Παγκόσμια Συνέλευση στην Τύνιδα
Της διεθνούς CADTM
Μετά από την απαγόρευσή της από τις αρχές του Μαρόκου, η παγκόσμια συνέλευση του δικτύου CADTM διεξήχθη τελικά από τις 26 μέχρι τις 30 Απριλίου στην Τύνιδα μέσα σε κλίμα αλληλεγγύης και αντίστασης. Οι 59 εκπρόσωποι από 29 χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Ευρώπης μπόρεσαν να αναλύσουν την εξέλιξη του συστήματος χρέος και να αναζητήσουν τις καλύτερες στρατηγικές προκειμένου να τελειώνουμε με αυτό το εξουσιαστικό εργαλείο.
Το βάθεμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στις ΗΠΑ στρέφει σε αναζήτηση λύσης στα αριστερά του αμερικανικού δικομματισμού
Του Μωυσή Λίτση
Είναι ίσως από τις λίγες φορές που η προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ, έχει αποκτήσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον εξαιτίας των εκλογικών επιτυχιών των δύο μέχρι χθες αουτσάιντερ: Του πολυεκατομμυριούχου της αγοράς ακινήτων Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διεκδικεί το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και του «σοσιαλιστή» Μπέρνι Σάντερς που ξεκινώντας από πολύ χαμηλά ποσοστά και χωρίς την άπλετη χρηματοδότηση της αντιπάλου του, πρώην υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, έχει καταγάγει σημαντικές νίκες στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος και έχει δημιουργήσει ένα πρωτοφανές για τα τελευταία χρόνια κίνημα στις ΗΠΑ.
Του Γιώργου Μητραλιά
Περνούν πια οι εβδομάδες και οι μήνες και η συνεχώς αναγγελλόμενη από τα γαλλικά ΜΜΕ «κόπωση» και «εξάντληση» του λαϊκού κινήματος ενάντια στον αντεργατικό «νόμο της εργασίας» δεν λέει να επιβεβαιωθεί από τα γεγονότα. Συμβαίνει μάλιστα το ακριβώς αντίθετο. Το κίνημα απλώνεται πια σε όλη τη Γαλλία, ριζοσπαστικοποιείται όσο κανένα άλλο στα τελευταία 30 χρόνια και εφευρίσκει νέες αμεσοδημοκρατικές δομές συσπείρωσης και δράσης των κινητοποιημένων πολιτών, σαν την Nuit Debout, που ριζώνουν πια στις πλατείες πολλών δεκάδων γαλλικών πόλεων! Και είναι ακριβώς επειδή συμβαίνουν όλα αυτά, που η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς, η δεξιά έως ακροδεξιά αντιπολίτευση των Σαρκοζί-Λε Πεν αλλά και σύσσωμο το γαλλικό κατεστημένο δείχνουν μια πρωτοφανή νευρικότητα, απειλούν θεούς και δαίμονες, και εγκαινιάζουν νέες μορφές δράσης των κατασταλτικών (ΜΑΤ, αστυνομία) και προπαγανδιστικών τους μηχανισμών (ΜΜΕ)!
Του Μωυσή Λίτση*
Από τον περασμένο Ιούλιο και μετά, από τότε δηλαδή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παραδόθηκε αμαχητί στους δανειστές, το κύριο επιχείρημα της κυβέρνησης ήταν: αποδεχθήκαμε μία σκληρή επώδυνη συμφωνία αλλά κερδίσαμε τουλάχιστον την υπόσχεση για αναδιάρθρωση χρέους.
Αφήνοντας κατά μέρος τη στροφή 180 μοιρών του ΣΥΡΙΖΑ, που από τον λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους, την αναστολή πληρωμών, τη διαγραφή του παράνομου, απεχθούς και μη βιώσιμου μέρους του και την ανάληψη πρωτοβουλιών για μία ευρωπαϊκή διάσκεψη για το ελληνικό χρέος, στα πρότυπα της διάσκεψης του Λονδίνου το 1953 για το γερμανικό χρέος, εκλιπαρεί για λίγη… κατανόηση από τους δανειστές, η αναδιάρθρωση είναι η νέα χίμαιρα των αυταπατών(;) της κυβέρνησης Τσίπρα.
