Ενάντια στον δικτάτορα Τραμπ, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντα ως φάρσα!
του Γιώργου Μητραλιά
Ενώ πληθαίνουν τα μέτρα, τα τετελεσμένα γεγονότα και οι πρωτοβουλίες του Τραμπ που προετοιμάζουν την εγκαθίδρυση ενός αυθεντικά δικτατορικού καθεστώτος στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, οι καγκελαρίες όλου του κόσμου, ακολουθούμενες από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, καθώς και τη συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτικών αναλυτών» και λοιπών εμπειρογνωμόνων των think tanks επιμένουν να μην βλέπουν τίποτα τέτοιο. Ή μάλλον, όλος αυτός ο καλός κόσμος επιμένει να βλέπει μόνο «ακατανόητες» πράξεις, «ιδιοτροπίες» ή «εκρήξεις θυμού» του αμερικανού προέδρου, ο οποίος είναι άλλωστε «απρόβλεπτος».
Για παράδειγμα, όταν ο Τραμπ αναπτύσσει την Εθνοφρουρά ή ακόμα και τον στρατό σε μεγάλες πόλεις όπως το Λος Άντζελες, η Ουάσιγκτον ή το Σικάγο, που κυβερνώνται από Δημοκρατικούς, το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος δεν βλέπει σε αυτό την προσπάθεια του προέδρου να τεστάρει τις αντιδράσεις των αντιπάλων του, ούτε να εθίσει τον πληθυσμό στη στρατιωτικοποίηση της δημόσιας ζωής και σε μια ενδεχόμενη επιβολή στρατιωτικού νόμου. Όχι, η ηγεσία των Δημοκρατικών, ακολουθούμενη από τα προσκείμενα μέσα ενημέρωσης, με επικεφαλής τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, δεν βλέπει τίποτα από όλα αυτά, αλλά μάλλον έναν "αντιπερισπασμό" του Τραμπ Τραμπ, για να αποφύγει να επικεντρωθεί η προσοχή του κοινού στο σκάνδαλο Epstein που κινδυνεύει να τον σπιλώσει!
Έτσι, οι ανύπαρκτες ή, στην καλύτερη περίπτωση, χλιαρές αντιδράσεις της ηγεσίας του Δημοκρατικού Κόμματος, των Δημοκρατικών δημάρχων αυτών των πόλεων και των φιλικών προς αυτούς μέσων ενημέρωσης δεν πρέπει λοιπόν να προκαλούν ούτε έκπληξη ούτε ερωτηματικά. Αρνούμενοι να καλέσουν σε γενική κινητοποίηση τους θιγόμενους πληθυσμούς για να αντιμετωπίσουν στους δρόμους τις αντιδημοκρατικές προκλήσεις του Τραμπ, και συντηρώντας επιδεικτικά την αυταπάτη ότι την σωτηρία μπορούν να φέρουν μόνον οι...δικαστές, δεν μπορούν παρά να ενθαρρύνουν τον Τραμπ να σκληρύνει. να κλιμακώσει και να επεκτείνει τη φασιστική του επίθεση, που αγνοεί ανοιχτά νόμους και συντάγματα (1), ακόμη και σε έναν τομέα τόσο σημαντικό και εξαιρετικά ευαίσθητο όσο είναι η υγεία των συμπατριωτών του. Και δεν είναι τυχαίο ότι ένας θρυλικός γιατρός στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ο διευθυντής του Κέντρου Εμβολιασμών και Αναπνευστικών Νοσημάτων του CDC (Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων) Demetre Daskalakis, υπέβαλε την παραίτησή του, θυμίζοντας με νόημα ότι ο κρητικός παππούς του – του οποίου ο ίδιος φέρει το όνομα – σκοτώθηκε πολεμώντας τους φασίστες, και καταγγέλλοντας, χωρίς να μασάει τα λόγια του, ότι η λογική του ευγονισμού διέπει τις πολιτικές του Τραμπ!
Πώς να μην θυμηθούμε λοιπόν μια άλλη πρόκληση, φασιστική αυτή τη φορά,που είχε επίσης ως στόχο να τεστάρει τις αντιδράσεις των αντιπάλων, πριν από 92 χρόνια; Πρόκειται φυσικά για την παρέλαση των ναζί SA και SS μπροστά από το τεράστιο αρχηγείο του γερμανικού ΚΚ στο Βερολίνο (το Karl Liebknecht Haus) στις 22 Ιανουαρίου 1933. Μια προκλητική παρέλαση που δεν προκάλεσε την παραμικρή αντίδραση των κομμουνιστών, που αρκέστηκαν να ζητήσουν – μάταια – την παρέμβαση της… αστυνομίας, παρόλο που οι πάντες, συμπεριλαμβανόμενων και των ηγεσιών του KPD και του εθνικο-σοσιαλιστικού κόμματος, θεωρούσαν αυτή την ναζιστική παρέλαση «αδιανόητη» και «αδύνατη» ακόμα και λίγες ώρες πριν την δουν να γίνεται πραγματικότητα.
Σχολιάζοντας αυτό το γεγονός στο ημερολόγιό του, ο Γκέμπελς δεν έκρυψε την έκπληξή του για την «παράλυση» του KPD, αλλά και τον άκρατο ενθουσιασμό του, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι κανείς δεν θα αντιδρούσε πια στην άνοδο των ναζί στην εξουσία. Κάτι που συνέβη μια εβδομάδα αργότερα, όταν ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος και οι ναζί ανέλαβαν την εξουσία χωρίς να υπάρξει η παραμικρή διαδήλωση στους δρόμους ούτε από το σοσιαλδημοκρατικό SPD ούτε από το κομμουνιστικό KPD! Όσο για το Karl Liebknecht Haus, οι ναζί το κατέλαβαν ένα μήνα αργότερα για να το μετατρέψουν σε δικό τους αρχηγείο...
Συνοψίζοντας, η ιστορία επαναλαμβάνεται και, δυστυχώς, όχι πάντα ως φάρσα. Όπως, για παράδειγμα, όταν το ίδιο Δημοκρατικό κατεστημένο, αλλά και οι ομοϊδεάτες του του σε όλο τον κόσμο, δηλώνουν καθημερινά ότι το μέλλον του Τραμπ θα κριθεί στις ενδιάμεσες εκλογές σε ένα χρόνο και ότι, καθώς υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες ο Τραμπ να πληρώσει ακριβά τις αντιδημοκρατικές «τρέλες» του, το μόνο που απομένει στους Δημοκρατικούς είναι να κάνουν τα πάντα για να προετοιμάσουν και να κερδίσουν αυτές τις εκλογές. Η λογική τους θα ήταν ατράνταχτη, αν δεν υπήρχε όμως ένα "προβληματάκι" διαστάσεων: ποιος τους εγγυάται ότι θα γίνουν όντως αυτές οι ενδιάμεσες εκλογές; Ή ακόμα ότι θα ξαναγίνουν εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες του Ντόναλντ Τραμπ; Ή έστω, ποιος τους εγγυάται ότι αυτές οι εκλογές δεν θα είναι εντελώς νοθευμένες, όπως προμηνύει, για παράδειγμα, η συστηματική άγρια παραποίηση και παραχάραξη των εκλογικών περιφερειών ή η μαζική διαγραφή των «ανεπιθύμητων» ψηφοφόρων από τους εκλογικούς καταλόγους, στις οποίες ήδη επιδίδονται με περίσσιο ζήλο οι Ρεπουμπλικανοί κυβερνήτες;
Η «αφέλεια» των ηγετών του Δημοκρατικού Κόμματος ή μάλλον η πλήρης αδυναμία τους να κατανοήσουν την (θανατερή) δικτατορική και φασιστική απειλή που ενσαρκώνουν ο Τραμπ και οι συνεργάτες του, τους κάνει να πιστεύουν όχι μόνο σε παραμύθια όπως η ακλόνητη «αντοχή της αμερικανικής δημοκρατίας», αλλά και να διατηρούν ψευδαισθήσεις σχετικά με την ικανότητά τους να... δαμάσουν τελικά τον Τραμπ, ο οποίος είναι εξάλλου σάρξ της καπιταλιστικής σαρκός τους. Όλα αυτά θυμίζουν όμως ανεπαισθήτως ένα ιστορικό προηγούμενο που κόστισε πολύ ακριβά στην ανθρωπότητα: αυτό του δεξιού και ακροδεξιού αστικού πολιτικού κατεστημένου στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, το οποίο, πιστεύοντας «αφελώς» ότι θα μπορούσε να δαμάσει εύκολα τον Χίτλερ και τους ναζιστές του, τελικά τον έφερε... στην εξουσία!
Εμβληματική προσωπικότητα αυτού του γερμανικού αστικού κατεστημένου της δεκαετίας του '30, ο Φραντς φον Πάπεν πάσχισε για να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα περιλάμβανε τον Χίτλερ, υποσχόμενος ότι θα του ήταν εύκολο να τον «ελέγξει», να τον «παγιδεύσει» και να τον κάνει να χάσει τη δημοτικότητα του. Με υποσχέσεις του είδους «σε δύο μήνες, θα έχουμε τον Χίτλερ στριμωγμένο σε μια γωνία», ο φον Πάπεν έπεισε τελικά τα άλλα αστικά κόμματα και τον πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας, τον γέρο αντιδραστικό στρατάρχη Χίντενμπουργκ, να υποστηρίξουν τη νέα κυβέρνηση με τον Χίτλερ ως καγκελάριο και τον φον Πάπεν ως αντιπρόεδρο. Η συνέχεια είναι γνωστή. Δεν ήταν ο Χίτλερ, αλλά ο φον Πάπεν που εκδιώχθηκε από αυτή την κυβέρνηση, η οποία πολύ γρήγορα έγινε αμιγώς ναζιστική.
Όπως διαπιστώνουμε, η λεγόμενη φιλελεύθερη αστική τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών διαπράττει τα ίδια τραγικά λάθη με τους Γερμανούς προγόνους της της δεκαετίας του '30. Αν ήταν να αντιστεκόταν μόνο αυτή στον Τραμπ, θα μπορούσαμε να είμαστε εξαιρετικά απαισιόδοξοι για τη συνέχεια των γεγονότων. Ευτυχώς, υπάρχει όμως και μια άλλη Αμερική, αυτή που κατεβαίνει στους δρόμους ενάντια στον Τραμπ, που συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής του, που απεργεί, που διατρανώνει την αλληλεγγύη της στους Παλαιστινίους, που υπερασπίζεται τους μετανάστες και που εμπνέεται από το παράδειγμα του Ζόχραν Μαμντάνι (2), του νεαρού πρώην μετανάστη, σοσιαλιστή και μουσουλμάνου που θα γίνει το Νοέμβρη ο επόμενος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, αν φυσικά δεν δολοφονηθεί, φυλακιστεί ή απελαθεί από τη χώρα, όπως έχει υποσχεθεί ο Τραμπ. Με αυτή την άλλη Αμερική, που είναι όλο και πιο κινητοποιημένη και αποφασισμένη να υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια τα δικαιώματά της, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι σύντομα θα δούμε να αναδύεται αυτό το μαζικό κινημα των από κάτω, το μόνο ικανό να αντιμετωπίσει τον άξεστο και χυδαίο, ρατσιστή και μισογύνη, σκοταδιστή, φασίστα, παθολογικό ψεύτη και μαθητευόμενο δικτάτορα Τραμπ, η έμπρακτη και παραληρηματική άρνηση της κλιματικής καταστροφής του οποίου θα αρκούσε για να τον κάνει να γίνει ο μεγαλύτερος εγκληματίας στην ιστορία της ανθρωπότητας...
Σημειώσεις
1. Καμιά αυταπάτη-Σαν φασίστες που είναι, ο Τραμπ και οι φίλοι του δεν λογαριάζουν ούτε νόμους, ούτε συντάγματα ούτε διεθνές δίκαιο!: https://www.contra-