Ισραήλ: Οι «αγανακτισμένοι» ξανά στους δρόμους
|
Χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους του Τελ Αβιβ το Σάββατο |
Στους δρόμους βρήκαν ξανά οι Ισραηλινοί αγανακτισμένοι,επιχειρώντας να επαναλάβουν τις περσινές μαζικές κινητοποιήσεις, όπου 450.000 Ισραηλινοί διαδήλωναν με κοινωνικά αιτήματα.
Το Σάββατο το βράδυ συνελήφθησαν 89 διαδηλωτές στο Τελ Αβίβ, στα πλαίσια κοινωνικής διαμαρτυρίας στην οποία μετείχαν περισσότερα από 6.500 άτομα. Η διαδήλωση πήρε βίαιο χαρακτήρα καθώς η αστυνομία επιχείρησε να σταματήσει τους διαδηλωτές από το να κατασκηνώσουν σε κεντρική πλατεία της πόλης και συνέλαβε μία από τις ηγέτες του περσινού κινήματος, τη νεαρή Ντάφνι Λιφ. Οι διαδηλωτές επιτέθηκαν σε τράπεζες, γεγονός πρωτοφανές για τα εσωτερικά δεδομένα του Ισραήλ.
|
Συλλήψεις διαδηλωτών |
Συνήθως η βία της ισραηλινής αστυνομίας και του στρατού εξαντλούνταν σε διαδηλώσεις Παλαιστινίων στα κατεχόμενα εδάφη ή και εντός Ισραήλ, κατά αριστερών ακτιβιστών που συμπαραστέκονται στον αγώνα τους. Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα, το οποίο φέρεται να εμπνέεται από το πνεύμα της πλατείας Ταχρίρ αλλά και το ευρύτερο κίνημα «καταλήψεων» που σάρωσε τις ΗΠΑ και άλλες μεγάλες πόλεις του δυτικού κόσμου.
Το παράδοξο με το Ισραήλ είναι ότι φαινομενικά η οικονομία πάει πολύ καλύτερα από πολλές άλλες αναπτυγμένες οικονομίες. Η ανεργία έχει μειωθεί στο 5% και ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας επαίρονταν για το ότι το Ισραήλ έχει καταφέρει να μείνει σχεδόν ανεπηρέαστο από την κρίση στην ευρωζώνη, με τις χώρες της οποίας διατηρεί στενές οικονομικές σχέσεις.
|
Σπασμένη βιτρίνα τράπεζας |
Παρόλα αυτά η ισραηλινή νεολαία και όχι μόνο υποφέρει από το υψηλό κόστος ζωής. Τα τελευταία χρόνια η κοινωνική ανισότητα στο Ισραήλ έχει φθάσει σε πρωτοφανή επίπεδα. Το 20% περίπου των οικογενειών ζει στο όριο φτώχειας, συμπεριλαμβανομένου του 54% των Ισραηλινών Αράβων(σ.σ. Παλαιστινίων πολιτών του κράτους του Ισραήλ), του 50% των υπερορθόδοξων Εβραίων, το 21,5% των ηλικιωμένων και του 36% των παιδιών. Οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες «καλύπτονται» πίσω από τις «εθνοτικές» συγκρούσεις, Εβραίοι κατά Παλαιστινίων, Κοσμικοί εναντίον φανατικών θρήσκων, «γηγενείς» εναντίον εποίκων, Εσκενάζυ Εβραίοι(αυτοί που κατάγονται από την ανατολική κα κεντρική Ευρώπη με υψηλότερο συνήθως κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο) εναντίον Σεφαραδιτών και Μιζράχι(οι πρώτοι έλκουν την καταγωγή από την Ισπανία και είναι οι Εβραίοι που κατοικούσαν συνήθως στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι δεύτεροι είναι οι Εβραίοι που κατάγονται από τις αραβικές χώρες, με φτωχό οικονομικό και κοινωνικό υπόβαθρο, μετανάστευσαν στο Ισραήλ υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες), Ισραηλινοί των υποβαθμισμένων περιοχών του Τελ Αβίβ εναντίον Αφρικανών μεταναστών.
Πως ξεκίνησε το κίνημα
Ας πάρουμε τη ιστορία από την αρχή. Πέρυσι τον Ιούλιο περισσότεροι από 450.000 Ισραηλινοί κατέβηκαν στους δρόμους των μεγάλων και μικρότερων πόλεων με βασικό αίτημα την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία του Ισραήλ. Η μεγαλύτερη διαδήλωση, 300.000 άτομα, είχε γίνει σε κεντρική πλατεία του Τελ Αβίβ. Μετείχαν νέοι, μεγαλύτεροι, άτομα από όλο το πολιτικό φάσμα.
Αφορμή στάθηκε η πρωτοβουλία μιας ομάδας νεαρών να στήσουν αρχικά σκηνές σε κεντρική τοποθεσία του Τελ Αβίβ διαμαρτυρόμενοι για το κόστος στέγασης. Είχε επίσης προηγηθεί ένα νέο καταναλωτικό κίνημα που διαμαρτύρονταν για τις τιμές του «λευκού τυριού», εξαναγκάζοντας μάλιστα την κυβέρνηση να πάρει μέτρα.
|
Ένα ακόμη στιμιότυπο από τα επισόδεια |
Για πρώτη φορά σε πολλές περιοχές διαδήλωσαν από κοινού Εβραίοι και Άραβες, σε πολλές διαδηλώσεις κυριαρχούσαν κόκκινες και ισραηλινές σημαίες, χωρίς να σοκάρεται η κοινωνία. Φέτος γίνεται προσπάθεια αναβίωσης του κινήματος από ένα πιο σκληρό πυρήνα ακτιβιστών. Στα μείον του κινήματος η μη σύνδεση του με το άλλο μεγάλο πρόβλημα, την συνεχιζόμενη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών η οποία έχει σημαντική ευθύνη και για τις τεράστιες ανισότητες της ισραηλινής κοινωνίας, καθώς εκατομμύρια δολάρια δίνονται σε εξοπλισμούς και χρηματοδότηση των εποίκων στη δυτική όχθη.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση φοβούμενη την επανάληψη μαζικών διαδηλώσεων όπως πέρυσι, αλλά και τον αυξανόμενο ριζοσπαστισμό όλο και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, επιχείρησε με τη βία να καταστείλει τις διαδηλώσεις των δύο τελευταίων ημερών.
Πηγές:
http://www.facebook.com/OccupyIsrael
http://en.wikipedia.org/wiki/2011_Israeli_social_justice_protests