Καθώς σε λίγες βδομάδες κλείνει ένας αιώνας από τη δολοφονία του μεγάλου σοσιαλιστή ηγέτη Ζαν Ζωρές και την έκρηξη του Πρώτου Παγκόσμιου Μακελειού που ο Ζωρές θέλησε να αποτρέψει στο όνομα της άρνησης των εργαζομένων των ευρωπαϊκών εθνών να αλληλοσφαχτούν προς χάριν των συμφερόντων των εθνικών ιμπεριαλισμών τους, δημοσιεύουμε τη πολιτική νεκρολογία που του αφιέρωσε ο Τρότσκι στην πρώτη επέτειο του θανάτου του.
Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΖΑΝ ΖΩΡΕΣ*
του Λέοντα Τρότσκι
Ο Ζωρές γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1859, στο Κάστρο της Λαγκεντόκ που έδωσε στη Γαλλία επιφανείς ανθρώπους σαν τον Γκιζώ, τον Αύγουστο Κόντ, τον Λαφαγιέτ, τον Λαπερούζ, τον Ριβαρόλ και τόσους άλλους. Ενα ανακάτεμα φυλών - λέει ένας βιογράφος του Ζωρές, ο Ραπποπόρ - είχε μιαν υπέροχη επίδραση πάνω στην πνευματική ζωή της επαρχίας αυτής, που από τον Μεσαίωνα ακόμη, ήταν η κοιτίδα των αιρέσεων και της ελεύθερης σκέψης.
H oοικογένεια του Ζωρές ανήκε στην μέση αστική τάξη κι έπρεπε να αγωνίζεται διαρκώς για την εξασφάλιση της ζωής. Ο ίδιος ο Ζωρές χρειάστηκε την βοήθεια ενός προστάτη για να τελειώσει τις πανεπιστημιακές του σπουδές. Στα 1881, τελειώνοντας την Ecole Normale Superieure, διορίστηκε καθηγητής στο γυμνάσιο θηλέων του Αλμπί και στα 1883 τοποθετήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζ, όπου δίδαξε μέχρι το 1885 που εκλέχτηκε βουλευτής. Ήταν μόλις 26 χρονών. Από τότε αφιερώνεται ολοκληρωτικά στον πολιτικό αγώνα και η ζωή του συνυφαίνεται με τη ζωή της Τρίτης Δημοκρατίας.
Πάσα ομοιότητα με σημερινά γεγονότα, καταστάσεις και δηλώσεις πολιτικών της αριστεράς ΔΕΝ είναι τυχαία...
Βερολίνο 1928: Χίτλερ, ένας «κλόουν» που τον αποθεώνουν τα πλήθη
του Ντιέγκο Ριβέρα
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο του μεγάλου μεξικανού ζωγράφου Ντιέγκο Ριβέρα "My Art, my Life: an autobiography" (Dover 1991), που αναφέρεται στην επίσκεψή του στο Βερολίνο του 1928 και τη «γνωριμία» του με τον Χίτλερ. Πρωτοδημοσιεύτηκε το Μάρτη του 2012 στον πέμπτο τόμο του περιοδικού Μαρξιστική Σκέψη, σε μετάφραση του Χρήστου Κεφαλή.
Μια επιδημία τρέλας είχε εξαπλωθεί στη χώρα. Την αισθάνθηκα σε δύο ξεχωριστές, φαινομενικά άσχετες περιπτώσεις.
Μια νύχτα ο Μίντσενμπεργκ, μερικοί άλλοι φίλοι και εγώ μεταμφιεστήκαμε και, με πλαστά πιστοποιητικά, παρακολουθήσαμε την πιο εκπληκτική τελετή που έχω δει ποτέ. Πραγματοποιήθηκε στο δάσος του Γκρούνβαλντ, κοντά στο Βερολίνο.
H Πιθανότητα χρεοκοπίας της Αργεντινής ξανά στο προσκήνιο
Χρήσιμα διδάγματα από τη νέα περιπέτεια της Κίρχνερ
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Στο προσκήνιο επανέρχεται ξανά η πιθανότητα χρεοκοπίας της Αργεντινής, μετά την απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου να δικαιώσει προσφυγή μέρους των πιστωτών της, που ζητούν να πληρωθούν στο ακέραιο ομόλογα αξίας 1,3 δισ. δολαρίων .
