατες είναι οι έγκυρες πληροφορίες περί επικείμενης αποστολής μονάδας του ελληνικού στρατού στην ακόμα πιο μακρινή Υεμένη(1) για να συνδράμουν τον διαβόητο ισχυρό άνδρα της Σαουδικής Αραβίας, εκείνο τον αποτρόπαιο χασάπη που μακέλεψε (!) ζωντανό (!) τον αντιφρονούντα δημοσιογράφο μέσα στο προξενείο του στη Κωνσταντινούπολη…

Άνιση ανάπτυξη ή δίκαιη αποανάπτυξη:
Στη Διακυβερνητική Επιτροπή
άνοιξε η συζήτηση

του Daniel Tanuro

Πριν από είκοσι χρόνια, οι οπαδοί της είχαν συλλάβει την «αποανάπτυξη» ως μια «λέξη οβίδα», με θολή ιδεολογική φόρτιση: ο Serge Latouche και οι οπαδοί του έλεγαν ότι ήθελαν «να αλλάξουν οι άνθρωποι τον τρόπο που σκέφτονται», για «να βγουν από την οικονομία και από την ανάπτυξη»…Σήμερα, η συζήτηση έχει ξαναφουντώσει, αλλά στη βάση πολύ πιο αυστηρών παραδοχών.

Πράγματι, απέναντι στην κλιματική καταστροφή, είναι πολλοί πλέον οι ειδικοί που έχουν πάψει να πιστεύουν ότι είναι δυνατό να συμβιβαστεί η μείωση των εκπομπών CO₂ με την αύξηση του ΑΕΠ. Σύμφωνα με αυτούς, το κλίμα δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί αν δεν μειωθεί η παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας τόσο δραστικά ώστε να οδηγήσει αναπόφευκτα σε μείωση στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Η θέση αυτή έχει προφανώς επιπτώσεις και με όρους επιλογής της κοινωνίας που θέλουμε -όλοι αυτοί οι ειδικοί υπογραμμίζουν κυρίως την ανάγκη κοινωνικά δίκαιης αποανάπτυξης - αλλά η θεμελίωσή τους είναι επιστημονική, όχι ιδεολογική.

Γκουίντο Πιτσέλλι:

Ο άνθρωπος που

νικούσε τους φασίστες!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τουλάχιστον στο μεσοπόλεμο, στην αναμέτρηση αριστερών και φασιστών, πάντα επικράτησαν οι φασίστες. Και δυστυχώς, συνήθως αμαχητί. Όμως, υπήρξε μια και μοναδική φωτεινή εξαίρεση. Εκείνη του Γκουίντο Πιτσέλλι. Του εντελώς ξεχασμένου Ιταλού επαναστάτη που, πρώτος αυτός και πολλά χρόνια πριν από κάθε άλλο, κατάλαβε τι θέλει, τι είναι και πώς πολεμιέται ο φασισμός. Του Γκουίντο Πιτσέλλι που κατατρόπωνε τους φασίστες όταν και όπου τους έβρισκε στο δρόμο του. Είτε στην Πάρμα των οδοφραγμάτων, το 1922. Είτε στην Ισπανία του εμφυλίου, το 1937. Ποιος ήταν λοιπόν και τι έκανε ο άνθρωπος που νικούσε τους φασίστες;…

Εικόνα πρώτη: Αρχές Αυγούστου 1922 στην Πάρμα, τη μόνη μεγάλη ιταλική πόλη που επιμένει να αντιστέκεται στους τραμπούκους του Μουσολίνι, που οδεύει προς την εξουσία. Η γενική απεργία που κηρύσσεται μετά από την αιματηρή επίθεση των φασιστών στη Ραβένα, τερματίζεται άδοξα από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες πριν καν αυτή αρχίσει. Όμως, οι εργαζόμενοι και ο λαός της Πάρμα δεν υπακούουν και απεργούν. Ο Μουσολίνι αναθέτει στο δεξί του χέρι, τον Ίταλο Μπάλμπο, την αποστολή να συντρίψει τους ανυπότακτους της Πάρμα. Τουλάχιστον 10.000-15.000 ένοπλοι φασίστες από όλη τη βόρεια και κεντρική Ιταλία συρρέουν στις εισόδους της πόλης έτοιμοι για την τελική έφοδο και το λουτρό αίματος που υπόσχονται στους υπερασπιστές της.

13 θέσεις για την επικείμενη (οικολογική) καταστροφή και τα μέσα για να αποφευχθεί

του Michael Löwy

1. Η οικολογική κρίση είναι ήδη, και θα γίνει ακόμα περισσότερο στους ερχόμενους μήνες και χρόνια, το πιο σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα του 21ου αιώνα. Το μέλλον του πλανήτη και, άρα, και της ανθρωπότητας θα κριθεί κατά τις ερχόμενες δεκαετίες. Οι υπολογισμοί ορισμένων επιστημόνων που περιγράφουν σενάρια για το 2100 δεν είναι πολύ χρήσιμοι, για δύο λόγους:

• α) έναν επιστημονικό λόγο: με όλες τις αναδράσεις που είναι αδύνατον να συνυπολογιστούν, είναι αρκετά αυθαίρετες οι προβολές σε έναν αιώνα.
• β) έναν πολιτικό λόγο: στο τέλος του αιώνα, εμείς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, θα έχουμε φύγει, άρα ποιός ο λόγος;

2. Η οικολογική κρίση περιλαμβάνει πολλές πλευρές, με επικίνδυνες επιπτώσεις, αλλά το κλιματικό ζήτημα είναι αναμφίβολα η πιο δραματική απειλή. Όπως το εξηγεί η Διακυβερνητική Επιτροπή για την κλιματική αλλαγή εάν η μέση θερμοκρασία ανέβει περισσότερο από 1,5° Κελσίου σε σχέση με την προ-βιομηχανική εποχή, μια ανεπίστρεπτη διαδικασία κλιματικής αλλαγής κινδυνεύει να ξεκινήσει. Με ποιές επιπτώσεις; Ορισμένα παραδείγματα:

Οικοσοσιαλισμός: Μια εισαγωγή στη σκέψη του Μικαέλ Λεβί

του Νίκου Κορφιάτη

Η σοσιαλιστική και οικολογική ουτοπία αποτελεί μόνο
δυνατότητα και όχι  το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των
αντιφάσεων του καπιταλισμού ή των «σιδερένιων νόμων της Ιστορίας».
                         Μικαέλ Λεβί

Ο Λεβί είναι Γαλλo-Βραζιλιάνος μαρξιστής κοινωνιολόγος και φιλόσοφος. Το 1969 ξεκινάει τη συνεργασία του με το Νίκο Πουλαντζά στο νεοσύστατο και τότε ριζοσπαστικό Πανεπιστήμιο Παρίσι VII (Πανεπιστήμιο της Βενσέν), η οποία θα διαρκέσει 7 χρόνια.¹ Από τότε μένει στη Γαλλία όπου και είναι επίτιμος διευθυντής Κοινωνικών Σπουδών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Γνώσης (CNRS) της Γαλλίας και διδάσκει για πολλά χρόνια κοινωνικές επιστήμες στην EHESS (Ecole des Hautes Etudes). Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ (WSF), είναι μέλος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) στη Γαλλία και είναι εδώ και δεκαετίες ενεργός στα κινήματα της Λατινικής Αριστεράς. Πολυγραφότατος, έχει γράψει διεισδυτικά δοκίμια για μια πλειάδα θεμάτων όπως ο μαρξισμός, ο σουρεαλισμός, η «θεολογία της απελευθέρωσης», τα κοινωνικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής, η εβραϊκή ιστορία και η ουτοπία και, τέλος, ο οικοσοσιαλισμός τον οποίο πραγματευόμαστε στο παρόν άρθρο. Με τα βιβλία, τα άρθρα και τις παρεμβάσεις του στη δημόσια σφαίρα, ο Λεβί έχει καταβάλει μια μακρόχρονη προσπάθεια να ανανεώσει τη μαρξιστική σκέψη και να αναλύσει τους συνδέσμους της με το μεσσιανικό και ουτοπικό πνεύμα. Αυτά εν είδει εισαγωγής (στην εισαγωγή μας).

Ο νόμος της εντροπίας και η κλιματική καταστροφή

Η συνεχής «ανάπτυξη» σκοντάφτει

στους νόμους της φυσικής!

του Γιώργου Κολέμπα

 Το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο δεν οδηγεί σε αδιέξοδα μόνο στα ενεργειακά, άλλα και σε άλλους τομείς της ζωής μας όπως λ.χ. την οικονομία, την παιδεία, στην υγεία, την πολεοδομία κ.λ.π. Αυτό το απέδειξε ήδη από το 1980 ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Jeremy Rifkin γράφοντας ένα αξιόλογο βιβλίο με τον τίτλο «Εντροπία –μια νέα θεώρηση του κόσμου»¹

Ο Rifkin στήριξε τα επιχειρήματά του όχι στην ιδεολογία ή την ηθική, αλλά στη φυσική και το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα (2ο Θ.Α.) και ειδικά στο μέγεθος της Φυσικής, την Εντροπία.

Η εφιαλτική προοπτική

Ένας χρόνος Μπάιντεν και η επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία μοιάζει
όλο και πιο πιθανή!

Του Γιώργου Μητραλιά

“Χάος”, “Εξέγερση”, “Επίθεση Όχλου”...ένα χρόνο αργότερα, τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ και οι απανταχού γης καγκελαρίες εξακολουθούν να περιγράφουν με αφθονία χαρακτηρισμών τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021, ξεχνώντας όμως συστηματικά ένα χαρακτηρισμό, εκείνον που είναι εξάλλου και ο μόνος σωστός: Πραξικόπημα. Καραμπινάτο πραξικόπημα ή μάλλον απόπειρα πραξικοπήματος. Γιατί όμως όλος αυτός ο καλός κόσμος επιμένει να “ξεχνάει” το προφανές όταν τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και ένας ολόκληρος Νόαμ Τσόμσκι δεν διστάζει να δηλώσει ότι η περσινή επίθεση στο Καπιτώλιο ...“είναι ο ορισμός του πραξικοπήματος”; (1)

Η Greta Thunberg για την κατάσταση του κλιματικού κινήματος και τις ρίζες της δύναμης της ως ακτιβίστριας

(Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε στη συνέχεια, μεγάλα αποσπάσματα της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης που έδωσε πρόσφατα η Greta Thunberg στο Washington Post Magazine)

Αποκάλεσες την COP26 (διάσκεψη κορυφής της Γλασκόβης) “αποτυχία” και “κοσμικό γεγονός”.

Εντάξει, στο τελικό κείμενο κατάφεραν να νερώσουν ακόμα και τα μπλα, μπλα, μπλα. Πράγμα που συνιστά κατόρθωμα, αν το δείτε έτσι. Φυσικά, αποτελεί ένα βήμα μπροστά ότι, αντί να συναντιούνται κάθε πέντε χρόνια, το κάνουν τώρα κάθε χρόνο. Όμως, ακόμα κι έτσι, αυτό δεν σημαίνει πως έγιναν όντως πιο φιλόδοξοι και πως κάνουν πράξη αυτές τις φιλοδοξίες.

Η οικονομία-οικολογία της βιόσφαιραςκαι ο καπιταλισμός

του Γιώργου Κολέμπα

Η πραγματική οικονομία της βιόσφαιρας είναι η Οικολογία: το νοικοκυριό της Γαίας με την ενέργεια, τα υλικά, τα όντα και τις μεταξύ τους σχέσεις.

Η ανθρώπινη οικονομία υλοποιείται κι έχει να κάνει με όλα αυτά, όντας μέρος του νοικοκυριού της βιόσφαιρας σε αυτόν τον Πλανήτη.

