Σκίτσο της Σόνιας Μητραλιά
Πλούσιοι και ισχυροί εναντίον φτωχών και αδύναμων
Ο Τραμπ παγκοσμιοποιεί την ταξική πάλη!
του Γιώργου Μητραλιά
Οι πρώτες 100 μέρες της δεύτερης προεδρίας του Τραμπ ήταν αρκετές για να ανατρέψει ο Τραμπισμός όχι μόνο τις βεβαιότητες της διεθνούς τάξης που έχουν εγκαθιδρύσει οι από πάνω, αλλά και τον τρόπο που βλέπουν και αντιλαμβάνονται αυτή την διεθνή τάξη οι από κάτω! Και μια από τις πρώτες, αλλά πολύ σημαντικές συνέπειες αυτής της ανατροπής είναι ότι το διεθνές τοπίο των από πάνω έγινε ξαφνικά πιο ξεκάθαρο, ή και σχεδόν διάφανο και κατανοητό, στα μάτια της ανθρωπότητας των από κάτω. Για παράδειγμα, μόλις πριν από έξι μήνες, ο Πούτιν εξακολουθούσε να παρουσιάζεται, αλλά και να γίνεται αντιληπτός από πολλούς από τους από κάτω, ως αντίβαρο, αν όχι ως «προοδευτικό» αντίδοτο στον βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό. Σήμερα, αυτό το παραμύθι δεν στέκεται πια στα πόδια του, είναι ένας σωρός από ερείπια: ο Τραμπ και ο Πούτιν είναι τώρα σύμμαχοι, ακόμη και συνεργάτες στη λεηλασία και στη μοιρασιά του κόσμου, και κυρίως στην ολομέτωπη επίθεση κατά όλων των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που η ανθρωπότητα και ο κόσμος της εργασίας κατάφεραν να κερδίσουν μέσα από τους αγώνες τους τις τελευταίες 15 ή 23 δεκαετίες!
Μακριά λοιπόν από εμάς η ιδέα ότι όλη αυτή η ανατροπή θα μπορούσε να είναι έργο ενός και μόνο ατόμου, του Τραμπ και της υπερ-αντιδραστικής μεγαλομανίας του. Στην πραγματικότητα, είναι συνέπεια ενός αληθινά παλιρροϊκού κύματος που είναι αποτέλεσμα των λίγο ή πολύ συνδυασμένων προσπαθειών πολυάριθμων ακροδεξιών, φιλοφασιστικών ή και ξεκάθαρα φασιστικών δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται επιπλέον σε συνεχή άνοδο. Και ακριβώς επειδή αυτές οι ανατροπές δεν είναι έργο ενός και μόνο ατόμου, έχουν στέρεες υλικές βάσεις, δεν θα είναι -δυστυχώς- εφήμερες και πρέπει να ληφθούν πάρα πολύ σοβαρά υπόψη.
Με όλα αυτά δεδομένα, είμαστε αναγκασμένοι να διαπιστώσουμε ότι, ακολουθώντας το πρότυπο του Κατεστημένου του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, οι (νεο)φιλελεύθεροι όλων των αποχρώσεων χρονοτριβούν και τουλάχιστον διστάζουν να αντισταθούν σε αυτή την επελαύνουσα ακροδεξιά, όταν βέβαια δεν υποστηρίζουν, έστω και με μισόλογα, τα ελευθεροκτόνα μέτρα της. Κοντολογίς, βοηθούντων και των κατακλυσμικών κρίσεων των καιρών μας, το ταξικό τοπίο, που φαινόταν χτες ακόμα θολό και συγκεχυμένο, γίνεται σήμερα πολύ πιο ξεκάθαρο, γεγονός που βοηθάει τους πάντες, αλλά κυρίως τους από κάτω, να προσανατολιστούν μέσα στο ταξικό λαβύρινθο της σύγχρονης εποχής. Για παράδειγμα, αρκετές χώρες των BRICS (Νότια Αφρική, Βραζιλία κ.λπ.) και της Μαύρης Αφρικής, οι οποίες πίστευαν ότι είχαν βρει στη Ρωσία του Πούτιν έναν φίλο και προστάτη απέναντι στην αρπακτικότητα του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, αναγκάζονται τώρα να επανεξετάσουν αυτή τη στρατηγική επιλογή, η οποία ουσιαστικά έχει διαψευστεί από τότε που ο Πούτιν προσέγγισε τον Τραμπ, φτάνοντας να κλείσει μια ντε φάκτο συμμαχία μαζί του, στην οποία προστίθεται τώρα και ο αποτρόπαιος γενοκτόνος των Παλαιστινίων Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπίμπι Νετανιάχου.
Όμως, αυτή η νέα πολιτική πραγματικότητα που εγκαινιάστηκε από το δίδυμο Πούτιν-Τραμπ ανατρέπει το πολιτικό τοπίο και ξεκαθαρίζει τις ιδέες κυρίως και πριν απ’όλα των πληβειακών μαζών, των εργαζομένων, των καταπιεσμένων, των κολασμένων της γης και - φυσικά - των αριστερών. Και αυτό είναι σχεδόν αναπόφευκτο όταν οι ολιγάρχες συμμαχούν τόσο φανερά και ξεδιάντροπα με τους δισεκατομμυριούχους, και ενώνουν τις δυνάμεις τους με τα σκοταδιστικά, ρατσιστικά και νεοφασιστικά αποβράσματα για να επιτεθούν στο αμέτρητο πλήθος των φτωχών, εκμεταλλευόμενων και φυλετικά καταπιεσμένων ανθρώπων σε ολάκερο τον κόσμο! Εδώ πρόκειται για μια ολομέτωπη επίθεση των πλουσίων ενάντια στους φτωχούς, των ισχυρών ενάντια στους αδύναμους, τόσο στη στερημένη περιφέρεια όσο και στο αναπτυγμένο κέντρο του κόσμου μας. Είναι μια επίθεση ιστορικών διαστάσεων που δεν έχει προηγούμενο, γιατί αυτή τη φορά απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας...
