Catalunya:
Alargar la excepción para impedir la solución
David Fernández
Año nuevo con las viejas excepciones de siempre, la agenda política catalana arrancará en breve, a la sombra prevista de un 22 de enero m
The far right: A global phenomenon
by Michael Löwy
In recent years, the reactionary, authoritarian and/or fascist extreme right wing has been in the ascendant all over the world: it already governs half of the
La révolte étudiante bouscule le pouvoir en Albanie
Par Jean-Arnault Dérens et Laurent Geslin (Mediapart)
Jamais les universités albanaises n’avaient connu de telles mobilisations. La hausse annonc
Appel : Amplifions les mobilisations pour la justice sociale et climatique
Apparu pour refuser une augmentation inique des prix des carburants, le mouvement des gilets jaunes a mis dans le débat public l’ensemble d
La répression intense n’a pas empêché la mobilisation. Macron doit céder ! -Communiqué NPA
Samedi 8 décembre 2018, 20:09
Ces derniers jours, le pouvoir avait cherché à faire monter chez touTEs un sentiment de
Besancenot: "J'appelle à la mobilisation générale... pour l’état d'urgence social et écologique"
Olivier Besancenot face à Jean Jacques Bourdin sur BFMTV- 07/12/2018
Besancenot cite Dom Hélder Câmara,évêque
Gilets jaunes : apprendre de l’histoire et agir dans le présent
Des propositions à ceux et celles qui luttent
5 décembre par Eric Toussaint
Certains estiment que lorsqu’on engage un mouvement contre une taxe (
Gilets jaunes : premier recul du gouvernement, le mouvement doit pousser son avantage-Communiqué NPA
Gilets jaunes : premier recul du gouvernement, le mouvement doit pousser son avantage-Communiqué NPA
mise à jour Mardi 4 décembre 2018, 19:03
Édouard Philippe tente d’éteindre le feu que le gouvernement a lui-m
Olivier Besancenot: Gilets Jaunes, une authentique révolte populaire!
Olivier Besancenot invité à "On n'est pas couché", en défense du mouvement des Gilets Jaunes: Pour la grève générale, que tout le monde tire
Gilets jaunes : continuer la mobilisation contre la vie chère - Communiqué NPA
Samedi 1 décembre 2018, 19:29
Des dizaines, peut-être des centaines de milliers de personnes, ont manifesté aujourd’hui dans toute l
Sur les champs des gilets
Par samizdat
Après avoir longtemps hésité à rejoindre le mouvement des Gilets Jaunes à Paris en ce 24 novembre, j'ai fait le choix d'aller sur le terrain pour toucher au plus près cette
Après le 17 novembre, prolonger la colère contre Macron et le gouvernement des riches - Communiqué du NPA
Dimanche 18 novembre 2018, 09:24
Le constat est sans appel, le gouvernement le reconnaît lui-même : aujour
How did the first world war actually end?
by Paul Mason
Journalist Paul Mason poses the question of how World War I actually ended, as this question is being roundly ignored amidst the often revisionist and pro-war cen
Appel salutaire de Bernie Sanders: “Construire un mouvement démocratique mondial pour contrer l’autoritarisme”*
Par Yorgos Mitralias
L’appel lancé par Bernie Sanders le 9 octobre en faveur de la construction
Παρά τις 6.000 προσαγωγές, τις 4.000 συλλήψεις και τους 1.600 τραυματίες του. Παρά τη μαζική χρήση εναντίον του δεκάδων χιλιάδων δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών, και την εξαγγελία νέων δρακόντιων κατασταλτικών και αντιδημοκρατικών μέτρων. Παρά την πρωτοφανή εκστρατεία τρομοκράτησης και δυσφήμισής του από τα τηλεοπτικά κανάλια και τα περισσότερα ΜΜΕ, και παρά την έντονη ψυχική και σωματική κούραση μετά από δυο μήνες σκληρών αγώνων και μπλόκων σε πάνω από 2.500 κυκλικούς κόμβους και άλλα σημεία της χώρας. Παρόλα αυτά και πολλά άλλα, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων όχι μόνο συνεχίζει και απλώνει βαθειές ρίζες αλλά και ριζοσπαστικοποιεί το λόγο, τα αιτήματά και τις μορφές δράσης του, έχοντας πάντα την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των Γάλλων πολιτών! (1)
Πέντε βδομάδες κινητοποίησης των Κίτρινων Γιλέκων αποδείχτηκαν αρκετές για να κλονιστεί ανεπανόρθωτα το καθεστώς Μακρόν και κυρίως, για να μπει σε (σωτήρια) κρίση το συνδικαλιστικό και πολιτικό τοπίο μιας Γαλλίας που μοιάζει πια με κοινωνικό ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί! Και όπως συνέβαινε πάντα εδώ και αιώνες (!) σε αυτές τις περιπτώσεις, η παρούσα γαλλική κοινωνική εξέγερση εμπνέει και εκτός γαλλικών συνόρων και δείχνει να θέλει να βρει μιμητές αλλού στην Ευρώπη ή ακόμα και πέρα από αυτήν…
Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2018, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων, που τα γαλλικά ΜΜΕ αρέσκονται να χαρακτηρίζουν “ωραιότερη λεωφόρο του κόσμου”, γεμίζει από τα οδοφράγματα χιλιάδων “Κίτρινων Γιλέκων” που διαδηλώνουν με κύριο σύνθημα το “Μακρόν παραιτήσου”. Ισχυρές δυνάμεις των γαλλικών ΜΑΤ (CRS) που φράζουν το δρόμο προς το παρακείμενο προεδρικό Μέγαρο, προσπαθούν να διαλύσουν τους διαδηλωτές με μπαράζ χημικών και με σφαίρες από καουτσούκ. Οι συγκρούσεις κρατάνε τουλάχιστον 8 ώρες. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη γαλλική ιστορία, τα άδυτα των αδύτων της γαλλικής μεγαλοαστικής τάξης και του κράτους της, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων που ενώνει την Αψίδα του Θριάμβου με την Πλατεία Ομονοίας, βλέπει να εισβάλει σε αυτήν και να χτυπιέται με τις δυνάμεις καταστολής η πλέμπα των απόκληρων “από κάτω” που προσπαθούν να φτάσουν στο Προεδρικό Μέγαρο!… 
Ποιος έχασε και ποιος κέρδισε στις αμερικανικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου 2018; Ο Τραμπ; Οι Δημοκρατικοί; Ή μήπως κάποιοι άλλοι που αποσιωπούνται επιμελώς από τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ; Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι δύσκολες και είναι να απορείς γιατί η χιονοστιβάδα των σχετικών ειδήσεων και αναλύσεων όχι μόνο τις αγνοοεί εντελώς αλλά και μπερδεύει αντί να φωτίζει την κοινή γνώμη…
Το κάλεσμα του Μπέρνι Σάντερς στις 9 Οκτωβρίου για τη δημιουργία “ενός παγκόσμιου δημοκρατικού κινήματος ενάντια στον αυταρχισμό” βάζει τον καθένα και την καθεμιά από εμάς μπροστά στις ευθύνες του/της: Είμαστε ναι ή όχι διατεθειμένοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να παλέψουμε ενάντια στην αυταρχική, ρατσιστική και ακροδεξιά πανούκλα πριν είναι πολύ αργά;
Αργά ή γρήγορα ήταν γραφτό να συμβεί, και... όντως συνέβη: Στην πρώτη επέτειο του ιστορικού και νικηφόρου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας και τη δημιουργία της ανεξάρτητης Καταλανικής Δημοκρατίας, το στρατόπεδο των ανεξαρτησιακών δυνάμεων -που πλειοψηφούν στο καταλανικό κοινοβούλιο- διασπάστηκε. Και διασπάστηκε μάλλον ανεπανόρθωτα καθώς οι “από πάνω”, δηλαδή η καταλανική κυβέρνηση, δεν δίστασαν να διατάξουν την αστυνομία τους (τους Mossos) να χτυπήσουν, και μάλιστα άγρια, τους χιλιάδες αριστερούς ριζοσπάστες των “από κάτω” που διαδήλωναν με μοναδικό αίτημα την άμεση υλοποίηση του αποτελέσματος του περυσινού δημοψηφίσματος. Δηλαδή, την οριστική και αμετάκλητη απόσχιση από το Ισπανικό (μοναρχικό) Κράτος της νεαρής Καταλανικής Δημοκρατίας (Republica Catalana)!…
Γνήσιο τέκνο της εποχής μας και του καπιταλιστικού «μοντερνισμού» της, το Άουσβιτς και η βιομηχανική-γραφειοκρατική του μηχανή μαζικής εξόντωσης ανθρώπινων όντων μας εγκαλεί σ’αυτό το μεταίχμιο δύο αιώνων τουλάχιστον για τρεις βασικούς λόγους: α) επειδή δεν παραπέμπει σε μια δήθεν επιστροφή σε κάποιες αρχέγονες βαρβαρότητες, β) επειδή συνιστά βαθιά τομή στον πολιτισμό και στον τρόπο θεώρησης της ιδέας της προόδου, και γ) επειδή τα διδάγματά του είναι τώρα -και εφεξής- περισσότερο χρήσιμα και επίκαιρα από ό,τι πριν από 55 χρόνια.
Ίσως δεν είναι διόλου τυχαίο ότι οι κάθε λογής νεοφιλελεύθεροι αλλά και οι αντίπαλοί τους ποικίλοι “πατριώτες” και λοιποί εθνικιστές γυρνάνε την πλάτη και δεν τρέφουν την παραμικρή συμπάθεια -όταν βέβαια δεν επιτίθενται βίαια- στα δυο μαζικότερα και ριζοσπαστικότερα λαϊκά κινήματα των καιρών μας: Στο ανεξαρτησιακό κίνημα του καταλανικού λαού και στα κινήματα που πολεμάνε τις πολιτικές του Τραμπ αλλά και το κατεστημένο των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής! Σύμπτωση απόψεων και πράξεων καθόλου τυχαία και μάλλον απολύτως λογική καθώς τόσο το καταλανικό, όσο και το βορειοαμερικανικό λαϊκό κίνημα όχι μόνο απορρίπτουν αλλά είναι η ζωντανή άρνηση του ψευτοδιλήμματος “νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση ή πατριωτική/εθνική αναδίπλωση”... 
Στις 20 Αυγούστου 2018, η ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, το ΔΝΤ και οι ευρωπαίοι ηγέτες γιόρτασαν το τέλος του 3ου μνημονίου.
Εξαιτίας των κατακλυσμικών συνεπειών που δίχως άλλο αναμένεται να έχει η κλιματική καταστροφή, ο Ντόναλντ Τραμπ που όχι μόνο την αρνείται αλλά και κάνει τα πάντα για να την επιδεινώσει, είναι ήδη σε καλό δρόμο για να ξεπεράσει κάθε τερατώδες προηγούμενο και να ανακηρυχθεί μεγαλύτερος εγκληματίας της ανθρώπινης ιστορίας! Από την πλευρά τους, αν και δεν διαθέτουν -ευτυχώς- την καταστροφική μανία του αμερικανού προέδρου, οι Έλληνες πολιτικοί που διακρίνονται όμως και αυτοί για την κουτοπόνηρη ανεμελιά με την οποία αντιμετωπίζουν την κλιματική αλλαγή, είναι επίσης σε καλό δρόμο για να μείνουν στην ιστορία ως κύριοι υπεύθυνοι των όλο και περισσότερων τραγωδιών και λοιπών δεινών που αναπόφευκτα θα πλήξουν τη χώρα τους. Τρανή απόδειξη ο τρόπος με τον οποίο εξήγησαν, ερμήνευσαν, σχολίασαν και τελικά “αντιμετώπισαν” -τουλάχιστον τις πρώτες μέρες- τις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές και την πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι.
Τα αποκαλυπτήρια του μακρονικού (παρα)κράτους είναι εντυπωσιακά και βυθίζουν ήδη το καθεστώς Μακρόν και συνάμα τη Γαλλία σε μια κρίση που ίσως δεν έχει προηγούμενο. Φυσικά, δεν είναι μόνον ότι ο “άνθρωπος για όλες τις δουλειές” του προέδρου και Νο 2 του προεδρικού του γραφείου αρεσκόταν να κακοποιεί αγρίως με τα ίδια τα χέρια του νεαρούς διαδηλωτές (που τυχαίνει να ήταν Έλληνες), ούτε ότι ντυνόταν μπάτσος και διηύθυνε τις επιχειρήσεις των γαλλικών ΜΑΤ. Είναι κυρίως και πριν απ’όλα ότι ο πανταχού παρών 26χρονος Αλεξάντρ Μπεναλλά έκανε όλες αυτές και πολλές άλλες καραμπινάτες παρανομίες ολκής με τις ευλογίες και την κάλυψη του Γάλλου προέδρου καθότι ετύγχανε -τουλάχιστον- ευνοούμενος, κολλητός και μυστικοσύμβουλός του υπεράνω νόμων, ιεραρχιών, θεσμών και λοιπών παραδόσεων της Γαλλικής Δημοκρατίας!(1)
Πρόκειται για μια απόλυτη νίκη της CADTM (Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών), της CNCD - 11.11.11 (Εθνικό Κέντρο Συνεργασιας και Ανάπτυξης) και της ολλανδόφωνης αδελφής οργάνωσης, την υπόθεση των οποίων υπερασπίστηκε ο νομικός κ. Olivier Stein του δικηγορικού γραφείου Progress Lawyers Network. Την Πέμπτη 31 Μαίου, το Συνταγματικό Δικαστηρίο του Βελγίου απέρριψε το αίτημα του επενδυτικού ταμείου NML Capital Ltd για την ακύρωση του νόμου που θεσπίστηκε στις 12 Ιουλίου 2015 με θέμα «την πάταξη της δραστηριότητας των 
Μέχρι και τον περασμένο Νοέμβρη ήταν σερβιτόρα στη Νέα Υόρκη, εδώ και μια βδομάδα είναι το πρόσωπο των ημερών στα ΜΜΕ της χώρας της και τον προσεχή Νοέμβρη θα είναι -στα 28 της!- το νεότερο μέλος της Γερουσίας στην ιστορία των ΗΠΑ! Είναι η Alexandria Ocasio-Cortez, μιγάδα πορτορικανής καταγωγής και μέλος του κόμματος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής (DSA), που η σαρωτική νίκη της στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών επί του εκλεκτού του κατεστημένου του κόμματος και προοριζόμενου για την προεδρία της Γερουσίας (!) συγκλονίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες.
18 Ιουνίου 2015: Η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους παρουσίασε μια προκαταρκτική έκθεση των εργασιών της κι ενώ η πρώτη είδηση στα ΜΜΕ ήταν οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους Θεσμούς. Σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας, το σύνολο του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν μη βιώσιμο, ενώ το χρέος προς την Τρόικα (εκείνη την περίοδο αντιστοιχούσε στο 85% του συνολικού δημόσιου χρέους) κρίθηκε παράνομο, επονείδιστο και αθέμιτο.
Λίγες μέρες στο υπουργείο Εσωτερικών της Ιταλίας ήταν αρκετές στον Ματέο Σαλβίνι για να φέρει τα πάνω κάτω στην Ευρώπη και να επαληθεύσει τις πιο απαισιόδοξες προβέψεις μας: Ο θριαμβευτής των ιταλικών εκλογών που ήταν ο Σαλβίνι, σίγουρα θα εκμεταλλευόταν το πλεονέκτημά του για να μαδήσει όχι μόνο τον Μπερλουσκόνι αλλά επίσης και κυρίως τον κυβερνητικό του εταίρο, το Κίνημα Πέντε Αστέρων! Και με τη φόρα που είχε, αναπόφευκτα θα επωφελείτο από τις περιστάσεις για να αλλάξει τα δεδομένα υπέρ της ρατσιστικής και νοσταλγικής άλλων εποχών ακροδεξιάς όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρώπη!
(Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε ως πρόλογος στη συλλογή άρθρων του Μάικ Ντέιβις, οι Ήρωες της Κόλασης, που εκδόθηκε τον Ιανουάριο 2007 από τις εκδόσεις Textuel)
Τα αμερικανικά ΜΜΕ δεν λένε περίπου λέξη, τα ευρωπαϊκά την αγνοούν πλήρως αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι η Εκστρατεία των Φτωχών Ανθρώπων δεν βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με δράσεις που υπόσχονται να φέρουν τα πάνω κάτω στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής! Και αυτές οι δράσεις που άρχισαν στις 13 Μαίου, θα κρατήσουν 40 ολάκερες μέρες, σε τουλάχιστον 41 αμερικανικές Πολιτείες, καλύπτοντας όλο το φάσμα των καταπιεσμένων και των αγώνων τους που διαμορφώνουν ένα συνολικό διεκδικητικό πρόγραμμα εντελώς γειωμένο στη σημερινή βορειοαμερικανική πραγματικότητα και συνάμα αρκούντως ριζοσπαστικό για να ανοίγει το δρόμο που οδηγεί στην ανατροπή του ίδιου του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συστήματος της χώρας!
Την ώρα που ο αιμοσταγής Νετανιάχου τελετουργεί στη σφαγή των Παλαιστινίων και ο πυρομανής ρατσιστής Τραμπ κάνει όχι βήματα αλλά άλματα προς την κατεύθυνση μιας γενικής πολεμικής (πυρηνικής;) σύρραξης, τι νόημα έχει άραγε ο περί Καταλονίας λόγος μας; Εύλογο το ερώτημα αλλά και εύλογη η απάντηση: Έχει και παραέχει καθώς οι καταλανικές εξελίξεις συμπληρώνουν τις μεσανατολικές διαγράφοντας από κοινού το εφιαλτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κρίνεται και θα σφραγιστεί το μέλλον όλων μας…
Μου ζητήσατε να ανακαλύψω κάτι για τη Διεθνή Ένωση και προσπάθησα να το κάνω. Το εγχείρημα είναι δύσκολο τώρα. Το Λονδίνο είναι αναμφισβήτητα το αρχηγείο της Ένωσης, αλλά ο αγγλικός λαός έχει αποκτήσει ένα σκιάχτρο και οσφραίνεται τη Διεθνή παντού, ακριβώς όπως ο Βασιλιάς Τζέιμς μύριζε το μπαρούτι μετά τη φημισμένη συνωμοσία. Η εγρήγορση της Ένωσης έχει φυσικά αυξηθεί μαζί με την καχυποψία του κοινού· και αν εκείνοι που την καθοδηγούν έχουν κάποιο μυστικό να φυλάξουν, ανήκουν στην κατηγορία ανθρώπων που κρατούν ένα μυστικό καλά.
Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ μας μιλάνε για τη Γαλλία μόνον όταν πρόκειται να εκθειάσουν τον πρόεδρό της και τους πυραύλους -ή τις φρεγάτες- του δεν σημαίνει και ότι δεν συμβαίνει στη χώρα του το παραμικρό άξιο λόγου. Συμβαίνει μάλιστα το διαμετρικά αντίθετο. Εδώ και βδομάδες, αυτή η μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα σαρώνεται από ένα συνεχώς ογκούμενο απεργιακό κύμα που συνδυαζόμενο με την εμφάνιση ενός όλο και πιο διευρυνόμενου ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος, δείχνει να τερματίζει 15 χρόνια αδυναμίας της γαλλικής κοινωνίας να αντισταθεί στο νεοφιλελευθερισμό.
Για άλλη μια φορά, το δυτικό «αντιπολεμικό» κίνημα ξύπνησε για να κινητοποιηθεί γύρω απ’ όσα γίνονται στη Συρία. Είναι η τρίτη φορά από το 2011. Η πρώτη ήταν όταν ο Ομπάμα σκόπευε να πλήξει τη στρατιωτική ικανότητα του συριακού καθεστώτος (αλλά δεν το έκανε) μετά από χημικές επιθέσεις κατά της Γούτα το 2013, πράγμα που θεωρήθηκε «κόκκινη γραμμή». Η δεύτερη φορά ήταν όταν ο Ντόναλντ Tραμπ διέταξε επίθεση, η οποία έπληξε μια κενή στρατιωτική βάση, ως απάντηση στις χημικές επιθέσεις στο Χαν Σειχούν το 2017. Και σήμερα, καθώς οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία αναλαμβάνουν περιορισμένη στρατιωτική δράση (στοχευμένα πλήγματα σε στρατιωτικούς πόρους του καθεστώτος και εγκαταστάσεις χημικών όπλων) μετά από επίθεση χημικών όπλων στη Ντούμα, όπου σκοτώθηκαν τουλάχιστον 34 άτομα, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά που είχαν καταφύγει σε υπόγεια για να γλιτώσουν από βομβαρδισμούς.
Οι καιροί έχουν γυρίσματα και να λοιπόν που η αδάμαστη Καταλωνία και ο ατρόμητος λαός της ξαναβρίσκονται, μετά από 80 ολάκερα χρόνια (!), στο επίκεντρο μιας διαρκώς επαναλαμβανόμενης ευρωπαϊκής τραγωδίας! Όπως λοιπόν τότε έτσι και τώρα οι πρωταγωνιστές του δράματος, που απειλεί να τινάξει -και πάλι- στον αέρα την Γηραιά μας ήπειρο, είναι ακριβώς οι ίδιοι: Από τη μια, οι κυνηγημένοι αν και δημοκρατικά εκλεγμένοι πρόεδροι της (εξεγερμένης) Δημοκρατίας της Καταλωνίας που ζητούν άσυλο στις ευρωπαϊκές “δημοκρατίες”, και από την άλλη η Γερμανία που τους φυλακίζει για να τους παραδώσει στους αδίστακτους δημίους τους της Μαδρίτης που υπερασπίζονται, με κάθε μέσο, την “ενότητα” του Κράτους των Βουρβόνων και των επιγόνων του Φράνκο!... 
Μέρες του 1922; Όχι ακόμα αλλά η Ιταλία είναι πια σε καλό δρόμο για να “γιορτάσει” σε τέσσερα χρόνια την εκατοστή επέτειο της ανόδου του Μουσολίνι και του φασιστικού του κινήματος στην εξουσία με ένα καθεστώς που θα του μοιάζει -σχεδόν- σαν δυο σταγόνες νερό!
“Δυσάρεστη έκπληξη” λοιπόν που ο (και “μακεδονομάχος”) Μίκης Θεοδωράκης συγχρωτίζεται πια ανοικτά με τους απολογητές του ρατσισμού, του αντισημιτισμού, του αντικομμουνισμού και της πιο εφιαλτικής “εθνικής καθαρότητας”; Δυσάρεστη, σίγουρα. Έκπληξη όμως όχι. Και αν το πρόβλημα ήταν μόνον ο Μίκης, μικρό το κακό. Όμως, επειδή ακριβώς δεν είναι μόνον αυτός αλλά και πάρα πολλοί άλλοι, το πρόβλημα είναι τεράστιο και ο κίνδυνος άμεσος. Ώρα λοιπόν να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους…
Προειδοποίηση: Η σειρά άρθρων που αφιερώνω στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, Ανίκητοι Ηττημένοι, αποτελεί έναν οδηγό για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες της αριστεράς που δεν θέλουν να αρκεστούν στην κυρίαρχη αφήγηση που δίνουν τα μεγάλα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις της τρόικας. Αναγνώστες και αναγνώστριες που δεν ικανοποιούνται επίσης από την εκδοχή που προτείνει ο πρώην υπουργός οικονομικών[1]. Σε αντίστιξη με την διήγηση του Βαρουφάκη, αναφέρω γεγονότα τα οποία αποσιωπά και εκφράζω μια γνώμη διαφορετική από την δική του περί του τί έπρεπε να πράξει και τί έπραξε. Η διήγησή μου δεν υποκαθιστά την δική του, διαβάζεται παράλληλα.
Διαβάζουμε και ακούμε ότι “τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν” κι ότι αυξάνει ο κίνδυνος πολεμικής σύρραξης στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και εγώ ρωτάω και απορώ: Μα, μήπως δεν γίνεται εκεί πόλεμος εδώ και δυό χρόνια;