Η προθεσμία λήγει στο τέλος Ιουνίου. Αν δεν πληρωθούν τα ομόλογα τότε η κυβέρνηση της Αργεντινής απειλείται με νέα χρεοκοπία για πρώτη φορά από το 2001. Μία πιθανότητα που ακόμη και αν δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις για τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, ενδέχεται να αποδειχθεί ιδιαιτέρως διδακτική και για τη χώρα μας, μιας και το ζήτημα της διαχείρισης του τεράστιου δημόσιου χρέους εξακολουθεί να παραμένει ακανθώδες. Ειδικά για μία μελλοντική πιθανή κυβέρνηση της αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία διατείνεται ότι μπορεί να πετύχει ένα διαφορετικό δρόμο προσέγγισης όσον αφορά την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η οποία έχει γονατίσει χιλιάδες νοικοκυριά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Την περασμένη Δευτέρα(16/06) το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάνθηκε ότι οι κάτοχοι ομολόγων Αργεντινής πρέπει να αποπληρωθούν στο ακέραιο. Πρόκειται για μία δικαστική διαμάχη μεταξύ πιστωτών που απαρτίζονται από τα λεγόμενα hedge funds-κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια υψηλού ρίσκου που αναζητούν μεγάλες αποδόσεις-και της κυβέρνησης της Κριστίνα Φερνάντες Κίρχνερ, της δημοφιλούς προέδρου της Αργεντινής που οφείλει την υψηλή της δημοτικότητα στον εκλιπόντα σύζυγό της και πρώην πρόεδρο της χώρας την ταραχώδη περίοδο που ακολούθησε τη στάση πληρωμών του 2001.
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
του ΕΡΝΕΣΤ ΜΑΝΤΕΛ
1. Η ιστορία του φασισμού είναι ταυτόχρονα και αυτή της θεωρητικής ανάλυσής του. Η σύμπτωση της εμφάνισης ενός νέου κοινωνικού φαινομένου με την προσπάθεια της κατανόησής του αποτελεί για το φασισμό την πιο εντυπωσιακή από κάθε άλλη περίπτωση της σύγχρονης ιστορίας.
Οι αιτίες γι' αυτόν τον ταυτοχρονισμό είναι προφανείς. Εμφανίστηκε ξαφνικά ένα νέο φαινόμενο που έμοιαζε να αναστρέφει απότομα μια μακρόχρονη ιστορική τάση «προόδου». Το σοκ που προκλήθηκε σε προσεκτικούς παρατηρητές ήταν τεράστιο, γιατί αυτή η αναστροφή συνοδεύτηκε από ακόμα μεγαλύτερη άμεση κτηνωδία φυσικής βίας ενάντια σε μεμονωμένα άτομα. Η συλλογική και η ατομική μοίρα έγινε ξαφνικά ταυτόσημη για χιλιάδες ανθρώπινες υπάρξεις και αργότερα για εκατομμύρια. Δεν ηττήθηκαν μόνο οι κοινωνικές τάξεις και δεν υπέκυψαν μόνο πολιτικά κόμματα. Κατέστη ξαφνικά προβληματική η ύπαρξη, η φυσική επιβίωση μεγάλων κοινωνικών ομάδων.
Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανήψι καθαριστριών
Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βαρβέλης
Έλαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην "αργία" της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κ εμάς, να μαγειρέψει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να πλύνει, ν΄απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί.
Αυτή η μάνα μου!
Αυτές οι Περιστεριώτισες οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν «παραδουλεύτρες» όπως τις έλεγαν οι «Κυρίες», για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματο τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γίναμε!
Δέκα θέσεις για την ακροδεξιά στην Ευρώπη
του Michael Lowy
I. Οι ευρωεκλογές επιβεβαίωσαν μια τάση που παρατηρούμε εδώ και αρκετά χρόνια στην πλειοψηφία των χωρών της ηπείρου: την εντυπωσιακή άνοδο της άκρας δεξιάς. Πρόκειται για ένα φαινόμενο χωρίς προηγούμενο από τη δεκαετία του 1930 και μετά. Αν σε κάποιες χώρες το ρεύμα αυτό κατέγραφε εκλογικά αποτελέσματα της τάξης του 10 με 20%, σήμερα, σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Αγγλία, Δανία), τα ποσοστά του ανέρχονται μεταξύ 25 και 30%. Στην πραγματικότητα, όμως, η επιρροή του είναι ευρύτερη από την εκλογική του επιρροή: οι ιδέες του μεταδίδονται και προσβάλλουν την «κλασική» δεξιά καθώς και ένα μέρος της σοσιαλ-φιλελεύθερης Αριστεράς. Η γαλλική περίπτωση είναι η πιο σοβαρή, καθώς η άνοδος του Εθνικού Μετώπου υπερβαίνει ακόμα και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Για να δανειστούμε τον εύστοχο τίτλο ενός πρόσφατου κύριου άρθρου του ειδησεογραφικού ιστότοπου Mediapart, βρισκόμαστε «Πέντε λεπτά πριν τα μεσάνυχτα».
Η Ελλάδα χρειάζεται βαθιά διαγραφή του χρέους της
Κώστας Λαπαβΐτσας SOAS και Daniel Munevar CADTM
1.Η Ελλάδα χρειάζεται βαθιά διαγραφή του χρέους της
Το δημόσιο χρέος παραμένει, χωρίς αμφιβολία, ένα μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα. Το ΔΝΤ αναμένει ότι θα πέσει στο 124% του ΑΕΠ το 2020, προβλέποντας ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης λίγο χαμηλότερους από 3%. Για να πετύχει αυτό τον στόχο η Ελλάδα υποχρεώθηκε να υιοθετήσει άκρως περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, η οποία στοχεύει μεταξύ των άλλων σε πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% το 2016. Είναι πρωτοφανές ότι πολιτικές τόσο ακραίας λιτότητας επιβάλλονται σε μια χώρα η οποία από το 2010 πλήττεται από οικονομική ύφεση. Εξαιτίας αυτών ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ βρίσκεται τώρα στο 174%, δηλαδή είναι πολύ μεγαλύτερος από το 130% του 2009, όταν ξέσπασε η κρίση.
Στο πλαίσιο αυτό, το θεμελιώδες πρόβλημα που θέτει το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι απλώς το ετήσιο βάρος της εξυπηρέτησής του, αλλά επίσης ο τρόπος με τον οποίο αυτό περιορίζει την οικονομική πολιτική. Προκειμένου να εξυπηρετήσει το χρέος η χώρα υποχρεώνεται να ακολουθήσει μια άκρως περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, βασισμένη σε υψηλούς φόρους και στην τεράστια μείωση των δημόσιων δαπανών, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων επενδύσεων. Παράλληλα, η νομισματική πολιτική έχει εναποτεθεί αποκλειστικά στα χέρια της ΕΚΤ, ενώ η οικτρή κατάσταση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος σημαίνει ότι οι πιστώσεις προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά έχουν γίνει δυσχερείς. Το αποτέλεσμα είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε αδυναμία να εφαρμόσει πολιτικές οι οποίες απαιτούνται επειγόντως ώστε να τονωθεί η ζήτηση, να μειωθεί η ανεργία και να στηριχτεί η ανάπτυξη.
ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ, Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ*
του Γιώργου Μητραλιά
Γνήσιο τέκνο της εποχής μας και του καπιταλιστικού «μοντερνισμού» της, το Άουσβιτς και η βιομηχανική-γραφειοκρατική του μηχανή μαζικής εξόντωσης ανθρώπινων όντων μας εγκαλεί σ’αυτό το μεταίχμιο δύο αιώνων τουλάχιστον για τρεις βασικούς λόγους: α) επειδή δεν παραπέμπει σε μια δήθεν επιστροφή σε κάποιες αρχέγονες βαρβαρότητες, β) επειδή συνιστά βαθιά τομή στον πολιτισμό και στον τρόπο θεώρησης της ιδέας της προόδου, και γ) επειδή τα διδάγματά του είναι τώρα -και εφεξής- περισσότερο χρήσιμα και επίκαιρα από ό,τι πριν από 55 χρόνια.
