Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία (23.4.2014) για την πορεία του δημόσιου χρέους και του δημοσιονομικού ελλείμματος ξεγυμνώνουν την πολιτική της κυβέρνησης και της Τρόικας. Η άνοδος το 2013 του δημόσιου χρέους στο 175,1% του ΑΕΠ (318,7 δισ. ευρώ) από 148,3% (329,5 δισ. ευρώ) το 2010 και του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 12,7% του ΑΕΠ (23,1 δισ. ευρώ) από 10,9% του ΑΕΠ (24,1 δισ. ευρώ) αποδεικνύουν την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής της αιματηρής λιτότητας να τιθασεύσει το δημόσιο χρέος και να επιφέρει την δημοσιονομική ισορροπία.
Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τη νεοναζιστική σφαγή της Οδησσού
Ενώ το σύνολο των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες –τουλάχιστον- της Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Βελγίου, Γερμανίας και Πορτογαλίας) εξακολουθούν, για δεύτερη μέρα, να αποκρύπτουν την αλήθεια και να παραπληροφορούν απροσχημάτιστα και επαίσχυντα για τα γεγονότα της Οδησσού, λάβαμε και μεταφράσαμε την παρακάτω πρώτη συγκλονιστική μαρτυρία Ουκρανών αγωνιστών της διεθνιστικής κομμουνιστικής οργάνωσης Μπορότμπα, που βρέθηκαν μέσα στο φλεγόμενο κτίριο των Συνδικάτων. Όπως εξάλλου μας πληροφορούν, ο σύντροφός τους Αντρέι Μπραζέφσκι (βλέπε τη φωτογραφία του καρβουνιασμένου πτώματός του) είναι μεταξύ εκείνων που δολοφονήθηκαν από τους νεοναζιστές του Δεξιού Τομέα.
Γ.Μ.
Στις 2 Μαΐου το απόγευμα, ακροδεξιές ομάδες εξαπέλυσαν αληθινή νεοναζιστική τρομοκρατία στους δρόμους της Οδησσού. Μερικοί άνθρωποι σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις. Στη συνέχεια, οι νεοναζιστές πυρπόλησαν την κατασκήνωση των αντικυβερνητικών διαδηλωτών στην πλατεία Κουλίκοβο Πόλιε καθώς και το «Σπίτι των Συνδικάτων». Κάπου 40 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί ή ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από το Δεξιό Τομέα κοντά στο κτίριο των συνδικάτων. Ο Αλεξέϊ Άλμπου τραυματίστηκε κι αυτός σοβαρά εκεί.
Η Ελληνική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Μανιφέστου βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσει την αποτυχία και ταυτόχρονα το τέλος αυτής της ευρωπαϊκής αντιφασιστικής πρωτοβουλίας, παρά τις σημαντικές επιτυχίες που σημείωσε στον ενάμιση χρόνο της ζωής της. Πράγματι, καθώς κύριος στόχος και συνάμα λόγος ύπαρξης της πρωτοβουλίας μας ήταν να προλάβει το κακό, πριν το τέρας θεριέψει, δηλαδή να εμποδίσει την ανάπτυξη μιας ισχυρής ευρωπαϊκής ακροδεξιάς μέσα από τη δημιουργία ενός μαζικού ενωτικού ευρωπαϊκού αντιφασιστικού κινήματος, τα γεγονότα μας υποχρεώνουν να διαπιστώσουμε σήμερα ότι –δυστυχώς- είναι πια πολύ αργά για αυτό.
Τρανή απόδειξη της παραπάνω θλιβερής διαπίστωσης είναι ότι η ευρωπαϊκή αριστερά πηγαίνει στις ευρωεκλογές που –κατά κοινή πια ομολογία- θα σημαδευτούν από μια πρωτοφανή επίδειξη δύναμης της ακροδεξιάς όλων των αποχρώσεων, χωρίς να έχει κατορθώσει να αρθρώσει ούτε καν ένα ευρωπαϊκό αντιφασιστικό προσκλητήριο, ούτε καν μια αντιφασιστική προειδοποίηση. Τα αποτελέσματα αυτής της τραγικής κατάστασης τα έχουμε κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας: Από την Ουκρανία και τη Ρωσία μέχρι τη Γαλλία και τη Βρετανία κι από την Ολλανδία και την Αυστρία μέχρι την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία, η νεοφασιστική και ακροδεξιά απειλή τείνει να γίνει άμεση και φυσικά, τρομακτικά επικίνδυνη, ενώ ταυτόχρονα δεκάδες εκατομμύρια πολίτες που θα ήθελαν να δράσουν αντιφασιστικά παραμένουν αποπροσανατολισμένοι και αποθαρρυμένοι ή παραλύουν καθώς δεν ξέρουν τι να κάνουν και σε ποιον να απευθυνθούν…
Ερίκ Τουσέν (Eric Toussaint) , Robin Delobel
Η Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM) θέλει να γνωστοποιήσει τη στήριξη της στον ελληνικό λαό που αντιστέκεται στις επιταγές της Τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ ). Τα νέα δάνεια που δόθηκαν το 2014 συνδέονται με ένα πακέτο αντικοινωνικών μέτρων που θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης της πλειονότητας του ελληνικού πληθυσμού.
Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων μεταξύ της Τρόικας και των Ελλήνων υπευθύνων, ο νόμος-πλαίσιο, που ονομάστηκε επίσης πολυνομοσχέδιο, ψηφίστηκε, όπως αναφέρεται από το Reuters, «σύμφωνα με τις απαιτήσεις των διεθνών δανειστών της Ελλάδα». Αυτό το κείμενο έχει ως στόχο να επιτρέψει τη νέα δόση της «βοήθειας» προς την Ελλάδα, ένα δάνειο ύψους 8,5 δις ευρώ. Ενώ δόθηκε στους βουλευτές στις 1:30 το πρωί του Σαββάτου 29 Μαρτίου, αυτός ο νόμος των 800 σελίδων εγκρίθηκε στο άψε σβήσε με πλειοψηφία μερικών ψήφων την Κυριακή 30 Μαρτίου λίγο πριν από τα μεσάνυχτα! Για άλλη μια φορά ξευτελίστηκαν οι στοιχειώδεις δημοκρατικοί κανόνες.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Ήρθε λοιπόν και ο καιρός της Γαλλίας για όσους είχαν αυταπάτες ότι η οικονομική κρίση που μαστίζει την ευρωζώνη και την ΕΕ θα περιοριζόταν εντός των τειχών του «ανεπρόκοπου» νότου.
Η Γαλλία του Ολάντ η οποία υποτίθεται θα έκανε τη… διαφορά και θα προωθούσε ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής με στόχο την ανάπτυξη στην Ευρώπη, είναι η πρώτη χώρα του ευρωπαϊκού βορρά που ακολουθεί μέτρα τύπου… Ελλάδας. Ο νέος Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλ, θεωρούμενος εκ των βασικών εκπροσώπων της δεξιάς πτέρυγας στο κυβερνόν σοσιαλιστικό κόμμα-το 2009 είχε ζητήσει να αφαιρεθεί η λέξη «σοσιαλιστικό» από το όνομα-ο οποίος ανέλαβε τα ηνία μετά την πρόσφατη πανωλεθρία στις τοπικές εκλογές του σοσιαλιστικού κόμματος και την ενίσχυση του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, ανακοίνωσε προ ημερών σειρά μέτρων που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από όσα οι Ευρωπαίοι δανειστές επέβαλλαν στη χώρα μας και τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Γράφει ο Μωυσής Λίτσης*
Πέφτουν από τα σύννεφα τα μέσα ενημέρωσης, πληροφορούμενα από ρωσική πλατφόρμα και βίντεο της Χρυσής Αυγής, ότι ο αρχιτραμπούκος των εγχώριων ναζί Ηλίας Κασιδιάρης τα έλεγε σαν μην τρέχει τίποτα με τον εκλεκτό του Σαμαρά Παναγιώτη Μπαλτάκο, μέσα στη Βουλή και όταν η δικαστική δίωξη κατά των χρυσαυγιτών είχε ήδη ξεκινήσει!
Απορία αφελούς. Καλά κανένας κοινοβουλευτικός συντάκτης δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής είχαν συχνές επαφές με εκπροσώπους της κυβέρνησης και το δεξί χέρι του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά; Ένα ακόμη Βατερλό για τα ελληνικά ΜΜΕ.
Αλλά μήπως δεν ήταν σε επιφανή ελληνικά ΜΜΕ που αρθρογράφοι προσκείμενοι στη ΝΔ είχαν αρχίσει να γράφουν για τη «σοβαρή ΧΑ» και το ενδεχόμενο συμμετοχής της στην κυβέρνηση, αποδεικνύοντας πως η ακροδεξιά είτε με τη «λάιτ» μορφή του ΛΑΟΣ, είτε με την «αυθεντική» των καθαρών φασιστών και νεοναζί, ήταν και είναι το «κρυφό» χαρτί του συστήματος, όταν τα πράγματα σφίγγουν;
Σχεδόν 25 χρόνια μετά από τη δημοσιοποίηση της πρώτης της αξιολόγησης για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η αρμόδια Διεθνής Διακυβερνητική Επιτροπή (IPCC) του ΟΗΕ έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα την πέμπτη έκθεσή της, η οποία σκιαγραφεί την κατάσταση με ζοφερά χρώματα προειδοποιώντας για ακόμη μια φορά ότι τα προβλήματα θα επιδεινωθούν εάν η ανθρωπότητα δεν θέσει υπό έλεγχο τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που παράγει. Οι συντάκτες της έκθεσης, η οποία λειτουργεί ως σημείο αναφοράς στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για την κλιματική αλλαγή, εκφράζουν την ανησυχία ότι η άνοδος των θερμοκρασιών θα υπονομεύσει την οικονομική ανάπτυξη και θα αυξήσει τα επίπεδα φτώχειας. Εκτιμούν ότι «κανείς στον κόσμο δε χαίρει ασυλίας» και, ενώ οι συνέπειες αρχίζουν ήδη να γίνονται αισθητές, οι χώρες δεν έχουν λάβει μέτρα για να αντιμετωπίσουν τις δυνητικά μεγάλες επιπτώσεις για τα αποθέματα τροφίμων και νερού ή ακόμη και για τη δημόσια υγεία. Oπως επισημαίνουν, οι περισσότερες μελέτες μέχρι σήμερα προβλέπουν μείωση της απόδοσης των καλλιεργειών από το 2030, την ώρα που η ζήτηση τροφίμων παγκοσμίως εξακολουθεί να αυξάνεται.
Το λόγο έχει πια ο Αλέξης Τσίπρας!…
του Γιώργου Μητραλιά
Όπως θα έπρεπε να αναμένεται, οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές στη Γαλλία και στην Ολλανδία κατέληξαν σε θρίαμβο της ρατσιστικής άκρας δεξιάς. Και όπως πρέπει να αναμένεται, σε λιγότερο από δυο μήνες, οι προσεχείς ευρωεκλογές θα σημαδευτούν από την υποχώρηση των τελευταίων αναχωμάτων που κρατούσαν από το τέλος του τελευταίου Παγκοσμίου πολέμου τη –νεοναζιστική και μη- ευρωπαϊκή ακροδεξιά στο περιθώριο των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων της ηπείρου μας…
Οι συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος θα είναι σίγουρα ιστορικές και συνάμα τραγικές. Στη καλύτερη περίπτωση, η ακροδεξιά θα γίνει μόνιμο δομικό στοιχείο της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, ενώ στη χειρότερη…καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε. Όμως, προσοχή: αφελής όποιος νομίσει ότι όλα αυτά θα σηματοδοτήσουν μια απλή αναδιαρρύθμιση του πολιτικού τοπίου, έναν άλλο συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων. Δυστυχώς, η νέα κατάσταση θα σημάνει κάτι πολύ διαφορετικό, κάτι το ποιοτικά διαφορετικό: Θα κάνει αγνώριστη την ίδια τη καθημερινή μας ζωή…
του Γιώργου Μητραλιά
Πόσες και πόσοι ήταν σήμερα στο κέντρο της Μαδρίτης, εκεί που συνέκλιναν οι Πορείες της Αξιοπρέπειας που ξεκίνησαν από κάθε γωνιά του Ισπανικού Κράτους; Οι οργανωτές έκαναν λόγο για «πάνω από δυόμιση εκατομμύρια»! Άλλοι μίλησαν για «τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία της Ισπανικής Δημοκρατίας». Το σίγουρο είναι ότι αυτή η ισπανική 22η Μαρτίου έγραψε κιόλας ιστορία καθώς γίνεται πια το υποχρεωτικό σημείο αναφοράς όλων των ευρωπαϊκών αντιστάσεων στη λιτότητα, στην ανεργία, στη φτώχεια και στον αγριανθρωπισμό των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Και όλα αυτά προτάσσοντας αιτήματα και συνθήματα που κάποιοι θέλουν να τα λένε... ντεμοντέ: Όχι στη πληρωμή του χρέους, ούτε μια περικοπή παραπάνω, έξω οι κυβερνήσεις της Τρόϊκα, ψωμί, δουλειά και στέγη για όλες και όλους! (βλέπε το Μανιφέστο των Πορειών της Αξιοπρέπειας που ακολουθεί).
Το 2014 βρεθήκαμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση οριακή, έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, που μας υποχρεώνει να δώσουμε μια μαζική συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης, των πολιτών και των λαών. Εκατομμύρια εργαζομένων βρίσκονται άνεργοι. Είναι ταπεινωτικό να μην βρίσκεις αξιοπρεπή εργασία όταν έχεις τα χέρια για δουλειά, όταν έχεις επαγγελματική πείρα και ικανότητα να εργαστείς χειρονακτικά ή διανοητικά. Σπαταλιέται το συλλογικό ταλέντο μιας κοινωνίας και υποθηκεύεται επ' αόριστον το μέλλον της. Δεν αξίζει στους εργαζόμενους αυτή η προσβολή της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Το ενδεχόμενο επιβολής οικονομικών κυρώσεων ενδέχεται αντί αν γονατίσει... τη Ρωσία, να γονατίσει την ίδια την ΕΕ σε μία μάλιστα κρίσιμη περίοδο για την προσπάθεια οικονομικής σταθεροποίησης και σωτηρίας του ευρώ και του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η Ρωσία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, μετά τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η αξία των προϊόντων και υπηρεσιών που εμπορεύθηκαν οι δύο πλευρές το 2012, έφθασε τα 500 δισ. δολάρια. Επιπλέον η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής ενέργειας της ΕΕ και ευρωπαϊκές πολυεθνικές του πετρελαίου, όπως για παράδειγμα η BP, έχουν στενούς δεσμούς με ρωσικές επιχειρήσεις.
Αντιφασίστες της Ευρώπης, ξυπνήστε!
Η φαιά πανούκλα επιστρέφει...
του Γιώργου Μητραλιά*
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει αμφιβολία: Τερατώδης και φριχτή, η φασιστική απειλή επιστρέφει, χωρίς αυτό να σκανδαλίζει υπερβολικά την Ευρώπη μας. Η απόδειξη; Καθαρόαιμοι ναζιστές, που δηλώνουν συνεχιστές του Τρίτου Ράϊχ και των μεραρχιών SS, και μπροστά στους οποίους οι τραμπούκοι της ελληνικής Χρυσής Αυγής μοιάζουν σχεδόν με παιδιά του κατηχητικού, κατέχουν σήμερα μερικά από τα πιο νευραλγικά πόστα (δημόσια τάξη, άμυνα, δικαιοσύνη) στη μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση! Και επιπλέον, η παρουσία τους σε αυτή τη κυβέρνηση δεν σοκάρει διόλου ούτε τα ΜΜΕ μας που σπεύδουν να τους βαφτίσουν…«εθνικιστές», ούτε τους κάθε λογής προσφιλείς ευρωπαίους ηγέτες μας (συμπεριλαμβανομένων των σοσιαλδημοκρατών) που βιάζονται να τους αναγνωρίσουν ως καθόλα παρουσιάσιμους εταίρους.
Το 4ο Φόρουμ ενάντια στα άχρηστα μεγάλα έργα που μας επιβάλλονται θα γίνει από τις 8 μέχρι τις 11 Μαΐου 2014 στη Rosia Montana, στη Ρουμανία. Φέτος θα ενισχύσουμε τις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων κινημάτων πολιτών, εστιάζοντας τις εργασίες στις καμπάνιες στην ανατολική Ευρώπη.
Επακόλουθο της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, ήταν ότι υψώθηκαν φωνές που ασκούν κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, στην αρπακτικότητα των διεθνών επιχειρήσεων και στην απληστία για εξουσία των πολιτικών.
Στην αρχή της κρίσης, το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Ευρώπης περιορίστηκε να σιωπά, καθώς μετά από 45 χρόνια ολοκληρωτικού κομμουνισμού, ο καπιταλισμός έμοιαζε να είναι μια καλή ιδέα. Όμως, αμέσως μετά, το «δημοκρατικό όνειρο» μεταβλήθηκε σε εφιάλτη. Τα μεγάλα άχρηστα έργα που είχαν επιβληθεί και πραγματοποιηθεί από ολοκληρωτικά καθεστώτα, αντικαταστάθηκαν από μεγάλα άχρηστα έργα που επιβλήθηκαν στον «ελεύθερο κόσμο» από πολυεθνικές εταιρίες.
«Λίγες περιοχές στην Ευρώπη δέχθηκαν ένα τόσο σοβαρό κτύπημα από την παγκόσμια οικονομική κρίση όσο η καρδιά της βιομηχανίας στην ανατολική Ουκρανία, έδρα τεράστιων επιχειρήσεων στη βιομηχανία χάλυβα και μετάλλου, όπου οι παραγγελίες έχουν σχεδόν ολοκληρωτικά παγώσει και οι τιμές έχουν καταρρεύσει».
Έτσι ξεκινούσε το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Ντέϊβιντ Στερν στους Νιού Γιορκ Τάϊμς με τίτλο «Η οικονομική κρίση εξαπλώνεται στην ανατολική Ουκρανία». Το ρεπορτάζ δεν αφορά τις πρόσφατες εξελίξεις. Είναι δημοσιευμένο στις 08/04/2009 και αφορά την «ξεχασμένη» κρίση του 2008, καθώς η Ουκρανία ήταν μία από τις πρώτες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες, που επλήγη από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε με την κατάρρευση της LehmanBrothers το 2008. Προσέφυγε μάλιστα στο ΔΝΤ, μία ημέρα μετά την ανάλογη προσφυγή που είχε κάνει η Ισλανδία, μία ακόμη χώρα που πλήρωνε από πολύ νωρίς το τίμημα της κρίσης, πριν ακόμη ανακαλύψουμε στην Ελλάδα το ΔΝΤ αλλά και την ΕΕ-θυμάμαι σε συσκέψεις στην εφημερίδα που εργαζόμουν, στην Ελευθεροτυπία, το 2010 δεν ήθελαν να πιστέψουν τον ερχομό του ΔΝΤ, λέγοντας πως η Ελλάδα ανήκε στην ΕΕ και το ευρώ, άρα δεν θα μπορούσε να δεχθεί παρεμβάσεις που προορίζονταν μέχρι τότε για υποανάπτυκτους της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής ή χωρών του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ως αντεπιχείρημα για αυτό που φαινόταν ήδη να έρχεται έφερνα το γεγονός ότι το ΔΝΤ είχε ήδη παρέμβει σε χώρες της ΕΕ(Ουγγαρία, Λετονία) ή φιλόδοξες κάποτε να ενταχθούν σε αυτήν(Ουκρανία).
Των Χρ. Λασκαρίδη και Γ. Παπαλεξίου
Φωτογραφία: Χρήστος Κοσμάς/FosPhotos
Οι δανειστές και οι εγχώριοι συνεργάτες τους (συγκυβέρνηση) επιβάλλουν ένα σκηνικό εξαθλίωσης και λιτότητας προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους ενώ το χρέος συνεχίζει να αφαιρεί τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν απομείνει. Πολύς λόγος γίνεται για την λεγόμενη «βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους», ένα μέγεθος που αξιολογείται με βάση τον αυθαίρετο δείκτη, χρέος προς ΑΕΠ. Η πορεία της βιωσιμότητάς του παρακολουθείται μέσω διαφόρων ευφάνταστων οικονομικών σεναρίων, τα οποία προσδιορίζουν το ακριβές ποσοστό που το καθιστά βιώσιμο ή μη.
Ανταπόκριση από Σαράγεβο: Βασίλης Ρόγγας, Δημήτρης Παπανικολόπουλος
Όταν ρωτάμε τους Βόσνιους διαδηλωτές γιατί διαμαρτύρονται, ξεσπούν αμέσως ενάντια στη διαφθορά που χαρακτηρίζει τους κυβερνητικούς και κρατικούς αξιωματούχους. Και μάλλον δεν έχουν άδικο. Η διοικητική δομή της χώρας, σπάταλη, αναποτελεσματική και διεφθαρμένη, μοιάζει με ένα πολυπλόκαμο τέρας: δύο διοικητικές ενότητες, βοσνιακή και σερβική, 10 καντόνια στη βοσνιακή περιοχή και άρα 10 κυβερνήσεις, μία ακόμα κυβέρνηση στον σερβικό τομέα και πάνω από αυτές η ομοσπονδιακή κυβέρνηση με τρεις συμπροέδρους από κάθε κυρίαρχη εθνοτική ομάδα (σέρβοι, κροάτες και βόσνιοι).
Σόνια Μητραλιά
Ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις της, η επίθεση που εξαπέλυσε η ισπανική αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ενάντια στις γυναίκες του Ισπανικού Κράτους με το νόμο που ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στην έκτρωση, έχει ήδη ξεπεράσει τα ισπανικά σύνορα και... διεθνοποιείται. Στην πραγματικότητα, τείνει μάλιστα να αποτελέσει οργανικό και κεντρικό στοιχείο της γενικευμένης επίθεσης των ελάχιστων «από πάνω» ενάντια στους αμέτρητους «από κάτω», που μοιάζει όλο και περισσότερο με αληθινό ευρωπαϊκό κοινωνικό πόλεμο μέχρις εσχάτων... Της Σόνιας Μητραλιά
Μία επίκαιρη συζήτηση στο Vmedia: Μωυσής Λίτσης, Μιχάλης Μπούργος, Γιώργος Κατρούγκαλος, Γιαννης Τολιος
του Γιώργου Μητραλιά
(Στο κόκκινο πανό γράφει: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε)
«Δεν είναι πια μια εξέγερση, είναι μια κοινωνική επανάσταση». Η δήλωση είναι του προέδρου του συνδικάτου Polihema Σαχίμπ Κόπιτς, έγινε προχτές Πέμπτη και συμπυκνώνει όλη την ουσία της –πάντα υπό εξέλιξη- μαζικής εξέγερσης των εξαθλιωμένων εργαζομένων, ανέργων και καταφρονεμένων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης ενάντια στη φτώχεια, στην ανεργία, στις ιδιωτικοποιήσεις των εργοστασίων τους και στη διαφθορά των κυβερνητών τους.
Το τέλος του φθηνού χρήματος προκαλεί νέες χρηματοοικονομικές αναταράξεις στις αναδυόμενες αγορές και επιτείνει την ανησυχία όσον αφορά τη διεθνή οικονομική σταθερότητα.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Τι κοινό έχουν η Τουρκία, η Αργεντινή, η Ινδία, η Νότιος Αφρική και η Ουκρανία; Τίποτα πέραν του ότι για τους γύπες των αγορών ανήκουν συλλήβδην στο «καλάθι» των αναδυόμενων οικονομιών: οικονομιών που αναπτύσσονται ταχέως χάρη στα δολάρια που δανείζει η Γουόλ Στριτ, κάνοντας τα εθνικά τους νομίσματα ευάλωτα σε υποτιμήσεις και αυξήσεις επιτοκίων για την ανάσχεση του πληθωρισμού, δημιουργώντας παράλληλα με τις εντεινόμενες κοινωνικές και πολιτικές ταραχές ιδίως στην Τουρκία(αλλά και την Αργεντινή και την Ουκρανία) ένα νέο εκρηκτικό μείγμα, που έφερε αυτόματα στο νου των διεθνών οικονομικών αναλυτών το προηγούμενο της κρίσης στις αναδυόμενες αγορές του 1997.
του Γιώργου Μητραλιά
Και μόνο το γεγονός ότι το νιοστό περί το ελληνικό δημόσιο χρέος διακομματικό μαλλιοτράβηγμα γίνεται στο όνομα του «επαχθούς» χρέους, είναι ενδεικτικό της άγνοιας –αν όχι της ασχετοσύνης και του ερασιτεχνισμού- που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει το πολιτικό προσωπικό της χώρας όταν αυτό καταπιάνεται με το ζωτικής σημασίας ζήτημα του ελληνικού χρέους. Πράγματι, η χρησιμοποίηση της λέξης «επαχθές» για ένα χρέος που δεν μπορεί να είναι –αν βέβαια είναι- παρά απεχθές, δεν συνιστά ένα απλό γλωσσικό μπέρδεμα. Σημαίνει κάτι πολύ πιο σημαντικό και σημαδιακό, επειδή προδίδει μια βαθύτερη άγνοια του προβλήματος. Δηλαδή, άγνοια του διεθνούς δικαίου, καθώς και της διεθνούς και εσχάτως και ελληνικής, βιβλιογραφίας (1), αλλά και –κυρίως- των αγωνιστικών εμπειριών που είχαν και έχουν για αντικείμενό τους την ταυτοποίηση του απεχθούς χρέους προκειμένου αυτό να καταγγελθεί και να μην πληρωθεί!
Μπορεί ο θάνατος του Αριέλ Σαρόν να μονοπωλεί τα ισραηλινά ΜΜΕ, μερικές ημέρες ωστόσο πριν βασικό θέμα που απασχόλησε την κοινή γνώμη ήταν ο επί μέρες κλιμακούμενος αγώνας των Αφρικανών μεταναστών, καθώς και η απεργία στην οποία προχώρησαν ξένοι εργάτες και εργάτριες που εργάζονται ως βοηθητικό προσωπικό για τη φροντίδα ηλικιωμένων κλπ.
Εξέλιξη που ήλθε να μας υπενθυμίσει τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ισραηλινή κοινωνία.
Η συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση του Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Μανιφέστου και του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αντιφασιστών Κοινοβουλευτικών έγινε την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου στο Ευρωκοινοβούλιο των Βρυξελλών. Στη συνέντευξη τύπου έλαβαν μέρος η Γκάμπι Τσίμερ, Πρόεδρος της GUE/NGL (Ευρωομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς), ο ευρωβουλευτής του Σύριζα Νίκος Χουντής, η Γερμανίδα βουλευτής (Die Linke) Ανέτ Γκροτ και ο βουλευτής του Σύριζα Δημήτρης Τσουκαλάς.
Αφού δήλωσε ότι η GUE/NGL έβαλε το Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο στην ημερήσια διάταξή της, η Γκάμπι Τσίμερ τόνισε πόσο άμεση και σοβαρή είναι σήμερα στην Ευρώπη η ακροδεξιά και φασιστική απειλή, και κατάληξε καλώντας την ευρωπαϊκή Αριστερά να υποστηρίξει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Αντιφασιστών Κοινοβουλευτικών και να κινητοποιηθεί στον αντιφασιστικό αγώνα.
Η παρουσίαση του Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Μανιφέστου (http://www.antifascismeuropa-ellada.gr ) έγινε από το Δημήτρη Τσουκαλά, ενώ ο Νίκος Χουντής και η Ανέτ Γκροτ υπογράμμισαν ότι αυτή η τόσο επικίνδυνη άνοδος της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού σχεδόν παντού στην Ευρώπη θέτει την ευρωπαϊκή Αριστερά μπροστά στις ευθύνες της και την υποχρεώνει να δώσει προτεραιότητα στην αντιφασιστική κινητοποίησή της πριν είναι πολύ αργά.
Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Αντιφασιστών Κοινοβουλευτικών ξεκινάει με την υποστήριξη και συμμετοχή 25 βουλευτών από τη Βρετανία, την Ελλάδα, το Ισπανικό Κράτος, την Ιρλανδία, την Αυτόνομη Κοινότητα της Βαλένθια, τη Γερμανία, τη Σουηδία, το Ισραήλ, το Λουξεμβούργο, την Καταλονία, τη Πορτογαλία και την Ολλανδία, ενώ το Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο έχει ήδη υπογραφεί από τουλάχιστον 110 κοινοβουλευτικούς διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών (53 είναι του Σύριζα).
Τα δυο ντοκουμέντα που ακολουθούν είναι το βίντεο της συνέντευξης τύπου και το κείμενο της παρουσίασης του Ευρωπαϊκού Αντιφασιστικού Μανιφέστου που έγινε από το Δημήτρη Τσουκαλά.
Αγαπητές φίλες και συντρόφισσες, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Πριν από όλα, το Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο θέλει να κηρύξει γενικό συναγερμό και κινητοποίηση ενάντια στη θανατερή απειλή που συνιστά η μεγάλη άνοδος της ρατσιστικής και νεοφασιστικής δεξιάς σε όλη την Ευρώπη! Κι αυτό επειδή πρέπει τώρα να το παραδεχτούμε: Αυτή η απειλή είναι σήμερα άμεση. Δεν αφορά πια μόνο μια χώρα, όπως για παράδειγμα τη δικιά μου χώρα την Ελλάδα, αλλά όλους μας. Ποιος θα τολμούσε να πει σήμερα ότι στην Ευρώπη δεν γινόμαστε μάρτυρες της επιστροφής και της νεκρανάστασης των χειρότερων δαιμόνων της δεκαετίας του 1930;
Της Σόνιας Μητραλιά*
Γνωρίζαμε ήδη ότι η βία κατά των γυναικών χρησιμοποιείται συχνά σαν όπλο πολέμου, με στόχο να τις τιμωρήσει, να τις ταπεινώσει και να τις κάνει να μην είναι πια ανθρώπινα όντα. Κυρίως όμως, στοχεύει να καταστείλει και να συντρίψει με κάθε δυνατό μέσο τη συλλογικότητα στην οποία αυτές ανήκουν. Στις ένοπλες συρράξεις, αυτή η βία θεωρήθηκε περισσότερο μια εξουσιαστική κίνηση παρά ένα εργαλείο καταστροφής. Γνωρίζουμε επίσης ότι σε περιόδους ειρήνης, η βία κατά των γυναικών θεωρείται κυρίως αποτέλεσμα ατομικών πράξεων βίαιων ανδρών, και όχι «στρατηγικό» όπλα συντριβής του αντιπάλου.
Φυσαλίδες μεθανίου σε λίμνη της Σιβηρίας. Το αέριο σχηματίζεται μεταξύ άλλων από την αποσύνθεση οργανικών ουσιών σε εδάφη που ξεπαγώνουν. (Φωτογραφία: Associated Press )
του Γιώργου Μητραλιά
Περισσότερο κι από ειρωνεία της ιστορίας είναι … τραγωδία της ιστορίας ότι μετά από 40 χρόνια, το σύνθημα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» όχι απλώς παραμένει επίκαιρο αλλά είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Κι όποιος αμφιβάλει, ας αναρωτηθεί: μήπως δεν είναι τώρα που λέμε περισσότερο κι από τότε το ψωμί ψωμάκι;…
Όμως, μια άλλη φετινή επέτειος, τα 80 χρόνια από την άνοδο στην εξουσία των Γερμανών ναζιστών οδηγεί σε ακόμα πιο απαισιόδοξες σκέψεις. Ο λόγος ευνόητος: Πάνω από τη Γηραιά μας ήπειρο πλανώνται και πάλι οι δαίμονες του μεσοπολέμου καθώς γίνεται όλο και πιο άμεση η ακροδεξιά απειλή σε όλες τις παραλλαγές της! Είναι σα να πορευτήκαμε για 80 χρόνια νομίζοντας ότι πάμε μπροστά και ξαφνικά να ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε κάνει παρά ένα κύκλο και ξαναβρισκόμαστε εκεί από όπου ξεκινήσαμε…
Ερίκ Τουσέν (Eric Toussaint)[1]
Από τον 12ο αιώνα έως τις αρχές του 14ου, το Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, παρόν σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, μετατράπηκε σε τραπεζίτη των ισχυρών και συμμετείχε στη χρηματοδότηση ορισμένων σταυροφοριών.
Στις αρχές του 14 ου αιώνα, έγινε ο μεγαλύτερος πιστωτής του βασιλιά της Γαλλίας, Φιλίππου Δ' του Ωραίου (Philippe le Bel).
Αντιμέτωπος με το βάρος ενός χρέους που επιβάρυνε τα οικονομικά του, ο Φίλλιπος ο Ωραίος ξεφορτώθηκε τους πιστωτές και το χρέος του δαιμονοποιώντας το Τάγμα των Ναΐτών Ιπποτών, κατηγορώντας το για πολλαπλά εγκλήματα[2]. Το Τάγμα απαγορεύτηκε, δημεύτηκε η περιουσία του και οι ηγέτες του εκτελεστήκαν.
Έλειπε ένα κράτος και μια γη στο Τάγμα των Ναΐτών Ιπποτών για να αντιμετωπίσει τον βασιλιά της Γαλλίας. Ο στρατός (δεκαπέντε χιλιάδες άνδρες εκ των οποίων 1.500 Ιππότες), η περιουσία και οι πιστώσεις που είχε χορηγήσει το Τάγμα δεν το προστάτεψαν από την ισχύ ενός Κράτους που είχε αποφασίσει να αφανίσει τον κυριότερο πιστωτή του.
Thomas Coutrot, Patrick Saurin και Éric Toussaint
Ο Thomas Coutrot είναι μέλος του επιστημονικού Συμβουλίου της Attac, ο Patrick Saurin είναι ένας από τους εκπροσώπους του γαλλικού συνδικάτου SUD BPCE και ο Éric Toussaint είναι Πρόεδρος της CADTM (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου) Βελγίου.
Με αφορμή την έκδοση δύο σημαντικών βιβλίων: «Το Χρέος, 5.000 χρόνια ιστορίας» και «Το Κεφάλαιο στον εικοστό πρώτο αιώνα» ο ιστότοπος Mediapart οργάνωσε μια συνάντηση των συγγραφέων τους, δηλαδή τον David Graeber και τον Thomas Piketty. Οι σχετικές συζητήσεις είναι αναρτημένες στον ιστοτόπο της αντίστοιχης ηλεκτρονικής εφημερίδας [1].
Πώς να βγούμε από το χρέος, αυτό το κεντρικό ζήτημα που τίθεται στην εισαγωγή μας για αυτό το διάλογο βρίσκεται στο επίκεντρο της σκέψης και της δράσης μας. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουμε να δώσουμε μια εποικοδομητική συνέχεια στις ανταλλαγές απόψεων, προτείνοντας το παρακάτω κείμενο, αποτέλεσμα ενός συλλογικού προβληματισμού που αποσαφηνίζει, σχολιάζει, θέτει ερωτήματα και κριτικάρει τις γνώμες και τα επιχειρήματα που προώθησαν οι δύο συγγραφείς.
Οι μέσες θερινές θερμοκρασίες στην ανατολική Αρκτική του Καναδά ήταν φέτος υψηλότερες από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 44.000 έως 120.000 χρόνια, όπως καταδεικνύουν τα αποτελέσματα μιας νέας μελέτης. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ υποστηρίζουν ότι οι θερμοκρασίες ξεπέρασαν αυτές που επικρατούσαν κατά την πρώιμη ολόκαινο εποχή, όταν η ποσότητα ηλιακής ενέργειας που έφθανε στο βόρειο ημισφαίριο κατά τους θερινούς μήνες ήταν περίπου 9% μεγαλύτερη σε σχέση με σήμερα. «Το βασικό στοιχείο εδώ είναι πόσο πρωτοφανής είναι η υπερθέρμανση στην Αρκτική του Καναδά», αναφέρει σε ανακοίνωση ο ερευνητής Γκίφορντ Μίλερ, η ομάδα του οποίου παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης της στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters.