4^ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ ενάντια στα μεγάλα άχρηστα έργα που μας επιβάλλουν

8-11 Μαΐου 2014,  Roşia Montană (Ρουμανία)

Το 4^ο Φόρουμ ενάντια στα άχρηστα μεγάλα έργα που μας επιβάλλονται θα γίνει από τις 8 μέχρι τις 11 Μαΐου 2014 στη Rosia Montana, στη Ρουμανία.  Φέτος θα ενισχύσουμε τις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων κινημάτων πολιτών, εστιάζοντας τις εργασίες στις καμπάνιες στην ανατολική Ευρώπη.

Επακόλουθο της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, ήταν ότι υψώθηκαν φωνές που ασκούν κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, στην αρπακτικότητα των διεθνών επιχειρήσεων και στην απληστία για εξουσία των πολιτικών.

Στην αρχή της κρίσης, το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Ευρώπης περιορίστηκε να σιωπά, καθώς μετά από 45 χρόνια ολοκληρωτικού κομμουνισμού, ο καπιταλισμός έμοιαζε να είναι μια καλή ιδέα. Όμως, αμέσως μετά, το «δημοκρατικό όνειρο» μεταβλήθηκε σε εφιάλτη.  Τα μεγάλα άχρηστα έργα που είχαν επιβληθεί και πραγματοποιηθεί από ολοκληρωτικά καθεστώτα, αντικαταστάθηκαν από μεγάλα άχρηστα έργα που επιβλήθηκαν στον «ελεύθερο κόσμο» από πολυεθνικές εταιρίες.

Ουκρανία: Το ΔΝΤ κτυπά δύο φορές

«Λίγες περιοχές στην Ευρώπη δέχθηκαν ένα τόσο σοβαρό κτύπημα από την παγκόσμια οικονομική κρίση όσο η καρδιά της βιομηχανίας στην ανατολική Ουκρανία, έδρα τεράστιων επιχειρήσεων στη βιομηχανία χάλυβα και μετάλλου, όπου οι παραγγελίες έχουν σχεδόν ολοκληρωτικά παγώσει και οι τιμές έχουν καταρρεύσει».

Έτσι ξεκινούσε το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Ντέϊβιντ Στερν στους Νιού Γιορκ Τάϊμς με τίτλο «Η οικονομική κρίση εξαπλώνεται στην ανατολική Ουκρανία». Το ρεπορτάζ δεν αφορά τις πρόσφατες εξελίξεις. Είναι δημοσιευμένο στις 08/04/2009 και αφορά την «ξεχασμένη» κρίση του 2008, καθώς η Ουκρανία ήταν μία από τις πρώτες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες, που επλήγη από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε με την κατάρρευση της LehmanBrothers το 2008. Προσέφυγε μάλιστα στο ΔΝΤ, μία ημέρα μετά την ανάλογη προσφυγή που είχε κάνει η Ισλανδία, μία ακόμη χώρα που πλήρωνε από πολύ νωρίς το τίμημα της κρίσης, πριν ακόμη ανακαλύψουμε στην Ελλάδα το ΔΝΤ αλλά και την ΕΕ-θυμάμαι σε συσκέψεις στην εφημερίδα που εργαζόμουν, στην Ελευθεροτυπία, το 2010 δεν ήθελαν να πιστέψουν τον ερχομό του ΔΝΤ, λέγοντας πως η Ελλάδα ανήκε στην ΕΕ και το ευρώ, άρα δεν θα μπορούσε να δεχθεί παρεμβάσεις που προορίζονταν μέχρι τότε για υποανάπτυκτους της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής ή χωρών του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ως αντεπιχείρημα για αυτό που φαινόταν ήδη να έρχεται έφερνα το γεγονός ότι το ΔΝΤ είχε ήδη παρέμβει σε χώρες της ΕΕ(Ουγγαρία, Λετονία) ή φιλόδοξες κάποτε να ενταχθούν σε αυτήν(Ουκρανία).

Ποια βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους;

Των Χρ. Λασκαρίδη και Γ. Παπαλεξίου

Φωτογραφία: Χρήστος Κοσμάς/FosPhotos              

  Οι δανειστές και οι εγχώριοι συνεργάτες τους (συγκυβέρνηση) επιβάλλουν ένα σκηνικό εξαθλίωσης και λιτότητας προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους ενώ το χρέος συνεχίζει να αφαιρεί τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν απομείνει. Πολύς λόγος γίνεται για την λεγόμενη «βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους», ένα μέγεθος που αξιολογείται με βάση τον αυθαίρετο δείκτη, χρέος προς ΑΕΠ. Η πορεία της βιωσιμότητάς του παρακολουθείται μέσω διαφόρων ευφάνταστων οικονομικών σεναρίων, τα οποία προσδιορίζουν το ακριβές ποσοστό που το καθιστά βιώσιμο ή μη.

Βοσνία: Plenum σημαίνει ολομέλεια του λαού

Ανταπόκριση από Σαράγεβο: Βασίλης Ρόγγας, Δημήτρης Παπανικολόπουλος

Όταν ρωτάμε τους Βόσνιους διαδηλωτές γιατί διαμαρτύρονται, ξεσπούν αμέσως ενάντια στη διαφθορά που χαρακτηρίζει τους κυβερνητικούς και κρατικούς αξιωματούχους. Και μάλλον δεν έχουν άδικο. Η διοικητική δομή της χώρας, σπάταλη, αναποτελεσματική και διεφθαρμένη, μοιάζει με ένα πολυπλόκαμο τέρας: δύο διοικητικές ενότητες, βοσνιακή και σερβική, 10 καντόνια στη βοσνιακή περιοχή και άρα 10 κυβερνήσεις, μία ακόμα κυβέρνηση στον σερβικό τομέα και πάνω από αυτές η ομοσπονδιακή κυβέρνηση με τρεις συμπροέδρους από κάθε κυρίαρχη εθνοτική ομάδα (σέρβοι, κροάτες και βόσνιοι).

Η πατριαρχία αντεπιτίθεται: Ο νόμος Ραχόϊ αφετηρία ακροδεξιάς ευρωπαϊκής σταυροφορίας

Σόνια Μητραλιά

  Ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις της, η επίθεση που εξαπέλυσε η ισπανική αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ενάντια στις γυναίκες του Ισπανικού Κράτους με το νόμο που ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στην έκτρωση, έχει ήδη ξεπεράσει τα ισπανικά σύνορα και... διεθνοποιείται. Στην πραγματικότητα, τείνει μάλιστα να αποτελέσει οργανικό και κεντρικό στοιχείο της γενικευμένης επίθεσης των ελάχιστων «από πάνω» ενάντια στους αμέτρητους «από κάτω», που μοιάζει όλο και περισσότερο με αληθινό ευρωπαϊκό κοινωνικό πόλεμο μέχρις εσχάτων... Της Σόνιας Μητραλιά

Το Απεχθές Χρέος και η Άμεση Ανάγκη για τον εντοπισμό του

Μία επίκαιρη συζήτηση στο Vmedia: Μωυσής Λίτσης, Μιχάλης Μπούργος, Γιώργος Κατρούγκαλος, Γιαννης Τολιος

Βοσνία: «Δεν είναι πια μια εξέγερση,είναι μια κοινωνική επανάσταση»!

του Γιώργου Μητραλιά

(Στο κόκκινο πανό γράφει: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε)

«Δεν είναι πια μια εξέγερση, είναι μια κοινωνική επανάσταση». Η δήλωση είναι του προέδρου του συνδικάτου Polihema Σαχίμπ Κόπιτς, έγινε προχτές Πέμπτη και συμπυκνώνει όλη την ουσία της –πάντα υπό εξέλιξη- μαζικής εξέγερσης των εξαθλιωμένων εργαζομένων, ανέργων και καταφρονεμένων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης ενάντια στη φτώχεια, στην ανεργία, στις ιδιωτικοποιήσεις των εργοστασίων τους και στη διαφθορά των κυβερνητών τους.

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο 1997;

Το τέλος του φθηνού χρήματος προκαλεί νέες χρηματοοικονομικές αναταράξεις στις αναδυόμενες αγορές και επιτείνει την ανησυχία όσον αφορά τη διεθνή οικονομική σταθερότητα.

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

 Τι κοινό έχουν η Τουρκία, η Αργεντινή, η Ινδία, η Νότιος Αφρική και η Ουκρανία; Τίποτα πέραν του ότι για τους γύπες των αγορών ανήκουν συλλήβδην στο «καλάθι» των αναδυόμενων οικονομιών: οικονομιών που αναπτύσσονται ταχέως χάρη στα δολάρια που δανείζει η Γουόλ Στριτ, κάνοντας τα εθνικά τους νομίσματα ευάλωτα σε υποτιμήσεις και αυξήσεις επιτοκίων για την ανάσχεση του πληθωρισμού, δημιουργώντας παράλληλα με τις εντεινόμενες κοινωνικές και πολιτικές ταραχές ιδίως στην Τουρκία(αλλά και την Αργεντινή και την Ουκρανία) ένα νέο εκρηκτικό μείγμα, που έφερε αυτόματα στο νου των διεθνών οικονομικών αναλυτών το προηγούμενο της κρίσης στις αναδυόμενες αγορές του 1997.