Το πώς λειτουργεί επιτυχώς η φύση και η βιόσφαιρα εδώ και εκατομμύρια χρόνια, σαν δηλαδή μια οικονομία των «κοινών» πόρων, θα πρέπει να είναι και το κατεξοχήν παράδειγμα για το πώς θα πρέπει να λειτουργεί και η ανθρώπινη οικονομία. Για πολύ καιρό στην ανθρώπινη ιστορία λειτούργησαν με αυτόν τον τρόπο και οι ανθρώπινες κοινότητες, στηριζόμενες ακριβώς στην οικονομία των «κοινών» συλλογικών αγαθών. Από κάποια στιγμή όμως και μετά αυτό άλλαξε. Άλλαξε από τότε που ο άνθρωπος εφεύρε τη γεωργία , εξημέρωσε τα ζώα και θεσμοθέτησε την ατομική ιδιοκτησία, μια διαδικασία που άρχισε πριν από περίπου 12 χιλ. χρόνια.

Θανάσιμος κίνδυνος

Πανδημία: Όταν νεοφιλελεύθεροι και ακροδεξιοί εθίζουν στο θάνατο και στην απαξίωση της ζωής!

Του Γιώργου Μητραλιά

Μια διάσταση της (εγκληματικής) αντιμετώπισης της πανδημίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που περνάει εντελώς απαρατήρητη είναι ότι προκαλεί τον εθισμό των Ελλήνων στο θάνατο! Δεν πρόκειται για κάτι επουσιώδες, δευτερεύον, για μια επιπλέον παράπλευρη απώλεια της πανδημικής πολιτικής αυτής της κυβέρνησης, αλλά ίσως για την τραγικότερη συνέπειά της, για εκείνη που υπόσχεται τα περισσότερα και ποιοτικά χειρότερα δεινά στο προσεχές και απώτερο μέλλον…

Ευρωπαϊκή καμπάνια CADTM

 Γιατί πρέπει να ακυρωθεί το χρέος των χωρών της ευρωζώνης που κατέχει η ΕΚΤ;

Από τότε που η πανδημία κοροναϊού άρχισε να έχει επιπτώσεις στην Ευρώπη, τα δημόσια χρέη στην ευρωζώνη αυξήθηκαν κατά μέσο όρο σχεδόν κατά 20%. Η αιτία είναι απλή: αντί να φορολογήσουν με 1% τους πιο πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις όπως το ζητούσαν η CADTM (Επιτροπή για την κατάργηση των άνομων χρεών) και άλλοι (https://el.covidtax.org/), οι κυβερνήσεις προτίμησαν να προσφύγουν στο δανεισμό. Αυτό δημιούργησε ένα νέο άνομο χρέος που προστίθεται στα προηγούμενα.

Στα 40 χρόνια νεοφιλελευθερισμού, και σε κάθε οικονομική κρίση, βλέπουμε να διευρύνεται το χάσμα μεταξύ πλούσιων και εργαζομένων και να αυξάνονται τα δημόσια χρέη, μέσα σε μια διαδικασία συσσώρευσης του κεφαλαίου που δεν σταματάει ποτέ. Είναι ψέμα να λένε ότι η πανδημία του κοροναϊού απειλεί εξίσου τις διάφορες κοινωνικές τάξεις. Οι μεγάλες επιχειρήσεις όπως και εκείνες του GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft) έβγαλαν τεράστια κέρδη χάρη στο lock-down, οι μεγάλες φαρμακευτικές όπως οι Pfizer, Moderna, AstraZeneca, Johnson & Johnson, Curevax, Merck, πραγματοποίησαν αστρονομικά κέρδη χάρη στην πανδημία πουλώντας εμβόλια και θεραπείες σε εξωφρενικές τιμές, οι μεγάλες τράπεζες και τα επενδυτικά ταμεία οφελήθηκαν επίσης σε μεγάλο βαθμό χάρη στις βοήθειες των Κρατών, το ίδιο και οι μεγάλες επιχειρήσεις που ειδικεύονται στα ορυκτά καύσιμα όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

1918-2021:

Η αφόρητη επικαιρότητα του Πρώτου Παγκόσμιου Μακελειού!

Αναδημοσιεύουμε την προπέρσινη αναδημοσίευση των προηγούμενων αναδημοσιεύσεων του κειμένου για το Πρώτο Παγκόσμιο Μακελειό, προσθέτοντας μόνο ότι, αλίμονο, η φετινή 103η επέτειος του τερματισμού του βρίσκει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη αντιμέτωπους με την χειρότερη κρίση τους και -για πρώτη φορά- τόσο κοντά στο τελικό τους ολοκαύτωμα! Και δυστυχώς, ενώ η αντίστροφη μέτρηση έχει κιόλας αρχίσει...εκείνοι που θα έπρεπε να είναι τώρα στα οδοφράγματα, σφυρίζουν αδιάφορα...

του Γιώργου Μητραλιά

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο «Η αφόρητη επικαιρότητα του πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» για –τουλάχιστον- τρεις λόγους:

 1. Επειδή ο τεράστιος ανοικτός λογαριασμός με τους «εξέχοντες» μακελάρηδες και η ηθική υποχρέωση απέναντι στους δεκάδες εκατομμύρια πληβείους/θύματά τους δεν μπορούν να εξαντληθούν σε μια ρουτινιέρικη επετειακή υπενθύμιση του είδους «1914-2014, πριν από ένα αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος», όπως συνέβη πριν από δυο-τρία χρόνια. Για αυτό το λόγο, όχι μόνο τώρα το 2017, αλλά και του χρόνου το 2018, και τον επόμενο το 2019, και τον μεθεπόμενο… μέχρι να υπάρξει η τελική μεγάλη Κάθαρση της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να θυμίζουμε το μεγάλο έγκλημα των «από πάνω» και τη μεγάλη σφαγή των «από κάτω», που μας έμπασε οριστικά στη σύγχρονη εποχή του αγριανθρωπισμού και συνάμα όλων των υπαρξιακών διλημμάτων της ανθρωπότητας.

 2. Επειδή ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήταν –δυστυχώς- τόσο «αφόρητη η επικαιρότητα του Πρώτου Παγκοσμίου μακελειού», την ώρα που πληθαίνουν τα λουτρά αίματος των αμέτρητων –πια- «τοπικών» πολέμων που μας περικυκλώνουν, που η ακροδεξιά, ο νεοφασισμός και ο πιο άγριος ρατσισμός σαρώνουν και πάλι την Ευρώπη, και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού ένας σύγχρονος ακροδεξιός Καλιγούλας με το όνομα Donald Trump ετοιμάζεται να (ξανα)κυβερνήσει την αμερικανική υπερδύναμη.

 3. Επειδή μόνον η συνειδητοποίηση και εμβάθυνση αυτής της «αφόρητης επικαιρότητας του Πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» από μέρους των «από κάτω» -και των ηγεσιών τους- μπορεί να προσανατολίσει ρεαλιστικά και αποτελεσματικά τις πολιτικές και άλλες επιλογές τους, και να ορίσει τα άμεσα καθήκοντά τους σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Για τη φτωχή ανθρωπότητα αλλά και τη δική μας ζωή και υγεία

Απελευθέρωση τώρα των ευρεσιτεχνιών των εμβολίων!

Του Γιώργου Μητραλιά

Και τώρα η μετάλλαξη Όμικρον! Φτου κι απ’την αρχή; Ίσως. Πιθανόν. Και αν όχι τώρα, σίγουρα αύριο ή μεθαύριο. Επειδή, όπως το γράφαμε πριν από σχεδόν τρεις μήνες στη σύντομη εισαγωγή μας στο λαμπρό κείμενο (1) του Πάνου Κοσμά “Εκτός από την κυβέρνηση υπάρχει και η πανδημία”:

Στις τόσες σωστές επισημάνσεις και τοποθετήσεις αυτού του κειμένου, θα προσθέταμε μόνο μία που είναι ίσως και η πιο σημαντική: Την ολοκληρωτική απουσία της παραμικρής διεθνιστικής ευαισθησίας από τη στάση όλων των αποχρώσεων της ελληνικής αριστεράς στο ζήτημα της Covid 19: Ούτε λέξη, και φυσικά ούτε μια κινητοποίηση, για τους φτωχούς και καταφρονεμένους του κόσμου μας, για αυτά τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας (!) που στερείται εμβολίων και αργοπεθαίνει επειδή οι πατέντες τους είναι ιδιοκτησία λίγων απάνθρωπων φαρμακευτικών εταιριών που προστατεύονται με κάθε μέσο από τις δυτικές κυβερνήσεις. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια σκανδαλώδη έλλειψη ανθρωπιστικών αντανακλαστικών. Έχουμε να κάνουμε και με την πλήρη αδυναμία κατανόησης της στοιχειώδους αλήθειας ότι όσο δεν θα απελευθερώνονται οι πατέντες και δεν θα εμβολιάζονται αυτά τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας, ο κοροναϊός θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να μεταλλάσσεται διαρκώς, με αποτέλεσμα να απομακρύνεται συνεχώς ο στόχος της πλήρους εξόδου από την φονική πανδημία και τις καταστροφικές της συνέπειες…

Νεοφιλελεύθερη αποθέωση:

Η COP26 ιδρύει την παγκόσμια αγορά
της πυρκαγιάς και την προσφέρει
στους καπιταλιστές εμπρηστές,
σε βάρος των λαών

του Daniel Tanuro

(Μετάφραση-επιμέλεια: Γιώργος Μητραλιάς)

Η Διάσκεψη της Γλασκώβης (COP26) θα έπρεπε κατά προτεραιότητα: 1) να συγκεκριμενοποιήσει την υπόσχεση των “αναπτυγμένων” χωρών να δώσουν στο Πράσινο Ταμείο για το κλίμα, από το 2020 και μετά, τουλάχιστον εκατό δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για να βοηθήσουν τον παγκόσμιο Νότο να αντιμετωπίσει την κλιματική πρόκληση (1), 2) να αναγκάσει αυτές τις χώρες να παρέμβουν οικονομικά για να καλύψουν τις τεράστιες απώλειες “των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών” και των νησιώτικων κρατών, 3) “να μεγαλώσει τις κλιματικές φιλοδοξίες” των κυβερνήσεων για να συγκεκριμενοποιήσει τον στόχο που είχε υιοθετήσει η COP21 (Παρίσι, 2015): “να διατηρηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας αρκετά κάτω από τους 2°C ενώ θα συνεχίζονται οι προσπάθειες για να μην ξεπεραστεί ο 1,5°C σε σύγκριση με την προβιομηχανική περίοδο”.

Το τεχνικό φαινόμενο του θερμοκηπίου και
η καταστροφή του Κλίματος

του Γιώργου Κολέμπα

 α) Tο φυσικό θερμοκήπιο:

Η ατμόσφαιρα της γης με τη χημική σύσταση που έχει λειτουργεί όπως και το γυάλινο ή πλαστικό κάλυμμα του θερμοκηπίου,που χρησιμοποιούν οι αγρότες. Αφήνει δηλαδή την ηλιακή ακτινοβολία να περάσει προς την επιφάνεια της γης, αλλά δεν αφήνει τη γήινη ακτινοβολία να φύγει προς το διάστημα, εκτός από ένα μέρος της. Έτσι ,όπως και στο θερμοκήπιο, η θερμοκρασία στην επιφάνεια της γης είναι μεγαλύτερη απ` ότι θα ήταν χωρίς την ατμόσφαιρα.

Αυτό είναι το «φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου», που εξασφαλίζει μια μέση θερμοκρασία για τη γη περίπου στους 15 °C (αν δεν είχε τη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα η μέση της θερμοκρασία της θα ήταν περίπου –23 °C). Στη φυσική ατμόσφαιρα το ρόλο του καλύμματος το παίζουν εκείνα τα συστατικά της που έχουν μεγάλο μοριακό βάρος, όπως οι υδρατμοί(H2O), το διοξείδιο του άνθρακα(CO2), το μεθάνιο (CH4) και άλλα(σχ1)