Είναι λοιπόν μέσα σε αυτό το νέο διεθνές πλαίσιο που βλέπουμε να ξεφυτρώνουν οι πρώτες απόπειρες συνασπισμού και ένωσης των από κάτω - ανεξάρτητα από την προηγούμενη πολιτική τους τοποθέτηση - για να σχηματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στις επιθέσεις των ισχυρών και των νεοφασιστών της αναδυόμενης Φαιάς Διεθνούς. Και δεν είναι τυχαίο, φυσικά, ότι αυτές οι προσπάθειες είναι σήμερα πιο χειροπιαστές (και επιτυχημένες) στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην καρδιά του απάνθρωπου και αντιδραστικού κτήνους: η «Περιοδεία Πάλης κατά της Ολιγαρχίας» (Fighting Oligarchy Tour) του Μπέρνι Σάντερς σπάει κάθε ιστορικό ρεκόρ λαϊκής συμμετοχής παντού όπου κάνει στάσεις, τόσο σε μεγάλες βιομηχανικές μητροπόλεις όσο και σε μικρές αγροτικές πόλεις, τόσο σε Δημοκρατικές πολιτείες όσο και σε προπύργια των Ρεπουμπλικάνων! Και όλα αυτά με τον Μπέρνι Σάντερς να επιτίθεται με την ίδια σφοδρότητα τόσο στους Ρεπουμπλικάνους όσο και στους Δημοκρατικούς, στο όνομα της αμερικανικής εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού της κινήματος...
Αλλά υπάρχει κάτι ακόμα περισσότερο. Το λαϊκό κίνημα που προωθεί ο Μπέρνι Σάντερς, θα γίνει αναπόφευκτα σημείο αναφοράς για την αντίσταση και τον αγώνα των από κάτω σε όλο τον κόσμο και θα τους συνηθίσει να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στις δυο Αμερικές που υπάρχουν, μια διάκριση που μόλις χθες δεν έκαναν ακόμα: σε εκείνη των από πάνω δισεκατομμυριούχων και νεοφασιστών φίλων του Τραμπ, και σε εκείνη των Αμερικανών πολιτών που τους αντιστέκονται, με τους οποίους θα έχουν εξάλλου κάθε συμφέρον να σφυρηλατήσουν δεσμούς έμπρακτης αλληλεγγύης για να κάνουν πιο αποτελεσματική την κοινή τους δράση.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι όμως ότι αυτή η αντίληψη και η συνειδητοποίηση της κοινότητας των δεινών που τους έχουν βρει αλλά και των αγώνων τους αρχίζει να σκάει μύτη τώρα στην Παλαιστίνη και στην Ουκρανία. «Χάρη» και στον Τραμπ και στις μάλλον μακάβριες παρά “ειρηνευτικές” πρωτοβουλίες του, οι δύο γενοκτονικές εκστρατείες των φίλων του Νετανιάχου και Πούτιν τείνουν πλέον να φαίνονται γι' αυτό που πάντα ήταν, δηλαδή δίδυμες(!), επιβεβαιώνοντας έτσι πλήρως αυτό που ο υπουργός Εξωτερικών του Πούτιν Σεργκέι Λαβρόφ είχε ήδη δηλώσει τον Ιανουάριο του 2024, μέσα σε γενική αδιαφορία. Δηλαδή, ότι οι στόχοι « ότι η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί στο σύνολό της » και « ότι ο εξτρεμισμός πρέπει να εξαλειφθεί στη Γάζα »… « μοιάζουν παρόμοιοι με την "αποστρατιωτικοποίηση" και την "αποναζιστικοποίηση", που επιδιώκει η Μόσχα στην Ουκρανία από την έναρξη της επίθεσης τον Φεβρουάριο του 2022 ! (1). Ίδιοι ιμπεριαλιστές και βάρβαροι δήμιοι, που υποστηρίζονται από τον ίδιο διεθνή συνασπισμό αντιδραστικών και νεοφασιστών, ίδιες γενοκτονικές τακτικές και ίδια κατοχή και εποικισμός δήθεν «ακατοίκητων» εδαφών στο όνομα της Μεγάλης Ρωσίας, του Μεγάλου Ισραήλ και του δικαίου του ισχυρότερου!
Το συμπέρασμά μας είναι αυτονόητο: απέναντι στη θανάσιμη απειλή που αντιπροσωπεύει αυτό το μέτωπο δισεκατομμυριούχων, ολιγαρχών, σκοταδιστών, ρατσιστών, γενοκτόνων και νεοφασιστών, απέναντι στην Φαιά Διεθνή των Τραμπ-Πούτιν-Νετανιάχου, δεν είναι μόνο οι λαοί της Παλαιστίνης και της Ουκρανίας που πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να συντονίσουν την αντίστασή τους. Η μετουσίωση της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των φτωχών και καταπιεσμένων σε έμπρακτο και μαχητικό διεθνισμό είναι πλέον τόσο σημαντική για όλους και όλες μας όσο και ο αέρας που αναπνέουμε...
Σημειώσεις
1. Βλέπε «Σεργκέι Λαβρόφ, Ρώσος υπουργός Εξωτερικών: «Το Ισραήλ έχει παρόμοιους παρόμοιους με τη Ρωσία»: https://www.contra-xreos.gr/