Άργησε μερικούς μήνες αλλά τελικά ο απόηχος του «φαινομένου» Μπέρνι Σάντερς που ξεσηκώνει εκατομμύρια Αμερικανών έφτασε και στην Ευρώπη. Και έτσι, είδαμε πριν λίγες μέρες τον Γάλλο αριστερό ηγέτη Ζαν Λυκ Μελανσόν να κάνει την αυτοκριτική του επειδή «στο παρελθόν, ειλικρινά είχα άδικο που δεν ενδιαφερόμουν για τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή έβαζα τα πάντα στο ίδιο σακί», πριν αναφωνήσει γοητευμένος: «Ε, λοιπόν όχι. Ο Μπέρνι Σάντερς τολμά τώρα μια φοβερή πρόκληση απέναντι στο σύστημα»!...
Του Ερίκ Τουσέν
Ο Juan Pablo Bohoslavsky, ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του Ο.Η.Ε., δημοσίευσε και παρουσίασε πρόσφατα έκθεση για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, προκειμένου να γίνουν αντιληπτά τα αποτελέσματα που επέφερε το χρέος στην άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. To C.A.D.T.M. – Eπιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου κόσμου –συστήνει να λάβετε γνώση της εν λόγω έκθεσης, μέσα από τον σύνδεσμο A/HRC/31/60/Add.2 (Report of the Independent Expert on the effects of foreign debt and other related international financial obligations of States on the full enjoyment of human rights, particularly economic, social and cultural rights -Mission to Greece (έκθεση 29ης Φεβρουαρίου 2016).
Του Γιώργου Μητραλιά
Το θέαμα ενός υποψηφίου για το Δημοκρατικό χρίσμα που σταματάει σε μια απεργιακή φρουρά εργατών και παίρνει το λόγο για να στηρίξει έμπρακτα την απεργία τους, ήταν αρκούντως σπάνιο για να μην περάσει απαρατήρητο από τα ΜΜΕ των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό συνέβη την περασμένη Δευτέρα στην Times Square της Νέας Υόρκης, η απεργιακή φρουρά ήταν των 40.000 απεργών του γίγαντα των τηλεπικοινωνιών Verizon, που διεκδικούν συλλογική σύμβαση, και ο υποψήφιος ήταν βέβαια ο Μπέρνι Σάντερς. Προεκλογικό κόλπο ενός ακόμα πολιτικάντη; Δημαγωγία ; «Λαϊκισμός»; Όχι, απλώς συνέπεια και συνέχεια στους αγώνες μιας ζωής στο πλευρό των εργαζομένων. Εξάλλου, η αμέσως προηγούμενη φορά που ο Σάντερς είχε κάνει ακριβώς το ίδιο ήταν μόλις πριν λίγους μήνες, τον περασμένο Οκτώβριο, σε μια άλλη απεργιακή φρουρά, στο Μανχάταν εκείνη τη φορά…
Η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να φέρει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα τρισεκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με την πιο ολοκληρωμένη αποτίμηση των οικονομικών συνεπειών της κλιματικής αλλαγής μέχρι σήμερα. Η διεθνής ομάδα οικονομολόγων και επιστημόνων υπολόγισε πως εάν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα συνεχίσουν να αυξάνονται με αμείωτη ένταση, οι οικονομικές ζημιές θα είναι ισοδύναμες με τα περιουσιακά στοιχεία των έξι μεγαλύτερων εταιρειών που είναι εισηγμένες στο αμερικανικό χρηματιστήριο.
Του Γιώργου Μητραλιά
«Εργαζόμαστε για να δούμε τον Σάντερς να κερδίζει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Όμως, δεν κάνουμε μόνον αυτό. Πηγαίνουμε πιο πέρα οικοδομώντας ένα κίνημα δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα». Η δήλωση είναι σαφής και ανήκει στον Larry Cohen, πρώην πρόεδρο του Συνδικάτου (600.000 μέλη) Communications Workers of America, του μεγαλύτερου συνδικάτου εργαζομένων στις επικοινωνίες και στα ΜΜΕ των ΗΠΑ, που είναι ταυτόχρονα και (επίσημος) «Κύριος Σύμβουλος» στην υπό εξέλιξη προεκλογική εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει όμως το γεγονός ότι με αυτή τη δήλωση άνοιξε η συγκέντρωση συνδικαλιστών –και όχι μόνο- που οργανώθηκε την 1ης Απριλίου στο Σικάγο από το συνδικαλιστικό δίκτυο Labor for Bernie (1) που αριθμεί ήδη 12.000 μέλη, μεταξύ των οποίων 5 μεγάλα εθνικά συνδικάτα και 90 τοπικές συνδικαλιστικές ενώσεις!
Του Μωυσή Λίτση*
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τους διαλόγους μεταξύ Τόμσεν και Βαλκολέσκου και τον σχεδιαζόμενο νέο εκβιασμό με επαπειλούμενη χρεοκοπία της χώρας μας, δεν εκπλήσσουν.
Εκπλήσσουν μόνον όσους έγιναν εν μία νυκτί από ξαφνικοί πολέμιοι του ΔΝΤ και της τρόικας, συνεργάσιμα παιδιά…. Από το 2002 ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς περιέγραφε αρκετά γλαφυρά στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Αυταπάτη (Εκδόσεις Λιβάνη), το πώς οι ακριβοπληρωμένοι αξιωματούχοι του ΔΝΤ (και άλλων οργανισμών όπως η Κομισιόν και η ΕΚΤ θα προσθέταμε εμείς) από την άνεση πολυτελών ξενοδοχείων πέντε αστέρων εκπονούν συνταγές… εξυγίανσης που επηρεάζουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Να σας καλημερίσω όλους και όλες, και να συγχαρώ για την πρωτοβουλία εκείνους κι εκείνες που συνετέλεσαν στην σημερινή εκδήλωση και ιδιαίτερα τον καθηγητή Γιώργο Κασιμάτη, που είναι ψυχή πολλών αγώνων αντίστασης και απελευθέρωσης.
Σαν σήμερα ιδρύθηκε πέρυσι τέτοια μέρα η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Σαν σήμερα, 4 Απριλίου 2015.
Σήμερα, 4 Απριλίου 2016, η μεν Επιτροπή υφίσταται μια απηνή δίωξη από πλευράς της Κυβέρνησης και της νέας ηγεσίας της Βουλής, η δε χώρα βρίσκεται στη δεινή θέση να αποκαλύπτεται μέσα από τη δημοσιοποίηση των συνομιλιών των διαφόρων επιτετραμμένων τοποτηρητών ότι στην ουσία το ζήτημα του χρέους δεν αποτελεί καν αντικείμενο διεκδίκησης από πλευράς της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αυτό που προέκυψε από τις δημοσιεύσεις των Wikileaks είναι ότι το ζήτημα του χρέους αποτελεί περιφερειακό ή πιο κεντρικό ζήτημα στις μεθοδεύσεις από πλευράς δανειστών αλλά η Ελληνική Κυβέρνηση φαίνεται να έχει απολύτως παραιτηθεί από οποιαδήποτε σχετική συζήτηση και συμβιβαστεί με το γεγονός ότι οι επόμενες γενιές, όχι μόνον οι ζώσες αλλά και οι αγέννητες, θα πληρώνουν ένα χρέος το οποίο δεν οφείλουν και το οποίο πρέπει να διαγραφεί.
του Γιώργου Μητραλιά
Τρεις βδομάδες μετά από τη γέννησή του, το νεαρό γαλλικό κίνημα μισθωτών και νέων ήταν στο ραντεβού με την ιστορία και η μαζικότητα της επίδειξης της δύναμής του, την Πέμπτη 31 Μαρτίου, ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των οργανωτών της : Ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες διαδηλωτές κατέκλυσαν τους δρόμους και τις πλατείες 260 γαλλικών πόλεων, και μάλιστα αψηφώντας στην περίπτωση του Παρισιού και αρκετών άλλων πόλεων, τις πολύ άσκημες καιρικές συνθήκες (νεροποντή και πολύ ισχυροί άνεμοι) που κάθε άλλο παρά προσφέρονταν για πορείες και συγκεντρώσεις! Και όχι μόνον αυτό. Μετά από αυτές τις παλλαϊκές διαδηλώσεις, που ήταν υπερδιπλάσιες σε όγκο από εκείνες της 9 Μαρτίου, ομάδες εκατοντάδων πολιτών παρέμειναν όλη τη νύχτα σε κεντρικές πλατείες τουλάχιστον είκοσι γαλλικών πόλεων (Παρίσι, Νάντ, Τουλούζη, Γκρενόμπλ, Ρεν, Λιλ, Μονπελιέ,…) σε μια προσπάθεια να δώσουν συνέχεια στη κινητοποίηση μέσα από πλήθος εναλλακτικών δραστηριοτήτων που θυμίζουν έντονα τα τεκταινόμενα στις πλατείες στη διάρκεια του κινήματος των Αγανακτισμένων το 2011… Και φαίνεται να το πετυχαίνουν καθώς την επομένη, ήταν χιλιάδες οι πολίτες που για δεύτερη συνεχή νύχτα κατέκλυσαν τις πλατείες των γαλλικών πόλεων (στο Παρίσι, την Place de la Republique), για να συζητήσουν και να αποφασίσουν την οργάνωση και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους!
Γιατί είμαστε επαναστάτες σήμερα; |
Του Ερνέστ Μαντέλ*
Επανάσταση είναι η ριζική ανατροπή, μέσα σε λίγο χρόνο, των οικονομικών και (ή) των πολιτικών δομών εξουσίας, από την κατακλυσμική δράση πλατιών μαζών. Είναι επίσης η απότομη μετατροπή της μάζας του λαού από λίγο ή πολύ παθητικό αντικείμενο σε αποφασιστικό πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής.
Μια επανάσταση ξεσπάει όταν οι μάζες αποφασίσουν να δώσουν τέλος στις συνθήκες ύπαρξης που τους φαίνονται αφόρητες. Αυτή εκφράζει λοιπόν μια βαριά κρίση μιας δοσμένης κοινωνίας. Αυτή η κρίση βυθίζει τις ρίζες της μέσα σε μια κρίση των εξουσιαστικών δομών. Εκφράζει επίσης την απώλεια νομιμοποίησης των κυβερνώντων, και την απώλεια της υπομονής πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Επειδή το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην ξεχνάμε ότι οι ανοιχτοί λογαριασμοί με αυτό το βάρβαρο και απάνθρωπο σύστημα που κυβερνάει τον κόσμο δεν είναι ούτε σημερινοί ούτε χτεσινοί, αλλά πάνε πολύ μακριά πίσω μέσα στο χρόνο, για αυτό και είναι παραπάνω από υποχρέωση και καθήκον μας να θυμηθούμε ότι πριν από ένα αιώνα, ανήμερα το Πάσχα του 1916, η εξέγερση των Ιρλανδών πνίγηκε στο αίμα από τον βρετανικό ιμπεριαλισμό. Όμως, το τίμημα που πλήρωσαν οι φονιάδες ήταν ανάλογο του εγκλήματός τους: αυτή η νικημένη εξέγερση του μεγάλου Τζέϊμς Κόνολι και των συντρόφων του, σήμανε ουσιαστικά την αρχή του τέλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού!