Αϊνστάιν και Λαντάου: Επιστημονικές ιδιοφυίες και συνάμα... αντισταλινικοί αντικαπιταλιστές!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τον Αϊνστάιν⁽¹⁾ τον έχουν ακουστά οι πάντες, αλλά το όνομα του Λεβ Λαντάου⁽²⁾ το γνωρίζουν μόνο κάποιοι ειδήμονες των θετικών επιστημών. Ωστόσο, και οι δυο τους έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά: Κατέχουν περίοπτες θέσεις στον μικρό κατάλογο με τις πιο ξεχωριστές μεγαλοφυίες του περασμένου αιώνα. Διακρίθηκαν για την ελευθερία της σκέψης τους και τον αντικομφορμισμό της ζωής τους. Και κυρίως, μοιράζονται πολιτικές τοποθετήσεις από αυτές που, όχι άδικα, θεωρούνται “εξτρεμιστικές”, επαναστατικές και ανατρεπτικές της (κάθε) καθεστηκυίας τάξης! Και για τις οποίες, “φυσικά”, κανείς δεν σας μίλησε ποτέ…

Λαντάου: “Σύντροφοι, η μεγάλη υπόθεση της Οκτωβριανής Επανάστασης προδόθηκε ύπουλα”

Να λοιπόν γιατί ο λόγος σήμερα για τον Αϊνστάιν και τον Λαντάου όχι με την ιδιότητά τους του κορυφαίου επιστήμονα που σημάδεψε τη σύγχρονη εποχή, αλλά με εκείνη -την άγνωστη και επιμελώς κρυμμένη- του ... αντιγραφειοκράτη σοσιαλιστή και του αντισταλινικού κομμουνιστή! Για τον Αϊνστάιν που, όπως θα δούμε παρακάτω πολύ διεξοδικότερα, προτείνει -μεσούντος του ψυχρού πολέμου- σαν μόνη λύση στα υπαρξιακά προβλήματα της ανθρωπότητας, την κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και το σχεδιασμό της οικονομίας, προειδοποιώντας όμως ταυτόχρονα ότι “μια σχεδιασμένη οικονομία μπορεί να συνοδεύεται από την απόλυτη υποδούλωση του ατόμου” αν δεν “αποτραπεί η γραφειοκρατία από το να γίνει παντοδύναμη και αλαζονική”! Και για τον Λαντάου που έντεκα χρόνια νωρίτερα, -το 1938!- μεσούσης της σταλινικής αγριανθρωπικής λαίλαπας, τολμά το αδιανόητο: Να (συν)γράψει την εξής προκήρυξη/μανιφέστο που καλεί τους εργάτες να ανατρέψουν τον Στάλιν “και την κλίκα του” στο όνομα της Οκτωβριανής Επανάστασης που αυτοί “πρόδωσαν ύπουλα”! Και αυτό με την πρόθεση να την μοιράσει την Πρωτομαγιά του 1938 στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας (!) μπροστά στον Στάλιν και στο ιερατείο του:

Πάνω από 350 προσωπικότητες από όλο το κόσμο στηρίζουν το Μανιφέστο

“Να τερματίσουμε το σύστημα των ιδιωτικών ευρεσιτεχνιών”

Την ώρα που στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) αρχίζει ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων, πάνω από 350 προσωπικότητες από όλο το κόσμο διατρανώνουν την υποστήριξή τους στο Μανιφέστο “Να τερματίσουμε το σύστημα των ιδιωτικών ευρεσιτεχνιών! Για μια φαρμακοβιομηχανία κάτω από κοινωνικό έλεγχο και ένα δημόσιο, οικουμενικό και δωρεάν σύστημα εμβολιασμού” που υποστηρίζεται από πάνω από 250 οργανώσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται μεγάλα διεθνή δίκτυα όπως η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών ή το People’s Health Movement (βλέπε τον κατάλογό τους εδώ).

Ο κατάλογος των προσωπικοτήτων δίνεται στη δημοσιότητα στις 8 Ιουνίου με την ευκαιρία της διάσκεψης της ΠΟΥ όπου εξετάζεται η αναστολή των ευρεσιτεχνιών των εμβολίων. Αυτές οι ευρεσιτεχνίες (πατέντες) προστατεύουν τα συμφέροντα μιας μικρής ομάδας μεγάλων ιδιωτικών φαρμακευτικών επιχειρήσεων και εμποδίζουν να αντιμετωπιστεί όπως θα έπρεπε, η πανδημία που έχει προκαλέσει το θάνατο περισσότερων από 3 εκατομμύρια και 745 χιλιάδες ανθρώπων.

Ανάμεσα σε αυτές τις προσωπικότητες βρίσκουμε τους Noam Chomsky και Nancy Fraser από τις ΗΠΑ, την Naomi Klein από τον Καναδά, την Arundhati Roy και την Tithi Bhattacharya από την Ινδία, την Silvia Federici και την Cinzia Arruza από την Ιταλία που διδάσκουν στις ΗΠΑ, στελέχη συνδικάτων και συλλόγων, πάνω από 90 βουλευτές (από Γερμανία, Βολιβία, Βραζιλία, Κολομβία, Δανία, Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Πορτογαλία, Τσέχικη Δημοκρατία,…) συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου της Γερουσίας της Βολιβίας και 22 μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ανάμεσα στους υπογράφοντες είναι επίσης οι δήμαρχοι του Βαλπαραίσο της Χιλής ή του Κάδιξ της Ισπανίας καθώς και πολλοί δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι. Επίσης, υποστηρίζουν το Μανιφέστο υπεύθυνοι εντύπων πληροφόρησης και γνώμης καθώς και δημοσιογράφοι. Τέλος, στηρίζουν το Μανιφέστο πολυάριθμοι πανεπιστημιακοί.

Η ένοχη “αμνησία” των χτεσινών θαυμαστών του γενοκτόνου κ.Κάρατζιτς

του Γ.Μητραλιά

Ο πρόσφατος θάνατος του Σέρβου υπερασπιστή του Σαράγεβο, στρατηγού Γιόβαν Ντίβιακ, θα μπορούσε να είχε προσφέρει μια χρυσή ευκαιρία για δημόσια αυτοκριτική σε όλους εκείνους, και ειδικά στους αριστερούς, που στη διάρκεια των 3 ετών, 8 μηνών και 9 ημερών της πολιορκίας του Σαράγεβο, συντάχθηκαν όχι με τους ηρωϊκούς πολιορκημένους αλλά με τους γενοκτόνους δημίους τους. Όμως, δυστυχώς δεν είδαμε να υπάρχει η παραμικρή αντίδραση. Λούφαξαν άπαντες και κατάπιαν τη γλώσσα τους καθώς μια επιδημία ένοχης αμνησίας φάνηκε να σαρώνει τη χώρα.

Ωστόσο, αυτή η “ένοχη αμνησία” δεν χρησιμεύει σε τίποτα μια και η (ελληνική) ομαδική παράκρουση εκείνων των εφιαλτικών χρόνων είναι πάντα παρούσα, θρονιασμένη στην καρδιά της ελληνικής κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας. Και αυτό όχι μόνο επειδή πολλοί από τους σφαγείς της Σρεμπρενίτσα έμελλε να γίνουν αργότερα γνωστότεροι σαν βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής. Ούτε επειδή πάρα πολλοί από τους ενθουσιώδεις θαυμαστές των δολοφόνων του Σαράγεβο βρέθηκαν στις επόμενες δεκαετίες στις πρώτες γραμμές των ποικίλων “εθνικιστικών” και λοιπών ρατσιστικών εξάρσεων. Η πελώρια πληγή που άνοιξε τότε, παραμένει πάντα ανοιχτή καθώς το ρατσιστικό και εθνικιστικό δηλητήριο που έσταξε η τότε ενθουσιώδης ταύτιση με τους φασίστες δολοφόνους πέρασε τελικά και, δυστυχώς, εξακολουθεί να κυκλοφορεί στις φλέβες της ίδιας της κοινωνίας!

Επειδή λοιπόν δεν πρέπει -και δεν μπορούμε- να ξεχάσουμε, για αυτό και το παρακάτω κείμενο που είχε γραφτεί στις 13 Φεβρουαρίου 1994, πριν από 27 ολάκερα χρόνια...

