Photograph by Nathaniel St. Clair
The Rolling Constitutional-Fascist Coup in the World's Most Dangerous Nation
by Paul Street
“We Want to Get Rid of the Ballots”
We are in the middle of a rolling authoritarian and even fascist coup that is working with and through the United States Constitution to no smal
Will the Military Support a Declaration of Martial Law
Garett Reppenhagen, Veterans for Peace, Interviewed by Bill Resnick
August 27, 2020
Recently, Veterans for Peace issued a statement condemning the deployment of troops in the U.S.:
“Veterans For Peace condemns the inflammatory statements of Dona
Ernest Mandel
et l’écosocialisme
par Michael Löwy*
La préoccupation de l'environnement apparaît avec force dans les écrits de Mandel seulement à partir des années 1970. Elle ne figure pratiquement pas, par exemple, dans le Traité d'économie marxiste (1962). Il est vrai qu’on trou
A boot is crushing the neck of American democracy
by Cornel West
The fundamental question at this moment is: can the United States be reformed?
Here we go again. Another black person killed by the US police. Another wave of multiracial resistance. Another cycle of race talk on the corporate media. Another displ
COVID-19:
The murderous state!
by SUD Santé
We are publishing this text from the SUD Santé Sociaux federation, because it reflects the reality encountered by staff in this sector in our different countries.
On 17 November 2019, in the city of Wuhan, China, the coronavirus 2019 (COVID 19) appeared. On January
El activista y expreso político del franquismo Chato Galante fallece por coronavirus
Era miembro de la asociación de presos y represaliados de la dictadura franquista La Comuna y pertenecía a la Liga Comunista Revolucionaria cuando fue detenido y torturado hasta en cuatro ocasiones entre los años 1969 y 197
The Capitalist Pandemic,
Coronavirus and the Economic Crisis (Part 1)
by Eric Toussaint
A public health crisis
The coronavirus pandemic is a serious public health problem and the human suffering caused by the spread of this virus will be enormous. If it massively affects countries of the Global South with ver
La Lega #HaciaLaHuelgaFeminista
- Coro de Mujeres Feministas
EL DIA 8 DE MARZOHAREMOS UNA HUELGACON TODAS LAS MUJERESLA CALLE SERÁ NUESTRA
ABUELAS, ESTUDIANTES HETEROS, TRANS, BOLLERASDIVERSAS Y MIGRANTESVAMOS JUNTAS A LA HUELGA
O LI OLI OLÁ……..LA HUELGA VENCERÁES LA HUELGA FEMINIS
Thirteen theses on the imminent ecological catastrophe and the (revolutionary) means of averting it
by Michael Löwy*
I. The ecological crisis is already the most important social and political question of the 21st century, and will become even more so in the coming months and years. The future of the plan
Megafires in Australia: a climate tipping point, live
by TANURO Daniel
The expression ‘tipping point’ refers to the point when a system passes from one system of equilibrium to another, the point where it is no longer possible to prevent accumulated quantitative changes from causing a qualitative change
Δεκέμβρης 2019 - Η ζωή στη Γαλλία
της μεγάλης ταξικής αναμέτρησης
(Επειδή τα δικά μας και τα διεθνή ΜΜΕ δεν λένε λέξη)
Μέρα με τη μέρα, η απεργία, οι διαδηλώσεις, η αυτοορ
Olivier Besancenot : "C'est peut être une grande page de l'histoire sociale et politique qui est en train de s’écrire..."
"Il faudra généraliser le mouvement, saturer la société de telle manière par le nombre qu'on arrive à régler l'affaire en quelques jours" - “Il vaut mieux quelques jours de
NPA: Vers une grève politique contre Macron et son monde!
