Ηνωμένες Πολιτείες: Η άνοδος του φασισμού του τέλους εποχής

KLEIN Naomi, TAYLOR Astra

Η κυρίαρχη ιδεολογία της ακροδεξιάς έχει μετατραπεί σε ένα τερατώδη επιβιωτισμό των λευκών ρατσιστών. Ο ρόλος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα κίνημα αρκετά ισχυρό για να τους σταματήσει.

Το κίνημα υπέρ των εταιρικών πόλεων-κρατών δεν πιστεύει στην τύχη που έχει. Εδώ και χρόνια προωθεί την ακραία ιδέα ότι οι πλούσιοι που είναι αλλεργικοί στους φόρους θα πρέπει να δημιουργήσουν τα δικά τους high-tech φέουδα, είτε πρόκειται για νέα κράτη σε τεχνητές νήσους σε διεθνή ύδατα («seasteading») είτε για «πόλεις της ελευθερίας» ευνοϊκές για τις επιχειρήσεις, όπως η Próspera, μια κλειστή κοινότητα που συνδυάζει ένα ιατρικό σπα τύπου άγριας δύσης σε ένα νησί της Ονδούρας.

Ωστόσο, παρά την υποστήριξη επιφανών επιχειρηματιών όπως ο Peter Thiel και ο Marc Andreessen, τα ακραία λιμπερταριακά όνειρά τους συνεχίζουν να βουλιάζουν: αποδεικνύεται ότι οι περισσότεροι πλούσιοι που σέβονται τον εαυτό τους δεν θέλουν πραγματικά να ζήσουν σε πλωτές πλατφόρμες πετρελαίου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει χαμηλότερους φόρους, και αν η Próspera μπορεί να είναι ευχάριστη για διακοπές και μερικές σωματικές «βελτιώσεις», Το εξωεθνικό της καθεστώς αμφισβητείται επί του παρόντος στα δικαστήρια.

Σήμερα, αυτό το κάποτε περιθωριακό δίκτυο εταιρικών αποσχιστών βρίσκεται ξαφνικά να χτυπά πόρτες που είναι ορθάνοιχτες στην ίδια την καρδιά της παγκόσμιας εξουσίας.

Το πρώτο σημάδι ότι η τύχη άλλαζε πλευρά ήρθε το 2023, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, υποσχέθηκε, από το πουθενά, να διοργανώσει έναν διαγωνισμό που θα οδηγούσε στη δημιουργία 10 «πόλεων ελευθερίας» σε ομοσπονδιακές εκτάσεις. Αυτή η δοκιμαστική κίνηση πέρασε τότε σχεδόν απαρατήρητη, χαμένη μέσα στην καθημερινή πλημμύρα εξωφρενικών δηλώσεων. Όμως, μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης, οι επίδοξοι ιδρυτές χωρών έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία λόμπι, αποφασισμένοι να μετατρέψουν την υπόσχεση του Τραμπ σε πραγματικότητα.

«Η ενέργεια στην Ουάσινγκτον είναι εντελώς ηλεκτρική», δήλωσε πρόσφατα με ενθουσιασμό ο Trey Goff, επικεφαλής του γραφείου της Próspera, μετά από ένα ταξίδι στο Καπιτώλιο. Σύμφωνα με τον ίδιο, η νομοθεσία που θα ανοίξει το δρόμο για μια πληθώρα εταιρικών πόλεων-κρατών αναμένεται να οριστικοποιηθεί μέχρι το τέλος του έτους.

Εμπνευσμένοι από τον πολιτικό φιλόσοφο Albert Hirschman, προσωπικότητες όπως ο Goff, ο Thiel και ο επενδυτής και συγγραφέας Balaji Srinivasan υπερασπίζονται αυτό που αποκαλούν «έξοδο» – την αρχή ότι όσοι έχουν τα μέσα έχουν το δικαίωμα να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις της ιθαγένειας, συμπεριλαμβανομένων των φόρων και των δεσμευτικών κανονισμών. Αναπροσαρμόζοντας και μετονομάζοντας τις παλιές φιλοδοξίες και τα προνόμια των αυτοκρατοριών, ονειρεύονται να κατακερματίσουν τις κυβερνήσεις και να χωρίσουν τον κόσμο σε υπερκαπιταλιστικές οάσεις, απαλλαγμένες από τη δημοκρατία, κάτω από τον αποκλειστικό έλεγχο των πλουσιότερων, προστατευμένες από ιδιωτικούς μισθοφόρους, εξυπηρετούμενες από ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης και χρηματοδοτούμενες από κρυπτονομίσματα.

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι θα ήταν αντιφατικό για τον Τραμπ, που εκλέχθηκε με ένα πατριωτικό πρόγραμμα «Πρώτα η Αμερική», να δώσει την ευλογία του σε αυτό το όραμα για κυρίαρχα εδάφη που κυβερνώνται από δισεκατομμυριούχους που περνιώνται για θεοί. Και έχει γίνει πολύς λόγος για τους άγριους πολέμους μεταξύ του εκπροσώπου του MAGA Steve Bannon, περήφανου εθνικιστή και λαϊκιστή, και των δισεκατομμυριούχων συμμάχων του Τραμπ, στους οποίους επιτέθηκε αποκαλώντας τους «τεχνοφεουδάρχεςς» που «δεν δίνουν δεκάρα για τον άνθρωπο» – και ακόμη λιγότερο για το έθνος-κράτος. Σίγουρα υπάρχουν συγκρούσεις μέσα στην ασταθή και αυτοσχέδια συμμαχία του Τραμπ, που πρόσφατα έφτασαν σε σημείο βρασμού με το ζήτημα των δασμών. Ωστόσο, οι υποβόσκουσες επιδιώξεις δεν είναι ίσως τόσο ασυμβίβαστες όσο φαίνονται από πρώτη άποψη.

Η συνομοταξία των χωρών-start-up οραματίζεται σαφώς ένα μέλλον που θα σημαδεύεται από σοκ, ελλείψεις και κατάρρευση. Οι ιδιωτικοί τους τομείς υψηλής τεχνολογίας είναι ουσιαστικά οχυρωμένες σωστικές κάψουλες, σχεδιασμένες για να μπορούν μερικοί εκλεκτοί να απολαμβάνουν κάθε δυνατή πολυτέλεια και ευκαιρίες βελτίωσης του ανθρώπινου είδους, εξασφαλίζοντας σε αυτούς και στα παιδιά τους ένα πλεονέκτημα σε ένα μέλλον που θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρο. Για να το πούμε ωμά, οι πιο ισχυροί άνθρωποι του κόσμου προετοιμάζονται για το τέλος του κόσμου, ένα τέλος που οι ίδιοι επιταχύνουν μανιωδώς.

Αυτό δεν απέχει πολύ από το πλατύτερα διαδεδομένο όραμα των οχυρωμένων εθνών που έχει κατακτήσει την σκληρή ακροδεξιά σε παγκόσμιο επίπεδο, από την Ιταλία έως το Ισραήλ, και από την Αυστραλία έως τις Ηνωμένες Πολιτείες: σε αυτούς τους καιρούς αδιάκοπων κινδύνων, κινήματα σε αυτές τις χώρες που πρεσβεύουν ανοιχτά την υπεροχή των λευκών, αντιμετωπίζουν τα σχετικά πλούσια κράτη τους ως εξοπλισμένα μπούνκερ. Αυτά τα μπούνκερ είναι κτηνώδη στην αποφασιστικότητά τους να εκδιώξουν και να φυλακίσουν τους ανεπιθύμητους ανθρώπους (ακόμη και αν αυτό απαιτεί μια επ'αόριστο κράτηση σε εξωεθνικές ποινικές αποικίες, από το νησί Μάνους μέχρι τον κόλπο του Γκουαντάναμο) και εξίσου αδίστακτα στην επιθυμία τους να καταλάβουν βίαια τη γη και τους πόρους (νερό, ενέργεια, κρίσιμα ορυκτά) που θεωρούν απαραίτητα για να αντέξουν στα μελλοντικά σοκ.

Είναι ενδιαφέρον ότι, σε μια εποχή που οι άλλοτε κοσμικές ελίτ της Σίλικον Βάλεϊ ανακαλύπτουν ξαφνικά τον Ιησού, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα δύο οράματα – το εταιρικό κράτος με την προνομιακή πρόσβαση και το έθνος-μπούνκερ – έχουν πολλά κοινά με τη φονταμενταλιστική χριστιανική ερμηνεία της βιβλικής Αρπαγής, όταν υποτίθεται πως οι πιστοί θα ανυψωθούν σε μια χρυσή πόλη στον ουρανό, ενώ οι καταραμένοι θα μείνουν πίσω για να υποστούν μια τελική αποκαλυπτική μάχη εδώ κάτω.

Αν θέλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας, πρέπει να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα: δεν αντιμετωπίζουμε αντιπάλους που έχουμε ξαναδεί. Αντιμετωπίζουμε τον φασισμό του τέλους εποχής.

Στοχαζόμενος την παιδική του ηλικία υπό το καθεστώς του Μουσολίνι, ο μυθιστοριογράφος και φιλόσοφος Ουμπέρτο Έκο παρατήρησε σε ένα διάσημο δοκίμιο του, ότι ο φασισμός έχει συνήθως ένα «σύνδρομο Αρμαγεδώνα» – μια εμμονή στην καταστροφή των εχθρών του σε μια μεγάλη τελική μάχη. Αλλά ο ευρωπαϊκός φασισμός της δεκαετίας του 1930 και του 1940 είχε επίσης έναν ορίζοντα: ένα όραμα για μια μελλοντική χρυσή εποχή μετά το λουτρό αίματος, η οποία θα ήταν ειρηνική, ποιμενική και εξαγνισμένη για τους πιστούς του. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα.

Συνειδητοποιώντας τους πραγματικούς υπαρξιακούς κινδύνους της εποχής μας – από την κλιματική αλλαγή και τον πυρηνικό πόλεμο έως την αυξανόμενη ανισότητα και την ανεξέλεγκτη τεχνητή νοημοσύνη – αλλά οικονομικά και ιδεολογικά προσηλωμένα στην εμβάθυνση αυτών των απειλών, τα σύγχρονα ακροδεξιά κινήματα στερούνται κάθε αξιόπιστου οράματος για ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Ο μέσος ψηφοφόρος δεν έχει να επιλέξει παρά μόνο αναμασήματα ενός παρελθόντος που έχει περάσει ανεπιστρεπτή, μαζί με τις σαδιστικές απολαύσεις της κυριαρχίας επί ενός ολοένα και μεγαλύτερου συνόλου άλλων απανθρωπισμένων ανθρώπων.

Και έτσι έχουμε την κυβέρνηση Τραμπ να προσπαθεί να διαδώσει μια συνεχή ροή προπαγάνδας πραγματικής αλλά και δημιουργημα της τεχνητής νοημοσύνης, σχεδιασμένης αποκλειστικά για αυτούς τους πορνογραφικούς σκοπούς. Σκηνές με αλυσσοδεμένους μετανάστες που φορτώνονται σε πτήσεις απέλασης, συνοδευόμενες από ήχους αλυσίδων που αλληλοχτυπιούνται και χειροπέδων που κλειδώνονται, τις οποίες ο επίσημος λογαριασμός X του Λευκού Οίκου χαρακτήρισε «ASMR», σε αναφορά σε ήχους που έχουν σχεδιαστεί για να ηρεμούν το νευρικό σύστημα. Ή ο ίδιος λογαριασμός που μοιράζεται την είδηση της σύλληψης του Mahmoud Khalil, μόνιμου κατοίκου των ΗΠΑ που ήταν ενεργός στο φιλοπαλαιστινιακό στρατόπεδο του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, με τα ειρωνικά λόγια: «SHALOM, MAHMOUD». Ή οποιαδήποτε από τις σαδιστικές-σικ φωτογραφικές συνεδρίες της υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας Κρίστι Νοέμ (καβάλα σε άλογο στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα, μπροστά από ένα γεμάτο κελί φυλακής στο Ελ Σαλβαδόρ, κρατώντας ένα πολυβόλο κατά τη σύλληψη μεταναστών στην Αριζόνα...).

Η κυρίαρχη ιδεολογία της ακροδεξιάς στην εποχή μας των αυξανόμενων καταστροφών έχει μετατραπεί σε ένα τερατώδη επιβιωτισμό των λευκών ρατσιστών.

Είναι τρομακτικό στην διαστροφή του, ναι. Αλλά ανοίγει επίσης ισχυρές δυνατότητες αντίστασης. Το να στοιχηματίζεις ενάντια στο μέλλον σε τέτοια κλίμακα – να ποντάρεις στο μπούνκερ σου – είναι προδοσία, στο πιο θεμελιώδες επίπεδο, εκείνο των καθηκόντων μας απέναντι στους άλλους, απέναντι στα παιδιά που αγαπάμε και απέναντι σε κάθε άλλη μορφή ζωής με την οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη μας. Είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων γενοκτονικό στην ουσία του και προδοτικό προς το θαύμα και την ομορφιά αυτού του κόσμου. Είμαστε πεπεισμένοι ότι όσο περισσότερο οι άνθρωποι κατανοήσουν σε ποιο βαθμό η δεξιά έχει υποκύψει στο σύμπλεγμα του Αρμαγεδδώνα, τόσο περισσότερο θα είναι έτοιμοι να αντιδράσουν, συνειδητοποιώντας ότι διακυβεύονται πια τα πάντα.

Οι αντίπαλοί μας γνωρίζουν πολύ καλά ότι μπαίνουμε σε μια εποχή έκτακτης ανάγκης, αλλά αντέδρασαν αγκαλιάζοντας θανατηφόρες αλλά και εγωιστικές ψευδαισθήσεις. Έχοντας προσχωρήσει σε διάφορες φαντασιώσεις απάρτχάϊντ με μπουνκεροποιημένη ασφάλεια, επιλέγουν να αφήσουν τη Γη να καεί. Το καθήκον μας είναι να χτίσουμε ένα ευρύ και βαθύ κίνημα, τόσο πνευματικό όσο και πολιτικό, αρκετά ισχυρό για να σταματήσει αυτούς τους διαταραγμένους προδότες. Ένα κίνημα ριζωμένο σε μια αταλάντευτη δέσμευση του ενός προς τον άλλο, πέρα από τις πολλές διαφορές και διαιρέσεις μας, και προς αυτόν τον θαυμαστό και μοναδικό πλανήτη.

Δεν πάει πολύς καιρός, που ήταν κυρίως οι θρησκευτικοί φονταμενταλιστές που υποδέχονταν τα σημάδια της αποκάλυψης με χαρούμενη έξαψη για την πολυαναμενόμενη Αρπαγή. Ο Τραμπ ανέθεσε κρίσιμες θέσεις σε άτομα που υποστηρίζουν αυτή την φλογερή ορθοδοξία, συμπεριλαμβανομένων αρκετών χριστιανών σιωνιστών που θεωρούν τη χρήση καταστροφικής βίας από το Ισραήλ για την επέκταση της εδαφικής του επικράτειας όχι ως παράνομες φρικαλεότητες, αλλά ως ευχάριστες αποδείξεις ότι η Αγία Γη πλησιάζει στις συνθήκες υπό τις οποίες θα επιστρέψει ο Μεσσίας και οι πιστοί θα αποκτήσουν το ουράνιο βασίλειό τους.

Ο Mike Huckabee, ο νέος πρέσβης του Trump στο Ισραήλ, έχει στενούς δεσμούς με τον χριστιανικό σιωνισμό, όπως και ο Pete Hegseth, ο υπουργός Άμυνας του. Η Noem και ο Russell Vought, ο αρχιτέκτονας του Project 2025 που τώρα διευθύνει το Γραφείο Προϋπολογισμού και Διαχείρισης, είναι και οι δύο ένθερμοι υποστηρικτές του χριστιανικού εθνικισμού. Ακόμη και ο Thiel, ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος και γνωστός για το εορταστικό στιλ της ζωής του, ακούστηκε πρόσφατα να στοχάζεται την άφιξη του Αντίχριστου (spoiler: πιστεύει ότι αυτός είναι η Greta Thunberg, θα επανέλθουμε σε αυτό σύντομα).

Αλλά δεν χρειάζεται να ερμηνεύετε στην κυριολεξία την Βίβλο, ούτε καν να είστε θρήσκος, για να είστε φασίστας του τέλους εποχής. Σήμερα, πολλοί ισχυροί και κοσμικοί άνθρωποι έχουν υιοθετήσει ένα όραμα για το μέλλον που ακολουθεί ένα σχεδόν πανομοιότυπο σενάριο, στο οποίο ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε καταρρέει υπό το βάρος του και μερικοί εκλεκτοί επιβιώνουν και ευημερούν σε διάφορα είδη κιβωτών, μπούνκερ και κλειστών «πόλεων ελευθερίας». Σε ένα άρθρο του 2019 με τίτλο «Left Behind: Future Fetishists, Prepping and the Abandonment of Earth» (Αυτοί που μένουν μόνοι: Φετιχιστές του μέλλοντος, η Προετοιμασία και η Εγκατάλειψη της Γης), οι ερευνητές επικοινωνίας Sarah T. Roberts και Mél Hogan περιέγραψαν την επιθυμία για μια κοσμική Αρπαγή: «Στην επιταχυντική φαντασία, το μέλλον δεν αφορά τη μείωση των αδικιών, τα όρια ή την αποκατάσταση, αλλά μάλλον μια πολιτική που οδηγεί σε ένα τελικό αποτέλεσμα».

Ο Elon Musk, ο οποίος αύξησε σημαντικά την περιουσία του μαζί με τον Thiel στην PayPal, ενσαρκώνει αυτή την ηθική της κατάρρευσης. Είναι ένα άτομο που κοιτάζει τα θαύματα του νυχτερινού ουρανού και φαίνεται να βλέπει μόνο ευκαιρίες να γεμίσει αυτό το άγνωστο με τα δικά του διαστημικά απόβλητα. Αν και έχτισε τη φήμη του προειδοποιώντας για τους κινδύνους της κλιματικής κρίσης και της τεχνητής νοημοσύνης, αυτός και οι κολλητοί του από το λεγόμενο «τμήμα κυβερνητικής αποτελεσματικότητας» (Doge) περνούν τώρα τις μέρες τους εντείνοντας αυτούς τους ίδιους κινδύνους (και πολλούς άλλους) καταργώντας όχι μόνο τις περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, αλλά και ολάκερες ρυθμιστικές αρχές, με τον προφανή στόχο να αντικαταστήσουν τους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους με chatbots.

Ποιος χρειάζεται ένα λειτουργικό έθνος-κράτος όταν ο εξω-ατμοσφαιρικός χώρος – που πλέον παρουσιάζεται ως η πάγια εμμονή του Musk – μας καλεί; Για τον Musk, ο Άρης έχει γίνει μια κοσμική κιβωτός, την οποία θεωρεί απαραίτητη για την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού, ίσως μέσω συνειδήσεων που θα μεταφορτωθούν σε μια γενική τεχνητή νοημοσύνη. Ο Kim Stanley Robinson, συγγραφέας της τριλογίας επιστημονικής φαντασίας για τον Άρη που φαίνεται να έχει εμπνεύσει εν μέρει τον Musk, είναι σαφής όσον αφορά τους κινδύνους των φαντασιώσεων του δισεκατομμυριούχου για τον εποικισμό του Άρη. Είναι, λέει, «απλώς ένα ηθικό ρίσκο που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να καταστρέψουμε τη Γη και εμείς να τη βγάλουμε καθαρή. Αυτό είναι εντελώς λάθος».

Όπως οι θρησκευτικοί οπαδοί του τέλους του κόσμου που επιθυμούν να ξεφύγουν από το βασίλειο του σώματος, έτσι και η επιθυμία του Musk να κάνει την ανθρωπότητα ένα «πολυπλανητικό» είδος καθίσταται δυνατή από την ανικανότητα του να εκτιμήσει το μεγαλείο της ποικιλίας των ειδών του μοναδικού μας σπιτιού. Προφανώς αδιάφορος για την αφθονία που τον περιβάλλει ή για την ανάγκη να διασφαλίσει ότι η Γη θα συνεχίσει να σφύζει από ποικιλομορφία, χρησιμοποιεί την τεράστια περιουσία του για να φτιάξει ένα μέλλον όπου μια χούφτα άνθρωποι και ρομπότ θα επιβιώνουν με δυσκολία σε δύο άγονους πλανήτες (σε μια ριζικά φτωχή Γη και σε ένα τεχνητό Άρη). Πράγματι, σε μια παράξενη παραλλαγή της ιστορίας της Παλαιάς Διαθήκης, ο Musk και οι δισεκατομμυριούχοι συνάδελφοί του στον τομέα της τεχνολογίας, έχοντας αναλάβει θεϊκές εξουσίες, δεν αρκούνται να κατασκευάζουν κιβωτούς. Φαίνεται να κάνουν ό,τι μπορούν για να προκαλέσουν τον κατακλυσμό. Οι σημερινοί ακροδεξιοί ηγέτες και οι πλούσιοι σύμμαχοί τους δεν αρκούνται να εκμεταλλεύονται τις καταστροφές, κατά το πρότυπο του καπιταλισμού της καταστροφής, αλλά τις προκαλούν και τις σχεδιάζουν ταυτόχρονα.

Τι γίνεται όμως με τη βάση του MAGA; Δεν είναι όλοι τους αρκετά πιστοί για να πιστέψουν ειλικρινά στην Αρπαγή, και οι περισσότεροι σίγουρα δεν έχουν τα χρήματα για να αγοράσουν μια θέση σε μια «πόλη της ελευθερίας», πόσο μάλλον σε έναν πύραυλο. Μην ανησυχείτε. Ο φασισμός του τέλους εποχής προσφέρει την υπόσχεση πολλών πιο προσιτών κιβωτών και μπούνκερ, που είναι προσιτά στους στρατιώτες της βάσης χαμηλότερου επιπέδου.

Ακούστε το καθημερινό podcast του Steve Bannon – που παρουσιάζεται ως το κύριο μέσο ενημέρωσης του MAGA – και θα βομβαρδιστείτε με ένα μοναδικό μήνυμα: ο κόσμος πηγαίνει κατά διαόλου, οι άπιστοι ξεπερνούν τα οδοφράγματα και πλησιάζει η τελική μάχη. Να είστε έτοιμοι. Το μήνυμα των «preppers» γίνεται ιδιαίτερα έντονο όταν ο Bannon προχωρά στην προώθηση των προϊόντων των διαφημιζόμενων του. Αγοράστε Birch Gold, λέει ο Bannon στο κοινό του, γιατί η υπερχρεωμένη αμερικανική οικονομία θα καταρρεύσει και δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε τις τράπεζες. Αποθηκεύστε έτοιμα γεύματα από την My Patriot Supply. Βελτιώστε την εκπαίδευσή σας στη σκοποβολή χρησιμοποιώντας ένα οικιακό σύστημα καθοδηγούμενο από λέιζερ. Το τελευταίο πράγμα που θα θέλατε να κάνετε είναι να εξαρτιέστε από την κυβέρνηση στη διάρκεια μιας καταστροφής, υπενθυμίζει στους ακροατές (αυτό που δεν λέει: ειδικά τώρα που οι άντρες του Doge διαλύουν την κυβέρνηση).

Ο φασισμός του τέλους εποχής είναι μια μελαγχολική μοιρολατρία – ένα τελευταίο καταφύγιο για εκείνους που τους είναι πιο εύκολο να γιορτάζουν την καταστροφή παρά να φαντάζονται τη ζωή χωρίς τον ρατσισμό των λευκών.

Φυσικά, ο Μπάνον δεν προτρέπει μόνο το κοινό του να δημιουργήσει τα δικά του μπούνκερ. Οραματίζεται επίσης τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ένα ξεχωριστό μπούνκερ, στο οποίο οι πράκτορες της ICE (Immigration and Customs Enforcement) σαρώνουν τους δρόμους, τους χώρους εργασίας και τα πανεπιστήμια, εξαφανίζοντας όσους θεωρούνται εχθροί της αμερικανικής πολιτικής και των συμφερόντων της. Το έθνος-μπούνκερ βρίσκεται στην καρδιά της ατζέντας του MAGA και του φασισμού του τέλους εποχής. Σύμφωνα με τη λογική του, το πρώτο καθήκον είναι να σκληρύνει τα εθνικά σύνορα και να εξαλείψει όλους τους εχθρούς, ξένους και ντόπιους. Αυτό το αποτρόπαιο έργο έχει πλέον ξεκινήσει από την κυβέρνηση Τραμπ, με την έγκριση του Ανώτατου Δικαστηρίου, που επικαλείται τον Νόμο περί Εχθρικών Αλλοδαπών για να απελάσει εκατοντάδες Βενεζουελάνους μετανάστες στο Cecot, τη διαβόητη πλέον μεγα-φυλακή στο Ελ Σαλβαδόρ. Το ίδρυμα, που ξυρίζει τα κεφάλια των κρατουμένων και στοιβάζει μέχρι και 100 άτομα σε ένα μόνο κελί, το ένα πάνω στ'άλλο σε κουκέτες χωρίς στρώματα, λειτουργεί υπό «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που κηρύχθηκε για πρώτη φορά πριν από πάνω από τρία χρόνια από τον πρωθυπουργό της χώρας, Nayib Bukele, λάτρη των κρυπτονομισμάτων και χριστιανό σιωνιστή.

Ο Bukele πρότεινε να παρέχει το ίδιο σύστημα πληρωτέων υπηρεσιών για τους Αμερικανούς πολίτες που η κυβέρνηση θα ήθελε να ρίξει σε μια δικαστική μαύρη τρύπα. «Το λατρεύω», δήλωσε πρόσφατα ο Trump, όταν ρωτήθηκε για την πρόταση αυτή. Δεν είναι περίεργο: το Cecot είναι το αρρωστημένο αλλά λογικό επακόλουθο της φαντασίωσης της «πόλης της ελευθερίας» – μιας ζώνης όπου όλα είναι προς πώληση και δεν ισχύουν οι νόμιμες διαδικασίες. Πρέπει να περιμένουμε ακόμα χειρότερα από αυτόν τον σαδισμό. Σε μια τρομακτικά ειλικρινή δήλωση, ο αναπληρωτής διευθυντής της ICE, Todd Lyons, δήλωσε στην Έκθεση για την Ασφάλεια των Συνόρων 2025 ότι θα ήθελε να δει μια πιο «εμπορική» προσέγγιση αυτών των απελάσεων, «όπως το [Amazon] Prime, αλλά με ανθρώπινα όντα».

Αν η φύλαξη των συνόρων του έθνους-μπούνκερ είναι το πρώτο καθήκον του φασισμού του τέλους εποχής, το δεύτερο καθήκον είναι εξίσου σημαντικό: η κυβέρνηση των ΗΠΑ να διεκδικήσει όλους τους πόρους που θα μπορούσαν να χρειαστούν οι προστατευόμενοι πολίτες της για να περάσουν τους δύσκολους καιρούς που έρχονται. Ίσως πρόκειται για τη διώρυγα του Παναμά. Ή για τις θαλάσσιες οδούς της Γροιλανδίας που λιώνουν γρήγορα. Ή για τα κρίσιμα ορυκτά της Ουκρανίας. Ή για το γλυκό νερό του Καναδά. Θα έπρεπε να θεωρήσουμε όλα αυτά λιγότερο σαν παλιομοδίτικο ιμπεριαλισμό και περισσότερο σαν προετοιμασία πανεθνικής κλίμακας. Τα παλιά αποικιακά φύλλα συκής περί της διάδοσης της δημοκρατίας ή του λόγου του Θεού έχουν εξαφανιστεί – όταν ο Τραμπ κοιτάζει με λαιμαργεία τον πλανήτη, κάνει προμήθειες για την κατάρρευση του πολιτισμού.

Αυτή η νοοτροπία του μπούνκερ βοηθά επίσης να εξηγηθούν οι αμφιλεγόμενες παρεμβολές του JD Vance στην καθολική θεολογία. Ο αντιπρόεδρος, ο οποίος οφείλει την πολιτική του καριέρα σε μεγάλο βαθμό στη γενναιοδωρία του κύριου «prepper» Thiel, εξήγησε στο Fox News ότι, σύμφωνα με τη μεσαιωνική χριστιανική έννοια του ordo amoris (που μεταφράζεται τόσο ως «τάξη της αγάπης» όσο και ως «τάξη της φιλανθρωπίας»), δεν οφείλεται αγάπη σε όσους βρίσκονται έξω από το μπούνκερ: «Αγαπάς την οικογένειά σου, μετά αγαπάς τον γείτονά σου, μετά αγαπάς την κοινότητά σου, μετά αγαπάς τους συμπολίτες σου στη χώρα σου. Και μόνο τότε μπορείς να επικεντρωθείς και να δώσεις προτεραιότητα στον υπόλοιπο κόσμο». (Ή ούτε καν αυτό, όπως θα υποδείκνυε η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ.) Με άλλα λόγια, δεν οφείλουμε τίποτα σε κανέναν που είναι έξω από το μπούνκερ μας.

Αν και βασίζεται σε επίμονες τάσεις της δεξιάς – η δικαιολόγιση μισαλλόδοξων αποκλεισμών δεν είναι κάτι καινούργιο κάτω από τον εθνο-εθνικιστικό ήλιο – απλά δεν έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ στο παρελθόν μια τόσο ισχυρή ροπή προς την Αποκάλυψη στην κυβέρνηση. Τα μεγάλα λόγια για το «τέλος της ιστορίας» της μεταψυχροπολεμικής εποχής αντικαθίστανται γρήγορα από την πεποίθηση ότι βρισκόμαστε πραγματικά στο τέλος εποχής. Το Doge μπορεί να τυλίγεται με το λάβαρο της οικονομικής «αποτελεσματικότητας», και οι υφιστάμενοι του Musk μπορούν να φέρνουν στη μνήμη τους τους νεαρούς «Chicago Boys» που εκπαιδεύτηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σχεδίασαν την οικονομική θεραπεία σοκ για το δικτατορικό καθεστώς του Augusto Pinochet, αλλά δεν πρόκειται απλώς για τον παλιό γάμο μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και νεοσυντηρητισμού. Πρόκειται για ένα νέο χιλιαστικό μείγμα λατρείας του χρήματος που υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργήσουμε τη γραφειοκρατία και να αντικαταστήσουμε τους ανθρώπους με chatbots προκειμένου να μειώσουμε «τη σπατάλη, την απάτη και τις καταχρήσεις» – και, επίσης, επειδή η γραφειοκρατία είναι το καταφύγιο των δαιμόνων που αντιστέκονται στον Τραμπ. Εκεί είναι που οι «bros» της τεχνολογίας συγχωνεύονται με τους «TheoBros», μια πραγματική ομάδα υπερπατριαρχικών χριστιανών υπερασπιστών της ανωτερότητας της λευκής "φυλής", που συνδέονται με τον Hegseth και άλλους στην κυβέρνηση Τραμπ.

Όπως το κάνει πάντα ο φασισμός, το σημερινό αρμαγεδδονικό σύμπλεγμα διαπερνά τις κοινωνικές τάξεις, συνδέοντας τους δισεκατομμυριούχους με τη βάση του MAGA. Λόγω δεκαετιών αυξανόμενου οικονομικού στρες, καθώς και αδιάκοπων και δεξιοτεχνικών μηνυμάτων που αντιπαραθέτουν τους εργαζόμενους μεταξύ τους, είναι κατανοητό που πολλοί άνθρωποι νοιώθουν ανίκανοι να προστατευθούν από την αποσύνθεση που τους περιβάλλει (και αυτό ανεξάρτητα από των πόσων μηνών ετοιματζίδικα γεύματα μπορούν να αγοράσουν). 'Ομως, τους προσφέρονται συναισθηματικές αποζημιώσεις: μπορείτε να χειροκροτήσετε το τέλος των θετικών διακρίσεων και της DEI (ποικιλομορφία, ισότητα και ένταξη), να δοξάσετε τις μαζικές απελάσεις, να απολαύσετε την άρνηση της φροντίδας για την επιβεβαίωση του φύλου των τρανς ατόμων, να δαιμονοποιήσετε τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας που πιστεύουν ότι τα ξέρουν καλύτερα από εσάς και να χειροκροτήσετε την κατάργηση των οικονομικών και περιβαλλοντικών ρυθμίσεων ως μέσο για να εξουσίασετε τους φιλελεύθερους. Ο φασισμός του τέλους εποχής είναι μια μελαγχολικά εορταστική μοιρολατρεία – ένα τελευταίο καταφύγιο για όσους βρίσκουν πιο εύκολο να γιορτάσουν την καταστροφή παρά να φανταστούν μια ζωή χωρίς υπεροχή της λευκής "φυλής".

Είναι επίσης μια αυτοενισχυόμενη καθοδική σπείρα: οι έξαλλες επιθέσεις του Τραμπ εναντίον όλων των δομών που έχουν σχεδιαστεί για να προστατεύουν το κοινό από ασθένειες, επικίνδυνα τρόφιμα και καταστροφές – ακόμη και για να ενημερώνουν το κοινό όταν το πλησιάζουν καταστροφές – ενισχύουν το επιχείρημα υπέρ του «prepperism» και στους μεν και στους δε, δημιουργώντας παράλληλα μια μυριάδα νέων ευκαιριών ιδιωτικοποίησης και κέρδους για τους ολιγάρχες που τροφοδοτούν αυτή την ταχεία αποδιάρθρωση του κοινωνικού και ρυθμιστικού κράτους.

Στην αυγή της πρώτης θητείας του Τραμπ, το New Yorker διερεύνησε ένα φαινόμενο που περιέγραψε ως «προετοιμασία για την αποκάλυψη για τους υπερπλούσιους». Εκείνη την εποχή, ήταν ήδη σαφές ότι στη Σίλικον Βάλεϊ και στη Γουόλ Στριτ, οι πιο σοβαροί επιβιωτιστές υψηλού επιπέδου προφυλάσσονταν από τις κλιματικές διαταραχές και την κοινωνική κατάρρευση αγοράζοντας χώρους σε υπόγεια μπούνκερ κατασκευασμένα κατά παραγγελία και χτίζοντας σπίτια εκκένωσης σε υπερυψωμένα οικόπεδα σε μέρη όπως η Χαβάη (όπου ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ υποτίμησε τη σημασία του υπόγειου χώρου 5.000 τετραγωνικών ποδιών του, χαρακτηρίζοντάς τον «μικρό καταφύγιο») και τη Νέα Ζηλανδία (όπου ο Thiel αγόρασε σχεδόν 500 στρέμματα, αλλά είδε το σχέδιό του για την κατασκευή ενός πολυτελούς επιβιωτιστικού συγκροτήματος να απορρίπτεται από τις τοπικές αρχές το 2022 ως οπτική φρίκη).

Αυτός ο χιλιασμός συνδέεται με μια σειρά άλλων διανοητικών μοντέλων της Silicon Valley, όλων βασισμένων στη διαδεδομένη πεποίθηση ότι ο κόσμος μας οδεύει προς μια κατακλυσμική καταστροφή και ότι είναι καιρός να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις για το ποια τμήματα της ανθρωπότητας μπορούν να σωθούν. Ο διανθρωπισμός είναι μία από αυτές τις ιδεολογίες, που περιλαμβάνει τα πάντα, από μικρές «βελτιώσεις» του ανθρώπου-μηχανή έως την αναζήτηση της τηλεφόρτωσης της ανθρώπινης νοημοσύνης σε μια γενική τεχνητή νοημοσύνη που εξακολουθεί να είναι απατηλή. Υπάρχει επίσης ο αποτελεσματικός αλτρουισμός και ο μακροπρόθεσμος ορίζοντας, οι οποίοι αγνοούν τις αναδιανεμητικές προσεγγίσεις για να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη εδώ και τώρα, υπέρ μιας προσέγγισης κόστους-κέρδους για να επιτευχθεί το μέγιστο καλό μακροπρόθεσμα.

Αν και μπορεί να φαίνονται ανώδυνες εκ πρώτης όψεως, αυτές οι ιδέες διατρέχονται από επικίνδυνες φυλετικές, αρτιμελιστικές και έμφυλες προκαταλήψεις σχετικά με το ποια μέρη της ανθρωπότητας αξίζει τον κόπο να βελτιωθούν και να σωθούν – και ποια θα μπορούσαν να θυσιαστούν για το υποτιθέμενο καλό του συνόλου. Μοιράζονται επίσης μια έντονη αδιαφορία για την επείγουσα αντιμετώπιση των όχι και τόσο φανερών παραγόντων της κατάρρευσης – ένας υπεύθυνος και ορθολογικός στόχος που όλο και πιο πολλές προσωπικότητες απορρίπτουν πλέον ενεργά. Αντί για αποτελεσματικό αλτρουισμό, ο τακτικός επισκέπτης του Mar-a-Lago Andreessen και άλλοι έχουν αγκαλιάσει τον «αποτελεσματικό επιταχυντισμό», ή την χωρίς φραγμούς «εσκεμμένη προώθηση της τεχνολογικής ανάπτυξης».

Στο μεταξύ, ακόμη πιο σκοτεινές φιλοσοφίες βρίσκουν ένα ευρύτερο κοινό, όπως οι νεο-αντιδραστικές, φιλο-μοναρχικές διατριβές του προγραμματιστή Curtis Yarvin (άλλος ένας από τους πνευματικούς οδηγούς του Thiel), ή η εμμονή του «φιλο-γεννητικού» κινήματος να αυξήσει δραματικά τον αριθμό των «δυτικών» μωρών (μια εμμονή του Musk), καθώς και το όραμα του γκουρού της εξόδου Srinivasan για έναν «τεχνολογικό σιωνισμό» στο Σαν Φρανσίσκο, όπου οι πιστοί των εταιρειών και η αστυνομία ενώνουν τις δυνάμεις τους για να καθαρίσουν πολιτικά την πόλη από τους φιλελεύθερους, προκειμένου να κάνουν χώρο για το δικό τους δικτυωμένο κράτος απαρτχάιντ.

Όπως το έγραψαν οι ειδικοί της τεχνητής νοημοσύνης Timnit Gebru και Émile P. Torres, αν και οι μέθοδοι μπορεί να είναι νέες, αυτό το «σύνολο» ιδεολογικών εμμονών «αποτελεί τους άμεσους απογόνους του πρώτου κύματος ευγονισμού», που επίσης έβλεπε ένα μικρό υποσύνολο της ανθρωπότητας να αποφασίζει ποια μέρη του συνόλου άξιζαν τον κόπο να συνεχίσουν και ποια έπρεπε να εξαλειφθούν σταδιακά, να καθαριστούν ή να καταργηθούν. Μέχρι πρόσφατα, λίγοι έδιναν σημασία. Όπως και στην Próspera, όπου τα μέλη μπορούν ήδη να πειραματιστούν με συγχωνεύσεις ανθρώπου-μηχανής, όπως η εμφύτευση των κλειδιών του Tesla τους στα χέρια τους, αυτές οι διανοητικές μανίες φαίνονταν να είναι οι περιθωριακές εμμονές μερικών ερασιτεχνών της Bay Area που διαθετουν χρήματα και προσοχή για ξόδεμα. Αυτό δεν ισχύει πια.

Τρεις πρόσφατες εξελίξεις έχουν επιταχύνει την αποκαλυπτική γοητεία του φασισμού του τέλους εποχής. Η πρώτη είναι η κλιματική κρίση. Αν και ορισμένες εξέχουσες προσωπικότητες εξακολουθούν να αρνούνται ή να υποβαθμίζουν δημοσίως την απειλή, οι παγκόσμιες ελίτ, των οποίων οι παραθαλάσσιες ιδιοκτησίες και τα κέντρα δεδομένων είναι εξαιρετικά ευάλωτα στις αυξανόμενες θερμοκρασίες και στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, γνωρίζουν καλά τους πολυδιάστατους κινδύνους ενός κόσμου που υπερθερμαίνεται ασταμάτητα. Ο δεύτερος είναι ο COVID-19: τα επιδημιολογικά μοντέλα προέβλεπαν εδώ και καιρό την πιθανότητα μια πανδημία να καταστρέψει τον παγκοσμίως διασυνδεδεμένο κόσμο μας. Η πραγματική εμφάνισή της ερμηνεύτηκε από πολλούς ισχυρούς ως σημάδι ότι έχουμε εισέλθει επίσημα σε αυτό που οι αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές είχαν προβλέψει ως «την Εποχή των Συνεπειών». Τέρμα οι προβλέψεις, τώρα αυτό συμβαίνει στ'αλήθεια. Ο τρίτος παράγοντας είναι η ταχεία πρόοδος και υιοθέτηση της τεχνητής νοημοσύνης, ενός συνόλου τεχνολογιών που έχουν από καιρό συνδεθεί με τους τρόμους της επιστημονικής φαντασίας για μηχανές που στρέφονται εναντίον των δημιουργών τους με αμείλικτη αποτελεσματικότητα – φόβους που εκφράζονται με τη μεγαλύτερη ένταση από τους ίδιους τους ανθρώπους που αναπτύσσουν αυτές τις τεχνολογίες. Όλες αυτές οι υπαρξιακές κρίσεις προστίθενται στις αυξανόμενες εντάσεις των δυνάμεων που διαθέτουν πυρηνικά όπλα.

Τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να θεωρηθεί παράνοια. Πολλοί από εμάς νιώθουμε την επικείμενη κατάρρευση τόσο έντονα που την αντιμετωπίζουμε διασκεδάζοντας με διάφορες εκδοχές της ζωής σε ένα μετα-αποκαλυπτικό μπούνκερ, κοιτάζοντας το Silo της Apple ή το Paradise του Hulu. Όπως μας υπενθυμίζει ο βρετανός αναλυτής και εκδότης Richard Seymour στο πρόσφατο βιβλίο του, Disaster Nationalism: «Η αποκάλυψη δεν είναι απλή φαντασίωση. Ζούμε, τελικά, μέσα σε αυτήν, με τους θανατηφόρους ιούς έως τη διάβρωση των εδαφών, με την οικονομική κρίση μέχρι το γεωπολιτικό χάος».

Το οικονομικό σχέδιο του Trump 2.0 είναι ένα τέρας του Φρανκενστάιν, φτιαγμένο από τις βιομηχανίες που τροφοδοτούν όλες αυτές τις απειλές – ορυκτά καύσιμα, όπλα, κρυπτονομίσματα και τεχνητή νοημοσύνη που είναι λαίμαργα για πόρους. Όλοι οι παράγοντες σε αυτούς τους τομείς γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει τρόπος να χτιστεί ο τεχνητός καθρέφτης του κόσμου που υπόσχεται η τεχνητή νοημοσύνη χωρίς να θυσιαστεί αυτός ο κόσμος – αυτές οι τεχνολογίες καταναλώνουν υπερβολική ενέργεια, υπερβολικά πολλά κρίσιμα ορυκτά και νερό για να μπορούν να συνυπάρξουν με μια κάποια ισορροπία. Αυτό το μήνα, ο πρώην διευθυντής της Google Eric Schmidt το παραδέχτηκε, δηλώνοντας στο Κογκρέσο ότι οι «βαθιές» ενεργειακές ανάγκες της τεχνητής νοημοσύνης αναμένεται να τριπλασιαστούν τα επόμενα χρόνια, κυρίως όσον αφορά τα ορυκτά καύσιμα, καθώς η πυρηνική ενέργεια δεν μπορεί να τεθεί σε λειτουργία αρκετά γρήγορα. Αυτό το επίπεδο κατανάλωσης που καταστρέφει τον πλανήτη είναι απαραίτητο, εξήγησε, για να επιτρέψει μια «ανώτερη» νοημοσύνη στην ανθρωπότητα, έναν ψηφιακό θεό που θα αναδυθεί από τις στάχτες του εγκαταλειμμένου κόσμου μας.

Και ανησυχούν – αλλά όχι για τις πραγματικές απειλές που εξαπολύουν. Αυτό που εμποδίζει τους ηγέτες αυτών των αλληλένδετων βιομηχανιών να κοιμηθούν τη νύχτα είναι η προοπτική ενός πολιτισμικού ξυπνήματος – σοβαρών και συντονισμένων κυβερνητικών προσπαθειών σε διεθνές επίπεδο για τον έλεγχο των αλήτικων τομέων τους πριν να είναι πολύ αργά. Από την άποψη των συνεχώς αυξανόμενων κερδών τους, η αποκάλυψη δεν είναι η κατάρρευση. Είναι η ρύθμιση.

Το γεγονός ότι τα κέρδη τους βασίζονται στην παγκόσμια καταστροφή βοηθά να εξηγηθεί γιατί ο περί ευεργεσίας λόγος μεταξύ των ισχυρών δίνει τη θέση του σε ανοιχτές εκφράσεις περιφρόνησης για την ιδέα ότι οφείλουμε κάτι ο ένας στον άλλο λόγω της κοινής μας ανθρωπότητας. Η Silicon Valley έχει τελειώσει με τον αλτρουισμό, αποτελεσματικό ή μη. Ο Mark Zuckerberg της Meta επιθυμεί μια κουλτούρα που γιορτάζει την «επιθετικότητα». Ο Alex Karp, εμπορικός συνεργάτης του Thiel στην Palantir Technologies, επιπλήττει το «αυτομαστίγωμα» των «χαμένων» που αμφισβητούν την αμερικανική υπεροχή και τα πλεονεκτήματα των αυτόνομων οπλικών συστημάτων (και, κατ' επέκταση, τα προσοδοφόρα στρατιωτικά συμβόλαια που έκαναν τον Karp πλούσιο). Ο Musk ενημερώνει τον Joe Rogan ότι η ενσυναίσθηση είναι «η θεμελιώδης αδυναμία του δυτικού πολιτισμού» και, αφού απέτυχε να αγοράσει μια εκλογή στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ουισκόνσιν, ξεσπά: «Φαίνεται όλο και περισσότερο ότι η ανθρωπότητα είναι ένας βιολογικός Bootloader για την ψηφιακή υπερνοημοσύνη». Αυτό σημαίνει ότι εμείς, οι άνθρωποι, δεν είμαστε παρά τροφή για τον Grok, την υπηρεσία τεχνητής νοημοσύνης που του ανήκει. (Μας έχει πει ότι είναι «σκοτεινός MAGA» – και δεν είναι ο μόνος).

Στην άγονη και κλιματικά ταλαιπωρημένη Ισπανία, μία από τις ομάδες που ζητούν μορατόριουμ για τα νέα κέντρα δεδομένων ονομάζεται Tu Nube Seca Mi Río – που στα ισπανικά σημαίνει «το σύννεφό σου στεγνώνει το ποτάμι μου». Το όνομα είναι κατάλληλο, και όχι μόνο για την Ισπανία.

Μια απερίγραπτα ζοφερή επιλογή γίνεται μπροστά στα μάτια μας και χωρίς τη συγκατάθεσή μας: οι μηχανές αντί για τους ανθρώπους, το άψυχο αντί για το έμβιο, τα κέρδη πάνω από όλα. Με εκπληκτική ταχύτητα, οι μεγαλομανείς της big tech έχουν διακριτικά αναθεωρήσει προς τα κάτω τις δεσμεύσεις τους για ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα και έχουν συνταχθεί στο πλευρό του Τραμπ, αποφασισμένοι να θυσιάσουν τους πραγματικούς και πολύτιμους πόρους αυτού του κόσμου και τη δημιουργικότητά του στο βωμό ενός εικονικού, βαμπιρικού βασιλείου. Είναι η τελευταία μεγάλη ληστεία, και ετοιμάζονται να περάσουν τις καταιγίδες που οι ίδιοι προκαλούν – και θα προσπαθήσουν να δυσφημίσουν και να καταστρέψουν όποιον πάει να τους εμποδίσει.

Σκεφτείτε την πρόσφατη επίσκεψη του Βανς στην Ευρώπη, όπου ο αντιπρόεδρος επιτέθηκε στους ηγέτες του κόσμου για την «αναποφασιστικότητά τους σε θέματα ασφάλειας» σχετικά με την καταστροφική για την απασχόληση τεχνητή νοημοσύνη, ενώ απαιτούσε να παραμείνουν χωρίς περιορισμούς οι ναζιστικές και φασιστικές ομιλίες στο διαδίκτυο. Σε κάποιο σημείο, έκανε μια αποκαλυπτική παρατήρηση, περιμένοντας ένα γέλιο που δεν ήρθε ποτέ: «Αν η αμερικανική δημοκρατία μπορεί να επιβιώσει μετά από 10 χρόνια κηρυγμάτων της Γκρέτα Τούνμπεργκ, μπορείτε να επιβιώσετε μετά από μερικούς μήνες του Έλον Μασκ».

Το σχόλιο του απηχούσε εκείνα που κάνει το εξίσου στερημένο από χιούμορ αφεντικό του, ο Thiel. Σε πρόσφατες συνεντεύξεις που επικεντρώθηκαν στα θεολογικά θεμέλια της ακροδεξιάς πολιτικής του, ο χριστιανός δισεκατομμυριούχος συνέκρινε επανειλημμένα τη νεαρή και ακούραστη ακτιβίστρια για το κλίμα με τον Αντίχριστο – μια φιγούρα που, όπως προειδοποιεί, προφητεύτηκε ότι θα έρθει φέρνοντας ένα παραπλανητικό μήνυμα «ειρήνης και ασφάλειας». «Αν η Γκρέτα κάνει όλους στον πλανήτη να κυκλοφορούν με ποδήλατο, ίσως αυτό είναι ένας τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αλλά έχει κάπως το χαρακτηριστικό του να πέφτεις από τη Χάρυβδη στη Σκύλλα», δήλωσε ο Thiel.

Γιατί η Thunberg, γιατί τώρα; Εν μέρει, είναι σαφώς ο αποκαλυπτικός φόβος ότι η ρύθμιση θα ροκανίσει τα υπερκέρδη τους: σύμφωνα με τον Thiel, η επιστημονικά τεκμηριωμένη δράση για το κλίμα που απαιτούν η Thunberg και άλλοι θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο από ένα «ολοκληρωτικό κράτος», το οποίο ισχυρίζεται ότι αποτελεί σοβαρότερη απειλή από την κλιματική αλλαγή (ακόμα πιο ανησυχητικό του είναι ότι οι φόροι σε τέτοιες συνθήκες θα ήταν «αρκετά υψηλοί»). Ίσως υπάρχει και κάτι άλλο στη Thunberg που τους φοβίζει: η αταλάντευτη δέσμευσή της προς αυτόν τον πλανήτη και τις ποικίλες μορφές ζωής που τον αποκαλούν σπίτι τους – όχι προς τις προσομοιώσεις αυτού του κόσμου που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη, ούτε προς μια ιεραρχία μεταξύ αυτών που αξίζουν να ζήσουν και αυτών που δεν αξίζουν, ούτε προς καμία από τις διάφορες φαντασιώσεις εξωπλανητικής διαφυγής που πουλάνε οι φασίστες του τέλους εποχής.

Αυτή δεσμεύεται να μείνει, ενώ οι φασίστες του τέλους εποχής, τουλάχιστον στη φαντασία τους, έχουν ήδη εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, εγκατεστημένοι στα πολυτελή καταφύγιά τους ή μεταμορφωμένοι στον ψηφιακό αιθέρα ή στον Άρη.

Λίγο μετά την επανεκλογή του Τραμπ, μία από εμάς είχε την ευκαιρία να πάρει συνέντευξη από την Anohni, μία από τις λίγες μουσικούς που προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια τέχνη που αγκαλιάζει την ενόρμηση θανάτου που έχει καταλάβει τον κόσμο μας. Όταν ρωτήθηκε για το τι συνδέει την επιθυμία των ισχυρών να αφήσουν τον πλανήτη να καεί με την επιθυμία να αρνηθούν τη σωματική αυτονομία στις γυναίκες και στα τρανς άτομα όπως αυτή, απάντησε βασιζόμενη στην ιρλανδική καθολική της εκπαίδευση: «Είναι ένας πολύ παλιός μύθος που εμείς αναπαριστούμε και ενσαρκώνουμε. Είναι το αποκορύφωμα της Αρπαγής τους. Είναι η απόδρασή τους από τον ηδονικό κύκλο της δημιουργίας. Είναι η απόδρασή τους από τη Μητέρα».

Πώς μπορούμε να σπάσουμε αυτόν τον αποκαλυπτικό πυρετό; Πρώτα, βοηθώντας ο ένας τον άλλον να αντιμετωπίσουμε το βάθος της εξαχρείωσης που έχει καταλάβει την σκληρή δεξιά σε όλες τις χώρες μας. Για να προχωρήσουμε με συγκέντρωση, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε αυτό το απλό γεγονός: αντιμετωπίζουμε μια ιδεολογία που έχει εγκαταλείψει όχι μόνο τις προϋποθέσεις και την υπόσχεση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά και την βιωσιμότητα του κοινού μας κόσμου – την ομορφιά του, τους κατοίκους του, τα παιδιά μας, τα άλλα είδη. Οι δυνάμεις που αντιμετωπίζουμε έχουν συμβιβαστεί με τον μαζικό θάνατο. Είναι προδότες αυτού του κόσμου και των ανθρώπινων και μη ανθρώπινων κατοίκων του.

Δεύτερον, αντιτάσσουμε στις αποκαλυπτικές αφηγήσεις τους μια πολύ καλύτερη ιστορία για το πώς να επιβιώσουμε στις δύσκολες εποχές που έρχονται χωρίς να αφήσουμε κανέναν πίσω. Μια ιστορία ικανή να απογυμνώσει τον φασισμό του τέλους εποχής από τη γοτθική του δύναμη και να εμπνεύσει ένα κίνημα έτοιμο να διακινδυνεύσει τα πάντα για τη συλλογική μας επιβίωση. Μια ιστορία όχι για το τέλος εποχής, αλλά για καλύτερες μέρες. Όχι για διαχωρισμό και φυλετική υπεροχή, αλλά για αλληλεξάρτηση και αίσθημα ότι ανήκουμε σε μια κοινότητα. Όχι για φυγή, αλλά για να μείνουμε στη θέση μας και να παραμείνουμε πιστοί στην ταραγμένη γήινη πραγματικότητα στην οποία είμαστε μπλεγμένοι και συνδεδεμένοι.

Αυτό το θεμελιώδες συναίσθημα, φυσικά, δεν είναι καινούργιο. Βρίσκεται στην καρδιά των αυτόχθονων κοσμολογιών και στην καρδιά του ανιμισμού. Αν πάμε αρκετά πίσω στο χρόνο, κάθε πολιτισμός και θρησκεία έχει τη δική του παράδοση σεβασμού για το ιερό του «εδώ» και δεν αναζητά την Σιών σε μια πάντα μακρινή γη της επαγγελίας. Στην Ανατολική Ευρώπη, πριν από τους φασιστικούς και σταλινικούς αφανισμούς, η εβραϊκή σοσιαλιστική Bund οργανώθηκε γύρω από την έννοια γίντις του Doikayt, ή «εδώ-τητα». Η Molly Crabapple, που έχει γράψει ένα βιβλίο που θα εκδοθεί σύντομα για αυτή την παραμελημένη ιστορία, ορίζει το Doikayt ως το δικαίωμα «να αγωνίζονται για την ελευθερία και την ασφάλεια στους τόπους όπου ζούσαν, αψηφώντας όλους όσους τους ήθελαν νεκρούς» – και αντί να αναγκάζονται να καταφύγουν στην ασφάλεια της Παλαιστίνης ή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ίσως αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια σύγχρονη καθολικοποίηση αυτής της έννοιας: μια δέσμευση στο δικαίωμα στην «εδώ-τητα» αυτού του συγκεκριμένου άρρωστου πλανήτη, σε αυτά τα εύθραυστα σώματα, στο δικαίωμα να ζούμε με αξιοπρέπεια οπουδήποτε στον πλανήτη, ακόμα και όταν οι αναπόφευκτοι κραδασμοί μας αναγκάζουν να μετακινηθούμε. Η «εδώτητα» μπορεί να είναι φορητή, ελεύθερη από εθνικισμό, ριζωμένη στην αλληλεγγύη, με σεβασμό για τα αυτόχθονα δικαιώματα και χωρίς σύνορα.

Αυτό το μέλλον θα απαιτούσε τη δική του Αποκάλυψη, το δικό του τέλος του κόσμου, αν και πολύ διαφορετικής φύσης. Γιατί, όπως παρατήρησε η ερευνήτρια σε θέματα αστυνόμευσης Robyn Maynard: «Για να καταστεί δυνατή η γήϊνη πλανητική επιβίωση, ορισμένες εκδοχές αυτού του κόσμου πρέπει να τερματιστούν».

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πρέπει να διαλέξουμε, όχι για το αν αντιμετωπίζουμε την αποκάλυψη, αλλά για τη μορφή που αυτή θα πάρει. Οι ακτιβίστριες αδελφές Adrienne Maree και Autumn Brown πρόσφατα συζήτησαν αυτό το θέμα στο podcast τους με τον εύστοχο τίτλο «Πώς να επιβιώσουμε από το τέλος του κόσμου». Αυτή τη στιγμή, καθώς ο φασισμός του τέλους εποχής πολεμά σε όλα τα μέτωπα, είναι βασικό το ζήτημα των νέων συμμαχιών. Αλλά αντί να ρωτάμε: «Μοιραζόμαστε όλοι το ίδιο όραμα για αυτό τον κόσμο;», η Adrienne μας προτρέπει να ρωτήσουμε: «Χτυπάει η καρδιά σου και έχεις την πρόθεση να ζήσεις; Τότε έλα εδώ και θα καταλάβουμε τα υπόλοιπα από την άλλη πλευρά».

Για να έχουμε την ελπίδα να πολεμήσουμε τους φασίστες του τέλους εποχής, με τους όλο και πιο περιοριστικούς και ασφυκτικούς ομόκεντρους κύκλους «τακτοποιημένης αγάπης», θα χρειαστεί να χτίσουμε ένα απείθαρχο και ανοιχτόκαρδο κίνημα πιστών που αγαπούν τη Γη: πιστών σε αυτόν τον πλανήτη, στους κατοίκους του, στα πλάσματά του και στη δυνατότητα ενός βιώσιμου μέλλοντος για όλους μας. Πιστών στο εδώ. Ή, για να παραθέσω ξανά την Anohni, αυτή τη φορά σε αναφορά στη θεά στην οποία εναποθέτει τώρα την πίστη της: «Έχετε σταματήσει να πιστεύετε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ιδέα της;»

• Η Naomi Klein είναι αρθρογράφος και συντάκτης της εφημερίδας The Guardian. Είναι καθηγήτρια κλιματικής δικαιοσύνης και συνδιευθύντρια του Κέντρου Κλιματικής Δικαιοσύνης στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας. Το τελευταίο της βιβλίο, Doppelganger: A Trip into the Mirror World, θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο.

• Η Astra Taylor είναι συγγραφέας, διοργανώτρια και ντοκιμαντερίστρια. Τα βιβλία της περιλαμβάνουν το The People's Platform: Taking Back Power and Culture in the Digital Age, που βραβεύτηκε με το American Book Award, και το Democracy May Not Exist, but We'll Miss It When It's Gone. Η πιο πρόσφατη ταινία της είναι το What Is Democracy?

Επιμέλεια Γιώργος Μητραλιάς