Βοσνία: Μήπως δεν είναι έτσι όπως μας τα λένε; 

του Γιώργου Μητραλιά

Επιτέλους μια καλή είδηση : το Σαράγεβο δεν βομβαρδίζεται πια και οι τρωγλοδύτες κάτοικοί του μπορούν να ξαναβγούν στους δρόμους της πόλης τους ! Την ώρα που σχεδόν όλοι στην Ελλάδα προτιμούν να μιλάνε για ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης και για επικείμενη  «επέκταση του πολέμου», δεν αντέχουμε στον πειρασμό να παρατηρήσουμε ότι για μιαν ακόμα φορά, αποσιωπάται εντελώς το κύριο γεγονός ότι στη Βοσνία ο πόλεμος είναι χειροπιαστή πραγματικότητα και μαίνεται εδώ και 22 μήνες…

Παγκόσμια εκστρατεία

Χάρη σε μια τεράστια επιστημονική προσπάθεια βασισμένη στη διεθνή συνεργασία και σε ποσά δημοσίου χρήματος ιστορικών διαστάσεων, η ανθρωπότητα μπόρεσε να αναπτύξει πολλά αποτελεσματικά εμβόλια ενάντια στο COVID-19 μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.

Ωστόσο, αυτή η μεγάλη επιτυχία θα μπορούσε να ακυρωθεί ολοκληρωτικά από την απληστία της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Σε μια κατάσταση τόσο κρίσιμη όσο αυτή που βιώνουμε τώρα, ο εξαιρετικός χαρακτήρας των μέτρων που απαιτεί η πλειοψηφία του πληθυσμού πρέπει να ισχύει και για την ιδιωτική φαρμακοβιομηχανία και τη μόνιμη δίψα της για κέρδη. Η αναστολή των ευρεσιτεχνιών (πατέντες) που συνδέονται με τον COVID-19 πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα και ένα πρώτο βήμα.

Πατριαρχία και Καπιταλισμός

Της Denise Comanne

Πρωτότυπος τίτλος “How Patriarchy and Capitalism Combine to Aggravate the Oppression of Women”

http://www.cadtm.org/How-Patriarchy-and-Capitalism-Combine-to-Aggravate-the-Oppression-of-Women

Η Denise Comanne (1949-2010) δούλεψε για τελευταία φορά πάνω στο συγκεκριμένο κείμενο στις 27 Μαΐου 2010, μια μέρα πριν πεθάνει. Έπαθε καρδιακή προσβολή αμέσως μετά την αποχώρησή της από ένα συνέδριο για την 50ή επέτειο της ανεξαρτησίας του Κονγκό.

Βλ.: A vibrant internationalist, feminist and revolutionary voice has fallen silent: Denise Comanne  (1949-2010)

Η Denise Comanne σχεδίαζε να βελτιώσει περαιτέρω το κείμενο αυτό ως μέρος της ομαδικής εργασίας με την Επιτροπή Ενάντια στο Χρέος (Comité pour l'abolition des dettes illégitimes¹) για να ενισχύσει τη δέσμευση της επιτροπής προς το φεμινισμό.

Στην ιστοσελίδα της CADTM, το κείμενο είχε περισσότερες από 13.000 επισκέψεις στη γαλλική έκδοση, περισσότερες από 96.000 επισκέψεις στην αγγλική έκδοση και περισσότερες από 16.000 επισκέψεις στα Ισπανικά. Έχει επίσης αναδημοσιευτεί και σε άλλους ιστοτόπους.

Μπάϊντεν: "Καλός αλλά λίγος"...

ΗΠΑ 2021: Ο νεοφιλελευθερισμός δεινοπαθεί και η αριστερά καιροφυλακτεί!

Του Γιώργου Μητραλιά

Για σαράντα επτά χρόνια βουλευτής και γερουσιαστής και επί μια οκταετία αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζό Μπάϊντεν είχε προφανώς όλο το χρόνο να καλλιεργήσει το προφίλ ενός πολιτικού που η Wikipedia δίκαια κατατάσσει στη “δεξιά πτέρυγα του Δημοκρατικού κόμματος”. Τι συμβαίνει λοιπόν, και ο ένας μετά τον άλλο αριστεροί και ακροαριστεροί οικονομολόγοι και αναλυτές σε όλο το κόσμο δηλώνουν “θετικά έκπληκτοι” για τα πεπραγμένα του Μπάϊντεν στις πρώτες 100 ή 130 μέρες της προεδρίας του, σε βαθμό μάλιστα που τους κάνει να διαπιστώνουν ακόμα και απομάκρυνσή του από τον κυρίαρχο νεοφιλελευθερισμό;

Γιόβαν Ντίβιακ

(1937 – 2021)

Mορφή του διεθνιστικού αντιφασισμού στην εποχή των αγριανθρωπικών εθνικισμών!

Το Σαράγεβο αποχαιρετά τον ήρωα του με το Bella Ciao...

Jovan Divjak - Ο υπερασπιστής του Σαράγεβο

Γεννήθηκα στο Βελιγράδι και μετακόμισα στη Βοσνία με την οικογένειά μου, όταν γεννήθηκε η μικρή μου αδερφή. Μετά από το δημοτικό, πήγα στη στρατιωτική ακαδημία επειδή η μητέρα μου δεν μπορούσε να πληρώνει για τη μόρφωσή μου. Εγκαταστάθηκα στο Σαράγεβο το 1966, και επί 18 χρόνια μετείχα στο σύστημα στρατιωτικής εκπαίδευσης. Λίγο πριν τον πόλεμο, έγινα Διοικητής της Άμυνας του Σαράγεβο με το βαθμό του στρατηγού.

Νεοφιλελευθερισμός:
Αύξηση της μισθολογικής απόκλισης και φορολογικά δώρα στο Κεφάλαιο

Το ΑΒ του Κεφαλαίου στον 21ο αιώνα του Τομά Πικετί*

Τρίτο μέρος

του Eric Toussaint

Η εξέλιξη χαμηλών και υψηλών μισθών από τη δεκαετία του 1960 και δώθε

Δεν έχουμε εδώ χώρο για να συνοψίσουμε την εξέλιξη των εισοδηματικών ανισοτήτων στη διάρκεια των δυο τελευταίων αιώνων. Θα περιοριστούμε λοιπόν να υπογραμμίσουμε την εξέλιξη στη Γαλλία από το 1968. Η γενική απεργία του Μάη του 1968 στη Γαλλία και οι συμφωνίες της Γκρενέλ που ακολούθησαν οδήγησαν σε πολύ μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού για 15 χρόνια : « Το αποτέλεσμα ήταν ότι η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού αυξήθηκε συνολικά περίπου κατά 130 % μεταξύ 1968 και 1983, ενώ στην ίδια χρονική περίοδο ο μέσος μισθός δεν αυξήθηκε παρά κατά 50 %, εξ ου και μια πολύ μεγάλη συμπίεση των μισθολογικών ανισοτήτων. Η ρήξη με την προηγούμενη περίοδο είναι μαζική και πλήρης: η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού είχε αυξηθεί μόλις κατά 25% μεταξύ 1950 και 1968”.

Η εξέλιξη των περιουσιακών ανισοτήτων

κατά τους δύο τελευταίους αιώνες

Το ΑΒ του Κεφαλαίου στον 21ο αιώνα του Τομά Πικετί

Δεύτερο μέρος

του Eric Toussaint

Την παραμονή της Επανάστασης του 1789 στη Γαλλία, το τμήμα της εθνικής περιουσίας που κατείχε το πλουσιότερο δεκατημόριο πλησίαζε το 90% και το τμήμα που κατείχε το πλουσιότερο 1% έφτανε το 60% (1). Μετά από την Επανάσταση, το τμήμα του πλουσιότερου εκατοστημορίου μειώθηκε κάπως μετά από την αναδιανομή των γαιών της αριστοκρατίας και του κλήρου προς όφελος της αστική τάξης (οι 9% και λίγο πέρα από αυτούς).

Η συγκέντρωση του πλούτου

προς όφελος του 1%

Το ΑΒ του Κεφαλαίου στον 21ο αιώνα του Τομά Πικετί

Πρώτο μέρος

του Eric Toussaint

Το βιβλίο “Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα” (1) είναι απαραίτητο σε όλες και όλους εκείνους που θέλουν να μάθουν περισσότερα για την άνιση αναδιανομή του πλούτου στους κόλπους της κοινωνίας. Διαβάζοντας αυτό το τεράστιο έργο (950 σελίδες, στις οποίες προστίθεται μεγάλη ποσότητα στατιστικών δεδομένων και πινάκων προσβάσιμων μέσω του διαδικτύου (2), μας έρχεται στο νου ένα πρώτο συμπέρασμα: το κίνημα Occupy Wall Street και άλλα που το ακολούθησαν είχαν απόλυτα δίκιο να στοχοποιήσουν το πιο πλούσιο 1%.

Ισπανία : Όταν οι δαίμονες του παρελθόντος επιστρέφουν ακάθεκτοι στο προσκήνιο !…

του Γιώργου Μητραλιά

Αν πιστεύαμε τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και το σύνολο των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων, με εξαίρεση την πανδημία, στην Ισπανία δεν συμβαίνει τίποτα το άξιο λόγου. Περίπου ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνει το διαμετρικά αντίθετο καθώς αυτή η μεγάλη δυτικοευρωπαϊκή χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της αβύσσου, απειλώντας να συμπαρασύρει και ολάκερη την Ευρώπη. Και για του λόγου το αληθές, ιδού μερικά εύγλωττα γεγονότα από την επικαιρότητα των τελευταίων βδομάδων.

Πίσω από Brexit, Τραμπ και Μπολσονάρο,

το αυταρχικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο!

Του Γιώργου Μητραλιά

Πρωτοτυπώντας έναντι των αναρίθμητων συναδέλφων τους που, εδώ και τέσσερα χρόνια, ανατέμνουν το Brexit με πολιτικούς, κοινωνιολογικούς ή ψυχολογικούς όρους, δυο νεαροί Γάλλοι κοινωνιολόγοι, η Μαρλέν Μπανκέ (Marlène Benquet) και ο Τεό Μπουρζερόν (Théo Bourgeron) είχαν μιαν απλή αλλά φαεινή ιδέα: Να ψάξουν να βρουν ποια υλικά συμφέροντα χρηματοδότησαν την καμπάνια για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τα ευρήματά τους είναι ιστορικής σημασίας. Όμως, προσοχή: Όχι μόνο επειδή ρίχνουν άπλετο φως στο Brexit ανατρέποντας όλα όσα ακούγαμε και διαβάζαμε για αυτό στα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά κυρίως, επειδή μας εισάγουν σε μια νέα ιστορική πραγματικότητα που ήδη ταλαιπωρεί αφάνταστα ολάκερη την ανθρωπότητα! Μια πραγματικότητα που έχει για εμβληματικές προσωπικότητες τον Τραμπ, τον Τζόνσον ή τον Μπολσονάρο, και για πολιτική της την συστηματική καταστολή κάθε φωνής που αμφισβητεί το “δικαίωμα” όλων αυτών να λεηλατούν και να καταστρέφουν ατιμώρητα τον πλανήτη και τους κατοίκους του...(1)

Από το μοναχικό «Και εγώ» στο συλλογικό «Και Εμείς»

Me Too: Ένα κίνημα (και) για τις εργαζόμενες!

της Σόνιας Μητραλιά

Πάνω από δυο χρόνια έχουν περάσει από την γέννηση του κινήματος MeToo που φανέρωσε την τρομακτική έκταση της σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας και της σεξουαλικής βίας λόγω φύλου σε όλο τον κόσμο! Κάθε άλλο από εφήμερο, το κίνημα αυτό δεν παύει κάθε τόσο να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις! Ολοζώντανο, όχι μόνο διαρκεί και απλώνεται σε όλες τις ηπείρους, αλλά και εξελίσσεται από εικονικό φαινόμενο στο διαδίκτυο σε ένα πραγματικό πρωτόγνωρο κοινωνικό κίνημα του 21ου αιώνα. Και κυρίως, γίνεται σημαία των εργαζόμενων γυναικών προκαλώντας μάλιστα ιστορικές και νικηφόρες κινητοποιήσεις ενάντια σε δυο γιγάντιες πολυεθνικές του πιο αδίστακτου κεφαλαίου…

Προεδρία Τραμπ : Τέσσερα χρόνια που συγκλόνισαν τον κόσμο και άφησαν παγερά αδιάφορη την ευρωπαϊκή αριστερά !

Του Γιώργου Μητραλιά

Καθώς η πρώτη πράξη του παρόντος αμερικανικού δράματος έχει ολοκληρωθεί με την ορκωμοσία του Τζο Μπάϊντεν, είμαστε πια σε θέση να σκύψουμε πάνω από τις αντιδράσεις ή την έλλειψη αντιδράσεων που προκάλεσε η ταραχώδης προεδρία Τραμπ έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και φυσικά, να αναρωτηθούμε γιατί τα ΜΜΕ και οι διεθνείς ελίτ της διανόησης αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των δυνάμεων της ευρωπαϊκής αριστεράς επέδειξαν πλήρη αδυναμία να κατανοήσουν τα τεκταινόμενα τόσο στη κορυφή όσο και στη βάση της αμερικανικής κοινωνίας στη διάρκεια των τεσσάρων ετών της προεδρίας του Τραμπ.

Με το νομοσχέδιο για την “υποχρεωτική συνεπιμέλεια”,

η κυβέρνηση Μητσοτάκη στη Διεθνή του μισογυνισμού!

Της Σόνιας Μητραλιά

Τι επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταθέτοντας νόμο για να επιβάλει την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών όταν χωρίζουν οι γονείς; Μήπως επιδιώκει, πρώτη αυτή στα τελευταία σαράντα χρόνια, να αναθεωρήσει αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία του Οικογενειακού Δικαίου του 1983, τη γονική μέριμνα αντί της πατρικής εξουσίας; Και κυρίως, μήπως άρχισε το μεγάλο ξήλωμα βασικών δικαιωμάτων των γυναικών που κατακτήθηκαν με αγώνες από τα φεμινιστικά κινήματα τις τελευταίες δεκαετίες;...

Με άλλα λόγια, μήπως με αυτή την ολέθρια πρωτοβουλία της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να συνταχθεί με τις πιο αντιδραστικές, σκοταδιστικές νεοφίλελεύθερες δυνάμεις σε όλο τον πλανήτη; Μήπως θέλει να ευθυγραμμιστεί με τις μισογυνικές πολιτικές που ασκούν ηγέτες όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν, ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία και ο Ερντογκάν στην Τουρκία, ο Μόντι στην Ινδία και ο Ορμπαν στην Ουγγαρία, οι θρησκόληπτοι σκοταδιστές του PIS στην Πολωνία, ο Σαλβίνι στην Ιταλία και οι φρανκιστές του Vox στην Ισπανία, ο Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες; Δηλαδή, με όλους αυτούς που έχουν εξαπολύσει επίθεση στα στοιχειώδη δικαιώματά των γυναικών αλλά και της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+;

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ:

ΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ… ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

1^η Ιανουαρίου του έτους 2021.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ:

ΑΔΕΛΦ@Σ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦ@Σ:

Όλους αυτούς τους μήνες έχουμε χτίσει ανάμεσά μας μια επικοινωνία με ποικίλους τρόπους. Είμαστε γυναίκες, λεσβίες, gays, αμφισεξουαλικ@, διεμφυλικ@, τραβεστί, τρανσέξουαλ, ίντερσεξ, queer και άλλ@, άντρες, ομάδες, συλλογικότητες, σωματεία, οργανώσεις, κοινωνικά κινήματα, αυτόχθονες λαοί, οργανώσεις γειτονιών, κοινότητες και ένα εκτενές και λοιπά που μας δίνει ταυτότητα.

Αν και χαμένος, ο τραμπισμός εμποδίζει
την παραμικρή επιστροφή των ΗΠΑ
στην  « ομαλότητά » τους !

Του Γιώργου Μητραλιά

Αν πιστέψουμε τα καλά μας διεθνή ΜΜΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέφουν στην « ομαλότητα » και, φυσικά, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι κιόλας παρελθόν. Με λίγα λόγια, είναι μια απλή παρένθεση ή μάλλον ένα ατύχημα καταδικασμένο να ξεχαστεί και να μην αφήσει ίχνη στην ιστορία της « πιο μεγάλης δημοκρατίας του κόσμου ». Κατά συνέπεια, είναι εντελώς λογικό για τα καλά μας ΜΜΕ να πάψουν να ενδιαφέρονται για αυτό το πρόσωπο που εξάλλου, « ζει τις τελευταίες μέρες του στο Λευκό Οίκο » και οι ενέργειες του οποίου δεν παρουσιάζουν πλέον κανένα ενδιαφέρον και άρα...αποσιωπούνται επιμελώς.

Τίποτα πιο παραπλανητικό και αναληθές από αυτή την σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα της παρούσας μεταβίβασης εξουσίας στις ΗΠΑ μια και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα αυτής της χώρας. Πράγματι, πώς τολμούν τα διεθνή ΜΜΕ να κάνουν λόγο για “επιστροφή στην ομαλότητα” των ΗΠΑ όταν γνωρίζουμε ότι ο Τραμπ πρόσθεσε 11 εκατομμύρια πρόσθετες ψήφους (!) στο εκλογικό του αποτέλεσμα του 2016;

Για τη στρατηγική της Επιτροπής για την
Κατάργηση των Άνομων Χρεών - CADTM

4 Νοεμβρίου 2020

του Eric Toussaint

Μερικές λέξεις κλειδιά για να παρουσιάσουμε την Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών (CADTM) και τη στρατηγική της:

• Ριζοσπαστικότητα

• Σύγκλιση

• Ενότητα

• Πολυφωνικότητα

• Διεθνισμός – Αντιρατσισμός

• Εγκαρσιότητα: για την Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών, το χρέος είναι ένα εγκάρσιο θέμα, όπως είναι και ο φεμινισμός και ο οικοσοσιαλισμός

• Συνέχεια - επιμονή

• Κινητοποίηση

Μερικές διευκρινήσεις για να εξηγήσουμε αυτές τις λέξεις κλειδιά (1)

Ριζοσπαστικότητα: η Επιτροπή για την Kατάργηση του Άνομου Χρέους (CADTM) επεξεργάζεται και προτείνει αναλύσεις που πάνε στη ρίζα των προβλημάτων, και ειδικότερα των μηχανισμών που γεννούν τα άνομα χρέη. Στη συνέχεια, η CADTM προτείνει λύσεις που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Η CADTM έχει επεξεργαστεί μια σειρά λύσεων ειδικά για στον τερματισμό των άνομων χρεών. Η CADTM εκτιμά ότι απαιτείται μια αντι-καπιταλιστική, αντι-πατριαρχική, και κοινωνική επανάσταση με οικολογική, φεμινιστική και σοσιαλιστική προοπτική.

Την ώρα που ο Τραμπ ετοιμάζει το πραξικόπημά του, το Δημοκρατικό Κατεστημένο θέλει να συγκατοικήσει με τους Ρεπουμπλικάνους
και επιτίθεται...στην Αριστερά !

Του Γιώργου Μητραλιά

Ενώ οι πραξικοπηματικές προετοιμασίες του Τραμπ προχωρούν κανονικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχίζουν να παίρνουν την πρώτη γεύση μιας δυαδικής εξουσίας τόσο πρωτόγνωρης όσο και υποσχόμενης μεγάλες ανατροπές. Πράγματι, ενισχυμένος από την υποστήριξη των 72 εκατομμυρίων Αμερικανών που τον ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, ο Τραμπ που διατηρεί πάντα υπό τον πλήρη έλεγχό του το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, δείχνει ξεκάθαρα ότι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα νομικίστικα επιχειρήματα των Δημοκρατικών αντιπάλων του, και προτιμά να οργανώνει τη δικιά του κρατική « νομιμότητα » που θεμελιώνεται όχι σε δημοκρατικούς ευσεβείς πόθους αλλά σε πολύ πιο τραχιά και υλικά « επιχειρήματα ». Με λίγα λόγια, ενώ οι αντίπαλοί του αγορεύουν περί της « δύναμης της αμερικανικής δημοκρατίας », ο Τραμπ ολοκληρώνει τώρα τις δικτατορικές του ετοιμασίες που άρχισε το 2016 και συνέχισε σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του…

ΗΠΑ : Η τελική σύγκρουση έχει ήδη αρχίσει και ολάκερος ο κόσμος κρατάει την ανάσα του !

του Γιώργου Μητραλιά*

Ώρα με την ώρα, η ιστορία επιταχύνεται όσο ποτέ άλλοτε στις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ τα κάθε λογής σοβαρά γεγονότα που διαδραματίζονται τόσο στην κορυφή του Κράτους όσο και στη βάση της κοινωνίας της παγκόσμιας υπερδύναμης, επιβεβαιώνουν τις χειρότερες προβλέψεις. Από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία : ο Τραμπ και οι δικοί του επέλεξαν οριστικά την πολιτική του χειρότερου και οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν να βυθίζονται σε μια γενικευμένη αδελφοκτόνα σύρραξη με αβέβαιη τελικά έκβαση.