Ζωή Κωνσταντοπούλου: "Δεν θα μπορούσα ποτέ να ψηφίσω αυτό το νομοσχέδιο" (22 Ιουλίου 2015)
"Το μήνυμα που επιδιώκεται από πλευράς δανειστών να εκπεμφθεί είναι ότι είναι ανώφελες οι διαδικασίες των πολιτών και των δικηγόρων. Μήνυμα δηλητηριώδες για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Το μήνυμα αυτό των δανειστών δεν πρέπει να διαχυθεί. Αμφισβητείται ευθέως η Δημοκρατία στη χώρα μας"
"Να εκδώσουμε μια σφραγίδα που θα λέει «Βουλή των Ελλήνων» και να τη δώσουμε στους θεσμούς για να επικυρώνουν τα φιρμάνια που θέλουν. Είναι απολύτως συμβολικές οι κινήσεις απαξίωσης της λαϊκής έκφρασης από τους δανειστές. Οι δανειστές επισπεύδουν τις διαδικασίες για να βάλουν ταφόπλακα στη χώρα"


Το ερώτημα μοιάζει ρητορικό αφού με το ίδιο ευρώ μπορείς να πληρώσεις για προϊόντα και υπηρεσίες, στην Αθήνα, το Βερολίνο ή τη Μαδρίτη χωρίς συναλλαγματικό κόστος, αν και οι προμήθειες των τραπεζών-τουλάχιστον στην Ελλάδα-παρέμειναν αλμυρές όχι μόνο για να μεταφέρεις ευρώ σε κάποια από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης αλλά ακόμη και από τράπεζα σε τράπεζα και ας απέχει μόλις μερικά τετράγωνα…
Στην Ελλάδα γίνεται «πραξικόπημα» που δεν πρέπει να αφήσουμε να ολοκληρωθεί, είπε η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, χαιρετίζοντας την 10η Γενική Συνέλευση της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελληνισμού (Πα.ΔΕ.Ε.).
Συνέντευξη στην Rosa Moussaoui, για την εφημερίδα
Το πρώτο μισό του 2015 σημείωσε μέση θερμοκρασία ένα βαθμό Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της δεκαετίας του 1880, σύμφωνα με στοιχεία της NASA. Η ανησυχητική αυτή εξέλιξη σημαίνει ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη βρίσκεται ήδη στα μισά του δρόμου για να ξεπεράσει το όριο ασφαλείας των δύο βαθμών Κελσίου, το οποίο έχει συμφωνηθεί διεθνώς ως το κατώφλι μετά το οποίο ο πλανήτης θα αρχίσει να βιώνει τις πιο καταστροφικές συνέπειες της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.
Διάσκεψη με τη συμμετοχή του Ερίκ Τουσέν (CADTM, επιστημονικός συντονιστής Επιτροπής Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους) και του Michael Hudson (Levy Economics Institute, USA).
Απόψε είναι μια μαύρη μέρα για τη δημοκρατία και για το ελληνικό κοινοβούλιο. Καλείται η βουλή σε δυόμιση ώρες, χωρίς συζήτηση, να επικυρώσει τον ενταφιασμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, την αναδοχή του συνόλου χρέους και την αναγνώριση των συνολικών υποχρεώσεων, ενώ το χρέος είναι μη βιώσιμο. Αν το νομοσχέδιο το έφερναν οι μνημονιακές δυνάμεις του τόπου, θα απηύθηνα στη βουλή έναν καταγγελτικό λόγο για μία, προς μία τις διατάξεις του.
Ως επακόλουθο της συνθηκολόγησης των ελληνικών αρχών, τροποποίησα σε μεγάλο βαθμό το κείμενο που είχα συγγράψει στις 13 Ιουλίου 2015 σε μια στιγμή όπου η συμφωνία με τους πιστωτές δεν είχε ακόμα κυρωθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Θα γράψω εξάλλου ένα άλλο κείμενο για να δώσω την άποψή μου σχετικά με όσα συνέβησαν αυτούς τους τελευταίους μήνες.
Στις 5 Ιουλίου του 2015, μετά το δημοψήφισμα που προώθησε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και η Βουλή των Ελλήνων, ο ελληνικός λαός απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία τη συνέχιση της λιτότητας που ήθελαν να επιβάλουν οι θεσμοί, παλαιότερα «τρόικα». Αποτελεί μια σπουδαία νίκη για τη δημοκρατία. Ωστόσο, εάν τεθεί σε εφαρμογή, η συμφωνία της Δευτέρας 13 Ιουλίου 2015, θα σημάνει τη συνέχιση της λιτότητας, στο πλαίσιο μιας νέας πολυετούς συμφωνίας. Κάτι που είναι σε πλήρη αντίθεση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
«Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το χρέος που επισείεται σε βάρος του ελληνικού λαού είναι παράνομο, μη νόμιμο, απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο. Είναι ιδιαίτερης σημασίας ότι υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα αμφισβήτησης της νομιμότητάς του, απονομιμοποίησης και εντεύθεν αναστολής αποπληρωμής χρέους», τόνισε η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία παρέδωσε στη δημοσιότητα σε τόμο τα προκαταρκτικά αποτελέσματα των ερευνών της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους.
«Όμορφη και ιστορική» χαρακτηρίζει τη νίκη του ΟΧΙ, ο Ερίκ Τουσέν, επιστημονικός Συντονιστής της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Ο κ. Τουσέν στη συνέχεια αναφέρεται στα αποτελέσματα της επιτροπής χρέους και αναφέρει τέσσερα σημεία στα οποία η Ελλάδα θα μπορούσε να αποκηρύξει μονομερώς το χρέος.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Έχει να επιλέξει ανάμεσα στη συνέχεια των αποτυχημένων προγραμμάτων μακροοικονομικής προσαρμογής, που της επέβαλαν οι δανειστές και το να προχωρήσει, σπάζοντας τα δεσμά του χρέους, σε μια αληθινή αλλαγή. Πέντε χρόνια αφότου ξεκίνησαν τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, η χώρα παραμένει βυθισμένη σε κρίση: οικονομική και κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική. Το μαύρο κουτί του χρέους μένει σφραγισμένο και μέχρι πρότινος κανένας επίση-μος φορέας, ελληνικός ή διεθνής, δεν επιδίωξε να φέρει στο φως την αλήθεια για το πώς και γιατί η χώρα καθυποτάχθηκε στο καθεστώς των δανειστών. Το χρέος, στο όνομα του οποίου ισοπεδώθηκαν τα πάντα, παραμένει ο γνώμονας της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που οδήγησε στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ύφεση σε ευρωπαϊκό έδαφος και σε καιρό ειρήνης.
Η κ. Κωνσταντοπούλου έκανε λόγο για απόκρυψη της αλήθειας από τον ελληνικό λαό, ενώ επιτέθηκε στους θεσμούς, καταλογίζοντας τους σκοπιμότητες και κατηγορώντας τους ότι προσπάθησαν με τελεσίγραφα και «ψευδείς παραστάσεις» να υφαρπάξουν την συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης σε μια λύση χωρίς προοπτική.
Ψηφίζω Όχι γιατί δεν μπορώ να πω ναι στο να κοπούν οι συντάξεις, να πέσουν κι’ άλλο οι μισθοί, να αυξηθεί ο ΦΠΑ…Εκτός από κοινωνικά άδικα μέτρα είναι και αντιπαραγωγικά και δεν υπάρχει κανείς που να διαφωνεί σε αυτό. Όσο για το μη χείρον βέλτιστο που μου λένε πολλοί, φοβούμενοι τον «Αρμαγεδδώνα της δραχμής», τέσσερα χρόνια αυτό δεν έκανε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού; Δεν πίστεψε πως θα απέφευγε τη χρεοκοπία με τις αρχικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με το να λυσσομανά κατά των «κηφήνων» του δημοσίου έως ότου ήλθε η σειρά του στον ιδιωτικό τομέα;
Εικόνες από τη σύγχρονη Ευρώπη του... Νότου, όπως καταγράφονται σε πρόσφατο σχετικό ρεπορτάζ του πρακτορείου «Ρόιτερ».
Οι θεσμοί της ΕΕ συνιστούν μια ξεκάθαρη ρήξη με το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα που εξακολουθεί να κυριαρχεί στα εθνικά κράτη της ΕΕ. Και αυτό από τρεις απόψεις: η εκτελεστική, δικαστική, συνταγματική και νομοθετική εξουσία μονοπωλείται από την εκτελεστική (το Συμβούλιο Υπουργών και εν μέρει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) σε βάρος των οργάνων που εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν διαθέτει τις στοιχειώδεις αρμοδιότητες ενός κοινοβουλίου (νομοθετική ικανότητα και, αν χρειάζεται, και συνταγματική, επεξεργασία και ψήφιση του προϋπολογισμού, διορισμός και έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας). Ο διαχωρισμός των εξουσιών είναι ανύπαρκτος.