Απόφαση της Τέταρτης Διεθνούς

Πόλεμος στην Ουκρανία:
Αλληλεγγύη στην ουκρανική αντίσταση,
ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς

1. Εξέλιξη του πολέμου

• Σήμερα είναι τρεις μήνες που τα στρατεύματα του Πούτιν εισέβαλαν στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει μεγάλα τμήματα του εδάφους της, ιδιαίτερα στα ανατολικά και στο νότο της χώρας, ενώ υπέστη σοβαρή ήττα στην περιοχή του Κιέβου.

• Οι Ουκρανοί αντέταξαν μια εκπληκτική και μαζική αντίσταση, που συνδύασε ένοπλη και μή ένοπλη πάλη, στρατό, ομάδες τοπικής άμυνας, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και νέες μορφές αυτοοργάνωσης. Έλαβαν όπλα, ανθρωπιστική βοήθεια και πληροφόρηση από τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι πρώτες επιτυχίες της αντίστασης αυτής ριζοσπαστικοποίησαν τις ουκρανικές ελπίδες για μια ήττα της ρώσικης επίθεσης. Οι πολίτες των κατεχόμενων περιοχών συνεχίζουν να διαδηλώνουν κατά της κατοχής και παρατηρούνται και αντάρτικες ενέργειες σε ορισμένες περιοχές.

ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ: ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΕΡ

Σε απάντηση στις επανειλημμένες δολιοφθορές ρωσικών στρατιωτικών σιδηροδρομικών μεταφορών, η Λευκορωσία αποφάσισε την Τετάρτη να καταστήσει τις "απόπειρες τρομοκρατικών ενεργειών" τιμωρητέες με θάνατο. Η Μαρίνα Λέντσεφσκαγια, μέλος της Μόνιμης Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας της Λευκορωσίας, θεωρεί "απολύτως δικαιολογημένη" τη χρήση της θανατικής ποινής κατά οποιασδήποτε απόπειρας τρομοκρατικής επίθεσης”.

Στις 27 Απριλίου, οι βουλευτές της Βουλής των Αντιπροσώπων της Εθνοσυνέλευσης υιοθέτησαν νομοσχέδιο για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα με σκοπό την εισαγωγή της θανατικής ποινής. Το έγγραφο πρέπει τώρα να εγκριθεί από το Συμβούλιο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια να υπογραφεί από τον Αλεξάντερ Λουκασένκο. Οι τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα θα τεθούν στη συνέχεια σε ισχύ δέκα ημέρες μετά την επίσημη δημοσίευση των τροποποιήσεων. Τουλάχιστον 26 πολιτικοί κρατούμενοι υπόκεινται στα άρθρα για την τρομοκρατία (άρθρο 289: "Πράξη τρομοκρατίας"). Τριάντα έξι άτομα κατηγορούνται για "τρομοκρατικές δραστηριότητες". Ο Ruslan Slutsky, κάτοικος του Novopolotsk, καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια φυλάκισης για τη διασπορά "σκαντζόχοιρων" κατά μήκος της διαδρομής του φιλοκυβερνητικού συλλαλητηρίου (καθώς και για την απόπειρα να καταστούν ακατάλληλες οι σιδηροδρομικές γραμμές).Πρόσφατα, τρεις "αντάρτες των σιδηροδρόμων", ο Vladimir Avramtsev, ο Dmitry Klimov και ο Evgeny Minkevich, μεταφέρθηκαν στις φυλακές Mogilev.

Το αντιπολεμικό "Πίσω, Ρωσία!" από το ρωσικό συγκρότημα «Ногу Свело!»
(και το αγκιτατόρικο κλιπ του που θα ζήλευε ο Μαγιακόφσκι)

«Назад, Россия!»

Ole' ole' ole' ole' ole'
Οι μητέρες των στρατιωτών περιμένουν στο σπίτι.
Ole-ole-ole-ole-ole-ole-ole
Πίσω, Ρωσία! Πίσω!

Оле-оле-оле-оле

Ждут дома мамы солдат.

Оле-оле-оле-оле

Назад, Россия! Назад!

Ψέμα, απάτη και ιεροσυλία^*

Γιατί ο Πούτιν βαφτίζει ”Ρώσους” τους νεκρούς της ΕΣΣΔ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;

Του Γιώργου Μητραλιά

Η 9η Μαΐου ήλθε και παρήλθε, και όπως συμβαίνει μόνιμα εδώ και δύο δεκαετίες, εχθροί και φίλοι του κ. Πούτιν επανέλαβαν εν χορώ ότι στις 9 Μαΐου κάθε χρόνου η Ρωσία θυμάται και τιμά τα 20 ή 25 ή περισσότερα εκατομμύρια των νεκρών της στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, και ακόμα περισσότερο φέτος εξαιτίας του πολέμου του κ. Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία, αυτά τα εκατομμύρια των Ρώσων νεκρών τιμήθηκαν ακόμα πιο έντονα για να τονιστεί -προφανώς- η απουσία Ουκρανών από το μαρτυρολόγιο.

Ουκρανοί πρώην σοβιετικοί πολιτικοί κρατούμενοι ενάντια στον εθνικιστικό φανατισμό

Εκκληση προς το Δημοτικό Συμβούλιο και τον Δήμαρχο του Ιβανο-Φρανκίβσκ

Σήμερα, εμείς, πρώην σοβιετικοί πολιτικοί κρατούμενοι, είμαστε περήφανοι για τον τόπο μας. Έχοντας διανύσει έναν οδυνηρό δρόμο απελευθέρωσης από την κληρονομιά του ολοκληρωτισμού, η Ουκρανία δίνει στον πολιτισμένο κόσμο παραδείγματα θάρρους και ικανότητας προάσπισης της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ο κόσμος μάς θαυμάζει, θαυμάζει την Ουκρανία.

Αφιερώσαμε τα νεανικά μας χρόνια στον αγώνα ενάντια στην κομμουνιστική αυτοκρατορία, αγώνα για τον οποίο τιμωρηθήκαμε σε φυλακές και στρατόπεδα. Ελάχιστοι πολίτες του ολοκληρωτικού κράτους τόλμησαν τότε να μας βοηθήσουν ή να μας στηρίξουν. Ο πιο δραστήριος υπερασπιστής μας ήταν ο Αντρέι Ντμίτροβιτς Σάχαρωφ. Παρά τις απειλές και τις διώξεις από τις αρχές, που τον μισούσαν, αγωνίστηκε ακούραστα για την απελευθέρωσή μας. Σήμερα, ανατρέχοντας σε ιστορικά έγγραφα, επιστολές, εκκλήσεις και συνεντεύξεις, βλέπουμε πώς ο σπουδαίος πολίτης Αντρέι Σάχαρωφ υπερασπίστηκε ασταμάτητα και δραστήρια τα δικαιώματα των Ουκρανών πολιτικών κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένου του Βασύλ Στους και πολλών άλλων. Σε εμάς, τους Ουκρανούς πολίτες με διαφορετικές εθνοτικές καταγωγές, αναφερόταν ακόμη πιο συχνά στις ομιλίες και στα γραπτά του κείμενα. Ο ξαφνικός θάνατος του Αντρέι Σάχαρωφ ήταν ένα τραγικό γεγονός για εμάς. Είμαστε σίγουροι ότι αν ζούσε ο Σάχαρωφ θα ήταν μαζί μας, με την Ουκρανία και όχι με τον εγκληματία Πούτιν.

Η πουτινίζουσα αριστερά, οι τερατολογίες της και το ουκρανικό εθνικό ζήτημα

του Γιώργου Μητραλιά

Εδώ και καιρό, όλους ή σχεδόν όλους τους τυραννάει η ίδια απορία: Γιατί οι πολίτες γυρνάνε την πλάτη τους στην αριστερά; Γιατί η αριστερά δείχνει τόσο αδύναμη και τόσο αναξιόπιστη, και μάλιστα σε μια εποχή που και ο καπιταλισμός αγκομαχάει; Μια αρχή απάντησης σε αυτά τα ερωτήματα τη δίνει η ίδια η αριστερά -ή τουλάχιστον ένα πολύ σημαντικό τμήμα της- με τη στάση που κρατάει στον πόλεμο του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία. Και ιδού ευθύς αμέσως για τι πρόκειται.

Για μια οικοσοσιαλιστική αποανάπτυξη

Michael Lowy, Bengi Akbulut, Sabrina Fernandes, Γιώργος Καλλής

Η αποανάπτυξη και ο οικοσοσιαλισμός είναι δύο από τα πιο σημαντικά κινήματα -και προτάσεις- στη ριζοσπαστική πλευρά του οικολογικού φάσματος. Σίγουρα, στην αποαναπτυξιακή κοινότητα δεν δηλώνουν όλοι σοσιαλιστές, και δεν είναι όλοι οι οικοσοσιαλιστές πεισμένοι ότι θέλουν την αποανάπτυξη. Όμως, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως αυξάνεται η τάση για αμοιβαίο σεβασμό και σύγκλιση. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να χαρτογραφήσουμε τα πολλά σημεία στα οποία συμφωνούμε μεταξύ μας, και ας απαριθμήσουμε τα κύρια επιχειρήματα υπέρ ενός αποαναπτυξιακού οικοσοσιαλισμού:

Το “ποτέ ξανά” σε 30 γλώσσες. Γιατί οι Ρωσίδες φεμινίστριες δεν μπορούν να σταματήσουν να διαμαρτύρονται

της Daria Serenko*

Μια μέρα μετά την έναρξη της «ειδικής επιχείρησης» εμφανίστηκε η Φεμινιστική Αντίσταση κατά του Πολέμου (ΦΑΠ) – ένα ημι-αντάρτικο κίνημα ακτιβιστριών που οργανώνει αντιπολεμικές δράσεις και προσπαθεί να σπάσει το κλοιό γύρω από την πληροφόρηση στη Ρωσία. Ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΦΑΠ, η Ντάρια Σερένκο, εξηγεί γιατί οι φεμινίστριες έγιναν η κύρια κινητήρια δύναμη της αντιπολεμικής αντίστασης στη Ρωσία.

Δεν υπάρχει ένας γενικός φεμινισμός, αλλά υπάρχουν διαφορετικοί φεμινισμοί και όλοι τους εκφράζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον αγώνα κατά της δουλείας, καθώς και τον αντι-ιμπεριαλισμό και τον αντι-μιλιταρισμό.

Για μιαν ακόμα φορά: Πρέπει οι σοσιαλιστές να υποστηρίξουν ή να αντιταχθούν στην αποστολή όπλων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία;

του Oakland Socialist

Σήμερα, η πλειονότητα των δυτικών σοσιαλιστών δηλώνει ότι είναι καθήκον μας να αντιταχθούμε στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία από τη “δική μας” κυβέρνηση. Συγκρίνουν τη σημερινή κατάσταση με εκείνη της αρχής του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου. Τότε, σχεδόν όλοι οι σοσιαλιστές είχαν υποστηρίξει τους “δικούς τους” καπιταλιστές στέλνοντας τους εργαζομένους τους στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο για το συμφέρον των “δικών τους” ιμπεριαλιστών. Κάνοντας αυτό, αυτοί οι σοσιαλιστές όχι μόνο πρόδωσαν το σοσιαλισμό, πρόδωσαν και την εργατική τάξη.

Μα, για ποιον «αμυντικό πόλεμο ενάντια στο ΝΑΤΟ» μας μιλάνε ;

Όταν ο Πούτιν καταρρίπτει τις «θεωρίες» των αριστερών θαυμαστών του !

του Γιώργου Μητραλιά

« Το μένος του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία δεν έχει να κάνει με την “ασφάλεια” της Ρωσίας και την -εντελώς υπαρκτή και συνάμα ασφυκτική- περικύκλωση της από το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές! Ό,τι κι αν συνέβαινε, αργά ή γρήγορα ο Πούτιν θα έστελνε το στρατό του στην Ουκρανία, ακριβώς όπως, στην αρχή της προεδρίας του, τον έστειλε στην Τσετσενία και ισοπέδωσε το Γκρόζνι, χωρίς να υπάρχει τότε η παραμικρή απειλή του ΝΑΤΟ ενάντια στην ασφάλεια της Ρωσίας ». Να τι γράφαμε μόλις τρεις μέρες μετά από την έναρξη του πολέμου του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία. (1) Σήμερα, πολλές βδομάδες και πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αργότερα, κάνοντας τον πολύ διδακτικό απολογισμό του τρόπου με τον οποίο ο Πούτιν διεξάγει αυτό τον πόλεμο, δεν μπορούμε παρά να εκπλαγούμε που μια κάποια αριστερά επιμένει να επικαλείται « τις απειλές του ΝΑΤΟ ενάντια στην ασφάλεια της Ρωσίας » για να « κατανοεί » αν όχι να δικαιολογεί την εισβολή της Ουκρανίας από το στρατιωτικό οδοστρωτήρα του Πούτιν...

Σαμποτάζ σιδηροδρόμων: Λευκορώσοι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους αναλαμβάνουν δράση

του LE TREHONDAT Patrick

Την επομένη της ρωσικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας, η Εκτελεστική Επιτροπή του Κογκρέσου Δημοκρατικών Συνδικάτων της Λευκορωσίας δήλωσε: "Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε, αγαπητοί Ουκρανοί, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Λευκορώσων, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων, καταδικάζει τις απερίσκεπτες ενέργειες του σημερινού καθεστώτος της Λευκορωσίας που ανέχεται τη ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας. Απαιτούμε την άμεση παύση των εχθροπραξιών και την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία, καθώς και από τη Λευκορωσία". Μια διακήρυξη των συνδικάτων δεν πρέπει ποτέ να λαμβάνεται ελαφρά τη καρδία. Ειδικά σε περιόδους πολέμου. Η ρωσική στρατιωτική διοίκηση υλικοτεχνικής υποδομής και η διοίκηση των σιδηροδρόμων της Λευκορωσίας επρόκειτο να το μάθουν αυτό με τον δύσκολο τρόπο.

Βλαντιμίρ Πούτιν: Μπορεί ο Θεός του παγκόσμιου φασισμού και ναζισμού να «αποναζιστικοποιήσει» μια χώρα;

Του Michael Karadjis

Σύμφωνα με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να δέχονται όλο και περισσότερους μετανάστες και, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο λευκός, χριστιανικός πληθυσμός είναι ήδη αριθμητικά μικρότερος... Οι λευκοί χριστιανοί έχουν γίνει μειονότητα, λιγότερο από το 50% πλέον. ... Η Ρωσία είναι μια τεράστια περιοχή, από τα δυτικά έως τα ανατολικά σύνορά της, είναι ένας ευρασιατικός χώρος. Αλλά όσον αφορά την κουλτούρα, ακόμη και τη γλωσσική ομάδα και την ιστορία, όλο αυτό είναι αναμφίβολα ένας ευρωπαϊκός χώρος, καθώς κατοικείται από ανθρώπους αυτής της κουλτούρας. ... Πρέπει να τα διατηρήσουμε όλα αυτά για να παραμείνουμε ένα σημαντικό κέντρο στον κόσμο».

Συνέπεια και ασυνέπεια σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία

του Gilbert Achcar

Ας φανταστούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέβαλαν στη Βενεζουέλα, όπως σκέφτονταν να κάνουν για λίγο καιρό υπό τον Ντόναλντ Τραμπ, και ότι η Ρωσία αποφάσισε να προμηθεύσει την κυβέρνηση της Βενεζουέλας του Νικολάς Μαδούρο με όπλα για να τη βοηθήσει να πολεμήσει τους εισβολείς. Τα αμερικανικά στρατεύματα συναντούν σθεναρή αντίσταση στα barrios και την ύπαιθρο της Βενεζουέλας. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και Καράκας ξεκίνησαν στην Κολομβία, ενώ η Ουάσινγκτον προσπαθεί να αναγκάσει την κυβέρνηση της Βενεζουέλας να συνθηκολογήσει με τις απαιτήσεις της.

ΚΑΤΩ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ

Κοινή ανακοίνωση του Ρωσικού Σοσιαλιστικού Κινήματος (RSD) και του Κοινωνικού Κινήματος Ουκρανίας (Σοτσιάλνι Ρουχ)

Παρόλο που το μεγαλύτερο τμήμα της Αριστεράς έχει καταδικάσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ενότητα του αριστερού στρατοπέδου παραμένει ζητούμενο. Θα θέλαμε να απευθυνθούμε σε εκείνους τους αριστερούς που επιμένουν στο αφήγημα της «πανούκλας που χτυπάει και τα δύο σπίτια» το οποίο ερμηνεύει τον πόλεμο ως σύγκρουση ανάμεσα σε δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Τεράστιας σημασίας και σπουδαιότητας η μελέτη που ακολουθεί του Ζμπίγκνιεφ Κοβαλέφσκι για τις περιπέτειες της "Σοβιετικής Ουκρανίας", καθώς μάλιστα φωτίζει, μεταξύ άλλων, και σημαντικές πτυχές του υπό εξέλιξη πολέμου. Πέρα από τις συνήθεις "αγιογραφίες" που έχουν πέραση στην αριστερά (και ειδικά στην ελληνική), η μελέτη του Κοβαλέφσκι αποκαλύπτει πόσο σύνθετη, αντιφατική και συχνά καθόλου παρουσιάσιμη ήταν η αντιμετώπιση και διαχείριση του ουκρανικού εθνικού ζητήματος από τους μπολσεβίκους ακόμα και στα πρώτα χρόνια της μεγάλης αντικαπιταλιστικής επανάστασης τους. Διαβάζοντας την πολύτιμη μελέτη του ιστορικού αλλά και επαναστάτη μαρξιστή Ζμπίγκνιεφ Κοβαλέφσκι διαπιστώνουμε -ίσως με θλίψη- ότι ένα αιώνα αργότερα, βρισκόμαστε σήμερα εκεί που άφησαν άλυτο το "ουκρανικό ζήτημα" εκείνοι οι μεγάλοι επαναστάτες της δεκαετίας του 1920. Και κυρίως, ότι το ουκρανικό εθνικό ζήτημα εξακολουθούν να το στοιχειώνουν τα φαντάσματα εκείνων των -όχι πια και τόσο- μακρινών καιρών. Καλή ανάγνωση...
Γ.Μητραλιάς

Για την Ανεξαρτησία της Σοβιετικής Ουκρανίας

Zbigniew Marcin Kowalewski

Παρά το γιγάντιο τεράστιο βήμα προς τα εμπρός που έκανε η Οκτωβριανή Επανάσταση στον τομέα των εθνικών σχέσεων, η απομονωμένη προλεταριακή επανάσταση σε μια καθυστερημένη χώρα αποδείχθηκε ανίκανη να λύσει το εθνικό ζήτημα, ιδιαιτέρως το ουκρανικό ζήτημα, το οποίο είναι, στην ουσία του, διεθνούς χαρακτήρα. Η Θερμιδωριανή αντίδραση, με κολοφώνα τη Βοναπαρτιστική γραφειοκρατία, έριξε τις εργαζόμενες μάζες πολύ πίσω και στην εθνική σφαίρα. Οι πλατιές μάζες του ουκρανικού λαού είναι δυσαρεστημένες με την εθνική τους μοίρα και επιθυμούν να την αλλάξουν δραστικά. Αυτό ακριβώς το γεγονός πρέπει να λάβει ως αφετηρία του ο επαναστάτης πολιτικός, σε αντίθεση με τον γραφειοκράτη και τον σεκταριστή.

H εξέγερση των ολιγαρχών στο Ντονμπάς

του Marcin Zbigniew Kowalewski*

Στις 20 Φεβρουαρίου 2014 σκοτώθηκαν 75 άτομα στην πλατεία Μαϊντάν του Κίεβου. Την επομένη ο Πολωνός Υπουργός Εξωτερικών Ράντοσλαβ Σικόρσκι επέμεινε: «Εάν δεν υπογράψετε τη συμφωνία, θα έχετε πόλεμο και θα δείτε το στρατό στους δρόμους. Θα πεθάνετε όλοι». Παρόμοιες δηλώσεις έκαναν και οι Υπουργοί της Γαλλίας και της Γερμανίας. Οι τρεις Ουκρανοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης τελικά υπέκυψαν στις πιέσεις. Παρόλο που φοβόντουσαν τα χειρότερα – ιδίως τις αντιδράσεις του κινήματος Μαϊντάν – δέχτηκαν μια συμβιβαστική λύση με τον Γιανουκόβιτς. Θα παρέμενε πρόεδρος μέχρι το Δεκέμβριο – δηλαδή μέχρι τις πρόωρες προεδρικές εκλογές. Οι δυτικές πολιτικές ελίτ ανακουφίστηκαν: η επανάσταση κατασχέθηκε και οδηγήθηκε προς το θεσμικό δρόμο, όπου αναπόφευκτα θα έφθανε σε αδιέξοδο. Αμέσως όμως ήρθε η πρώτη έκπληξη. Οι στρατιωτικές δυνάμεις του Υπουργείου Εσωτερικών και της αστυνομίας αντέδρασαν σ’ αυτή τη συμφωνία σαν να επρόκειτο για συνθηκολόγηση του Γιανουκόβιτς. Ολοταχώς, ίσως ακόμα και πανικόβλητες, εγκατέλειψαν το πεδίο των μαχών, αφήνοντας το καθεστώς χωρίς τις δυνάμεις ασφάλειας που διέθετε. Όλο και περισσότεροι αστυνομικοί προσχώρησαν στο κίνημα του Μαϊντάν.

Σε αυτή την ώρα του μεγάλου κινδύνου

Σε αλληλεγγύη με την ουκρανική αντίσταση, ας ξαναχτίσουμε το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα

των MARK JOHNSON , PIERRE ROUSSET

Παρουσιάζουμε παρακάτω την αντίληψή μας για τα καθήκοντα που αντιμετωπίζει ιδιαίτερα η δυτική αριστερά. Ελπίζουμε να συμβάλλουμε στη συζήτηση και την οικοδόμηση του κινήματος ειρήνης, στην αλληλεγγύη με την ουκρανική αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα, στη στήριξη των προσφύγων και τον αντιρατσισμό, καθώς και στην ενίσχυση των εναλλακτικών λύσεων στον ιμπεριαλισμό στη δύση και την ανατολή της ευρωπαϊκής υποηπείρου.

Ζούμε σε έναν κόσμο μόνιμου πολέμου. Έχουμε βιώσει αρκετούς πυρηνικούς συναγερμούς από το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Αλλά η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί σημείο καμπής: είναι η πρώτη φορά από το 1945 που ένας πυρηνικός συναγερμός λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο ενός θερμού πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης.

Πόλεμος στην Ουκρανία: άλλο ένα βήμα προς μια ολοκληρωτική καταστροφή

του Γιώργου Κολέμπα*

Οι «ηγέτες της δημοκρατικής " Δύσης προκάλεσαν τα τελευταία 30 χρόνια 10 πολέμους, 6 εκατομμύρια νεκρούς, δεκάδες εκατομμύρια πρόσφυγες. Αν προσθέσουμε και τον Πούτιν της αυταρχικής Ανατολής, τα νούμερα πρόκειται να αυξηθούν δραματικά.

Οι ελίτ σε ανατολή και δύση -ιδίως της πολεμικής βιομηχανίας και της βιομηχανίας υδρογονανθράκων-αυξάνουν στο έπακρο τα κέρδη τους από τις πολεμικές συρράξεις σε όλο τον κόσμο με την παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού σε αυτό το χρονικό διάστημα.

Ενάντια στον ολέθριο καμπισμό και για τη νίκη του ουκρανικού λαού :

Μαζικό διεθνές κίνημα ενάντια στον πόλεμο!

Του Γιώργου Μητραλιά

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν φαίνεται πως συσσωρεύει τις αποτυχίες στον πόλεμο του ενάντια στην Ουκρανία, αλλά αντίθετα, συσσωρεύει τις επιτυχίες ως ευεργέτης ή ακόμα και σωτήρας του... ΝΑΤΟ! Ποιος το λέει; Μα, εκείνος που είναι πιθανόν ο πιο αρμόδιος για να κάνει αυτή τη διαπίστωση: Ένας ιδιαίτερα υψηλόβαθμος Αμερικανός στρατιωτικός συνηθισμένος να τα λέει χύμα χωρίς διπλωματικές προφυλάξεις και ο οποίος, επιπλέον και κυρίως, διετέλεσε “Ανώτατος Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη”. Το όνομά του Τζέιμς Σταυρίδης.

Ο πρώην στρατιωτικός αρχηγός του ΝΑΤΟ δεν μασάει τα λόγια του και είναι για αυτό που αξίζει το κόπο να τον ακούσουμε όταν δηλώνει ότι ο πρόεδρος Πούτιν “είναι ίσως το καλύτερο πράγμα που συνέβη ποτέ στο ΝΑΤΟ”! Και ο ναύαρχος Σταυρίδης εξηγεί το γιατί αυτού του ισχυρισμού του: “Πέρασα τέσσερα χρόνια ως ανώτατος συμμαχικός διοικητής του ΝΑΤΟ. Σε κάθε διάσκεψη, σε κάθε συνάντηση επισήμων ανώτερου επιπέδου του ΝΑΤΟ, πλησίαζα την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και την υπουργό άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Και τους έλεγα “Πρέπει να αυξήσετε τις αμυντικές δαπάνες σας”. Δεν πέτυχα τίποτα επί τέσσερα χρόνια. Όμως, μέσα σε 48 ώρες, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ενέπνευσε τους Γερμανούς σχεδόν να διπλασιάσουν τον αμυντικό τους προϋπολογισμό”! (1)

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΝΑΙ, ΠΟΥΤΙΝΙΣΜΟΣ ΟΧΙ !

Του Michael Löwy

Το ΝΑΤΟ είναι μια ιμπεριαλιστική οργάνωση, στην οποία κυριαρχούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπεύθυνες για πάρα πολλούς επιθετικούς πολέμους. Η διάλυση αυτού του πολιτικοστρατιωτικού τέρατος, που βγήκε γέννησε ο ψυχρός πόλεμος, αποτελεί μια στοιχειώδη δημοκρατική απαίτηση. Η αποδυνάμωσή του το τελευταίο διάστημα στάθηκε αιτία ο Εμμανουήλ Μακρόν, ο νεοφιλελεύθερος πρόεδρος της Γαλλίας, να δηλώσει το 2019 ότι η Συμμαχία ήταν «εγκεφαλικά νεκρή». Δυστυχώς, η εγκληματική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ανάστησε το ΝΑΤΟ!