Θυμηθείτε το όνομα Zohran Mamdani
Ένας νεαρός μουσουλμάνος σοσιαλιστής επικεφαλής ενός μαζικού κινήματος, κατατροπώνει το δημοκρατικό κατεστημένο στη Νέα Υόρκη!
Του Γιώργου Μητραλιά
Το CNN τιτλοφορεί: «Πολιτικός σεισμός» και «οι Δημοκρατικοί πρέπει να φοβούνται». Ο ιστότοπος Jacobin κάνει λόγο για «πολιτικό κεραυνό στη Νέα Υόρκη». The Nation, «το παλαιότερο αριστερό περιοδικό της Αμερικής», σημειώνει ότι «με την απίστευτη και ιστορική νίκη του Zohran Mamdani, μια πόλη πέθανε και μια άλλη γεννήθηκε». Το Znetwork πανηγυρίζει ότι «μετά από δεκαετίες ηττών για τους εργαζόμενους και την Αριστερά, το να βλέπεις τον Zohran Mamdani να γράφει ιστορία χθες το βράδυ ήταν σχεδόν σαν ονειρεύεσαι". Και το Democracy Now! περηφανεύεται ότι « το βράδυ της Τρίτηςέγραψε ιστορία , όταν ο Δημοκρατικός Σοσιαλιστής Zohran Mamdani κατάφερε να αντιστρέψει το κλίμα και να νικήσει τον Andrew Cuomo στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης».
Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, μικρά και μεγάλα, αριστερά και δεξιά, διαπιστώνουν ομόφωνα την ιστορική σημασία της νίκης του Zohran Mamdani, του 33χρονου μουσουλμάνου Δημοκράτη Σοσιαλιστή ινδικής καταγωγής, που παλεύει για τους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους και τους Παλαιστίνιους και ο οποίος έγινε Αμερικανός μόλις το 2018, αφού έζησε στην Ουγκάντα και στη Νότια Αφρική. Και είναι επίσης ομόφωνα που τον βλέπουν να γίνεται ο επόμενος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, καθώς ήταν ξεκάθαρη η νίκη του επί του εκλεκτού του Δημοκρατικού κατεστημένου, πρώην δημάρχου και πρώην κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Άντριου Κουόμο. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Zohran Mamdani, άγνωστος στο ευρύ κοινό, κέρδισε με το ευρύ 43,5% των ψήφων, σε εκλογές που χαρακτηρίστηκαν μάλιστα από ιστορικά μεγάλη συμμετοχή, παρόλο που οι δημοσκοπήσεις μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο του έδιναν το απίστευτο... 1% των προτιμήσεων των Δημοκρατικών της Νέας Υόρκης!
Πώς μπόρεσε όμως να συμβεί ένα τέτοιο θαύμα, καθώς μάλιστα ο Mamdani είχε να αντιμετωπίσει ολάκερο το κατεστημένο των Δημοκρατικών που υποστηρίζεται από το μεγάλο κεφάλαιο και υπογείως ακόμη και από τον Τραμπισμό; Η απάντηση είναι γνωστή και έχει ήδη σχολιάζεται και αναλύεται στις Ηνωμένες Πολιτείες: η «απίστευτη» νίκη του Mamdani έγινε δυνατή χάρη στους 50.000 εθελοντές (!) που εργάστηκαν σκληρά για την υποψηφιότητά του επί μήνες, κινητοποιώντας τους φτωχούς και αποκλεισμένους των υποβαθμισμένων γειτονιών της Νέας Υόρκης, οι οποίοι παραδοσιακά είτε απέχουν είτε φτάνουν να ψηφίζουν τον Trump. Το δίδαγμα αυτής της ιστορικής νίκης των από κάτω, που αντλεί το The Nation, είναι ιδιαίτερα εύγλωττο: "Μια δυναστεία των Δημοκρατικών έσβησε. Ο Μπιλ Κέλίντον και ο Τζιμ Κλάιμπερν δεν μπόρεσαν να σώσουν τον Κουόμο. Τα εκατομμύρια του Μάικλ Μπλούμπεργκ δεν μπόρεσαν να σώσουν τον Κουόμο. Ένας ατελείωτος καταιγισμός οργισμένων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών διαφημίσεων επί εβδομάδες δεν μπόρεσε να σώσει τον Κουόμο. Η συντακτική επιτροπή των New York Times δεν μπόρεσε να σώσει τον Κουόμο. Μια πόλη πέθανε χθες το βράδυ και μια άλλη γεννήθηκε"(1).
Ωστόσο, ακόμη και 50.000 εθελοντές δεν θα ήταν αρκετοί για να δημιουργήσουν ένα τέτοιο «θαύμα», αν δεν είχαν να προτείνουν και να υπερασπιστούν ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, ικανό να μιλήσει στις καρδιές αλλά και στα μυαλά των από κάτω. Για να καταλάβουμε λοιπόν καλύτερα πώς έγινε και τι ήταν εκστρατεία του Zohran Mamdani, ας δώσουμε τον λόγο σε έναν από αυτούς τους εθελοντές, στον ριζοσπάστη σοσιαλιστή, μάχιμο συνδικαλιστή και μηχανοδηγό στο μετρό της Νέας Υόρκης John Ferretti, που έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον John Reimann, λίγο πριν από τη νίκη του Mamdani: "Κάνω εκστρατεία υπέρ του Mamdani επειδή η νίκη του θα είναι μια μαχαιριά στην καρδιά των διεφθαρμένων ηγετών του Δημοκρατικού Κόμματος που συνδέονται με τον επιχειρηματικο κόσμο της Νέας Υόρκης και της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Αυτή η νίκη του θα επέτρεπε να αναδιαταχθούν οι πολιτικές προτεραιότητες θέτοντας στο επίκεντρο τους την εργατική τάξη και τις ανάγκες της, παλεύοντας για δωρεάν παιδική φροντίδα, παλεύοντας για δωρεάν γρήγορα και ασφαλή λεωφορεία, παλεύοντας για δημοτικά παντοπωλεία που θα ρίχνουν τις τιμές των τροφίμων. Και πιστεύω ότι ο Mamdani κάνει την πιο αποτελεσματική δουλειά που έχω δει ποτέ από έναν σημαντικό πολιτικό υποψήφιο, εξηγώντας τον σοσιαλισμό συγκεκριμένα με όρους των εμπειριών που βιώνουν οι άνθρωποι". Και αυτό επειδή «πρότεινε μερικά από τα μέτρα για τα οποία αγωνίστηκε στη συνέχεια: ελάχιστη αμοιβή 30 δολαρίων την ώρα, δωρεάν παιδική φροντίδα, δωρεάν λεωφορεία κ.λπ. και ένα Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας που δεν ποινικοποιεί τους άστεγους ή όσους έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας». (2)
Και ο Ferretti συνεχίζει εξηγώντας ότι ο Mamdani "διεξάγει μια εκστρατεία ιδιαίτερα επικεντρωμένη στην πολιτική, ιδιαίτερα επικεντρωμένη στις προχωρημένες ιδέες που οι εργαζόμενοι συχνά δεν έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν και να σκεφτούν, αλλά το κάνει με τρόπο συγκεκριμένο και ρεαλιστικό που οι εργαζόμενοι μπορούν να κατανοήσουν. Έτσι, όταν μετέχει σε συγκεντρώσεις, μπορεί μεν να είναι αυτός που ξεκινάει τα συνθήματα του αλλά είναι οι άνθρωποι που τα τελειώνουν. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν συγκεκριμένα πώς αυτά τα συνθήματα σχετίζονται με τη ζωή τους και τα συμφέροντά τους (...) «Με ένα κίνημα πίσω του, όπως αυτό που βλέπουμε στους δρόμους αυτή τη στιγμή, αλλά και με κάθε πρόκληση από το καθεστώς Τραμπ, προστίθενται καύσιμα και φωτιά στο μαζικό κίνημα που μόλις βλέπουμε να αρχίζει να ξεσπά και νομίζω ότι αυτό έχει μια βάση με πολύ μεγαλύτερη ταξική συνείδηση από ό,τι, για παράδειγμα, οι προηγούμενες γενιές αγώνα, όπως, ακόμη και το κίνημα για τον Τζορτζ Φλόιντ».
Αλλά ο John Ferretti προχωράει παραπέρα, αντιμετωπίζοντας το πιο ακανθώδες πολιτικό ζήτημα, που ταλανίζει μόνιμα την αμερικανική αριστερά, αυτό του τρίτου μεγάλου κόμματος που λείπει, του Κόμματος των Αμερικανών εργαζομένων. Και λέει ότι "ο Mamdani θα τασσόταν πιθανόν υπέρ ενός Εργατικού Κόμματος. Θέλω να πω, ο Mamdani είναι ανοιχτά εχθρικός και απορρίπτει το Δημοκρατικό Κόμμα και τον ρόλο που έχει παίξει στην εγκατάλειψη των εργαζομένων για πολλές δεκαετίες. Δεν είναι δημοκρατικός. Είναι ένας δημοκρατικός σοσιαλιστής. Αυτό είναι. Ποτέ δεν παρουσιάζει τον εαυτό του ως δημοκρατικό. Παρουσιάζεται πάντα ως δημοκρατικός σοσιαλιστής και ουσιαστικά είπε ότι ο Κουόμο χρηματοδοτείται από τους ίδιους δισεκατομμυριούχους που επανέφεραν τον Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία!".
Στις 130 ημέρες που μας χωρίζουν από τις εκλογές του Νοεμβρίου για την ανάδειξη του δημάρχου της Νέας Υόρκης, θα δούμε ό,τι το υπερπλούσιο, αντιδραστικό, ρατσιστικό, σκοταδιστικό και κατεστημένο (τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικάνων) υπάρχει στις ΗΠΑ να κινητοποιείται φανατισμένα και από κοινού με το πανικόβλητο σιωνιστικό λόμπι, για να αποτρέψει την «καταστροφή», κάνοντας τα πάντα για να φράξει το δρόμο του Zohran Mamdani. Ήδη το Jacobin μας έχει πληροφορεί ότι ένας από τους πυλώνες του Τραμπισμού, «i» (3), υποσχόμενοι να επενδύσουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε αυτή την υπόθεση. Όμως, εκτός κι αν κάποιος δολοφονήσει τον Mamdani (το FBI ερευνά ήδη τις απειλές κατά της ζωής του), κανένας και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει αυτόν τον νεαρό μεγάλο δημεγέρτη και χαρισματικό ηγέτη, τον ειδικευμένο σε ζητήματα της Αφρικής και πρώην συνθέτη ραπ και χιπ-χοπ, που μιλάει σε Νεοϋορκέζους ασιατικής καταγωγής στα Χίντι και Ουρντού και δεν διστάζει να κατεβαίνει σε πολυήμερες απεργίες πείνας μαζί με τους απεργούς ταξιτζήδες της Νέας Υόρκης και μπαίνει επικεφαλής των διαδηλώσεων υπέρ των μαρτυρικών Παλαιστινίων της Γάζας. Υποστηριζόμενος ήδη ενεργά από τον τρίτο υποψήφιο στις προκριματικές εκλογές (11,5% των ψήφων) και κυρίως από ένα συνεχώς ογκούμενο μαζικό κίνημα, ο Mamdani θα υποστηριχθεί αναμφίβολα ακόμη και από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες που προτίμησαν τον Cuomo, αλλά οι οποίες αισθάνονται τώρα την ασφυκτική πίεση της εργατικής τους βάσης.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν κρύβει το γεγονός ότι εκείνος που θα έπρεπε να φοβάται σήμερα περισσότερο από όσα συμβαίνουν στη Νέα Υόρκη είναι ο ίδιος ο Τραμπ, που έσπευσε μάλιστα να δηλώσει ότι ο Zohran Mamdani... «είναι ένας 100% τρελός κομμουνιστής»! Και αυτό επειδή είναι βέβαιο ότι ο αντίκτυπος της νίκης του «φαινομένου» Mamdani ξεπερνά κατά πολύ τη Νέα Υόρκη, ακόμη και τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως πολύ εύστοχα το διαπιστώνει ο Daniel Falcone στο Counterpunch: "Η υποψηφιότητα του Mamdani για δήμαρχος της Νέας Υόρκης έδειξε πώς η διεθνής αλληλεγγύη, η φυλετική ταυτότητα και η διεθνική δικαιοσύνη μπορούν να ενεργοποιήσουν μια δημαρχιακή εκστρατεία σε άμεση αντιπαράθεση με την προσέγγιση του Cuomo που υποστηρίζεται από το κατεστημένο. Λειτουργώντας ταυτόχρονα στα επίπεδα ανάλυσης της πόλης, της πολιτείας, του κράτους και του κόσμου, η εξέγερση του Mamdani κατέδειξε πώς η τοπική διακυβέρνηση έχει γίνει ένας σημαντικός τόπος για τις παγκόσμιες πολιτικές". (4) Εξάλλου, μήπως δεν είναι ο Zohran Mamdani αυτός που έχει κάνει το σύνθημα του «Να παγκοσμιοποιήσουμε την Ιντιφάντα» (Globalize Intifada) τόσο έμβλημα της εκστρατείας του όσο και πολεμική κραυγή του πολιτικού και κοινωνικού του αγώνα;
Σημειώσεις
1. With Zohran Mamdani’s Surreal and Historic Victory, One City Died—and Another Was Born: https://www.thenation.com/article/politics/mamdani-victory-cuomo-socialist-governance/
2. John Ferretti interview – “Zohran Mamdani – part of workers movement against fascism & fascist collaborators”: https://oaklandsocialist.com/2025/06/20/video-john-ferretti-interview-zohran-mamdani-part-of-workers-moment-against-fascism-and-fascist-collaborators/
3. A Billionaire Trump Backer Is Desperate to Stop Zohran Mamdani:
https://jacobin.com/2025/06/ackman-mamdani-trump-campaign-finance
4. All Politics Is Global: The Meaning of Zohran Mamdani’s Insurgent Victory: