Contra-Xreos.gr - ενάντια στο χρέος - Η πείνα ως όπλο γενοκτονίας: Γάζα 2025

Featured

25 May 2025 Hits: 37

Γκέτο της Γάζας 2025 - Γκέτο της Βαρσοβίας 1943

Η πείνα ως όπλο γενοκτονίας:

Γάζα 2025 – Σοβιετική Ένωση 1941

Του Γιώργου Μητραλιά

Οι εικόνες των παιδιών της Γάζας, που τα περισσότερα δυτικά ΜΜΕ αρνούνται να δείξουν, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: θυμίζουν εκείνες των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης που κινηματογράφησαν σκηνοθέτες όπως ο Τζον Φορντ, ο Σάμιουελ Φούλερ και ο Τζορτζ Στίβενς αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους από τον αμερικανικό στρατό: ζωντανοί σκελετοί, με το δέρμα κολλημένο στα οστά και τα μάτια βαθιά μέσα στις κόγχες, με το βλέμμα τους απόμακρο και θολωμένο!

Είναι λοιπόν προφανές ότι η σημερινή χρήση του λιμού από το κράτος του Ισραήλ ως όπλο πολέμου εναντίον του πληθυσμού της Γάζας μοιάζει σαν δύο σταγόνες νερό με το «Hungerplan” (Σχέδιο Λιμού) που εφάρμοσαν οι Ναζί στη Σοβιετική Ένωση το 1941-1942, για να αφανίσουν 30 εκατομμύρια Σοβιετικούς πολίτες. Και στις δύο περιπτώσεις, τα θύματα είχαν αποανθρωποποιηθεί προκαταβολικά, και εκείνοι που εμφανίζονταν ως «Herrenrasse» (ανώτερη φυλή) ήταν αποφασισμένοι να εξοντώσουν τους «Untermenschen» (υπανθρώπους) τους - τους Σλάβους και τους Εβραίους τότε, τους Παλαιστίνιους σήμερα - και να αδειάσουν τη γη από τον γηγενή πληθυσμό της για να την καταλάβουν και να την εποικίσουν. Τότε ήταν ο Γκέρινγκ, που εξομολογήθηκε στον Γκαλεάτσο Τσιάνο, τον υπουργό Εξωτερικών του Μουσολίνι, ότι «20 έως 30 εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν φέτος από την πείνα στη Ρωσία. Και αυτό είναι αναμφίβολα καλό επειδή ορισμένοι λαοί πρέπει να αποδεκατιστούν». Και τώρα είναι ο Ισραηλινός υπουργός Μπεζαλέλ Σμότριτς, που δηλώνει ευθέως ότι θα ήταν «δικαιολογημένο και ηθικό να πεθάνουν από την πείνα 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στη Γάζα»...

Ευτυχώς, τελικά «μόνο» περίπου 6 εκατομμύρια Σοβιετικοί (στρατιώτες, άμαχοι και Εβραίοι) πέθαναν από την πείνα, όχι επειδή οι Ναζί δεν είχαν τη βούληση ή την αποφασιστικότητα να εφαρμόσουν μέχρι τέρμα το σχέδιο τους, αλλά επειδή δεν τους πήγε καλά ο πόλεμος τους ενάντια στην ΕΣΣΔ . Έτσι, ο Ερνέστ Μαντέλ έχει προφανώς δίκιο όταν διαπιστώνει πως «δεν είναι αλήθεια ότι τα σχέδια εξόντωσης των Ναζί προορίζονταν αποκλειστικά για τους Εβραίους. Οι Τσιγγάνοι εξοντώθηκαν σε αναλογία συγκρίσιμη με εκείνη των Εβραίων. Μακροπρόθεσμα, οι Ναζί ήθελαν να εξοντώσουν εκατό εκατομμύρια ανθρώπους στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, κυρίως Σλάβους».(1)

Με άλλα λόγια, η Shoah δεν είναι το μοναδικό ολοκαύτωμα στην ιστορία. Αν όμως δεν είναι το μοναδικό, αν υπήρξαν και άλλα πριν ή ταυτόχρονα με αυτή, τότε ο Ερνέστ Μαντέλ έχει πάλι δίκιο να βγάζει το εξής συμπέρασμα: «Λέμε συνειδητά ότι το ολοκαύτωμα υπήρξε μέχρι σήμερα η κορωνίδα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι δεν θα επαναληφθεί ή ακόμη και ότι δεν θα ξεπεραστεί στο μέλλον. Η εκ των προτέρων άρνησή του μας φαίνεται παράλογη και πολιτικά ανεύθυνη. Όπως το έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: "Η μήτρα που γέννησε αυτό το τέρας είναι ακόμα γόνιμη".

Με λίγα λόγια, ο Ερνέστ Μαντέλ όχι μόνο ακυρώνει τα επιχειρήματα όλων εκείνων που έκαναν καριέρα επαναλαμβάνοντας ότι η Shoah είναι μοναδική, «ανείπωτη» και «ανεπανάληπτη», αλλά και μας προειδοποιεί και μας προετοιμάζει για το ενδεχόμενο νέων ολοκαυτωμάτων. Και με τον τρόπο αυτό, απαντά εκ των προτέρων στις δύο πασίγνωστες, αλλά και εξίσου αβάσιμες και ανόητες αντιδράσεις και απορίες : η μία που αποκαλεί «ιεροσυλία» και απαγορεύει κάθε σύγκριση της Σοά (2) με αυτό που συμβαίνει σήμερα στους Παλαιστίνιους στη Γάζα, και η άλλη που αναρωτιέται «πώς είναι δυνατόν οι Εβραίοι να κάνουν στους Παλαιστίνιους ό,τι υπέστησαν οι ίδιοι από τους Γερμανούς;». Όσο «η μήτρα που γέννησε αυτό το τέρας είναι ακόμα γόνιμη», όσο δηλαδή υπάρχουν και πληρούνται αυτές που ο Μαντέλ αποκαλεί «υλικές, κοινωνικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις της ναζιστικής γενοκτονίας», νέα ολοκαυτώματα είναι πιθανά, και καθήκον μας είναι να προετοιμαστούμε για να τα αποτρέψουμε, κινητοποιώντας όλες μας τις δυνάμεις ενάντια σε αυτές τις «προϋποθέσεις» τους!

Τι μπορούμε λοιπόν να πούμε και να κάνουμε με τους ηγέτες των 153 χωρών, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας, οι οποίοι, αν και έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, αρνούνται απροκάλυπτα να την εφαρμόσουν; Τι μπορούμε να πούμε και να κάνουμε με αυτούς, όταν αρνούνται το «καθήκον να προλαμβάνουν τη γενοκτονία» που τους επιβάλλει η Σύμβαση αυτή, ένα καθήκον που «γεννάται μόλις ένα κράτος γνωρίζει, ή θα έπρεπε κανονικά να γνωρίζει, ένα σοβαρό κίνδυνο γενοκτονίας», ο οποίος περιλαμβάνει την «προσφυγή στην πείνα ως όπλο πολέμου»,... «πράξεις που συνιστούν εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ιδίως εξόντωση, και πράξεις γενοκτονίας»; (3) Τι μπορούμε να πούμε και να κάνουμε με αυτούς τους συνενόχους των γενοκτόνων και λοιπών ενόχων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας;

Και η αριστερά μέσα σε όλα αυτά, και βέβαια πρώτα και κύρια η ισραηλινή αριστερά; Με δεδομένο τι δεν λέει και τι δεν κάνει μεσούσης της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα, δεν μπορεί κανείς παρά να διαπιστώσει: αυτή η ισραηλινή Αριστερά είναι μόνο κατ' όνομα αριστερά! Επειδή δεν χρειάζεται καν να είσαι αριστερός για να εξεγερθείς ενάντια σε αυτή τη γενοκτονία, να κάνεις ό,τι μπορείς για να την σταματήσεις, ενώ πολεμάς ταυτόχρονα με νύχια και με δόντια τους γενοκτόνους που βρίσκονται επικεφαλής της δικής σου χώρας.

Και όμως, η ισραηλινή «αριστερά» δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά. Φυσικά, καταγγέλλει τον Νετανιάχου, φτάνει να τον αποκαλεί φασίστα, αλλά δεν λέει τίποτα για τους Παλαιστίνιους που λιμοκτονούν, αργοπεθαίνουν, βομβαρδίζονται και σφαγιάζονται συστηματικά κατά δεκάδες χιλιάδες από τον στρατό της χώρας τους. Αρνείται να τους δείξει την παραμικρή αλληλεγγύη. Δεν δίνει δεκάρα γι' αυτούς. Όπως ακριβώς και οι «αριστεροί» ομόλογοί της στη Διασπορά που μιλούν «γενικώς» περί ειρήνης και συνύπαρξης με τους Παλαιστίνιους, αλλά δεν τολμούν καν να πάρουν αποστάσεις από τους γενοκτόνους και τους εκτελεστές τους (στρατιωτικούς ή μη), αρνούμενοι να κάνουν αυτό που έκαναν έμπρακτα, με κίνδυνο της ζωής τους, οι Γερμανοί αντιφασίστες στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, και που ευτυχώς κάνουν σήμερα χιλιάδες άλλοι Εβραίοι στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο: να βγουν στους δρόμους μαζί με τους Παλαιστίνιους, κραδαίνοντας δημόσια τις τέσσερις λέξεις που σώζουν την τιμή τόσο των Εβραίων όσο και της ανθρωπότητας: «όχι στο όνομά μου»!

Σημειώσεις