Αν λοιπόν η ιστορία χωρίζεται πια σε προ και μετά Άουσβιτς εποχές, αυτό οφείλεται τόσο στη «μοναδικότητα» των ναζιστικών θαλάμων αερίων, όσο και στο ότι τίποτα δεν είναι πια το ίδιο μετά από αυτούς. «Μοναδικό» και συνάμα «νεωτεριστικό» και «μοντέρνο» είναι το Άουσβιτς όχι τάχα επειδή δεν προϋπήρξαν άλλες εκδηλώσεις ανθρώπινης βαρβαρότητας με ακόμα περισσότερα θύματα (π.χ. η μαζική εξόντωση και γενοκτονία των ιθαγενών πληθυσμών του «Νέου Κόσμου» ή της Αφρικής από τους Ευρωπαίους κατακτητές και αποικιοκράτες). Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει το Άουσβιτς να μην μοιάζει με τίποτα άλλο, να μην είναι μια απλή –ίσως ακόμα πιο θανατηφόρα- επανάληψη παλιότερων βαρβαροτήτων και κατά συνέπεια, να μην εξηγείται από μια ενδεχόμενη δήθεν «μεταφυσική» ή «έμφυτη» τάση επιστροφής σε κάποια άλλη εποχή (π.χ. στον συκοφαντημένο Μεσαίωνα), είναι το γεγονός ότι θα ήταν αδύνατο και αδιανόητο έξω από τον θριαμβεύοντα καπιταλισμό και την αστική κοινωνία του!
Τι είναι και τι θέλει το «φαινόμενο» Podemos
Του Γιώργου Μητραλιά
Το πολιτικό τοπίο που αφήνουν πίσω τους τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη: Ερείπια! Μοναδική όαση το ελληνοϊσπανικό δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ- PODEMOS + η μικρότερης εμβέλειας αλλά ιστορική επιτυχία της βελγικής πέραν της σοσιαλδημοκρατίας αριστεράς που με άξονα το PTB (Βελγικό Κόμμα Εργασίας) εκλέγει βουλευτές και μπαίνει μετά από δεκαετίες στο Κοινοβούλιο. Το συμπέρασμα δεν είναι δύσκολο. Από εδώ και πέρα, οποιαδήποτε πρωτοβουλία και κίνηση είτε για την ανοικοδόμηση της ευρωπαϊκής αριστεράς είτε για τη συντονισμένη κινητοποίηση ενάντια στις πολιτικές λιτότητας ή στο φασισμό πρέπει υποχρεωτικά να εκπορεύεται αλλά και να στηρίζεται σε αυτό τον ελληνοϊσπανικό άξονα ΣΥΡΙΖΑ- PODEMOS…
Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο που, αν και γράφτηκε πριν από ένα χρόνο, είναι ίσως τώρα ακόμα πιο χρήσιμο και επίκαιρο...
Για ένα ευρωπαϊκό αντιφασιστικό κίνημα πριν είναι πολύ αργά…
του Γιώργου Μητραλιά
23 Μαΐου 2013
Το βάθεμα και η γενίκευση της κρίσης σε –σχεδόν- όλη την Ενωμένη Ευρώπη κάνει ώστε να μπορούμε πια να συλλάβουμε όχι μόνο τη δυναμική και τα χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης, αλλά και τα καθήκοντα που πρέπει να επωμιστεί κατά απόλυτη προτεραιότητα η αριστερά που δεν παραιτείται και επιμένει να αντιστέκεται.
1. Έτσι, μπορούμε από εδώ και πέρα να μιλάμε για μια τάση προς την… «ελληνοποίηση» -τουλάχιστον- του ευρωπαϊκού νότου, στο μέτρο που η μια μετά την άλλη χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία ή ακόμα και η Γαλλία βλέπουν το πολιτικό τους τοπίο να αλλοιώνεται βαθειά κατά το πρότυπο των τεκταινόμενων στην Ελλάδα εδώ και 2-3 χρόνια. Με διαφορετική ένταση αλλά όλο και πιο ξεκάθαρα, το θεμέλιο του πολιτικού τους συστήματος, δηλαδή ο παραδοσιακά ακλόνητος δικομματισμός τους μπαίνει σε βαθειά κρίση (Γαλλία, Ισπανία,…) ή ακόμα και καταρρέει (Ελλάδα, Ιταλία,…) προς όφελος πολιτικών δυνάμεων, μέχρι τότε συχνά άγνωστων, που ανήκουν στα δυο άκρα της πολιτικής σκακιέρας. Σε χρόνο ρεκόρ, τα δυο μεγάλα νεοφιλελεύθερα κόμματά τους της δεξιάς και της αριστεράς που εναλλάσσονταν σταθερά στην εξουσία και άθροιζαν 70%, 80% ή ακόμα και μεγαλύτερα ποσοστά ψήφων, υποχωρούν ή χειρότερα, αποσυντίθενται αθροίζοντας πια λιγότερο από 50%, 40% ή ακόμα και…30% των προτιμήσεων των πολιτών.
Ζητείται Μήνυμα...
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*
Μετά το θετικό κατ' αρχήν «σοκ» της πρωτιάς ΣΥΡΙΖΑ και της νίκης για πρώτη φορά στην Ελλάδα(και στην Ευρώπη) κόμματος της αριστεράς και του αρνητικού αλλά αναμενόμενου εν πολλοίς σοκ της μαύρης επέλασης σε Ελλάδα(Χρυσή Αυγή) και Γαλλία(Λεπέν), μερικές σκέψεις για το μήνυμα των ευρωεκλογών.
Μήνυμα Πρώτον: Αριστεροί Ενωθείτε. Όλοι κατανοούν τις ιδιαιτερότητες, τις καταβολές και τις διαφορετικές απαντήσεις που δίνουν τα κόμματα της αριστεράς, ωστόσο αυτό που έχει άμεσα ανάγκη ο τόπος(θα έλεγα και η Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό), είναι η κατάρτιση άμεσα ενός προγράμματος σωτηρίας, που θα περιλαμβάνει και σχέδιο Β και σχέδιο C ...και βασικά σχέδιο.
Η "Αριστερά" της Βοσνίας (Lijevi BiH): Δραματική έκκληση για κατεπείγουσα βοήθεια στους πλημμυροπαθείς της Βοσνίας, της Σερβίας και της Κροατίας
Dear friends,
Bosnia and Herzegovina, as well as Serbia and Croatia, go through the worst floods ever in history. There are already around 30 dead only in Bosnia and Herzegovina even though official number is not known yet while people still fight to save their lives and basic property. After international media ignored the floods in its beginnings the world today becomes more aware of the effects of this catastrophe. In Bosnia and Herzegovina more than quarter of population is directly affected by floods (population of country is around 3.8 million), dozens of thousands of people have been evacuated, around 100 000 homes have been destroyed or severely damaged, economic goods have been devastated, overall damage will exceed one billion EUR (even it still cannot be precised), and thousand of landslides appear after floods and threatens to cause even more casualties and destroy even more homes. However, in this catastrophe people show enormous solidarity regardless to ethnicity and religion that has not been recorded in past twenty years.
Με διπλάσιους ρυθμούς συρρικνώνεται το παγοκάλυμμα της Ανταρκτικής
Το ένα μετά το άλλο έρχονται τα αποθαρρυντικά νέα για την Ανταρκτική. Μετά από τις προειδοποιήσεις, στις αρχές του μήνα, για μη αναστρέψιμη τήξη των πάγων στα ανατολικά, αλλά και στα δυτικά, επιστήμονες από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσαν ότι το παγοκάλυμμά της λιώνει με ρυθμό διπλάσιο σε σχέση με τις τελευταίες μετρήσεις. Συγκεκριμένα, επικαλούμενοι δεδομένα από τον ευρωπαϊκό δορυφόρο Cryosat-2, οι επιστήμονες λένε ότι η ήπειρος χάνει πλέον σχεδόν 160 δισεκατομμύρια τόνους πάγου το χρόνο, ποσότητα που αρκεί για να ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας παγκοσμίως κατά 0,43 χιλιοστά το χρόνο. Οι μεγαλύτερες απώλειες - σε ποσοστό 87% - καταγράφονται στο παγοκάλυμμα της δυτικής Ανταρκτικής. Τα στοιχεία, που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters, αφορούν την περίοδο 2010 έως 2013, ενώ περιλαμβάνουν ενημερώσεις αποτελεσμάτων από παλαιότερες παρατηρήσεις
ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ!
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*
Την επόμενη και μεθεπόμενη Κυριακή ψηφίζουμε. Για δημάρχους, περιφερειάρχες και ευρωβουλευτές. Αυτό είναι το τυπικό μέρος της διαδικασίας. Γιατί στις δύο επικείμενες αναμετρήσεις ψηφίζουμε είτε το θέλουμε είτε όχι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Πρώτον: Όντως οι επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις έχουν μεταξύ άλλων και το χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Έχουμε τη δυνατότητα να πούμε το μεγάλο όχι, Όχι στις πολιτικές που εξαθλίωσαν και εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό, όχι τις πολιτικές που έχουν προκαλέσει την ανείπωτη καταστροφή που όλοι ζούμε γύρω μας… Και οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν. Τα μέχρι πρότινος κόμματα εξουσίας πρέπει να… εξαφανιστούν. Να περάσουν στο περιθώριο ως βασικοί υπεύθυνοι της σημερινής κατάντιας…
Κάτω από τις στάχτες των εθνικισμών σιγοκαίει η ελπίδα...
{youtube}H0tq2OSfIz0{/youtube}
Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση
Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου
ΨΗΦΙΣΜΑ
(Εγκρίθηκε στη δημόσια εκδήλωση για το ελληνικό δημόσιο χρέος με ομιλητές τους Λεωνίδα Βατικιώτη, Σοφία Σακοράφα, Γιώργο Κατρούγκαλο, Σπύρο Μαρκέτο και Eric Toussaint)
Η κρίση χρέους που ξέσπασε το 2010 αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως αφορμή για την αφαίρεση κατακτήσεων των εργαζομένων και την μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους. Η αύξηση της ανεργίας στο 27%, η μείωση μισθών και συντάξεων (κατά 40% μέσο όρο), η έκρηξη των αυτοκτονιών (πάνω από 6.000 οι καταγεγραμμένες) και της μετανάστευσης της νεολαίας βεβαιώνουν τις διαστάσεις παροξυσμού που έλαβε το κοινωνικό ζήτημα, καθώς το βάρος της κρίσης μεταφέρθηκε στις πλάτες του 99%. Άμεσα υπαίτιοι ήταν μαζί με τις ελληνικές κυβερνήσεις και οι πιστωτές (τόσο ιδιώτες, δηλαδή τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όσο και θεσμικοί, δηλαδή ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ) που εκμεταλλεύτηκαν την δημοσιονομική κρίση για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους, οδηγώντας σε αύξηση το χρέος (175% του ΑΕΠ) και το δημοσιονομικό έλλειμμα (12,7% του ΑΕΠ).
Ο δολοφόνος με το… πλεόνασμα
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*
«Το ασθενοφόρο έφτασε και μετά βρέθηκα σ’ ένα τραπέζι και με ρώταγαν: Ποιο το θρήσκευμά μου, πού γεννήθηκα, χρωστούσα στο κράτος χρήματα από προηγούμενη διαμονή μου σε νοσοκομείο; Πότε γεννήθηκα, οι γονείς ζουν, παντρεμένος; Ξέρετε, τα γνωστά. Σου μιλάνε σα να είσαι μια χαρά, δεν κάνουν καν τον κόπο να υποκριθούν ότι πεθαίνεις»…
Το παραπάνω απόσπασμα μου ήρθε στο μυαλό συνομιλώντας στην εκπομπή Περπατάμε Μαζί στο Vmedia (http://www.youtube.com/watch?v=D2EcpiGLgZE&feature=youtu.be&a) με εκπροσώπους από το Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού: τον καρδιολόγο Γιώργο Βήχα και τον εθελοντή και εκπρόσωπο τύπου του ιατρείου Χρήστο Σιδέρη. Το εν λόγω απόσπασμα είναι από διήγημα του Αμερικανού «περιθωριακού» συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι με τον εύγλωττο τίτλο «Ζωή και Θάνατος στο Νοσοκομείο των Φτωχών» και προέρχεται από το βιβλίο « Ερωτικές Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας», που εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική το 1967(η πρώτη έκδοση στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οδυσσέας το 1980). Περιγράφει τη μεταφορά του σε ένα δημόσιο νοσοκομείο σε κάποια αμερικανική κομητεία μετά από μία ακόμη «μπουκοφσικική» μέρα ασυδοσίας.
Δημόσια εκδήλωση την Τετάρτη 7 Μαΐου, στις 8.00 το απόγευμα
Όσο πληρώνεις το χρέος …μεγαλώνει!
Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία (23.4.2014) για την πορεία του δημόσιου χρέους και του δημοσιονομικού ελλείμματος ξεγυμνώνουν την πολιτική της κυβέρνησης και της Τρόικας. Η άνοδος το 2013 του δημόσιου χρέους στο 175,1% του ΑΕΠ (318,7 δισ. ευρώ) από 148,3% (329,5 δισ. ευρώ) το 2010 και του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 12,7% του ΑΕΠ (23,1 δισ. ευρώ) από 10,9% του ΑΕΠ (24,1 δισ. ευρώ) αποδεικνύουν την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής της αιματηρής λιτότητας να τιθασεύσει το δημόσιο χρέος και να επιφέρει την δημοσιονομική ισορροπία.
Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τη νεοναζιστική σφαγή της Οδησσού
Ενώ το σύνολο των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες –τουλάχιστον- της Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Βελγίου, Γερμανίας και Πορτογαλίας) εξακολουθούν, για δεύτερη μέρα, να αποκρύπτουν την αλήθεια και να παραπληροφορούν απροσχημάτιστα και επαίσχυντα για τα γεγονότα της Οδησσού, λάβαμε και μεταφράσαμε την παρακάτω πρώτη συγκλονιστική μαρτυρία Ουκρανών αγωνιστών της διεθνιστικής κομμουνιστικής οργάνωσης Μπορότμπα, που βρέθηκαν μέσα στο φλεγόμενο κτίριο των Συνδικάτων. Όπως εξάλλου μας πληροφορούν, ο σύντροφός τους Αντρέι Μπραζέφσκι (βλέπε τη φωτογραφία του καρβουνιασμένου πτώματός του) είναι μεταξύ εκείνων που δολοφονήθηκαν από τους νεοναζιστές του Δεξιού Τομέα.
Γ.Μ.
Στις 2 Μαΐου το απόγευμα, ακροδεξιές ομάδες εξαπέλυσαν αληθινή νεοναζιστική τρομοκρατία στους δρόμους της Οδησσού. Μερικοί άνθρωποι σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις. Στη συνέχεια, οι νεοναζιστές πυρπόλησαν την κατασκήνωση των αντικυβερνητικών διαδηλωτών στην πλατεία Κουλίκοβο Πόλιε καθώς και το «Σπίτι των Συνδικάτων». Κάπου 40 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί ή ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από το Δεξιό Τομέα κοντά στο κτίριο των συνδικάτων. Ο Αλεξέϊ Άλμπου τραυματίστηκε κι αυτός σοβαρά εκεί.
Ανακοίνωση της Ελληνικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Μανιφέστου
Δυστυχώς, είναι πια πολύ αργά για την ευρωπαϊκή αντιφασιστική πρωτοβουλία μας
Η Ελληνική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Μανιφέστου βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσει την αποτυχία και ταυτόχρονα το τέλος αυτής της ευρωπαϊκής αντιφασιστικής πρωτοβουλίας, παρά τις σημαντικές επιτυχίες που σημείωσε στον ενάμιση χρόνο της ζωής της. Πράγματι, καθώς κύριος στόχος και συνάμα λόγος ύπαρξης της πρωτοβουλίας μας ήταν να προλάβει το κακό, πριν το τέρας θεριέψει, δηλαδή να εμποδίσει την ανάπτυξη μιας ισχυρής ευρωπαϊκής ακροδεξιάς μέσα από τη δημιουργία ενός μαζικού ενωτικού ευρωπαϊκού αντιφασιστικού κινήματος, τα γεγονότα μας υποχρεώνουν να διαπιστώσουμε σήμερα ότι –δυστυχώς- είναι πια πολύ αργά για αυτό.
Τρανή απόδειξη της παραπάνω θλιβερής διαπίστωσης είναι ότι η ευρωπαϊκή αριστερά πηγαίνει στις ευρωεκλογές που –κατά κοινή πια ομολογία- θα σημαδευτούν από μια πρωτοφανή επίδειξη δύναμης της ακροδεξιάς όλων των αποχρώσεων, χωρίς να έχει κατορθώσει να αρθρώσει ούτε καν ένα ευρωπαϊκό αντιφασιστικό προσκλητήριο, ούτε καν μια αντιφασιστική προειδοποίηση. Τα αποτελέσματα αυτής της τραγικής κατάστασης τα έχουμε κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας: Από την Ουκρανία και τη Ρωσία μέχρι τη Γαλλία και τη Βρετανία κι από την Ολλανδία και την Αυστρία μέχρι την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία, η νεοφασιστική και ακροδεξιά απειλή τείνει να γίνει άμεση και φυσικά, τρομακτικά επικίνδυνη, ενώ ταυτόχρονα δεκάδες εκατομμύρια πολίτες που θα ήθελαν να δράσουν αντιφασιστικά παραμένουν αποπροσανατολισμένοι και αποθαρρυμένοι ή παραλύουν καθώς δεν ξέρουν τι να κάνουν και σε ποιον να απευθυνθούν…