Que la journée de grève du jeudi 5 décembre se traduise par un blocage du pays à un niveau que l’on n’avait pas vu depuis novembre-décembre 1995 est une quasi-certitude. Ce que nous ne savons pas encore, c’est à quel point ce succès de la gr
NPA: Pour nos retraites, pour dégager Macron, construisons la grève générale
Depuis des décennies nous sommes confrontés à la destruction progressive de nos droits sociaux acquis par les luttes. Le projet de contre-réforme des retraites Macron-Delevoye s’inscrit dans cette même logique. Loin de l’uni
Πολιτικά κόμματα της αριστεράς του Ευρωκοινοβουλίου από χώρες της περιφέρειας που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από τη κρίση της Ευρωζώνης, όπως το ισπανικό 
ΓΙΑΤΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ;
Οι ισχυροί της Ευρώπης και ολάκερου του κόσμου δεν περίμεναν καν τη διάλυση του ελληνικού Κοινοβουλίου και το άνοιγμα της προεκλογικής εκστρατείας για να αρχίσουν τη νέα τους επίθεση ψεμάτων και εκβιασμών που στοχεύουν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες πολίτες για να μην ψηφίσουν στις προσεχείς εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ελληνικό Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και πράγματι, με την υποστήριξη των μεγάλων ευρωπαϊκών ΜΜΕ, «οι από πάνω» που ονομάζονται Γιούνκερ, Μέρκελ, Ολλάντ, Ρέντζι ή Μοσχοβισί αρχίζουν τη νιοστή ωμή επέμβασή τους στις εσωτερικές υποθέσεις αυτής της Ελλάδας, που εξάλλου έχουν μετατρέψει σε ένα σωρό κοινωνικών ερειπίων από τότε που της επέβαλαν τις απάνθρωπες και βάρβαρες πολιτικές τους λιτότητας.
«Η οπτική μας είναι αυτή των πλανητικών commoners: ανθρώπων με σώματα, ανάγκες, επιθυμίες, των οποίων η πιο ουσιαστική παράδοση είναι η συνεργασία κατά την κατασκευή και διατήρηση της ζωής, και όμως έπρεπε να το πράξουμε αυτό υπό συνθήκες ανέχειας και διαχωρισμού του ενός από τον άλλο, από την φύση και από τον κοινό πλούτο που έχουμε δημιουργήσει διάμεσο των γενεών» (The Emergency Exit Collective, The Great Eight Masters and the Six Billion Commoners, Bristol, May Day 2008)
Πριν από μερικούς μήνες, κυκλοφόρησε στη Γαλλία ένα μικρό βιβλίο που μοιάζει «καταδικασμένο» να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της διεθνούς αριστεράς, και ειδικότερα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το βιβλίο αυτό έχει τον εύγλωττο τίτλο «Επαναστατικές συγγένειες-Τα κόκκινα και μαύρα άστρα μας», και για υπότιτλο «Για μια αλληλεγγύη μεταξύ μαρξιστών και ελευθεριακών». Οι συγγραφείς του δεν είναι καθόλου άγνωστοι, πρόκειται για τον ηγέτη του γαλλικού Νέου Αντικαπιταλιστικού κόμματος (ΝΡΑ) Ολιβιέ Μπεζανσενό και τον Γαλλο-Βραζιλιάνο μαρξιστή φιλόσοφο, κοινωνιολόγο και οικοσοσιαλιστή Μικαέλ Λοουί. 
Η 24ωρη απεργία που κινητοποίησε τη βέλγικη εργατική τάξη τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου ήταν μια τεράστια επιτυχία. Όλη η χώρα παρέλυσε εντελώς: η Φλάνδρα, η Βαλονία και οι Βρυξέλλες, ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας, η βιομηχανία και οι υπηρεσίες, οι μεταφορές και το εμπόριο, οι μεγάλες και οι μικρές επιχειρήσεις. Είχαμε να δούμε ένα τόσο μαζικό κίνημα από την απεργία του Νοέμβρη του 1993 (24ωρη απεργία ενάντια στο «συνολικό πρόγραμμα») όμως, με τη διαφορά ότι η απεργία της 15ης Δεκεμβρίου θα έχει και συνέχεια. 
Ως φεμινίστρια, πάντα υπέθετα ότι με τον αγώνα μου για τη χειραφέτηση των γυναικών βοηθούσα στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου – πιο ισότιμου, δίκαιου και ελεύθερου. Αλλά τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι ιδανικά που καθιερώθηκαν από τις φεμινίστριες υπηρετούν πολύ διαφορετικούς σκοπούς. Ανησυχώ συγκεκριμένα ότι η κριτική μας για τον σεξισμό προσφέρει τώρα την αιτιολόγηση σε νέες μορφές ανισότητας και εκμετάλλευσης.
Τα Βαλκάνια παλεύουν ενάντια σε μια τριπλή κρίση: του εξωτερικού χρέους, της μαζικής ανεργίας και της στασιμότητας του παραγωγικού τομέα. Στη πραγματικότητα, πρόκειται για μια κρίση εξάρτησης από το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η οικονομική ζωή εξαρτάται πλήρως από τη δαπανηρή εισαγωγή ευρωπαϊκού κεφαλαίου προκειμένου να καλυφθούν τα πελώρια δημοσιονομικά και εμπορικά ελλείμματα που αντιπροσωπεύουν τη τεράστια λεηλασία εθνικού πλούτου προς όφελος των ευρωπαίων τραπεζιτών. Με τη κρίση, οι ξένοι τραπεζίτες που ελέγχουν το χρηματιστικό σύστημα της περιοχής, σταμάτησαν να δανείζουν και έτσι κατάρρευσε η πυραμίδα του χρέους. Από τότε μέχρι σήμερα η Ελλάδα, η Σλοβενία, η Σερβία, η Ρουμανία και η Βοσνία βρίσκονται σε καθεστώς πτωχευτικής διαχείρισης από την Τρόϊκα (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) που επέβαλε, με τη συνεργασία του ντόπιου πολιτικού κατεστημένου, προγράμματα λιτότητας τόσο άγρια που προκάλεσαν μια ανθρωπιστική καταστροφή. Μαίνεται ένας νέος ευρωπαϊκός πόλεμος. Στόχος του είναι να κάνει τα Βαλκάνια και την υπόλοιπη περιφερειακή Ευρώπη να πληρώσουν για τα χρέη των τραπεζών της Βόρειας Ευρώπης.
Συνήθως όταν γίνεται πόλεμος στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι τιμές του πετρελαίου προσφέρονται για κερδοσκοπία. Για παράδειγμα οι ισραηλινές εισβολές σε Λίβανο και Λωρίδα της Γάζας, το 2006 και 2008, εκτίναξαν τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου στο ρεκόρ των 147 δολαρίων το βαρέλι(Ιούλιος του 2008), καθώς πλήθαιναν τα σενάρια που διέβλεπαν τον κίνδυνο μιας ευρύτερης ανάφλεξης με πιθανή συμμετοχή του Ιράν, λόγω των στενών δεσμών που διατηρούσε το καθεστώς της Τεχεράνης με τις ισλαμικές οργανώσεις Χεζμπολάχ του Λιβάνου και Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας.
Νέο πλήγμα, με ακαδημαϊκό επίχρισμα αυτή τη φορά, δέχθηκε το αίτημα διαγραφής του δημόσιου χρέους από την οικονομική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή τα στελέχη που, θεωρητικώς, όφειλαν αυτή την περίοδο να τεκμηριώνουν και να διαδίδουν την ψηφισμένη από το συνέδριο του κόμματος θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, έτσι, ώστε η υλοποίησή της με την άνοδο του κόμματος στην εξουσία να γίνει με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις και, το σημαντικότερο, να πεισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι για την ανάγκη να παλέψουν γι’ αυτό τον στόχο… Η πραγματικότητα ωστόσο έρχεται να επιβεβαιώσει τα χειρότερα σενάρια.
Το βιβλίο που η Ναόμι Κλάϊν αφιέρωσε στη κλιματική αλλαγή συνιστά ήδη ένα γεγονός (1). Η συγγραφέας της «Στρατηγικής του σοκ» καταγγέλλει σε αυτό την καπιταλιστική αναπτυξιακή λογική, την απληστία των πολυεθνικών του πετρελαίου, του άνθρακα και του φυσικού αερίου, καθώς και την υποταγή των κυβερνήσεων στα συμφέροντά τους. «Είναι πιο εύκολο να δεχτούν να αλλάξουν το κλίμα της γης με χαοτικό και καταστροφικό τρόπο παρά να δεχτούν τη προοπτική αλλαγής της θεμελιώδους λογικής του καπιταλισμού, που βασίζεται στην ανάπτυξη και στο κυνήγι του κέρδους», γράφει η Κλάϊν (σελ. 89). Για αυτήν, το πείσμα των κλιματο-σκεπτικιστών δεν πέφτει από τον ουρανό, αλλά οφείλεται στο ότι κατανοούν το γεγονός ότι ο σοβαρός αγώνας ενάντια στην υπερθέρμανση απαιτεί μια ριζική αλλαγή πολιτικής, με περισσότερη ρύθμιση, περισσότερο δημόσιο τομέα, περισσότερα κοινά αγαθά, περισσότερη δημοκρατία. Με αξίες διαφορετικές από εκείνες του ανταγωνισμού, της συσσώρευσης και του ο καθείς για τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα μείζον έργο, η απήχηση του οποίου θα είναι σίγουρα σημαντική.