5.000 χρόνια χρέους ως όπλο αποστέρησης περιουσίας
Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο του παράνομου ιδιωτικού χρέους στο Νότο του πλανήτη
Μέρος 3ο
του Eric Toussaint
Στην Ασία, την Αφρική όπως και στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, το «σύστημα χρέος» γίνεται πιο σκληρό, όπως και στις πιο βιομηχανοποιημένες χώρες.
Πολλές θεμελιώδεις αλλαγές συνέβησαν κατά την διάρκεια των τελευταίων 40 ετών, κυρίως από τότε που ξέσπασε η κρίση του χρέους στον Τρίτο κόσμο, στις αρχές της δεκαετίας του 80.
Οι πολιτικές λιτότητας για την δομική προσαρμογή ευνοούν την προσφυγή στο ιδιωτικό χρέος
Οι πολιτικές των διαρθρωτικών προσαρμογών γενικεύθηκαν με πρόσχημα την κρίση του δημοσίου χρέους. Η κρίση αυτή προκλήθηκε από την συνδυασμένη επίδραση της πτώσης των προϊόντων που εξήγαγε ο Τρίτος κόσμος στην παγκόσμια αγορά, από το 1981-1982 και της αύξησης των επιτοκίων που επέβαλε η Federal Reserve από το 1979-1980 . Η εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και διαρθρωτικών προσαρμογών κυριάρχησε στο τέλος του 20ου αιώνα στις περισσότερες χώρες, ειδικότερα δε στις λεγόμενες «αναπτυσσόμενες» χώρες και αυτές του πρώην Ανατολικού μπλοκ.
Το δημοσιευμένο στις 11 του περασμένου Μάρτη άρθρο μας για τις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές είχε τον εύγλωττο και συνάμα πολύ επίκαιρο τίτλο “Από την παρούσα αποσύνθεση του παλιού στην αυριανή ιστορική θεσμική και πολιτική κρίση”. (1) Αν ήταν να σχολιάζαμε τώρα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου αυτών των προεδρικών εκλογών αλλά και τις βαθύτερες εξελίξεις που αυτά πυροδοτούν, δεν θα αλλάζαμε ούτε τον τίτλο, ούτε μια λέξη από το περιεχόμενο εκείνου του άρθρου. Κατά συνέπεια, τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα είχαμε να προσθέσουμε κάτι το ουσιαστικό…
Όταν αλλάζει σακάκι, ο κύριος Μελανσόν δεν ξεχνάει ποτέ να καρφιτσώσει στο πέτο του μια μικρή τριγωνική κόκκινη καρφίτσα που μερικοί νομίζουν πως είναι ένα είδος λεγεώνας της τιμής.
Στην Ευρώπη, από τον 16
Από την αρχή της Ιστορίας, εδώ και 5000 χρόνια, το ιδιωτικό χρέος υπήρξε εργαλείο υποδούλωσης, λεηλασίας, κυριαρχίας, αποστέρησης περιουσίας των λαϊκών τάξεων (μέσα στις οποίες, οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των θυμάτων), των εργατικών τάξεων: μικροί καλλιεργητές, τεχνίτες, ψαράδες, έως τους σύγχρονους μισθωτούς και τα μέλη των οικογενειών τους (οι φοιτητές που συνάπτουν χρέη για να συνεχίσουν τις σπουδές τους). Η διαδικασία είναι απλή: ο δανειστής απαιτεί από τον δανειζόμενο να βάλει ως ενέχυρο αυτό που κατέχει. Πρόκειται, για παράδειγμα, για την γη που κατέχει και καλλιεργεί ο χωρικός, ή για τα εργαλεία δουλειάς, αν πρόκειται για τεχνίτη. Η αποπληρωμή του δανείου γίνεται σε είδος ή σε χρήμα. Καθώς το 
Είναι αναμφίβολα σημείο των καιρών ότι το βορειο-αμερικανικό παράδειγμα κρίσης, κατάρρευσης ή και αποσύνθεσης του παραδοσιακού πολιτικού τοπίου βρίσκει τώρα μιμητές και στην Ευρώπη μας. Τρανή απόδειξη το μεταπολεμικό γαλλικό πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια και μετράει όχι πια χρόνια ή ακόμα και μήνες αλλά μάλλον εβδομάδες καθώς μας χωρίζουν πια μόνο 40 μέρες από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα σημάνει και το επίσημο τέλος του! Αν μη τι άλλο, ζούμε τώρα μέρες ιστορικής σημασίας και υπαρξιακής αβεβαιότητας…
Το βίντεο «Η Γυναίκα στα Χρόνια της Κρίσης» βασίζεται στην ηλεκτρονική και πραγματική Έκθεση Φωτογραφίας που εγκαινιάστηκε στο 1ο Φεστιβάλ Αλληλεγγύης για το «Το Σπίτι των Γυναικών» στις 28 Γενάρη 2016 στο «Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός».
Μετά από τέσσερις βδομάδες στο Λευκό Οίκο, ένας πρώτος απολογισμός της προεδρίας Τραμπ είναι όχι μόνο εφικτός αλλά και εξαιρετικά χρήσιμος καθότι μεστός πολύτιμων διδαγμάτων. Καταρχήν, αντίθετα από ό,τι έσπευδαν να προβλέψουν οι ευσεβείς πόθοι των διεθνών ΜΜΕ και των καγκελαριών που τον ήθελαν να “προσαρμόζεται στη πραγματικότητα” και να γίνεται «συνεννοήσιμος», ο Τραμπ κάνει ό,τι λέει, δηλαδή ό,τι υποσχέθηκε να κάνει (χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι πετυχαίνει ό,τι κάνει). Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ…
Ιδού ένα κείμενο υπογραμμένο από πάνω από 70 άτομα σε πολλές χώρες της Ευρώπης (βλέπε τον πλήρη κατάλογο στο τέλος του άρθρου). Αυτό το συλλογικό κείμενο αναλύει ξεκάθαρα τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προτείνει μια σειρά ριζοσπαστικών αλλά και αναγκαίων προτάσεων για όποιον δηλώνει ότι παλεύει ενάντια στη λιτότητα υπέρ μιας Ευρώπης των λαών και υπέρ της οικολογικής μετάβασης.
Η μελέτη αυτή αποδεικνύει ότι η ελληνική κρίση που ξέσπασε το 2010 προήλθε από τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα. Δεν είναι αποτέλεσμα υπέρμετρων δημόσιων δαπανών. Το υποτιθέμενο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας σχεδιάστηκε για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των ιδιωτών τραπεζιτών καθώς και των χωρών που κυριαρχούν στην ευρωζώνη. Η υιοθέτηση του ευρώ από την Ελλάδα έπαιξε καίριο ρόλο μεταξύ των παραγόντων που συνέβαλαν στην κρίση. Η ανάλυση που περιέχεται σε αυτό το κείμενο παρουσιάστηκε στην Αθήνα, την 6η Δεκεμβρίου 2016, κατά την συνάντηση της Ελληνικής Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους.
Είναι ή δεν είναι φασίστας ο Ντόναλντ Τραμπ; Καίριο το ερώτημα και όχι άδικα αρχίζει να απασχολεί τους -ήδη- όλο και πιο αγριανθρωπικούς καιρούς μας. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τη σημασία των ατομικών χαρακτηριστικών του κ. Τραμπ, θα μας ήταν όμως πιο χρήσιμο να διατυπωθεί ως εξής: Φασιστικό ή όχι το καθεστώς που προτίθεται να εγκαθιδρύσει στις ΗΠΑ ο Τραμπ και οι συνεργάτες του;
Η ηλιακή ενέργεια έχει καταστεί ο φθηνότερος τρόπος για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg. Η έκθεση έδειξε ότι το κόστος της ηλιακής ενέργειας σε 58 χώρες χαμηλότερου εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Βραζιλίας και της Ινδίας, έχει πέσει περίπου στο ένα τρίτο των επιπέδων του 2010 και είναι τώρα λίγο φθηνότερο από την αιολική ενέργεια.
Μπορεί αυτές τις μέρες να κυριάρχησαν στα ΜΜΕ και στις συζητήσεις η πτώση του Ρέντζι και οι λοιπές ιταλικές περιπέτειες αλλά εκεί που παίζεται η τύχη όλων μας δεν είναι ούτε στη Ρώμη, ούτε στη Βιέννη, ούτε καν στο Βερολίνο ή στο Παρίσι. Είναι στο… Standing Rock της μακρινής βόρειας Ντακότα των ΗΠΑ, μέσα στη χιονοθύελλα και με 20 υπό το μηδέν! (1)